Jakie znaczenie i wnioski z tego, że jesteśmy uczynieni na obraz Boży i podobni do Boga?

Z Pisma Świętego, Biblii Tysiąclecia
Rodz 1,26
26 3A wreszcie rzekł Bóg: «Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam. Niech panuje nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym, nad bydłem, nad ziemią i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi!»
27 Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz,
na obraz Boży go stworzył:
stworzył mężczyznę i niewiastę.
28 Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: «Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną; abyście panowali nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi». 29 I rzekł Bóg: «Oto wam daję wszelką roślinę przynoszącą ziarno po całej ziemi i wszelkie drzewo, którego owoc ma w sobie nasienie: dla was będą one pokarmem.

Podobnych, jak wyżej, zdań znajdziemy w Biblii więcej.

Chrześcijanie, zwłaszcza katolicy mają w swojej wierze i światopoglądzie wyraźny obraz wielkości Boga, a w Jego świetle - obraz godności człowieka. Jednak na użytek dzisiejszego, niekiedy zagubionego człowieka, należy bliżej zdefiniować i opisać tę godność i wyciągnąć właściwe wnioski.
Czyńmy to - w imię Boże!

No to smutnie mało Bóg powiedział.
Zamiast panować nad rybami morskimi Brahms jął komponować symfonie, Bach prócz rozmnażania się pisywał kantaty, Gaudi zlekceważył owoce i zaczął budować katedrę.

Dlatego tak mało zacytowałem, bo to dla samego wstępu, żeby zachęcić do czytania. Sam wiesz, jakie masz problemy.
...
W teście wstępnym zauważamy już pewien problem.
Otóż w tytule wątku jest bowiem "Uczyńmy ludzi", a w cytacie tego samego zdania: "Uczyńmy w człowieka". Otóż w Biblii hebrajskiej słowo adam, bez rodzajnika "ha", oznacza człowieka ("z ziemi") ogólnie, czyli po prostu ludzi. Więc tłumacze mają swobodę wyboru. Natomiast już w dalszych, kolejnych wierszach, które opisują, jak Bóg zbliża się do konkretnego człowieka, słowo adam występuje, choć początkowo niekonsekwentnie, z rodzajnikiem, w postaci ha adam. W końcu to określenie staje się imieniem jako ha Adam i wskazuje na konkretnego mężczyznę, małżonka kobiety imieniem "chawwa"/Ewa 'dająca życie'

Człowiek stworzył Boga na swój obraz i podobieństwo. Tworzący nadaje dziełu swe cechy. Popatrz choćby na cechy jakie Stary Testament nadaje Bogu, toczka w toczkę człowiek. Straszny człowiek to chyba bardziej trafne określenie.

Nie mogło być inaczej. Ludzie żyli krótko w fatalnych warunkach. Musieli sobie wykoncypować jakąś formę nadziei.
Ktoś powiedział, ludzie zobaczyli gwiazdy na niebie, chcieli je zjeść, nie sięgnęli, uznali że należą do jakiejś większej istoty. No i jak mieli nie wymyślić Boga.

Boga, który stworzył świat w ciągu 6 dni, liczących po 24 godziny.

Nie stosowałbym tu apteki. Dni mają 24 godziny odkąd istnieje Słońce. W którym dniu je stworzono?

Nawet gdyby Słoneczko zostało stworzone nie czwartego dnia, ale drugiego, to długość dnia pierwszego mogłaby trwać zarówno ułamki sekund jaki i eony. Co prawda wysokiej klasy kościelni matematycy wyliczyli ile lat temu i o której godzinie zakończył Bóg stwarzanie. Problemem jest jednak to, że jakiś pseudonaukowiec z płaskiej ziemi uczynił ja okrągłą, a jeszcze inny nakazał jej krążyć wokół Słońca i ciężko połapać się kościelnemu matematykowi z jakiej strefy czasowej wziął tą ostatnią godzinę stworzenia, no i pierwszą szabatu.

