To przez Ciebie czy przez Twój aparat poznawczy? Jesteś tym co ma apart poznawczy czy jesteś aparatem poznawczym?
Dla mnie Ircia to to za pomocą czego doświadczam i w praktyce czego doświadczam.

Ok, ja właśnie to nazywam świadomością świadka, w sumie nie wiem czemu się nie rozumiemy... Jeśli to ułatwi komunikację to mogę zamiast świadomość świadka używać : Doświadczam/Jestem tym, co jest świadome siebie i świadome tego, że jest świadome siebie, tylko że to trochę długawe... Samo pisanie doświadczam/jestem wprowadza jeszcze więcej zamętu - podstaw sobie tam gdzie pisałam o świadomości świadka, bo może to tylko takie moje złudzenie i pisanie 'doświadczam/jestem' zamiast 'świadomość świadka' nie będzie prowadziło do nieporozumień, bo szczerze bardziej by mi to pasowało, bo właśnie chodzi 'bycie' a nie o 'bycie kimś'.

Podmiot nie jest podmiotem, tylko dlatego że stworzył iluzję oddzielenia samego siebie od samego siebie? Ale właśnie dlatego, że jak sam piszesz 'to inna sprawa' używam określenia świadomość świadka na doświadczanie z indywidualnej perspektywy.


Zgadza się, nie rozumiesz co mam na myśli, a ja kombinuję w jakie terminy to ubrać abyśmy znaleźli dobry punkt zaczepienia, całkowicie gotowa do zmiany nazwy na dowolną, która będzie Ci pasowała jako określenie tego co doświadcza, podmiotu doświadczającego przedmiot, podmiotu który nie może być obserwowany z racji nie posiadania jakichkolwiek innych cech niż bycie/istnienie, doświadczanie/ chęć doświadczania


Ok, to jak nazywasz to co nazywa się obserwacją/efektem obserwatora w przypadku eksperymentu z dwoma szczelinami i późniejszymi rozwinięciami tego doświadczenia ?

Nie widzę w tym sprzeczności, tak samo jak nie ma sprzeczności w pojęciu pełna pustka. Aha i to nie jest Moja świadomość świadka, bo wymagałoby to aby istniało coś co posiada świadomość świadka na własność.

A sprawdzałeś czy nic nie daje? Tak uczciwie, nie przez ułamek sekundy, tylko na dłużej załóż, że jesteś tym co doświadcza umysłu Zefica, obserwuje świat z perspektywy umysłu Zefcia, ale jest od niego niezależne, że poczucie tożsamości bycia Zefciem to nic więcej jak tylko wyobrażenie jakie powstało w umyśle. Obserwuj co zrobi ego gdy się dowie że jest tylko mentalnym konstruktem


Dużo mi to jeszcze nie daje, w końcu nie ma to jak umysł blondyki
Zefciem nazywam swój model osoby co do której zakładam, że pisze podpisując się jako Zefcio...
Sądzę, że Zefcio to ogólna nazwa na ciało i umysł, który sprawia że czytam słowa podpisywane przez Zeficia. Utożsamiasz jaźń z ciałem i umysłem z którym się identyfikujesz? Czy też z moim modelem osoby, która podpisuje się jako Zeficio, czy jednak z czymś innym, np z rdzeniem wokół którego zbudowała się tożsamość Zefica? Rdzeniem, który jest pełną pustką/ którego natura to pełna pustka

Mój aparat poznawczy jest częścią bądź aspektem mnie.
A wyżej twierdzisz, że to różne byty.
Nie rozumiemy się, bo czasami mówisz tak, a czasami siak. Czasem świadomość świadka to coś, czego doświadczasz, a czasami nie jest doświadczana. Czasem to coś indywidualnego, a czasem jest tożsama z najwyższą zasadą Wszechświata.

