Pisze w dziale nauka, bo chce konkretnej odpowiedzi. Oczywiście jest problem z samą definicją duchowości. Możemy albo rozumieć tu przeżycia religijne (uczucia? emocje?) lub "wyższe" przeżycia psychiczne. Pytanie co oznacza "wyższe". Troche poszukałam i wygląda na to że pierwsza definicja jest oficjalna.
Przewodnik katolicki pisze.(podkreślenia moje)





Czyli, jednoznacznie duchowość jest związana z wiarą.
Opoka, utożsamia brak wiary z materializmem, czyli każdy ateista ceni dobra materialne. Nie chodzi o pogląd filozoficzny. Do tego

Ciekawe jak się niby porozumieć sam ze sobą? Jakieś techniki?
[/quote]Czym jest życie wewnętrzne, życie duchowe, duchowość?
Określenie „życie wewnętrzne” obejmuje przeżycia psychiczne (uczucia, pragnienia, namiętności, pożądania), sferę intelektualną (myśli, idee, koncepcje) i wolitywną (decyzje, postanowienia). Przedmiotem życia wewnętrznego może być świat, piękna przyroda, drugi człowiek. Poeci i artyści mają głębokie życie wewnętrzne niezależnie od ich stosunku do wiary. Określenie „życie wewnętrzne” można utożsamiać na przykład z wyobraźnią. Natomiast o „życiu duchowym” mówimy wówczas, gdy życie ludzkie rozwija się w świadomym związku z rzeczywistością duchową. [/quote]
Ponieważ "duchowość" jest uważana za najwyższe piętro (??) świadomości człowieka, więc w tym ujęciu ateiści są jej pozbawieni.
Więc co to jest "duchowość"? Jak to poznać? Czy rzeczywiście tożsama jest z wiarą religijną?
Jakie procesy zachodzą w mózgu, i gdzie?
Czy ja jestem człowiekiem - podobno "duchowość" odróżnia człowieka od zwierząt. Ja czegoś takiego nie mam tj. w rozumieniu wiary. Ani religijnej, ani w homeopatie czy wahadelka i horoskopy. Nie czuje w sobie żadnej "duszy".
Natomiast "duchowość" jako wrażliwość na pewne emocje oczywiście nie jest mi obca. Ale to tylko emocje, zwierzęta też je mają. I jak widać, nie powinny być utożsamiane z "prawdziwą" duchowością.
Czy takie ujęcie sprawy (odmawianie człowieczeństwa) nie świadczy raczej o tych co to napisali?

Duchowość to kwestia indywidualna, zatem istotne jest do czego potrzebujesz definicji, w jaki sposób chcesz przyłożyć miarkę do człowieka?


Duchowość w ujęciu katolickim jest związana z wiarą, owszem.


Odwrotnie, dokładnie chodzi o to, że materializm to przede wszystkim koncepcja wykluczająca istnienie zjawisk nadprzyrodzonych, bowiem istnieją tylko obiekty materialne. Zatem ktoś, kto wyznaje światopogląd materialistyczny, z definicji jest ateistą. Duchowość ateistyczna to oksymoron, coś jak świecka pierwsza komunia świecka...


To dość proste, jeżeli zredukujesz swoje życie do postępowania podług pragnień ciała, będziesz żyć jak zwierzęta, według popędów. Pracownicy MOPS i kuratorzy opowiadają o tym, że rodziny którymi się opiekują, to często ludzie, którzy zredukowali swoje cele życiowe do pożądań ciała, bardzo trudno wyciągnąć ich z tego stanu, nie widzą swojej biedy. Zrozumieć siebie, to żyć w prawdzie o sobie, są ludzie, którzy całe życie uciekają od tej prawdy, żyjąc na niby, kreując kogoś kim nie są, unikając niewygodnych pytań o sobie lub tworzą jakieś kreatywne uzasadnienia swego postępowania, tłumacząc sobie, że białe jest czarne itp.


