Ależ wierzę całym sercem w życie wieczne - dla zbawionych! Nie ma w Biblii obietnicy takiego życia dla potępionych!...

"34 Jezus im odpowiedział: «Dzieci tego świata żenią się i za mąż wychodzą. 35 Lecz ci, którzy uznani zostaną za godnych udziału w świecie przyszłym i w powstaniu z martwych, ani się żenić nie będą, ani za mąż wychodzić. 36 Już bowiem umrzeć nie mogą, gdyż są równi aniołom i są dziećmi Bożymi, będąc uczestnikami zmartwychwstania. " (Łk 20)

"10 A diabła, który ich zwodzi,
wrzucono do jeziora ognia i siarki,
tam gdzie są Bestia i Fałszywy Prorok.
I będą cierpieć katusze we dnie i w nocy na wieki wieków." (Ap 20)

Chociaż Bóg może być "zasmucony" ludzkim(lub innego stworzenia) złem, Jego doskonałość i radość nie są przez to zniszczone - właśnie dlatego, ze jest On bytem doskonałym, który doświadcza pełnię miłości, radości i pokoju. W końcu wiemy, że ostatecznie Bóg zwycięży nad złem i przywróci doskonałość swojemu stworzeniu. W tej perspektywie, chwilowe zło w świecie jest tylko tymczasowe, więc Bóg też nie będzie się wiecznie smucił, w końcu ostateczny plan Jego dla dobra jest niezmienny i objemuje brak smutku w Królestwie Niebieskim.

Cytat 1-szy dotyczy zbawionych ludzi, więc to naturalne, że nie po to ich PAN zbawił, aby Go kiedyś przez śmierć opuścić mieli...

2-gi cytat dotyczy diabła, bestii i fałszywego proroka... - tylko diabła ja tu pojmuję, jako realną osobę, natomiast pozostałe 2 postacie są wymiaru symbolicznego (czytaj o nich w rozdziałach wcześniejszych).
Diabeł to zbuntowany anioł. Skoro tylko Bóg jest z natury i bytu swego samoistnie nieśmiertelny, to wnoszę z tego, że takiego przymiotu nie posiada żadne z Jego stworzeń, a więc i diabeł...
A jeśli tak, to ów zwrot "na wieki wieków" trzeba dostosować do tej prawdy!*
No, chyba że się przyjmie za fakt to, że Pan Bóg życiem wiecznym obdaruje nie tylko zbawionych, ale i potępionych, ale o czymś takim Biblia nie naucza...
--
*Tak piszę, bo słowo "wieczny" nie równa się z automatu: "bez żadnego końca!" No, chyba, że np. "sąd wieczny" w Hbr 6,2 będzie trwał w ten sposób...;
W codziennej komunikacji też posługujemy się "wiecznością" nie mając na myśli: "bez żadnego końca" - np. mamy (raczej: mieliśmy) wieczne pióro... ktoś się wiecznie spóźnia... a oczekiwanie panny zakochanej na narzeczonego trwa wieczność... itp.

Bóg jednocześnie doświadcza radości i smutku? A czy Bóg może stworzyć kamień, którego nie będzie dał rady podnieść?


Szatanowi?

Czy z Dn 12.2 Wielu zaś, co posnęli w prochu ziemi, zbudzi się:
jedni do wiecznego życia, drudzy ku hańbie, ku wiecznej odrazie. wynika, że:
* jedni zmartwychwstaną do zbawienia,
* inni zmartwychwstaną do potępienia,
* a jeszcze inni wcale nie zmartwychwstaną (co można wywnioskować, ze slowe=a "wielu", bo wielu, to nie wszyscy).

To mi przypomina dzieciństwo. Takimi argumentami starano się laicyzować niespełna dziesięcioletnie dzieci. Z rozbawieniem wspominam tę prymitywna naiwność tych ludzi. Ale wtedy, mając 7 czy 9 lat, był to problem. Potem wymyślano pozornie mądrzejsze, np. dotyczące dziewictwa Maryi. W obu wypadkach licząc na niededukowanie, niezrozumienie i w dzięki temu zadanie haka.

Próba postawienia Boga w sytuacji bez wyjścia poprzez wieczny smutek i żal jest sofistyką niż rzeczową analizą treści Pisma. Dlatego pytanie o kamień, którego Bóg nie może podnieść jest typowym paradoksem logicznym, który niewiele wnosi do dyskusji - bo nadal nie podważa treści wynikającej z Biblii o Bogu, który doświadcza pełnię miłości, radości i pokoju, mimo że może być "zasmucony" ludzkim złem.

Dlatego ja nie widzę sensu filozofować na ten temat - ponieważ filozofia zaczyna w tym przypadku przekraczać granice zrozumienia już zrozumianych i określonych prawd Bożych wynikających wprost z Pisma, co czasem oznacza, że nie zawsze wszystko musi być wyjaśnione z wszystkimi szczegółami aby nadal mogło być to prawdą Bożą lub prawdą naszej rzeczywistości.