Nie, nie! Pismo św. nie jest własnością tylko księży. Było daleko wcześniejsze, niż księża. I obliczenia też były wcześniejsze. Ale Ty o tym nie wiesz? Czytaj cos wreszcie!

Apologeci zsumowali wiek dawnych proroków, wyszło im , że świat ma jakieś 7 tysięcy lat. I to ludek kupi.
Ale fakt, czerwony, a raczej diabeł napuszcza co i raz "naukowcow", by w głowinach mieszać i zwodzic.

Kilka wieków temu podpuścił "naukowca", będącego chrześcijaninem i arcybiskupem zarazem. Ten dniami i nocami na podstawie Biblii i za pomocą paciorków rachował i rachował, aż się dorachował, że Ziemia została stworzona wieczorem 22 października 4004 roku p.n.e. Uważał, że wygnanie Adama i Ewy z raju miało nastąpić już 10 listopada tego samego roku Skoro arcybiskupa tak omotał, to prostemu człowiekowi aż strach się bać.
PS
Te niespełna trzy tygodniowe sanatorium praprzodków, drogo nas kosztuję

Ciekawe, czy ten arcybiskup ps.naukowiec wybadał, kto wpuscił do Raju węża? Kto nie dopilnował?

Podejrzewam, że odpuścił i zajął się on jak i jemu podobni "naukowcy" obliczaniem daty końca świata. Ponoć jakieś publikacje na ten temat już się ukazały.

Pytanie było retoryczne. Przecież wiadomo. Wobec alternatywy "grzech" vs rzeczywistość co rozum podpowiada?
Jak na obrazku - w laboratorium naukowcy w białych kitlach czynią wykresy, równania, wiodą dysputy. Naukowcami są psy, a badają działanie klamki w drzwiach.

Przypatrujmy się nadal, na czym polega otrzymany od Boga "obraz i podobieństwo Boże" u człowieka?
"...Rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną; abyście panowali nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi». 29 I rzekł Bóg: «Oto wam daję wszelką roślinę przynoszącą ziarno po całej ziemi i wszelkie drzewo, którego owoc ma w sobie nasienie: dla was będą one pokarmem."
Już samo przekazanie człowiekowi władzy rozmnażania się człowieka jako człowieka, a więc odrębnego dzieła Bożego, mającego jakieś specjalne "tchnienie od Boga", bo "tchnął w jego nozdrza tchnienie życia" (Rodz 2,7), "aby panowali..." (1,28) nad ożywioną przyrodą.
To tchnienie jest jakimś udziałem w obrazie Boga, wymagającym rozumu i odpowiedzialnego podejmowania wolnych decyzji włącznie z zakazem "nie jeść z drzewa poznania dobra i zła" (2,16), czyli nie przypisywać sobie "poznania", czyli władzy decydowania o tym co dobrem lub złem z Boskim prawie natury.
Osobnym elementem "obrazu i podobieństwa Bożego" jest pochodząca z decyzji Boga ta bliskość i przyjaźń pierwszego człowieka do Boga, której pozbawione były inne dzieła przyrody. W teologii nazywamy ją łaską Bożą.
Potwierdzenie sensu obrazu i podobieństwa człowieka do Boga znajdujemy w pochodzącej z 2.wieku przed Chr. Mądrości Syracha 17,1-14: "Pan stworzył człowieka z ziemi... dam im władzę nad wszystkim, co jest na niej. Przyodział ich w moc podobną do swojej i uczynił ich na swój obraz. Dał im wolę, język i oczy, uszy i serce zdolne do myślenia. Napełnił ich wiedzą i rozumem, o złu i dobru ich pouczył..."
Rozumiał swoją godność pierwszy człowiek, bo kiedy Bóg przeprowadził przed nim jakby defiladę zwierząt, Adam brał je pod swoja władzą (osobiście dając im nazwania), ale nadal czuł samotność, aż w końcu zobaczył przed sobą kogoś, kto ma coś z jego "żeber", czyli tę samą naturę człowieczą, co on, kobietę, dawczynię życia (2,21-24)