Chciałbym wytłumaczyć że myśli i dusza nie są tożsame ze sobą. Duszy nikt nigdy nie widział ani jej nie doświadczył, a myśli możemy kształtować i mamy wpływ na nasze myśli, nasze myśli zmieniają się wraz z upływem czasu, ludzie młodzi myślą przecież inaczej niż starsi, pod wpływem substancji odurzających bądź leków nasze myśli również ulegają zmianie.
Z duszą jednak uczynić tak nie można , wierzymy że jest wieczna , wierzymy bo nie posiadamy dowodu na jej istnienie, wierzymy że jest częścią Boga Jego podobieństwem i jak On jest niezmienna. Nie mamy wpływu na duszę , wierzymy że jako Stwórca jest czysta , n mi
aszyny grzechami jednak możemy ją skalać , może być obciążona naszymi winami , może być brudna zupełnie tak samo jak my możemy się pobrudzić, lecz brud można zmyć i znów będziemy czyści. Nasze myśli słowa i czyny też mogą być nieczyste lecz ani słów ani czynów ani myśli wyczyścić już nie można.

Podziwiam Cię. Żeby wierzyć w coś, czego nie można doświadczyć, trzeba być wyjątkowym człowiekiem.

Wybawiony
Tematem tej dyskusji jest zastanowienie się czym jest dusza a czym są myśli, ja dochodzę do wniosku że dusza nie jest substancją materialną w przeciwieństwie do myśli która jest substancją materialną, ba powiedział bym nawet że jest substancją biologiczną określając to jeszcze dokładniej.
Podałem przykłady że w sposób materialny za pomocą substancji biologicznych lub chemicznych możemy wpływać i kształtować nasze myśli, możemy nawet nadużywając tych substancji nasz mózg uszkodzić i uszkodzić nasze myśli, możemy nasze myśli uszkodzić również na sposób fizyczny, mam tu na myśli np wypadek samochodowy bądź innego rodzaju uraz, czyli uszkodzenie naszego centralnego ośrodka myślowego. A odwrotnie działając na nasz centralny ośrodek myślowy poprzez naukę , stymulację i namnażanie szarych komórek nasze myśli wzbogacamy .
Wszystko to przeciwstawiam duszy, nie słyszałem bowiem aby można było w ten sam sposób oddziaływać na duszę która jak wierzymy materią nie jest.
Dusza to sfera naszej duchowości i jedynie naszymi grzechami bądź uświęceniem możemy na naszą duszę oddziaływać , możemy ją obciążyć lub jej ulżyć, możemy też ją oczyszczać .
Nie słyszałem aby naszą duchowością grzechami bądź uświęceniem można było wpływać i kształtować zmieniać nasze myśli, gdzie to właśnie nasze myśli są grzechami bądź świętością, dostrzegam tutaj właśnie odrębność od duszy. Nie słyszałem też aby duszę można było uszkodzić w sposób fizyczny , można zabić ciało lecz duszy zabić nie można i jeszcze inny przykład Biblijny gdzie mowa jest o tym że lepiej pozbawić się ręki oka lub innej części naszego ciała która jest nam powodem do grzechu niżby CAŁA dusza miała być wrzucona do Piekła, a więc widzimy tutaj że duszy rozczłąnkować czy poćwiartować nie można. A więc widzimy tutaj że mamy wpływ na losy naszej duszy lecz ona zawsze pozostanie cała niezmieniona , nie da się jej zmienić, zamienić czy też ukształtować, nie da się jej wychować wyuczyć czy też czegokolwiek nauczyć, zupełnie tak jak by nie była naszą własnością i pochodziła wprost od Boga.

Dlaczego zatem dusza, tak jak ją przedstawiasz, czyli niematerialna, niezmienna, nie mająca wpływu na nasze (materialne) myśli i czyny, miałaby być odpowiedzialna za nasze grzechy i podlegać sądowi?

