Po co to wszystko, po co Bóg w ogóle stworzył człowieka, dla towarzystwa? No ok. każdy mi powie, że jest to pytanie bez sensu. A nie jest. Jedyną odpowiedzią na to jest - nie stworzył człowieka. Jesteśmy bytem samym w sobie. Bytem, który powstał z atomów - samoistnie. Nie wiemy co jest poza granicami realnego świata ani nie znamy genezy powstania świata. Zastanawiające jest tylko to, że człowiek tak gorąco pragnie Boga. Ale być może to wynika z kompletnego niezrozumienia świata, strachem przed śmiercią? Bóg przez wieki był receptą na całe zło i nadal jest. Ale po co istniejemy?

Człowieka - jeszcze mogę to zrozumieć. Ale kobietę?

Tego nie znamy, tamtego nie wiemy, tu się zastanawiamy. Nauka ciągle więcej nie wie niż wie o świecie i całym kosmosie, ale spoko, przychodzi sowa i ona jedna wie, że człowiek to byt sam w sobie i że powstał z atomów, a i że Bóg był i jest receptą na całe zuooo. Dobrze, że w całej tej niewiedzy, są ludzie, którzy tyle wiedzą i dzielą się tym na forum wiary

Podpisuję się pod wpisem Cawiliana, że człowiek powstał z atomów to już skądinąd wiemy , ale jak i po co powstałą kobieta...

Wydaje się zupełnie oczywiste, że człowiek jest po to, żeby otwierać drzwi, napełniać miskę i sprzatać kuwetę. Chyba rownie jasne jest to, że wyraźne dostosowanie człowieka do perfekcyjnego wykonywania tychże czynności nie może być przypadkowe.

Gdy prześledzimy to historycznie, nie wydaje się aż tak zastanawiające. Skutki uboczne powstania swiadomości.

sowaniejestmadra



To bardzo stare pytanie. Nie wiedziała tego małpa siedząca na drzewie, nie wiedział tego jaskiniowiec przy ognisku i nie wie tego Hawking fizyk teoretyczny, chociaż wszyscy oni jednakowo się nad tym zastanawiali.

Odpowiedź jest prosta. Pytanie jest niezasadne, gdyz juz samo zadanie go sugeruje (a nawet nie jest to sugestia lecz ukryte załozenie), ze istnieje ktos kto ustalił cele i sens.Nie moze przeciez cel lub sens ustalic sie samorzutnie.
Inaczej mówiac: nie ma odgórnego celu ani sensu. Z jednym wyjatkiem: dla wierzacych ustalajacym jest Bóg.

Być może istniejemy bo życie jest "trudniejszą" alternatywą Edenu? Gdy Bóg stworzył pierwszych ludzi ich jedynym zadaniem było "nie zrywać zakazanego owocu". Niestety nie posłuchali i zostali wypędzeni z Raju. Bóg zesłał nam przykazania i być może są one takim "drzewem poznania dobra i zła", gdzie celem życiowym jest właśnie wybranie którejś ze strony. Niektórzy mówią, że Bóg nie potrzebuje człowieka, nie odczuwa emocji itd. No ale przecież stworzył nas na swoje podobieństwo a my potrafimy odczuwać miłość, smutek i radość. I dlatego odpowiadając na pytanie "Po co to wszystko?" - Nie wiem...

...co prowadzi nas wprost do odpowiedzi na zadane w tytule tematu pytanie, bo kto jest zdolny do nadawania rzeczom sensu, jeśli nie człowiek?


A teraz herezja:


Tak sobie myślę, że Bóg może mieć ze swoją wszechmocą jeden zasadniczy problem: otóż mogąc uczynić wszystko co zechce, niczego w zasadzie czynić nie potrzebuje. Może naturalnie zechcieć czegoś, ale co to za chcenie, kiedy można w każdej chwili zachcieć, by się odechciało i wybrać sobie inne chcenie? Jest się bo się che być, ale w sumie równie dobrze mogłoby się chcieć nie być. Natomiast człowiek... o, to jest ktoś. Ktoś kto pewnych rzeczy chce, bo musi, ale może też chcieć innych rzeczy. Rozwija się, zmienia... nieodwołalnie. Szuka sensu.

Moja dzisiejsza herezja polega zatem na tym, że tylko człowiek jest w stanie nadać autentyczny sens istnieniu Boga.

Dziękuję za uwagę.

A skąd wiadomo, że człowiek jest zdolny?



To szuka czy nadaje? To jest przecież fundamentalna różnica.



A jeżeli człowiek nadaje sens, to jaki to jest sens? Oddolny?

Bo nadaje.



Szuka sposobu, jak by tu nadać sens, żeby samego siebie przekonać. Ewentualnie innych ludzi, którzy mu ten sens przedstawią i przekonają. Tak działają religie na przykład.



Dokładnie.

Ale co by było bez kobiet? Sodoma & Gomora.

Kobieta... raj dla oka, piekło dla duszy i czyściec dla kieszeni. Problem w tym że jest to całkiem prawdziwe.

Tego sie po Tobie nie spodziewałam.

W muzycznej odpowiedzi.
https://www.youtube.com/watch?v=E1WCx006PiI

Myślę, że dpowiedź leży w nas samych, - w tym, jacy jesteśmy, i że mamy z nią dlatego na codzień do czynienia .. I może rzeczywiście (też) dla towarzystwa, bo jako jedyne stworzenia potrafimy na Jego obecność świadomie odpowiadać ..

Skoro Bóg jest wieczny, a człowiek rozumny istnieje powiedzmy 200 tys. lat (a wedłu Biblii wychodzi jakieś 6000 lat), to znaczy, ze Bóg z reguły obywa się bez towarzystwa. No chyba ze je często zmienia. A być moze w takim razie kosmos jest pełen ludzi.