Eeee? Ja nie piszę tutaj o iluzjach, tylko o rzeczywistości. Jeśli oddzielność Twojej świadomości od Logosu jest iluzją, to musisz być w stanie tę iluzję jakoś odrzucić. I wtedy podać mi następne numery toto-lotka. Jeśli nie jesteś, to jaki inny eksperyment zaproponujesz?
To, jak ja to nazywam, to jest zupełnie nieistotne. Mamy różne interpretacje tego doświadczenia:

• Istnieje pewna graniczna skala powyżej której załamuje się hiperpozycja.
• Nie ma żadnego dualizmu. Istnieje fala pilotująca, która oddziałuje z korpuskułami.
• Cały wszechświat jest w hiperpozycji, a nasza świadomość dostrzega tylko jeden stan klasyczny.
• Zamknij gębę i licz.
• Świadomość aktywnie powoduje załamanie hiperpozycji.

Ostatnia interpretacja jest tylko jedną z wielu.

No to dziwne. Bo w języku polskim są to antonimy.
Użycie zaimka dzierżawczego nie implikuje stanu posiadania na własność. Weź pod uwagę np. określenia typu „moja żona”, „mój przyjaciej” czy nawet „mój pan” (wypowiedziane przez niewolnika), czy „mój król”.

Nie mogę założyć czegoś, co jest dla mnie sprzeczne.

Ale zdajesz sobie sprawę, że za tam gdzieś jest realna osoba z krwi i kości, która ma określone myśli, emocje, relacje itp?
Oczywiście model nie jest tym samym bytem. I oczywiście prawdą jest, że świat postrzegamy przez modele. I prawdą jest, że każdy ma także model samego siebie. Ale to przecież nie jest „ja”. To jest „moje postrzeganie ja”.
Se wypraszam.

Myślę, że pomóc tu może wyobrażenie sobie kultury istot nie posiadających zwierciadeł, co wyewoluowały i wyszły na ląd nie z wody, ale z jakiejś cieczy mętnej. Czy z racji tego, że żadna taka istota nie potrafi samodzielnie zobaczyć własnych swoich źrenic - możemy powiedzieć, że oni są ślepi?

Nie zabronię, ale jak doczytasz co oznacza pełna pustka to raczej komplement.

Na marginesie dokonałam odkrycia, o którym pewnie większość od dawna wie, czyli jak z niczego zrobić coś i to nieskończone coś.
Zero traktujemy jak nic, zero równa się zero i tyle, równanie musi być zbilansowane, inaczej będzie nierówność, ale mogę przecież wyrazić zero na nieskończenie wiele sposobów, korzystając z równowagi przeciwieństw...
0=0
0= -2 + 2
Wystarczy to nic rozbijać na dualne przeciwieństwa, a przy odrobinie wyobraźni można dodawać kolejne osie, takie liczby urojone, oście x,y,z itd. Z zera da się wyprowadzić wszystko.
No to odkryłam na nowo, że 0=0 i -23 + 4 +19 = 100 - 50 - 45 - 5 serio można rozpisać to na nieskończenie wiele sposobów... A potem każda liczba/byt musi być równa sama sobie, ale też można ją wyrazić na nieskończenie wiele sposobów, nawet nie bawiąc się w korzystanie z różnorodnych systemów, różnorodnych symboli...

Ircia, litości. Dlaczego akurat zero? Czemu nie jeden? Co Ci się nie podoba w elegancji równania 2 * 0.5 =1?

Innymi słowy - dlaczego element neutralny działania addytywnego, a nie multiplikatywnego? (Algebra prosiła, żeby pozdrowić.)

To co opowiadasz nie ma żadnego sensu to jest jakiś kabaret.
Bo ja teraz mam 0zł, ale w sumie to mam 1 000 000zł , w końcu 0 = 1 000 000 - 1 000 000

Wręcz przeciwnie! To co Ircia odkryła, jest wyjątkowo ważne. I nie ona jedna na to wpadła.