Wybawiony
Dziękuję za to pytanie, to bardzo trafne i wnikliwe zagadnienie- dusza która nie podlega naszym prawom odpowiada za nasze życie, nie grzeszy, jest święta nieśmiertelna jest podobieństwem Boga a później cierpi za nasze myśli słowa i czyny.
Jak by było fajnie i sprawiedliwe aby to cierpiały nasze myśli słowa i czyny i my sami a dusza uleciała sobie do Boga skąd pochodzi i nie miała z nami nic wspólnego.
Nie wiem dlaczego tak się dzieje i dlaczego to Bóg ze swoimi duszami cierpi za nasze grzechy i czyny, to oczywiście niesprawiedliwe , wolałbym już nawet żeby za nasze grzechy cierpiał nasz Anioł stróż niż dusza, no bo to przecież On tak słabo nad nami stróżował, więc powinien też cierpieć, a może tak jest że Jemu też się w kość dostaje, tylko że my nic o tym nie wiemy?
Naprawdę nie wiem, powiedz wybawiony co ty o tym myślisz?

O jakim cierpieniu Boga tu piszesz/myślisz?

O cierpieniu za nasze grzechy.

Czy to Boże cierpienie dzieje się cały czas (np. teraz), czy piszesz np. o dniu śmierci Pana Jezusa na Golgocie?

Pytasz o czas i miejsce, ja nie piszę w tym temacie o czasoprzestrzeni, ja tutaj piszę o cierpieniu za nasze grzechy i o odpowiedzialności.

Skoro piszesz o cierpieniu Boga za ludzkie grzechy, to chyba normalne jest wiedzieć, o co chodzi: o jakie cierpienie i kiedy się dziejące?!
Jeśli dążysz do tego, że wciąż Bóg cierpi za nasze grzechy, to rozważ to:

Hbr 9,24-28 PAU
(24) Chrystus więc nie wszedł do świątyni uczynionej ludzką ręką, będącej tylko odbiciem prawdziwej, ale do samego nieba. Teraz osobiście oręduje za nami u Boga.
(25) Nie musi przy tym wielokrotnie składać siebie w ofierze, w przeciwieństwie do najwyższego kapłana, który co roku wchodził do świątyni z cudzą krwią.
(26) Musiałby wówczas wielokrotnie cierpieć od początku świata. On natomiast teraz, u kresu czasów, pojawił się jeden raz, aby zgładzić grzech przez własną ofiarę.
(27) Postanowiono, że człowiek umrze jeden raz, a potem będzie sądzony.
(28) Tak samo i Chrystus raz złożył siebie w ofierze, żeby ponieść grzechy wielu, a potem objawi się już nie ze względu na grzech, lecz dla zbawienia tych, którzy Go oczekują.

Ja nie dążę do tego że Bóg wciąż cierpi za nasze grzechy, jak pisałem Czas cierpienia jego ciągłość, stałość, stabilność, przerywalność , początek bądź koniec to inny temat to temat o Czasie bądź miejscu.
Mi w tym temacie rozchodzi się oto że duszy nie można utożsamiać z myślami .

Słusznie. Ale jak konkluzja?

I uszkodzenie mózgu nie działa na duszę.

Doprawdy trudno jest mi sobie wyobrazić, jak nasze myśli, słowa i czyny mogłyby cierpieć. Odpowiada za nie ich sprawca i jest to jak najbardziej sprawiedliwe. Napisane jest (Ez 18,4), że dusza która grzeszy umrze. Bo to właśnie dusza jest odpowiedzialna za nasze grzechy.
Dusza może też wielbić Boga (Łk 1,46). Natomiast w chwili śmierci to duch opuszcza ciało i wraca do Boga (Koh 12,7; Łk 23,46) O duszy ani mru mru.
Najistotniejsze jest jednak to, że Chrystus dobrowolnie wziął na siebie nasze grzechy i został ukarany zamiast nas, sprawiedliwy za niesprawiedliwych.

A więc dzieje się niesprawiedliwość to Czysty i Niewinny cierpi za nasze grzechy, a sprawca myśli grzesznych i czynów niecnych uchodzi dzięki Jego cierpieniu do Boga bezkarny.