Szatan miał pewien czas na powrót(nawrócenie), analogicznie człowiek ma czas dopóki żyje docześnie. Jednak dokonał ostatecznego wyboru przeciwko Bogu i dlatego nie ma dla niego odkupienia. Zapytanie o przywrócenie doskonałości szatanowi sugeruje niezrozumienie nauki wynikającej z Biblii. Chyba, że lubisz dywagować(filozofować) na tematy które nie mają prostej odpowiedzi lub nie mają jej wcale, ale mają ją już wyjaśnioną w Obajwieniu Bożym - więc po co? Do wzrostu wiary nie przyda się.....


Też przez "moment" myślałem, że te pytania do czegoś dążą... ale chyba te ostatnie wskazują, że pan Feelek, albo szuka "dziury w całym", albo ma poważne wątpliwości w Boga lub wiarę w Niego i szuka jakiegoś do tego potwierdzenia uciekając się do omylnych źródeł jak filozofia.

Wolna wola(wolnosc wyboru) to atrybut Boga i zyjacych w duchu dzieci bozych. Tak, "robie co mi sie podoba i decyduje bez zadnych ograniczen" i... ponosze konsekwencje swoich wyborow jako, ze sa to wybory(decyzje) w pelni swiadome, jak przystalo na "czlowieka duchowego",ktory "sam rozsadza o wszystkim i przez nikogo nie jest sadzony"(1.Kor, 2:14...)

Jesli ty zarzucasz mi "przypisywanie wolnej woli niechrzescijanskiego konceptu", to znaczy, ze jestes "czlowiekiem zmyslowym" i nie wiesz o czym piszesz, bo nie ogarniasz tego, o czym ja pisze.

14 Człowiek zmysłowy9 bowiem nie pojmuje tego, co jest z Bożego Ducha. Głupstwem mu się to wydaje i nie może tego poznać, bo tylko duchem można to rozsądzić. 1[b]5 Człowiek zaś duchowy rozsądza wszystko, lecz sam przez nikogo nie jest sądzony10.[/b]


W swietle zapodanego powyzej fragmentu Biblii wypisujesz herezje.





"Doskonalosc na miare Ojca" zaczyna sie w chwili narodzenia do zycia w duchu i jest ona efektem objawienia(powolania) przez Ojca i (roz)poznania Chrystusa(prawdy), jako "Syna Boga Zywego".
Jesli Chrystus zaczyna zyc we mnie, jestem doskonalym, wolnym, duchowym dzieckiem bozym i smierc nie ma juz nade mna wladzy. Smierc w ciele jest wypelnieniem prawa, ktore nie dotyczy ducha.



Zlo jest ,owszem, zaprzeczeniem(przeciwienstwem) dobra ale nie jest zaprzeczeniem(przeciwienstwem) doskonalosci. Doskonalosc nie ma przeciwienstw(zaprzeczen), podobnie jak zycie nie ma przeciwienstw(narodziny i smierc to przeciwienstwa, ktore naleza do zycia tak samo jak dobro i zlo naleza do doskonalosci).

W twoich wywodach, Przemku, brak czasem logiki.


Przemku, "grzech" to bladzenie w klamstwie podlegajacym prawu, spod ktorego uwalnia poznanie prawdy o Bogu i Chrystusie. Okreslenie"istota rozumna", ktora "wybiera zlo moralne" to jakby definicja "czlowieka zmyslowego", ktory nie wie, co robi i za ktorego trzeba sie modlic do Ojca, zeby mu to nieswiadome zlo wybaczyl.



To sa tylko twoje fantazje na temat Boga. Zapominasz przy tym, ze caly ST " kłóci się z Jego nieskończoną dobrocią".



Przemku, stworzony przez Boga "swiat" bez zla byl bardzo dobry, a kiedy pojawilo sie zlo, ten "swiat" stal sie doskonaly(pelnia doskonalosci)



To tylko twoja opinia, ktorej bardzo daleko do prawdy.



Misja Jezusa, ktory narodzil sie w Chrystusie bylo "danie swiadectwa prawdzie" na ziemi, gdzie cierpienie w ciele bylo nieuniknione. Jezus Chrystus byl na ziemi czlowiekiem takim jak ja i ty, z krwi i kosci, odczuwajacym fizyczny i psychiczny bol. Jego decyzja, zeby przez to przejsc byla dobrowolna.
Cierpienie to -niestety- "konieczny element ludzkiego losu". Nie znam w tej sprawie zadnych wyjatkow. Ty znasz?





A kto twierdzi, ze to "chrzescijanstwo uczynilo z ziemi padol lez"?
Ja tylko stwierdzilam, ze to jest chrzescijanska nazwa, popularna w PL. W DE np., w tlumaczeniu Lutra okresla sie ziemie "dolina meki".

Ziemia nie stala sie "padolem lez" lub "dolina meki" w wyniku "upadku i grzechu", lecz zostala tak nazwana z perspektywy czlowieka, ktorego prawdziwym domem jest rzeczywistosc duchowa, a nie materialna, ziemska.



Przemiana ziemi w Krolestwo Boze...?...taki jest cel chrzescijanstwa?

A przeciez Jezus Chrystus mowil, ze idzie do Ojca, gdzie "jest wiele mieszkan" dla nas.