A jaką duchowość mają do zaoferowania osoby pozbawione wiary religijnej?
Duchowość zaczyna się wtedy, gdy człowiek wznosi się ponad swoje ciało po to, by postawić pytanie o to, jaki sens ma jego ciało, a także o to, jaki sens ma on sam i życie, które otrzymał jako dar i zadanie.
Świat Zachodni odrzucił wartości chrześcijańskie, zamiast tego, każdy sam sobie sterem i okrętem, indywidualizm stoi ponad wspólnotą, rozrywka i zabawa stoją ponad postem i umartwieniem. I to uwolnienie od religii zaowocowało depresjami, samotnością, rozpadem więzi społecznych. Coś poszło nie tak.


Ale to chyba nie problem dla ateistów, bo od religii i jej składników chcą być wolni? Chyba, że interesuje Cię grupa ateistów, którzy tak jakby jedną nogą chcą zostać w religii i potrzebują świeckich wigilii, komunii, wielkanocnych koszyków itp.


Wiara nie opiera się przecież na czuciu, więc w zasadzie katolicy też nie czują w sobie żadnej duszy


Słusznie, emocje to nie duchowość, jak się głęboko wzruszysz podczas arii operowej czy podczas seansu kinowego, nie świadczy to nijak o Twojej duchowości, a wrażliwości. Gdyby było inaczej, o braku duchowości mówiono by jedynie w kontekście ludzi powściągliwych emocjonalnie, których mało co jest w stanie poruszyć, bo mają spory dystans do nich, a za mistrzów duchowości uznawano by tych, którzy ekstrawertycznie okazują swoje emocje w reakcji na różne wydarzenia.
Tylko czy ktoś, kto często płacze ze wzruszenia da nam przykład jak przeżywać swoją duchowość?



Nie. Duchowość wymaga refleksji nad celem życia i tego kim się jest i skąd się pochodzi. Zatem to, że ktoś płacze, nie będzie świadczyło o jego duchowości, w katolicyzmie nie redukuje się w ten sposób duchowości, przykładem może być scena z ukrzyżowania Jezusa, gdy ten umęczony zmierza na Golgotę i po drodze spotyka kobiety:
A szło za Nim mnóstwo ludu, także kobiet, które zawodziły i płakały nad Nim. Lecz Jezus zwrócił się do nich i rzekł: Córki jerozolimskie, nie płaczcie nade Mną; płaczcie raczej nad sobą i nad waszymi dziećmi!(Łk 23, 27-28)
Poniżej refleksja dla katolika:

Jezus je widzi, rozumie ich uczucie litości. Ale również w tym tragicznym momencie chce skierować słowo przekraczające pospolitą litość. On pragnie, żeby w nich, żeby również w nas, nie było tylko litowania się, ale nawrócenie serca. To, które uznaje własne błędy, które prosi o przebaczenie, które rozpoczyna nowe życie.

Jezu, ile razy z powodu zmęczenia lub nieświadomości, z powodu egoizmu lub ze strachu zamykamy oczy i nie chcemy zmierzyć się z rzeczywistością! Przede wszystkim nie włączamy się, nie angażujemy się, aby aktywnie i głęboko uczestniczyć w życiu naszych sióstr i braci, bliskich i dalekich. Nadal prowadzimy wygodne życie, piętnujemy zło i tego, który je popełnia, ale nie zmieniamy naszego życia i nie nadstawiamy głowy, aby sprawy uległy zmianie i zło zostało przezwyciężone, a zapanowała sprawiedliwość.

Często różne sytuacje nie poprawiają się, bo nie angażujemy się, aby je zmienić. Wycofujemy się bez czynienia zła nikomu, ale także bez działania na rzecz dobra, które moglibyśmy i powinniśmy wykonać. I być może ktoś płaci także za nas z powodu naszej bierności.
https://www.vatican.va/news_services/li ... on_08.html

Punktem odniesienia duchowości katolika i wielu chrześcijan są nauki Jezusa. Zatem życie duchowe będzie oparte na jego nauczaniu i będzie rzutowało na decyzjach i działaniach zgodnych z wyznawaną prawdą. Jest tu odpowiedzialność za siebie i za innych motywowana celem życiowym jakim jest podążanie za Jezusem. To On wskazuje wierzącym czym jest człowieczeństwo i wskazuje na wartość życia ludzkiego. Jaką ono ma wartość dla niewierzących? Co według nich warunkuje człowieczeństwo?