Wyjdźmy od znanego pytania: Dlaczego istnieje raczej coś niż nic. Tudzież od przeróżnych sugestii ludzi wierzących, dla których świat jest Czymś, co zostało stworzone, wiadomo przez Kogo. Miałby to być wielki problem dla ateistów... Ale... aktualnie prowadzone badania fizyków, do których kiedyś, w czasach mojej większej aktywności na tym forum, podawałem linki, wskazują, że suma energii we wszechświecie wynosi... ZERO! W takim wypadku wszechświat nie jest czymś tylko jest niczym. Jest owym ZEREM. Ale jak zauważyła Ircia (i nie tylko ona, ja też kilka lat temu o tym pisałem m. in. w dyskusji z Zefciem), Nicość (owo zero) jest niestabilna i można ją uzyskać na nieskończenie wiele sposobów. Wszak 0=-2+2 itd. Z tego wynika, że może istnieć cokolwiek byleby całkowita energia wynosiła 0. Nie potrzeba żadnej istoty, która coś najpierw stwarza a potem np. niszczy przy tzw. końcu świata. Bo naprawdę nic nie istnieje (całkowita energia=0!!!) Ale nic może się przejawiać na nieskończenie wiele sposobów. Nieskończenie wiele wszechświatów poddanych tylko jednemu warunkowi - zerowaniu się całkowitej energii. Jedna z takich kombinacji w sumie tworzących nicość okazała się na tyle stabilna, że mogliśmy powstać my

Dość urozmaiconym, bym powiedział.

Co to za pytanie? "raczej coś"? to nawet nie jesteś pewien czy cokolwiek istnieje?





Ateiści mają swoje alternatywne wersje, i one są lepszej jakości ponieważ opierają się na tym co widać dookoła, a wierzący opierają to wszystko na Bogu, którego żaden z nich na oczy jeszcze nie widział, i tu mówie o tych wierzących, którzy aktualnie żyją.





Na racjonaliście piszą trochę inaczej.

Ja tylko zacytowałem słynne pytanie Einsteina ale widzę, ze nie załapałeś tego...Poza tym samo istnienie trzeba zdefiniować. W przedstawionej przeze mnie koncepcji byty istnieją lokalnie a globalny bilans zawsze jest zerowy.

http://grapercepcji.blogspot.com/2012/01/cakowita-energia-wszechswiata.html



Polecam też lekturę pierwszych kilku stron tego watku:

https://forum.wiara.pl/viewtopic.php?f=47&t=36506&hilit=ca%C5%82kowita+energia+wszech%C5%9Bwiata

To sie zdecyduj, albo byty istnieją albo nie istnieją, Ziemia lokalnie istnieje a globalnie już nie istnieje?
No i to że grawitacja ma ujemną energie, to jest tylko taka hipoteza, i w tym linku co tutaj podałeś, mówią że na tą hipotezę nie ma żadnych dowodów.

Eee… meee… beee.. grrr? (Ja tylko zacytowałem słynne pytanie Gruka Karkołamacza, założyciela cywilizacji trolli.)


Akurat zdefiniować trzeba nieistnienie. Np. wychodząc od spostrzeżenia, że człowiek funkcjonuje najpierw w środowisku mózgowego modelu świata, nad którym to modelem ma pewną władzę stwórczą, a potem w środowisku świata samego w sobie, nad którym ma pewną władzę twórczą. Otóż wychodząc z tej subtelnej różnicy między tworzeniem a stwarzaniem...


"Grrru... brrru... srrru." (Gruka Karkołamacza krytyka koncepcji, jakoby ludzie byli rasą rozumną.)

(BARDZO DUŻO ENERGII O WEKTORZE x) - (BARDZO DUŻO ENERGII O WEKTORZE -x) = może choć nie musi 0 [ZERO]

Tyle, że nijak z tego nie wynika, że ENERGIA = 0

Udowodniono naukowo że istnieje ujemna energia? były jakieś badania na ten temat?

Energia związana z polem grawitacyjnym jest ujemna i jest to wprost we wzorze na jej obliczanie.

I nigdzie nie napisałem, że suma energii musi być równa zero w ogóle i zawsze, tylko że w POSTULOWANYM modelu musi. A to zasadnicza różnica. I w tym modelu nie wynika to z obliczeń a na odwrót - jest aksjomatem przyjętym przed jakimikolwiek obliczeniami. Natomiast aktualna wiedza o Wszechświecie wskazuje, że ten aksjomat może być poprawny.