Jest nieBiblijny. Tchnienie/Oddech życia posiadają tylko ludzie i zwierzęta.

Ale Bóg podobno jest wszędzie. Tak słyszę od katolików, którzy wyznawaną wiarę opierają na Biblii. Zresztą sama tak słyszałam od księdza na religii. To albo katolicy na czele z kapłanami kłamią, albo kamień ma Boga.

Jest wszędzie przez swojego Ducha św, a nie kamienie Natura świadczy o Nim.

Niebiosa głoszą chwałę Bożą,
firmament świadczy o dziełach Jego rąk.
Dzień dniowi to opowiada,
noc nocy wieść przekazuje.
Nie jest to mowa, nie są to słowa,
których dźwięku by nie usłyszano;
po całej ziemi głos ich się roznosi,
a słowa ich — po krańce świata.
Tam namiot postawił On dla słońca.
Ono zaś, podobne do oblubieńca wychodzącego ze [ślubnej] komnaty,
promienieje radością jak bohater, który bieg swój rozpoczyna.
Wschodzi na jednym krańcu nieba,
a kończy swój bieg okrężny na drugim;
nic nie skryje się przed jego żarem.
Prawo Jahwe jest doskonałe — (Psalm 19)

Amen

A w jakiż inny sposób o Nim świadczy, jeżeli nie poprzez uobecnienie Jego niematerialnej natury w swojej materialnej formie? Czy kamień nie świadczy o swoim Stwórcy tak samo jak syn świadczy o swoim ojcu? Czy Jezus nie mianował jednego ze swoich umiłowanych uczniów Skałą?

Raczej jak mój stołek o stolarzu. Tchnienie ze stolarza na stołek nie przeszło. Raczej skałką Wiesz ogólnie jak pisałem Twoja filozofia nie jest zgodna z treścią Biblii..

To Duch Święty nie jest Bogiem?

Nasza cudowna Pocahontas jest wzorową chrześcijanką

Gdy wchodzisz w rzeki nurt drugi raz,
wiedz, że to rzeka jest już nie ta,
bo woda ciągle płynie, wciąż się zmienia.
A gdyby jej prąd chciał ponieść nas
tam, gdzie bezkresna mgła
i odsłonić znany tylko nam z marzenia
ten za łukiem rzeki świat.
Ten za łukiem rzeki inny świat!
(..)
Czy mam wybrać prosty los
jak uparty bębna ton?
Moim mężem ma być on.
Czy sen najcudowniejszy zgasł?
Czy wciąż mi dajesz,
panie mych marzeń,
ten za łukiem rzeki świat?

Pocahontas pragnie być kimś innym niż teraz jest, uwięziona w tożsamości, do której została przysposobiona przez otoczenie, w którym przyszło jej żyć. W obliczu wyboru pomiędzy prostym życiem ludzi, którzy ją otaczają, stanowiącym posłuszne powielenie losu przodków a rozwijającą (acz pełną niebezpieczeństw) podróżą w nieznane, decyduje się na to drugie.

Pocahontas jest chrześcijanką, która pragnie transcendentować. Nie wystarcza jej po prostu poprzestać na tradycyjnej religijności, posłuszeństwu wobec prawa. Pocahontas czuje się powołana do rzeczy wielkich, do świętości.

Towarzyski Pelikanie - wątek ciekawy i chętnie podyskutuję, z tym że aby mówić o panpsychizmie byłoby dobrze ustalić jak definiujesz duszę i dla porządku co dla Ciebie znaczy świadomość, bo doświadczenie już mnie nauczyło że ruszanie tego typu tematów bez rozeznania jak potencjalny rozmówca to definiuje jest bez sensu.

Świadomość to wszystko co się składa na świat psychiczny. Dusza jest częścią świadomości. Myślę, że można ją rozumieć jako synonim podświadomości (=pamięć świadomości).

Czyli do świadomości zaliczasz cały umysł? Podświadomość, pamięć, układ nagrody, emocje, uczucia,myślenie logiczne, analityczne i holistyczne? Do tego informacje ze zmysłów oraz duszę? Czy tak szeroka definicja świadomości jest wygodna?

Ja jako świadomość nazywam tylko to czego jest świadomy umysł, odróżniając ją od podświadomości, w takim układzie pojęcie stanów świadomości ma jakiś sens.

To co nazywasz świadomością dla porządku nazwałabym Świadomością z wielkiej litery i wówczas nabiera to pewnego sensu, tylko niefortunnie składa się zdania: Świadomość jest świadoma świadomości świadomej siebie oraz tego co dociera do niej z podświadomości i innych roboczo wydzielonych rejonów umysłu

A pieron tam z definicjami. Wiadomo przeca o so chozi

A tak poważnie, to dość swobodnie żongluję terminem świadomość. Zależnie od omawianego tematu nadaję mu nieco inne znaczenie. Nie widzę sensu tworzyć jakiegoś totalnego systemu z klarownie wyjaśnionymi terminami.

Dużo lepiej się sprawdza metafora

Panpsychizm w pigułce
https://www.youtube.com/watch?v=glDGAo9SIqs

To fakt, aczkolwiek żonglowanie terminami sprawdza się w dyskusjach z ludźmi którzy już wiedzą o co chodzi, czasem warto sobie co nie co uściślić, tylko po to aby potem się tego sztywno nie trzymać Fakt faktem metafory potrafią pięknie przekazać to co trudno ująć słowami.

W nazwie działu występuje słowo "nauka". Może najpierw się dowiedz cóż ono oznacza, a później coś napisz.



Jak wyżej.
Jeśli swobodnie żonglujesz pojęciami, to nikt poza Tobą Cię nie rozumie, bo niby jakim cudem? Równie dobrze mógłbyś rozmawiać z kimś np. o naturze światła, a mieć na myśli akordeon guzikowy.



Powinieneś jednak ten sens zobaczyć, wtedy może okazałoby się coś treściwego - kto wie?



Gdyby rozważania naukowe polegały na stosowaniu metafor, przenośni, refrenów i dytyrambów, to pisałbyś teraz, być może, patykiem po udzie, lecz na pewno nie łacinką w internecie.
Teologia również "lubi" ścisłość, a nie lubi panpsychozy, czy czegoś tam.

Do rzeczy: czy kamień ma duszę? Odpowiem pytaniem na pytanie, czyli niekulturalnie, przepraszam: A po co? Co w sytuacji kawałka skały zmieniłaby dusza?

Ech, sorry, dopiero zauważyłem, że to wątek z sierpnia, a nie sprzed chwili. Wybaczcie, jeszcze nijak nie ogarniam tego forum.