Jeżeli jest to coś co się dzieje wewnątrz mózgu, to jak najbardziej podlega poznaniu naukowemu.
[quoteDuchowość w ujęciu katolickim jest związana z wiarą, owszem.][/quote]
wg. powyższych tekstów (a jest masa innych) duchowość jest związana z wiarą, cytuje jeszcze raz



Czyli uważasz że dwa znaczenia materializmu są ze sobą powiązane? Że jeśli ktoś nie wierzy w byty nadprzyrodzone to robi wszystko dla kasy? Jest bezrozumnym zwierzęciem kierującym się zyskiem?


Klienci MOPSu to najczęściej ludzie wierzący, z mamą Kamilka włącznie.


Przecież ja twierdze że nie mam żadnej "duchowości". A ciało jakie takie sensu nie ma. Nie ma sensu życie w tym ludzkie. Ten sens musimy sami nadać. To trudniejsze niż przyjęcie narzuconej z góry ideologii. Trzeba pomyśleć.


a ja widze odczłowieczanie. Ateista to nie człowiek, to zwierze, nie ma ludzkich uczuć, nie potrafi kochać itd. Tak dosłownie jest napisane w tych artykułach.

No i mimo bardzo wielu słow w dalszym ciągu nie napisałaś co to niby jest. Ciekawe. Wszyscy się na tą duchowość powołują, twierdzą że są uduchowieni, a jakoś napisać co to jest nie potrafią. Ani co się dokładnie w mózgu dzieje. Nie mówie tylko o doświadczeniach mistycznych, te wywołać można dośc łatwo.
Wygodne- pozbawić innych człowieczeństwa, samemu nie potrafiąc zdefiniować czym to niby jest i jak to rozpoznać.
Jeżeli ja zdefiniuje "duchowość" jako kierowanie się nauką Lenina i odmówie innym człowieczeństwa to jak to o mnie świadczy?

Nic mi nie wiadomo o tym, by udało się zrejestrowanych aktywności mózgu, zinterpretować ponad poziom hipotez. Innymi słowy, coś widzimy, ale nie dowodzi to związku przyczynowo-skutkowego, a jedynie wskazuje na korelację.


Nie wiem dlaczego wyszło Ci, że materializm=kasa i bezrozumne zwierzę kierujące się zyskiem. Jeżeli ktoś nie wierzy w byty nadprzyrodzone, to znaczy tylko tyle, że może uznawać tylko to, co istnieje materialnie tj. da się uchwycić w sposób naukowy, ale nie oznacza to jeszcze, że dla kogoś liczy się tylko rachunek ekonomiczny, choć dostrzec można postrzeganie człowieczeństwa w kategoriach użyteczności. Co niewierzącego ma powstrzymywać przed eutanazją bliskiej osoby, która jest schorowana lub aborcji, gdy wykryje się wady płodu?


Proszę o dane statystyczne dotyczące deklaracji wiary klientów MOPS. Tu nie ma znaczenia w co kto wierzy, tylko czy żyje zgodnie z deklaracjami, bo -przypominam- rozmawiamy o duchowości.

Skąd info, że mama Kamilka jest wierząca? Mieszkała w wynajmowanym mieszkaniu, zatem elementy wystroju wnętrza mogły należeć do właściciela, to po pierwsze. Po drugie, jest niepełnosprawna intelektualnie, nie wiem czy miałaś kiedykolwiek do czynienia z takimi ludźmi, ale są to osoby nieporadne życiowo, mają problemy z załatwianiem spraw, z którymi problemów nie mają osoby zdrowe+agresywny partner, który jest odpowiedzialny za jego śmierć.


Cóż za manipulacja, gdzie dosłownie masz napisane o tym, że ateista to zwierzę, nie ma ludzkich uczuć czy nie potrafi kochać?


Napisałam, ale widzę, że wkładasz w usta innym to, czego nie napisali i udajesz, że nie widzisz tekstów, które są dla Ciebie z jakiegoś dziwnego powodu niewygodne.