Przemku, ziemia jest doskonalym dzielem Boga i nic tutaj nie trzeba zmieniac. Jedynym problemem ziemi jest nieswiadomy, "zmyslowy"czlowiek, egoista, ktory ja niszczy.



Niezaleznie od "spotkania z Miloscia Boga" kazdy z ludzi zyje tu w ciele, a to oznacza doswiadczenie i poznanie zla i dobra(dualnosc). Jesli znasz jakies wyjatki to prosze, podaj je jako przyklady.



Swieta prawda.



Kto tak twierdzi? Co to w ogole znaczy "mechaniczna ucieczka ze zlego swiata"?



Przemku, wizja, ktora ja przedstawiam jest zgodna z prawda i jest bardzo optymistyczna, chociazby dlatego, ze brak w niej ognistego piekla. Jesli chodzi o "swiat" to Jezus Chrystus radzil, zeby z niego "wyjsc", a nie, zeby go "przemieniac". Jesli zas chodzi o cierpienie, to ma ono sens poznawczy, a poznanie jest celem mojego pobytu na ziemi.

(...)



Tak? No to powiedz mi, jak czlowiek zyjacy w ciele moze uniknac procesu starzenia sie i smierci i zwiazanego z tym cierpienia, nie mowiac juz o konsekwencjach wydawania swiadectwa prawdy w systemie nalezacym do "ojca klamstwa".


To nie Jezus, lecz Chrystus -zyjacy w czlowieku o imieniu Jezus- wydal "swiadectwo prawdzie" i wyprowadzil w ten sposob z niewoli swiata bladzace w klamstwie dzieci boze(swoje rodzenstwo duchowe)



To nie Jezus byl "nieskazitelny", lecz zyjacy w nim Chrystus. Kluczowe znaczenie ma tu Chrystus, Syn Boga, Duch, ktory w chwili chrztu w Jordanie wcielil sie w cialo Jezusa.


(...)




System swiatowy lezy w "mocy zlego"(klamstwa) i taka jest jego natura. Nie rozumiem, jak chrzescijanstwo mialoby "zbawic swiat od zla" i na czym niby polega chrzescijanska walka z tym zlem.



Cierpienie w ciele jest faktem i jest nieuniknione.
Dzieki Chrystusowi rodzimy sie na nowo w duchu do zycia bez konca. Smierc i cierpienie dotycza tylko ciala i stanowia element poznania przez doswiadczenie.
Dzieki temu stajemy sie jak Bog, znajacy dobroi zlo, czyli stajemy sie doskonalymi dziecmi Boga



Jezus niczym sie nie roznil od kazdego z nas, ludzi. "Synem Boga Zywego" jest Chrystus, nie Jezus. To Chrystus daje zycie w duchu Jezusowi w momencie chrztu w Jordanie. Jezus staje sie wtedy Chrystusem. To samo misterium zachodzi w kazdym rodzacym sie na nowo w duchu czlowieku. Wtedy stajemy sie jednoscia z Chrystusem i Ojcem.





To Jezus umarl w ciele, a nie Chrystus. Chrystus jest przeciez Duchem, Zyciem, Bogiem niesmiertelnym.



Moja argumentacja to efekt oddzielenia ziarna od plewy.

Ja, podobnie jak opisany w Biblii Piotr, wyznaje Chrystusa, syna Boga zywego.
Nie wierze, ze Chrystus umarl, a wiec nie wierze w Jego zmartwychwstanie.
Wiem, ze umarl Jezus w ciele, a zyjacy w nim Chrystus(Zycie) pozostal na zawsze zywy.
Wiem, ze ja musze przejsc te sama droge. Dzieki Chrystusowi przejde bez uszczerbku na duchu przez brame smierci.
(...)


Dzieci boze, Adam/Ewa, wybraly opcje poznania dualnosci(dobra i zla) na ziemi i popadly w niewole klamstwa. Przez nadane im na ziemi prawo poznaly tzw. grzech, ktory zamknal im droge powrotu do Domu Ojca.

To nie byl efekt nieposluszenstwa, lecz klamstwa, w ktore czlowiek lekkomyslnie uwierzyl.



Szczerze mowiac "chrzescijanska perspektywa" uniemozliwia poznanie prawdy.
Z perspektywy ducha prawdy widac o wiele wiecej i wyrazniej.



Bog jest doskonaly we wszystkim, a nie tylko dobry. ST pokazuje, ze moze tez byc zly, msciwy i zazdrosny, ze moze mordowac...
Grzech nie jest pogwalceniem prawa bozego lecz efektem dzialania tego prawa w rzeczywistosci zaklamanego swiata materialnego. Przez to prawo poznaje sie dopiero grzech.



Jezus nigdy ne mial wladzy nad smiercia, zyl w ciele i w ciele musial umrzec.
Wladze nad smiercia mial i ma Chrystus, ktory dal Jezusowi zycie w duchu. Jezus stal sie wtedy Chrystusem i jednoscia z Ojcem.



Tez tak mysle i widze to coraz wyrazniej.




O co konkretnie pytasz?

