W Kościele od początku zajmowano się świadczeniem dobra i miłosierdziem dla tzw. ubogich.
Tak jest i dziś, gdy Kościół prowadzi niekiedy szeroko rozbudowane akcje i instytuty miłosierdzia.
Diecezjalni i zakonni duchowni bywają także regularnie zaangażowanie w działanie społecznych czy nawet państwowych instytucji służby i ochrony zdrowia oraz troski o bezdomnych, uzależnionych, bezrobotnych i ubogich.

Skąd wypływa to zaangażowanie?
- Z tekstów Objawienia Bożego we tradycji Starego i Nowego Testamentu, zwłaszcza przykładu samego Jezusa.
Zauważmy, Jezus sam był ubogi. Jego najbliżsi z uczniów wyrzekli się swoich dóbr; więc Ci wszyscy wymagali darowizn ofiarnych bogatszych kobiet, które "usługiwały im ze swojego mienia", jak zapisał św. Łukasz.
Ale w innej dziedzinie, gdzie Jezus nie potrzebował dóbr materialnych, Jezus na co dzień zajmował się zdrowiem chorych, nie tylko w tym skrajnym stanie. I ten wzorzec przekazał i nakazał swoim uczniom; także Kościołowi.

Troska o zdrowie cudze, ale i własne jest nakazem dekalogu: "Nie zabijaj".
Sami lekarze mawiają: Zdrowie człowieka, to tak wielka sprawą, że nie wolno jej przekazywać samemu lekarzowi.

Spotykamy na co dzień takie zjawisko, bliźni przy każdej, nawet najbardziej uroczystej okazji życzą nam zdrowia i wielu nadto modli się zo zdrowie dla nas, a tymczasem bywa, że w życia prywatnym niejeden przechwala się lekceważeniem zdrowia, ryzykanctwem fizycznym, a nawet uprawianiem sportów ekstremalnych; takich sportowców wielu kocha oklaskiwać.
Czy to po chrześcijańsku?

Liczę na dobrą i kulturalną dyskusję.

Jednak jak widać wg KK sprawa tak jednoznaczna nie jest.
Cierpieć pragnę » Któż jak Bóg https://share.google/cXmBZTvadrLJp3Dc0

Dopuszczalna jest ofiara własnego cierpienia, byle nie utrata zdrowia lub życia.

Pochwalasz biczowników? W tamtych czasach brudu i braku higieny - zakażenie krwi i do ziemi.

Nie baw się w krętacza; nie przekręcaj moich słów i myśli. Nie pochwalam tu nikogo.