Tu już pojechałaś po bandzie. Pytasz o duchowość i oczekujesz, że coś co opiera się na wierze, zostanie naukowo udokumentowane, tylko co Ci to mówi, że np. gęstość istoty szarej rośnie szczególnie w lewym hipokampie odpowiedzialnym za kontrolę emocji i w tylnej korze obręczy, obszarze związanym z depresją i bólem u osób medytujących czy, że podczas modlitwy zwiększa się aktywność płatów czołowych, odpowiedzialnych między innymi za poznanie, natomiast zimniejsza się praca w płatach ciemieniowych, odpowiedzialnych za orientację w czasie i przestrzeni? Mózg reaguje na nasze aktywności, ale narzędzia do badania mózgu którymi dysponujemy są mocno niedoskonałe, nawet delikatny wstrząs może przeprogramować nasz mózg i mimo, że ktoś odczuwa poważne skutki, to urządzenie nie musi zarejestrować urazu i naukowcy nie wiedzą dlaczego tak się dzieje, zresztą wiele schorzeń pozostaje nieuchwytnych i leczy się je w ciemno, bo rezonanse i inne narzędzia nic nie pokazują, samo to, że ludzie umierają, a lekarze nie potrafią wskazać przyczyny, że zdrowy, młody człowiek nagle ot tak zmarł dobitnie pokazuje, jak bardzo medycyna jest ograniczona.


Proszę o podanie przykładu z autopsji, skoro to takie łatwe.


Nie rozumiesz lub nie chcesz zrozumieć jednego, te artykuły które przytaczasz nie pozbawiają Cię człowieczeństwa, przeciwnie- zgodnie z naukami Jezusa, każde życie ludzkie ma wartość i właśnie dlatego katolicyzm w swej doktrynie sprzeciwia się aborcji czy eutanazji. Człowieczeństwo objawia się w miłości do drugiego człowieka, dostrzegania w drugim brata/siostry, kogoś komu życie dał Bóg i od niego pochodzi. Zatem czynienie wobec drugiego człowieka zła, w pewnym sensie oznacza pozbawianie go człowieczeństwa np. żeby dokonać aborcji, trzeba uznać, że jest to zlepek komórek.


Zaraz zaraz, bo się pogubiłam nieco. Stosujesz etykę "co sobie sąsiad o mnie pomyśli"? Jeżeli zapytasz o opinię komunistów, odpowiedzą że dobrze to o Tobie świadczy, gdyż oni inaczej definiują dobro i zło. Natomiast katolik powie Ci, że błądzisz. Kto ma rację?

Wydaje sie ze Bramin powinien wziasc udzial w tej dyskusji bo przeciez wlasnie on interesowal sie przejawami duchowosci w religiach wschodu. Jezeli te religie rowniez postrzegaja duchowosc w zupelnie niechrzescijanskim stylu i do tego jest ich kilka a kazda inaczej ta duchowosc widzi to moze:
- cos jest na rzeczy jesli chodzi o duchowosc, czyli moze istnieje ona w kazdym czlowieku niezaleznie od religii i wiara ze czlowiek jest istota czysto materialna jest tylko wiara,
- zalozenie ze tylko religia katolicka pozwala wyksztalcic duchowosc w czlowieku jest blednym zalozeniem.

Religie Wchodu to poszukiwanie czegoś po omacku z powodu braku Objawienia. Są w miarę nieszkodliwe dla ludzi Wschodu, ale potrafią nieźle pokiereszować ludzi Zachodu. Chrzest jest niezmywalny.

Mrs_Hadley
znowu gonisz w piętke. to co jest "duchowe' To przecież emocje. Ani "lepsze" ani gorsze niż inne. Tak samo popdlegają badaniu.
Uczucia mistyczne można wywołąć sztucznie, nawet u osób niewierzących. I absilotnie nie stają się one wierzące po tym doświadczeniu. Przeżycia mistyzne są też powiązane z padaczką skroniową.
Dlaczego ja mam znać doświadczenia mistyczne z autopsji? Tj. nie wiem czy włąściwie rozumiesz to słowo. Potocznie- z włąsnego doświadczenia. Może i tak- po opioidach, na intensywnej terapii miałąm jakieś zwidy. Bardzo kolorowe, tylko obrazy, bez dzwięku, trawło to przeszło dobe. Ale cały czas wiedziałam że to wytwory mojego mózgu, i byłam nawet zadowolona- taka kolorowa telewizja. Bo umieranie jest nudne. Pojawiały się różne obrazy, o różnym stopniu komplikacji - od wzorków "tapetowych" przez "histologiczne" do bardzo złożonych obrazó. W różnych stylach, były nawet reklamy. Ale o czym to świadczy? Że opioidy tak działają.
Drugie znaczenie "autopsji" to troche nie na miejscu. Zdarzyło mi się mózg kroić, ale w innych celach.