Według "mojego" "odczucia" absolutnie nie może istnieć nieodwracalne potępienie (przynajmniej w kontekście każdego z ludzi, ale "myśli" "ono", że i wszystkie upadłe anioły będą miały szansę na nawrócenie w nieskończoność i kiedyś także wszyscy oni się nawrócą). Anihilacja to według "mojej" "psychiki" Morderstwo przez wielkie "M", coś nie tak niemoralnego, jak zadawanie cierpienia bez końca, ale wciąż coś absolutnie niemoralnego, wybitnie jaskrawie przeciwnego Dobroci i Łaskawości. "Psychika": "ateiści chociaż, w przeciwieństwie do Ciebie, nie wierzą, że to Miłosierny Bóg, który mówi, żeby miłować nieprzyjaciół, unicestwi nieskończenie słabsze od siebie istoty czujące". Więc "psychika" może uważać (zresztą absolutnie złe) poglądy ateistów za bardziej moralne od wyznawanego przez Ciebie anihilacjonizmu.

Jerzy_67, Twoje poglądy wzbudzają we "mnie" zupełną nienawiść do nich.

Bóg to nie jedynie Miłość lecz także Sprawiedliwość i to razem doskonale wyważone pośród wielu Jego atrybutów, ponieważ On sam jest doskonały.
Mając na uwadze "wszystko", całą Jego istotę, nie pomijając niczego zadajmy sobie pytanie po co na ziemię zstąpił Syn....dodajmy do tych przemyśleń dar wolnego wyboru plus brak dostępu jakiegokolwiek zła do Boga i nam wyjdzie, że (w krótkim stwierdzeniu) Mordujemy się sami i to przez wielkie "M".

W Biblii, którą posiadam, a jest to Biblia Tysiąclecia jest odniesienie. Ale nie wiem czy jest to bardziej obietnica, czy bardziej przestroga.
Jeśli Twoja Biblia obejmuje Dzieje Apostolskie, to zerknij na Dz 24.15 Mam też w Bogu nadzieję, którą również oni mają, że nastąpi zmartwychwstanie sprawiedliwych i niesprawiedliwych.. Ale na pewno zawiera to, czym podzielił się z nami Jan (nie wyobrażam sobie, aby mógł być pominięty).
J 5.28-29 Nie dziwcie się temu! Nadchodzi bowiem godzina, w której wszyscy, którzy spoczywają w grobach, usłyszą głos Jego: a ci, którzy pełnili dobre czyny, pójdą na zmartwychwstanie życia; ci, którzy pełnili złe czyny - na zmartwychwstanie potępienia.
(Warszawsko-Praska: Nie powinniście się temu dziwić. Zbliża się bowiem godzina, w której wszyscy, co spoczywają w grobach, usłyszą Jego głos. Wtedy ci, którzy uczciwie postępowali, zostaną przeznaczeni na zmartwychwstanie do życia wiecznego, a ci, którzy się dopuszczali zła, zmartwychwstaną, by cierpieć potępienie.)

Dzieje Apostolskie??! - a co to??!

Rozumienie wolnej woli i fragmentu (1 Kor 2:14-15) to wolna wola, która nie oznacza absolutnej dowolności i braku konsekwencji czynów. Biblia uczy, że jesteśmy odpowiedzialni za swoje wybory.
Dlatego "robie co mi się podoba i decyduje bez żadnych ograniczeń" jest sprzeczne z nauczaniem o grzechu i konieczności posłuszeństwa Bogu. Porównanie ludzkiej wolnej woli do boskiej jest nieuprawnione, tylko Bóg jest absolutnie wolny, my jesteśmy stworzeniami zależnymi od Niego.
Cytowany fragment mówi o tym, że człowiek duchowy rozeznaje Bożą prawdę, a nie że "robi co chce" bez żadnych ograniczeń.

Wolność człowieka jest ograniczona i zakłada odpowiedzialność - tylko Bóg cieszy się absolutną wolnością.


Krytyka twojego poglądu na wolną wolę, nie oznacza, że jestem od razu "człowiekiem zmysłowym" w kontekście pejoratywnego wydźwięku (1 Kor 2:14-15) jak sugerujesz - ponieważ nie dowodzi to braku duchowości, tak jak Ty nie dowodzisz, że przemaiwasz przez tą duchowość - więc możliwa jest rzeczowa debata na ten temat.

Nie masz jak wykazać twojej duchowej zmysłowości i tym samym wyższości rozumienia nad moim, dlatego nazywanie mnie "zmysłowym cieleśnie" to nieuprawnione piętnowanie. Moja krytyka opierała się na konkretnych prawdach Biblijnych.

Z chrześcijańskiej perspektywy negatywna ocena drugiego człowieka powinna być ostatecznością, podpartą mocnymi dowodami, czego tu nie wykazujesz. Twój zarzut jest zbyt kategoryczny, oparty na wątłych przesłankach i łamie zasadę chrześcijańskiej miłości bliźniego. Stosowanie epitetów w rodzaju "człowiek zmysłowy" powinno być ostatecznością w dyskusji.


Mimo, że pomocą Ducha można wprowadzić człowieka na właściwe tory myślowe, to jednak nadal jest on stworzony przez Boga i nie jest Jemu równy (Rdz 1-2), w końcu to człowiek popadł w niewolę grzechu i potrzebuje zbawienia przez Chrystusa (Rz 3:23, Rz 6:6-14), a wolność jego jest ograniczona jego naturą stworzoną i grzechem (Ga 5:1).
Więc z herezją to już przesadziłaś.



