Ostatnio pelikan się uaktywniła. Może zauważy, że odpowiedziałeś. Ale nie wróżę konstruktywnej dyskusji z osobą, która przyznaje otwarcie, że stosuje ekwiwokacje.

Uaktywniła? Aha, ojej, a ja w męskim rodzaju pisałem.

Wybacz, Pocahontas!

Niech Ci będzie wybaczone.

Pelikan nauczyła się ssać cycka, zanim poznała definicję cycka. Czy to nie nauka?

Mylisz się, ponieważ dyskutując na konkretny temat trzymam się konkretnej definicji, chyba że temat jest na tyle ogólny, że takie ukonkretyzowanie by zaszkodziło. Pojęciem, którego używam w największej liczbie znaczeń jest Bóg, ponieważ jest to bardzo szerokie pojęcie, które ma objąć istotę niepojętą. A więc z definicji żadna definicja Boga nie jest w pełni prawdziwa. Podobnie będzie z każdym innym pojęciem z zakresu duchowości. BTW: Dział się nazywa: Wiara a nauka

Podejmowałam takie próby i zawsze wychodzi kaszana, ponieważ w trakcie takiego opracowywania nachodzą mnie nowe pomysły, niekiedy takie, które w niwecz obracają wszystko, co stworzyłam do tej pory.

Dlatego właśnie rozważania naukowe nie są wystarczającym narzędziem do opisania świata. Np. zgodnie z nauką (logiką) Wszystko=Nic (1=0) jest brednią, a na poziomie metafizyki jest to Prawda. I niestety, jak już wspomniałeś o teologii, to przynajmniej teologia katolicka dlatego jest taka mało hmmm uduchowiona (płytka?), że stosuje naukowy opis do rzeczywistości z definicji wymykającej się metodzie naukowej. Zajrzyj do Biblii i zauważ, że wiedza o rzeczywistości transcendentnej nie jest przekazywana językiem nauki, tylko językiem metafory. Inaczej się nie da tego przekazać.

Pytanie jest nonsensowne, ponieważ jeśli mówimy, że kamień ma duszę to znaczy, że kamień jest tą duszą wcieloną w kamienne ciało.

Co do korzystania z intuicji, przeczuć, nienaukowych metod to warto poczytać o tym jak wielcy naukowcy doszli do pewnych odkryć, jak często posługiwali się innymi niż skupienie stanami świadomości, np ustalenie wzorów cząsteczek cyklicznych czy zarys ogólnej teorii względności. Największe umysły tego świata łączą metodologię naukową z działaniem na wyczucie, posługiwaniem się metaforami, doszukiwaniem się jakiegoś rytmu, cykliczności, piękna... Kierując się tylko logiką klasyczną nie powstałaby logika rozmyta tak niezbędna we współczesnym świecie, współczesne teorie fizyczne też mają mało z logiką klasyczną i zdrowym rozsądkiem, a więcej z przyjmowaniem pozornie irracjonalnych założeń.
Matematyka - najściślejsza z nauk jest nauką abstrakcyjną...
Matematyka jest taka jaka jest dlatego że każdy przyjmuje pewne założenia , w przypadku światopoglądu tego nie ma, nie mamy zdefiniowanych relacji pojęć podstawowych , więc można swobodnie się nimi posługiwać, choć osobiście uważam że definiując coś wyraźnie inaczej niż jest to przyjęte warto to podkreślić, co by uniknąć nieporozumień.

W moim przekonaniu nie myli się.
Myślę, że jedno wynika z drugiego i jest nierozerwalne.


Można się czegoś nowego o sobie dowiedzieć, nie utożsamiając z wiarą czy religią.
Czy jest przez to rozdarty - raczej nieustannie poszukuje i rozważa.



Przykład: Kamienna figura Matki Bożej z oczu której płyną łzy. Nie pamiętam w której części świata został odkryty ten cud. Pewne jest, że został.



Pełna zgoda.
Dodam tylko, ujmując w metaforę, że resztę społeczeństwa można porównać do ptaków Dodo z filmu "Epoka lodowcowa".

towarzyski pelikan, z zachwytem się Ciebie czyta.

Ps. Dzięki także za te linki:
https://www.youtube.com/watch?v=YICfvmsBJ9I&t=1s
https://www.youtube.com/watch?v=fJHU2Vlt_HY&t=4s

Believing - świetne porównanie do ptaków Dodo.
Kochany Pelikan niesie w dzióbku wiele cennych spostrzeżeń.

To nie jest odpowiedź, więc powtórzę: co w sytuacji kawałka skały zmieniłoby posiadanie duszy?

Gdyby kamień nie miał duszy, w ogóle by nie istniał. Twoje pytanie jest absurdalne. Dusza nie jest po coś. Dusza po prostu jest.

A gdy ktoś rozłupie kamień na pół, to co wtedy?
Zauważ od razu, że gdy ktoś rozłupie człowieka, to nie stworzy tym samym dwóch dusz ludzkich.

Kamienie są odłamkami skał. Każdy odłamek ma w sobie skalną duszę. Jak ten odłamek podzielisz, to będziesz miał cały czas jedną duszę, wcieloną w więcej kamiennych ciał.

Tak samo jest z duszą ludzką. Człowiek jest jak taki kamień, którego podzielić się już nie da. Jest odłamkiem skały Ludzkości.

Czyli: z jednej strony każdy człowiek ma jedną duszę, a z drugiej summa wszystkich ziemskich (i kosmicznych?) skał też jedną?

Każdy człowiek ma indywidualną duszę, która jest integralną częścią duszy Ludzkiej, ale nie na zasadzie sumy, tylko działania fraktalnego (jesteś indywidualnością, a jednocześnie częścią czegoś większego, tym czymś większym w miniaturce). Tak samo jest z kamieniami. A na jeszcze głębszym poziomie razem z kamieniami dzielimy jako ludzie duszę Świata.

Zależy. Jeśli do rozłupania dojdzie np. na etapie moruli, to jak najbardziej mamy w efekcie parę ludzi, każdego o indywidualnej duszy.

Racja, racja.

Ale dzień później już nie.