sama piszesz że po odrzuceniu wiary człowiek/społeczeństwo kieruje się tylko popędami ciała. Cokolwiek to znaczy. I to samo mówią te artykuły- trzy o ile pamiętam. Jak chcesz to jeszcze wyszukam więcej, ostatnio jakiś biskup mówił o tym że ateiści żyją tylko dla siebie.
Wzmianka o Leninie jest nieprzypadkowa. Dla mnie obie ideologie są podobne. Obie mi były wciskane gdy byłam dzieckiem. Jest to chyba korzyść wynikająca z wychowania w socjalizmie- nie wszystko co ci mówią jest prawdą. Uważaj na wciskanie kitu.
Dalej nie mówisz co to jest ta "duchowośc'- jakieś emocje, uczucia? Czy zastanawianie się nad religijnym uwarunkowaniem swojej świadomości jest w jakikolwiek sposób lepsze niż poznawanie budowy i funkcji mózgu? Niż studiowanie psychologii ewolucyjnej i odnajdowanie w sobie tych mechanizmów? Co czyni interpretacje "transcendentną" lepszą niż naukowa? Że się niezobowiązująco baja? Czy człowiek przez to jest lepszy? Śmiem wątpić, tam gdzie społeczeństwo jest religijne jest też wyzsza przestępczość. Dzieci wychowywane w ateistycznych rodzinach są bardziej skłonne do empatii.

Ateiści są gotowi uwierzyć we wszystko. Czy gdybyś była świadkiem niewytłumaczalnego zjawiska okultystycznego czy UFO, to nie porzuciłabyś swej ateistycznej racjonalności ?

Czyli im bardziej emocjonalny człowiek, tym bardziej uduchowiony w Twoim słowniku. Póki są emocje, póty życie ma sens i dla emocji człowiek uduchowiony żyje? A miało być to trudniejsze niż przyjęcie z góry narzuconej ideolo, a życie emocjami jest przecież łatwe. Trudniej wznieść się ponad nie i działać wbrew im, a wiesz o tym doskonale, skoro interesujesz się psychologią ewolucyjną czy budową mózgu, więc po co piszesz nieprawdę o tym, że jest to niby takie trudne?
Katolicyzm taką niestabilną duchowość odrzuca, bo celem jest zbawienie, uważa że sednem jego wiary jest zmartwychwstanie Jezusa i w oparciu o tą wiarę buduje swoją duchowość. Dla niewierzącego pozostaje sprowadzenie duchowości do emocji, a przynajmniej Ty podsuwasz taką propozycję.


No tak, niewierzący bierze narkotyki lub ma padaczkę skroniową i wtedy może się "pochwalić", że on też doznał przeżycia mistycznego. Szkoda tylko, że innych niewierzących nie jest w stanie przekonać do swoich wizji. O mózgu nie wiemy tak dużo jakbyśmy chcieli, widzimy aktywność pewnych obszarów, ale opis podlega interpretacji. KK nie uznaje każdego przeżycia mistycznego, lecz poddaje je badaniom, zatem to co dla Ciebie jest wystarczające, by uznać za mistycyzm, KK odrzuci, bo podane przez Ciebie kryteria są dyskwalifikujące. Nie jesteśmy tacy sami.