Przesadne podkreślasz ludzką doskonałość w momencie narodzin do życia w Duchu. Jest to sprzeczne z nauką o grzechu pierworodnym i stopniowym uświęcaniu.
Człowiek z powodu grzechu jest Duchowo martwy - czyli oddzielony od Boga i zmieraz ku potępieniu. W celu zbawienia i powrotu do właściwej relacji z Bogiem potrzebuje on ją odnowić poprze nowo narodzenie, chodzi tutaj o wewnętrzną (duchową) przemianę (Ef3:14-21), w której ludzkie serce zostaje przemienione (Ez 36:26-27)], a Bóg wpisuje w nie Swoje prawa (Hbr8:10-11). W toku nowo narodzenia człowiek otrzymuje duchowe pragnienia (1 Kor 3:16; Rz 8:1-9) oraz chęć do okazywania posłuszeństwa i oddania się Bogu.

Dlatego w tym świetle traktowanie wolności chrześcijańskiej jako całkowitego braku ograniczeń jest błędne, nasza wolność w Chrystusie nie oznacza dowolności, lecz uwolnienie od grzechu o potępienia.
Twierdzenie, że jeśli "Chrystus żyje we mnie, to już jestem doskonały" - to zbyt daleko idące uproszczenie, ponieważ nadal możemy być poddani kuszeni - jak Jezus podczas 40 dni na pustyni, nadal życie w Chrystusie oznacza walkę z grzechem, a nie natychmiastową doskonałością.
Śmierć jako zjawisko dotyczące tylko ciała, jest błędne, bo np. nadal po nowo narodzeniu Paweł sam nakazuje aby Duchem panować nad ciałem, czyli taki człwiek nadal zmaga się z konsekwencjami grzechu, mimo narodzenia na nowo:
Baa.. nawet ciało ponoć nie umerze:
"8 Ci zaś, którzy żyją według ciała, Bogu się podobać nie mogą. 9 Ale wy nie żyjecie według ciała, lecz według Ducha, jeżeli tylko Duch Boży mieszka w was. A jeśli ktoś nie ma Ducha Chrystusowego, ten do Niego nie należy. 10 Jeśli zaś Chrystus w was mieszka, to ciało jest śmiercią z powodu grzechu, ale duch jest życiem z powodu usprawiedliwienia. 11 A jeśli Duch Tego, który wzbudził Jezusa z martwych, mieszka w was, to Ten, który wzbudził Chrystusa Jezusa z martwych, ożywi także i wasze śmiertelne ciała przez Ducha swego, który mieszka w was. 12 Tak więc, bracia, nie jesteśmy dłużnikami ciała, żeby według ciała żyć. 13 Bo jeśli żyjecie według ciała, to na pewno umrzecie; jeśli zaś przez Ducha dacie śmierć uczynkom ciała, to żyć będziecie. 14 Wszyscy bowiem, którzy się kierują Duchem Bożym, są synami Bożymi." (Rz8: 5 - 14)
Więc skutki grzechu pierworodnego dotykają całego człowieka aż do śmierci doczesnej.

Twoja wizja narodzin chrześcijanina do życia w wolności jest zbyt optymistyczna i niebiblijna, pomija on realia walki z grzechem i stopniowość procesu uświęcenia pod wpływem łaski.



Dlatego pytałem o książki.... bo twoje przemyślenia przypominają Neoplatońskie, gdzie zło jest brakiem dobra, ale jednocześnie oba pochodzą z najwyższego i doskonałego źródła - co już nie idzie w parze w kontekście ogólnej chrześcijańskiej teologii. Ewentulanie może inspirowałaś się hinduizmem, gdzie najwyższa rzeczywistość - Brahman - jest poza wszelkimi dualnościami, a dobro i zło jest w zasadzie iluzją...... Więc porównujesz jakieś dywagacje filozoficzne z teologią treści Biblii, dlatego nie jest tak do końca jak piszesz...

Z natury teologicznej niekoniecznie wynika z tego, że zło nie jest zaprzeczeniem doskonałości - dobro jest przecież jednym z istotnych składników czy aspektów doskonałości, a skoro jest zaprzeczeniem/przeciwieństwem(moralne zło) dobra, nie mogą razem mieścić się w doskonałości. Czy w idelanie oświetlonym i pustym pokoju możesz dostrzec gdzieś ciemność? A takimi paralerami Jezus uczy nas czym jest zło i dobro (Pamiętaj, że rozmawiamy o kontekście chrześcijańsim - teologicznym).

Doskonałość Boga polega m.in. na tym, że jest On nieskończenie dobry. Dlatego zło moralne, będąc zaprzeczeniem dobra, jest równocześnie sprzeczne z Bożą doskonałością. Dlatego trudno w tym świetle zgodzić się, że doskonałość nie ma przeciwieństw, skoro zło jest przeciwieństwem doskonałości, bo dobro jest jej nieodłącznym elementem.