Skoro piszesz, że to takie łatwe, to zakładam że dostępne dla każdego i zapewne miałaś takie doświadczenia. Jak się jednak okazuje, to co dla Ciebie spełnia definicję mistycyzmu, w KK nim nie jest.


proszę o cytat, gdzie tak napisałam


A ja myślałam, że kierujesz się rzetelnymi źródłami, a nie jakimiś artykułami z portalów typu pudelek. I że wiesz co to ideologia i gdzie można znaleźć dokumenty wykładające jej założenia, a to pokazuje ile są warte Twoje oświadczenia o tym, jak Cię zahartowało wychowanie w socjalizmie. Manipulowanie treściami z artykułów katolickich idzie Ci równie lekko, jak nauczycielom którzy wciskali Ci socjalistyczne brednie. A może warto po prostu czytać to, co jest napisane i przełknąć gorzką prawdę, zamiast udawać, że napisano co innego niż tam pisze i co przypadkiem pasuje do Twojej z góry postawionej tezy?


Wiara i nauka się nie wykluczają. To że dla Ciebie są nie do pogodzenia to jedno, ale sama wymyślasz jakieś bajania dotyczące mistycyzmu, bo akurat pasują do Twojej wizji świata. Nie odróżniasz hipotezy, która podlega falsyfikacji od twardych naukowych danych. Poznawanie budowy i funkcji mózgu a dopisywanie swoich interpretacji to nie jest nauka. Rozmowa o mistyce pokazała dobitnie, jak bardzo różnimy się w interpretacji, Ty uważasz, że Twoja jest jedyna i słuszna, a każda inna to wymysły. Oczywiście nie jesteś w stanie poddać falsyfikacji swoich przekonań, bo nie ma narzędzi, które by jednoznacznie rozstrzygały Twoje racje, ale dla dobrego samopoczucia zakładasz, że inni muszą się mylić. Nikt nie pisał, że interpretacja transcendentna jest lepsza niż naukowa, to Twoje wymysły, odwracasz kota ogonem.


Tradycyjnie nie przedstawisz dowodów na swoje twierdzenia, tylko mam Ci wierzyć na słowo?

Nie każdy ateista musi oznaczać światusa, który się kieruje światowymi "wartościami",
jakie to są - dobrze opisuje Kombi - "słodkiego miłego życia"

Ależ oczywiście ze istnieje ona w każdym człowieku i niekoniecznie jest związana z konkretną religią. W wielu religiach będzie ona związana z osobową relacją z Bogiem, przeżyciem mistycznym, doświadczeniem Boga, w innych będzie chodziło o kontakt z Rzeczywistością, Absolutem, Pustką, "przekraczaniem siebie" czyli transcendencją czy tez "samozbawieniem" jak to jest w niektórych odmianach "hinduizmu" czy buddyzmie.
Coraz częściej ludzie odchodzą od wspólnot religijnych, odrzucają cały aparat pojęciowy związany z religią i cały bagaż kulturowy z tym związany aby przezywać, praktykować duchowość na sposób indywidualny, nieskrępowany żadnymi zasadami, regułami czy wspólnotami. Obecna socjologia religii określa to jako "duchowość bez Boga". Tak, zgadzam się, doświadczenie Boga, ogólnie mistyka, to fenomen występujący w wielu religiach.
To jest oficjalne stanowisko Kościoła w Deklaracji o Stosunku Kościoła do Religii Niechrześcijańskich.
Dobrze byłoby żeby koleżanka zaznajomiła się z terminem mistyka czy mistycyzm. Odsyłam do lektury np. Glasenappa, Rudolfa Otto, Mircea Eliade, opisy doświadczeń mistycznych joginów, sadhu, pism chrześcijańskich mistyków itd. To już klasyka i elementarz.

Łatwo zinterpretować takie rzeczy jak to że gdy uszkodzi się daną część mózgu, to człowiek jest niezdolny do wykonywania przewnych czynności mentalnych. To chyba najmocniejszy argument przeciw dualizmowi

A co z neuropatycznością mózgu? Sytuacje, gdy jedna półkula przejmuje funkcje drugiej, która na wskutek udaru/urazu/wypadku została uszkodzona nie są rzadkie, więc nie generalizowałabym.

No tylko że nadal za te funkcje odpowiada mózg. Ja poszukuje w człowieku niematerialnego wymiaru

A Wedy, Bhagawadgita czy Upaniszady - to nie jest Objawienie w religiach Wschodu?

Andy72, Ty masz takie wyobrażenie o swojej religii, że "moja religia jest najmojsza"?


Wydaje mi się, że trudno jest szukać samego siebie.