Podobnie porównanie dobra i zła do życia i śmierci jest dyskusyjne, bo są to kategorie różnego rodzaju. Według Biblii zło moralne, będąc zaprzeczeniem dobra, stoi też w sprzeczności z doskonałością, której dobro jest istotnym składnikiem. Dlatego trudno uznać je za neutralny "aspekt" doskonałości.

Proponuję abyś spokojnie rozważywała NT w Biblii jeszcze raz, może w kilku przekładach, i może poprosiła o "mądrość Duchową", a koncepty filozoficzne odstawiła na bok na razie. Ja się cały czas uczę i Pismo ciągle odkrywa nowe rzeczy przede mną..... taki pokarm dla duszy na codzięń.....


Stwierdzenie, że "grzech to błądzenie w kłamstwie" jest zbyt dużym uproszczeniem, bo grzech to świadomy wybór zła moralnego, sprzeciw woli człowieka wobec Boga. A określenie człowieka jako "istoty rozumnej" nie jest tym samym, co "człowiek zmysłowy" z Listu do Koryntian, warto zjarzeć do interlini, inne przekłady wskazują np. "człowiek cielesny" i moża już wywnioskowac inne konotacje filzoficzne. Biblia wskazuje w innych miejscach na czym polega ta "rozumność" i jest ona istotnym elementem natury ludzkiej oraz warunkiem moralności - dlatego właśnie z perspektywy chrześcijańskiej to człowiek ponosi odpowiedzialność za grzech, a nie "prawo" czy "kłamstwo".

Człowiek który nie wie co robi - czyli przy założeniu, że działa w niewiedzy i nieświadomości pełnych konsekwencji, np. z powodu choroby psychicznej - nie zostanie potępiony przez Boga, bo to nie jest tego człowiek świadoma decyzja, jego wina. Natomiast zdrowy człowiek nie ma wymówki - Bóg wskazuje, że tacy mają sumienie i nie ma dla nich wymówki.

Człowiek ma wolną wolę i może dokonywać wyborów moralnych, bo pojęcie zła moralnego (grzechu) jako czegoś obiektywnego, a nie tylko subiektywnego "błądzenia", jest kluczowe dla etyki chrześcijańskiej.
To co robisz, czyli całkowite pomniejszanie ludzkiej odpowiedzialności i zamazanie granicy między dobrem a złem jest nie do pogodzenia z nauczaniem biblijnym.


Albo twoje chybione ineterpretacje ST.
Mylisz nieskończoną dobroć ze sprawiedliwością i mimo kolejnych szans na nawrócenie, ostatecznym sprawiedliwym sądem - jak ktoś to odrzuci.
Czy kiedy narody kananejskie składają ofiary z dzieci swoim bożkom - to nieskończona dobroć Boga polega na tym, że ma to w nieksończoność pozwalać? Czy powstrzymać takie zachowania? Łatwo jest "osądzać", kiedy nie posiada się perspektywy Boga......


Ja w Biblii czytam, że świat został stworzony "bardzo dobrym", a zło nie jest koniecznym lub pożądanym elementem stworzenia, lecz wynikiem buntu przeciwko Bogu - świat bez zła był już "bardzo dobry".

Obecność zła świadczy o niedoskonałości i zepsuciu świata, a nie o jego doskonałości, a Bóg pragnie ostatecznego zwycięstwa dobra nad złem, a nie ich współistnienia. Bóg dopuszcza zło, ale nigdy go nie zamierzał ani nie uznaje za pożądany składnik swojego planu. Dopiero całkowite zwycięstwo Chrystusa unicestwi zło.

Twoje uznanie zła za niezbędny element doskonalący świat prowadzi do niebezpiecznego relatywizmu moralnego i akceptacji zła, nie wspominając, że nie ma nic wspólnego z opisem Biblii.


A choćby powyższe? Co te przemyślenia mają wspólnego z treścią Biblii?


Chrześcijaństwo naucza, że cierpienie może być przeżywane w kontekście wiary w Boga, co może nadać mu sens i wartość. Cierpienie "w Bogu" lub "dla Boga" może być doświadczane inaczej - jako ofiara, jako droga do głębszej łączności z Bogiem. Cierpienie może być również okazją do wzrostu i rozwoju, może nas nauczyć współczucia, empatii i pokory, może też wzmocnić naszą wiarę w Boga i naszą nadzieję na przyszłość.

Dlatego w kontekście: "że jest to konieczny element ludzkiego losu", cierpienie nie jest karą od Boga. Bóg nie chce, abyśmy cierpieli, jednak jest obecny w naszym cierpieniu i może nas wspierać w trudnych chwilach.


Raczej będzie Nowa Ziemia, stara zostanie zniszczona, bo jest przeklęta grzechem - podobnie jak człowiek w nowo narodznieu, umiera stary duch i nie jest odnawiany, tylko uśmiercony.


Którego to czyny doprowadziły do zniszczenia Ziemi - skutki i konsekwencje grzechu:
" (17) Do Adama zaś powiedział: ,.............. - przeklęta będzie ziemia z twego powodu,".....


Twój opis życia na Ziemi, to wieczna męka, nieunikonione cierpienie, a wyjście tylko "przez bramę śmerci ciała". Bilia nie pokazuje takiej mechanicznej ucieczki z tego padołu przez śmieć, można od tego uciec w trakcie już życia poprzez "nawrócnie"


Takei dokonywanie rozdzieleni Jezusa od Chrystusa ma swoje korzenie we wczesnochrześcijańskich herezjach, jak w gnostycyzmie.
Tym bardziej, że imię Jezus ma więcej znaczeń; "JHWH jest Zbawieniem", nie ma co tu dywagować odnośnie szczegółów techniczych, po Wcieleniu jest jednocześnie prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem.


W kontekście wszystkich ludzi na Ziemi.


Nooo.... tutaj już przypominasz kłamstwa szatana, przez które człwoiek właśnie tak skończył jak ma teraz....... Nigdy nie będziemy jak "Bóg" - znajmości dobra i zła wcale nie oznaczała "jak Bóg", o czym surowo przekonał się człowiek.....
Doskonałe dziecko Boga odrzuca zło - czyli to czym Bóg nie jest...... więc "jak Bóg", to by musiał się stać doskonałością.

Mało tego, twierdzić, że "stajemy się jak Bóg, znając dobro i zło" jest niebezpieczne, jeśli jest rozumiane w sensie dosłownym, ponieważ sugeruje, że możemy osiągnąć Boskość przez własne wysiłki lub wiedzę. W chrześcijańskiej tradycji taka idea jest odrzucana i co więcej, doskonałość w chrześcijańskim rozumieniu polega na całkowitym zjednoczeniu z wolą Bożą i odrzuceniu zła, a nie na byciu "jak Bóg" w sensie posiadania Jego wszechwiedzy czy wszechmocy.

Szokujące, że po tym świadectwie w Biblii o kłamstwie Szatana, są ludzie którzy do dzisiaj się na to nabierają.......


Przekręcasz te fragmenty Biblii....tam nie ma wyraźnego wskazania, że Jezus naradził się na nowo..... Jezus był od zawsze Bogiem, przeczysz wielu wersetom Biblii:

"(5) Niech będzie w was takie nastawienie umysłu, jakie też było w Chrystusie Jezusie; (6) Który, będąc w postaci Boga, nie uważał bycia równym Bogu za grabież; (7) Lecz ogołocił samego siebie, przyjmując postać sługi i stając się podobny do ludzi; (8) A z postawy uznany za człowieka, uniżył samego siebie i był posłuszny aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej." (Flp2)


".....Popatrzcie na moje ręce i nogi, że to Ja sam! Dotknijcie Mnie i przekonajcie się, bo duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam." (Łukasz 24,37-39)
Z tych wersetów jasno wynika, że po zmartwychwstaniu Jezus miał ciało, choć było to ciało zmartwychwstałe, różniące się od zwykłego ciała ludzkiego. Nie ma podziału między "Jezusem" a "Chrystusem" w tym kontekście, Jezus Chrystus jest zarówno cielesny, jak i duchowy w jednej Osobie.


Masz prawo do własnego zdania. Ale nie wiem na czym opierasz te stwierdzenia, dla chrześciajństwa to jest herezja - podaj konkrety/wersety? Albo jakieś filozofie na których sie wzorujesz. A z oświadczeniami nie ma co dyskutować.


No A ty mając tego widzę świetną świadmość, nadal piszesz:

"Dzieki temu stajemy sie jak Bog, znajacy dobroi zlo, czyli stajemy sie doskonalymi dziecmi Boga"

To w końcu jak jest? Popadamy w niewolę kłamstwa? Czy stajemy sie doskonali jak Bóg? Bo wiesz... Bóg nie żyje w niewoli kłamstwa......

Musisz sobie poukładać w co dokładnie wierzysz, bo narazie robi się z tego gnoza sprzeczności.....
Jeszcze troszkę pogadamy i więcej "tego szydła z worka wyjdzie"......


A skąd wiesz co jest prawdą? I jak ją znaleźć? Którego Ducha używać?
Biblia mówi, że to "Jezus jest drogą, prawdą i życiem" i to On jego Duch nas wyzwala.....
Cóż za prawdę Ty posiadasz?

Te ostatnie stwierdzenia też mijają się z kontekstem i treścią Biblii......nie wiem z czego korzystasz, ale nie jest to Biblia..........

W pierwszym zadaniu pouczasz mnie o ponoszeniu konsekwencji wlasnych czynow. Czyzbys nie zauwazyl, ze ja tak wlasnie postepuje w ramach mojej wolnosci, co wynika wyraznie z mojej wypowiedzi, do ktorej wlasnie sie odnosisz?
A wiec jeszcze raz powtarzam, ze "robie co mi sie podoba" i ponosze konsekwencje tego, co robie.
Jako nowonarodzony "czlowiek duchowy" jestem swiadomym wlasnej tozsamosci dzieckiem bozym i jestem w stanie rozsądzic, czy moje dzialanie jest "na chwale Boga" czy tez nie. Postepuje swiadomie, wydajac owoce ducha.
Jesli sie potykam, powstaje znowu i ide dalej drogą prawdy. Grzech mnie nie dotyczy, bo nie podlegam juz prawu, a to z kolei oznacza, ze nie ma dla mnie "zadnych ograniczen", oprocz tych, ktore sama sobie ustanowie, jako, ze "sama o wszystkim rozsadzam", jak czytasz w zapodanym cytacie z Biblii. Nikt nie moze mnie juz za nic osądzac, ty tez nie masz więc takiego prawa. Nie dodawaj swojego widzimisie do Slowa Bozego.
Naturalna i logiczna konsekwencja wolnosci Boga Ojca jest wolnosc Jego bozych dzieci.
Wolnosc ta mozliwa jest tylko w duchu.
Cialo nadal podlega ograniczeniom, wynikajacym z natury ciala. O tym tez napisalam.



Gdybys byl "czlowiekiem duchowym" nie krytykowal bys mojej wolnosci.



Nie ma czegos takiego jak "duchowa zmyslowosc". Albo duch, albo zmysly.



Czy fragment Biblii, do ktorego ja sie odnosze nie jest "konkretna prawda biblijna"?
Przeczytaj moze jeszcze raz ze zrozumieniem i rozwaz swoja krytyke w duchu prawdy, a nie w sztucznym swietle chrzescijanskiej teologii.



Przemku, ja szukam prawdy, a nie uznania u chrzescijanskich autorytetow. To nie ja zarzucam ci "zmysowosc" lecz wynika to z przytoczonego fragmentu Bozego Slowa. Jesli wciaz czujesz sie ograniczony prawem, znaczy to tylko tyle, ze w duchu wciaz pozostajesz martwy.



Przemku, czlowiek duchowy jest jednoscia z Ojcem i Synem. O tym mowi Jezus Chrystus w swojej modlitwie arcykaplanskiej przed ukrzyzowaniem.
Pomysl co to znaczy "byc w jednosci "z Bogiem.

To nie ja, lecz ty poddajesz w watpliwosc Slowo Boze zawarte w Biblii i dorabiasz do Niego ludzka, tzw. "chrzescijanska" nauke.





"Nauka o grzechu pierworodnym i stopniowym uswiecaniu" nie jest tym, czego uczyl Jezus Chrystus. Jesli sie myle, to mi to wykaz, przytaczajac odpowiednia wypowiedz Jezusa Chrystusa zapisana w Biblii.

Z Biblii dowiedzialam sie, ze przed nadaniem prawa "grzechu pierworodnego" nikt nie znal, ze prawo bylo "ciezkim jarzmem" i ze Jezus Chrystus uwolnil ludzi spod tego prawa i od "grzechu", ktory zawsze idzie w parze tylko z prawem. W Nowym Przymierzu nie ma mowy, ani o prawie ani o "grzechu pierworodnym". Jesli ktos nadal ten temat "walkuje", ten nie jest czlonkiem duchowego Kosciola Chrystusa.




Pelna zgoda. Nie zapominajmy przy tym, ze tzw. "grzech" i duchowa martwota pojawiaja sie dopiero po nadaniu prawa.



Hebr 8: 16-18
16 7 Takie jest przymierze, które zawrę z nimi
w owych dniach, mówi Pan:
dając prawa moje w ich serca,
także w umyśle ich wypiszę je.
17 A grzechów ich oraz ich nieprawości
więcej już wspominać nie będę.
18 Gdzie zaś jest ich odpuszczenie, tam już więcej nie zachodzi
potrzeba ofiary za grzechy8.

List do Rzymian:

81 Teraz jednak dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie1, nie ma już potępienia. 2 Albowiem prawo Ducha, który daje życie w Chrystusie Jezusie, wyzwoliło cię spod prawa grzechu i śmierci.



Dokladnie tak to rozumiem.

To, co piszesz od siebie odbieram jako ludzka nadinterpretacje, ktora czesto pojawia sie rowniez w wypowiedziach "apostola" Pawla i ktora jako "czlowiek duchowy" osmielam sie dostrzegac i analizowac w duchu prawdy.





Caly czas pisze o wolnosci duchowej. W ciele nikt nie jest wolny. Nawet Jezus Chrystus byl ograniczony w ciele i nic nie mogl zrobic w obliczu smierci ciala na krzyzu. Byl sam na sam ze smiercia. Ze mna i z toba bedzie tak samo. Sami musimy przez to przejsc(oczywiscie w duchu). To jest ekstremalne doswiadczenie w ramach poznania dobra i zla, ktore dzieci boze zgodnie z prawem wolnej woli wybieraja.



Zacytujesz odpowiednie wypowiedzi Jezusa Chrystusa na obrone tej tezy?
.

Ograniczone narodzinami i smiercia zycie w ciele nie jest skutkiem zlamania prawa bozego lecz konsekwenja swiadomego wolnego wyboru poznania dualnosci(dobra i zla)
O grzechu nie bylo w tym momencie ani slowa.



Dlaczego "zbyt optymistyczna? Ta wizja to jedyne zrodlo mojego ogromnego optymizmu. O tym tez jest mowa w Biblii.

Zbawienie "z laski przez wiare" to nie jest nauka Jezusa Chrystusa. Jezus uczyl o zbawieniu (wolnosci) przez poznanie prawdy (Chrystusa Syna Boga Zywego), ktorej to prawdy "cialo i krew" objawic nie moga, "lecz tylko Ojciec"...i tylko tym, ktorzy szukaja prawdy