Ostatnio natknąłem się na filmik z wywiadem pani Danuty Adamskiej - autorki książek z dziedziny fizyki kwantowej, która mówi o istnieniu Najwyższej Inteligencji, Doskonałej Świadomości, Absolutu.
Filmik można obejrzeć na YouTube. Link: https://www.youtube.com/watch?v=NPnpkgWs6qg

Wszystko nabiera sensu gdy umysł nauczy się manipulować w wyobraźni więcej niż 3wymiarami przestrzeni i zrozumie że doświadczanie czasu liniowego o określonym zwrocie to taka sama iluzja jak doświadczanie przez kamerkę z przodu samochodu przestrzeni jako linii o określonym zwrocie, gdyby taka kamerka nie doświadczyła nigdy niczego z boku, nie mogła się cofać, nie miała wpływu na prędkość też mogłaby dojść do wniosku że przestrzeń płynie zawsze z tą samą prędkością do przodu...

Czas wcale nie musi być liniowy, tylko że nie potrafisz sprawdzić co by się stało gdybyś podjął inną decyzję, nie możesz nawrócić, więc wydaje Ci się że istnieje tylko jedna linia czasowa- ta którą wybrałeś...

A ile jest linii przestrzennych ?

To tylko Twoje nieudowadnialne twierdzenie... Nawet nie udowodnisz że czas nie jest tylko złudzeniem, bo jak dotąd to nikt jeszcze nie wpadając w błędne koło nie wykazał istnienia obiektywnej rzeczywistości... Serio, bo jej istnienie potwierdzasz wynikami obserwacji dokonywanych przez domniemane zmysły osadzone w owej fizycznej rzeczywistości.

Mamy wówczas multiuniwersum zawierające dosłownie wszystkie możliwe kombinacje, dosłownie wszystko co jest i przez fakt doświadczania tego co jest dochodzą kolejne osie tego multiuniwersum,

bo jak wiesz może być większa i mniejsza nieskończoność, a tu chodzi o ciągły rozwój tej nieskończonej gry, bo coś trzeba robić gdy się jest wszystkim... jakoś trzeba się doświadczyć i się rozwijać, bo oczywistym jest że wszystko co jest może się rozwijać

Bo upierasz się aby cofać się w obrębie jednej linii czasoprzestrzennej, ale mając fizyczne ciało polegasz prawą fizyki i tak jak mimo że masz linię góra-dół to jednak uniesienie się wymaga sporo zachodu tak poruszanie się pod prąd w fizycznym świecie jest blokowane przez E=MC2, bo dałoby się to zrobić po przekroczeniu prędkości światła czego mając masę nie możesz dokonać, z ujemną masą byłoby dokładnie odwrotnie, ale to nie ten wszechświat
Za to ciągle zmieniasz linie czasowe zmieniając niefizyczne parametry, ale oczywiście może być to moim wymysłem i wierzenie mi na słowo uważam za głupie, nie wierz - przemyśl samodzielnie co jest z tym rozumowaniem nie tak, abyś świadomie mógł powiedzieć : ona bredzi i powinna się leczyć



Do innych wszechświatów nie, ale do różnych wersji naszego i owszem, wyobraź sobie wszelkie możliwe wersje Twojego życia i możliwość mniej lub bardziej świadomego wybierania w jakim pójdziesz kierunku. Z jednej strony wszystko jest z góry wiadome, są spore ograniczenia, ale z drugiej praktycznie nieograniczone możliwości...

Dobrze, Robek - proste zbiory liczbowe - czy zbiór całkowitych liczb naturalnych jest nieskończony? No jest... A jak dodam do niego liczby połówkowe? No nadal jest nieskończony, ale kurcze jednak coś dodałam... A mogę dodać wszystkie liczby wymierne - nadal jest nieskończony, ale mów co chcesz zawiera dużo więcej niż zbiór obejmujący tylko liczby naturalne... Potem mogę dodać liczby niewymierne, potem zostaje dodawanie kolejnych osi, czyli liczby urojone... Nadal mam nieskończony zbiór liczb. Wiele osób po prostu sobie nie radzi z nieskończonościami, ale serio do nieskończoności mogę dodawać nieskończenie wiele nieskończoności i nadal mam nieskończoność... Podobną sytuację mam z zerem, mogę dodać nieskończenie wiele zer i nadal mam zero...

Weźmy choćby samo stwierdzenie że zbiór liczb jest nieskończenie wieli, i to niby jest prawda, tyle że ludzie wymyślili sobie tą nieskończoność, ona istnieje tylko w ludzkich głowach

To co doświadcza nie ma granic, to że w tym miejscu i czasie doświadcza tylko z perspektywy jednego umysłu nie znaczy że jest ograniczona tylko do tego miejsca i czasu. Wszystko nabiera sensu gdy umysł nauczy się manipulować w wyobraźni więcej niż 3wymiarami przestrzeni i zrozumie że doświadczanie czasu liniowego o określonym zwrocie to taka sama iluzja jak doświadczanie przez kamerkę z przodu samochodu przestrzeni jako linii o określonym zwrocie, gdyby taka kamerka nie doświadczyła nigdy niczego z boku, nie mogła się cofać, nie miała wpływu na prędkość też mogłaby dojść do wniosku że przestrzeń płynie zawsze z tą samą prędkością do przodu...

Świadomość świadka to to co doświadcza, samemu nie będąc doświadczanym, można spokojnie przyjąć, że nie istnieje, że doświadczanie dzieje się samo

ale to utrudnia komunikację.

Czasem mówi się o pustce, o braku centrum, o nie 'ja'.

Świadomość świadka jest zawsze tu i teraz. Może doświadczać też tu i teraz za pomocą umysłu wspomnień przeszłości i wyobrażeń przyszłości, ale nadal dzieje się to w wiecznym teraz.

tak samo 'dowodem' na istnienie czegoś co jest świadome, czegoś co doświadcza/obserwuje jest to że zachodzi obserwowanie/ doświadczanie przez coś co dopiero chętny do udowadniania ma udowodnić.

Czyli w paradoksalnie, aby w ogóle móc zacząć udowadnianie że obiektywna rzeczywistość istnieje zakładasz, że istnieje bo jej doświadczasz

ale ma sens je uznawać gdy się sprawdzają w praktyce.

Można, ale przez co jest doświadczane?
Mamy obiekt materialny - ołówek i jest on doświadczany i zakładamy, że nie doświadcza.
Jest doświadczany przez zmysły, które przekazują informacje do umysłu.
I teraz zaczynają się schody. Co doświadcza umysłu? Masz rację umysł doświadcza też sam siebie, bo jest samoświadomy. Tylko co jest świadome samoświadomości, tego że doświadczasz?

Mogę powiedzieć tao, ale to już zupełnie zaburzy komunikację, dlatego na to co doświadcza wygodnie mi się używa określenia świadomość świadka, co by rozróżnić ten rodzaj świadomości od tej psychologicznej/neurologicznej, która jest wytworem mózgu/umysłu i która jest doświadczana przez świadomość świadka.
Cały proces poznawczy to dorzucanie terminów, które ktoś może nazywać nadętymi. Uwierz że nadęte to by było jakbym zmieniła słownictwo na oparte na wnioskach advaity vedanty , mówiącej o jedności atman-brahman, gdzie indywidualna świadomość świadka okazuje się nie być niczym innym od brahmana... Dodaj do tego wpływ obserwatora na obiekty w skali kwantowej, wtedy można się dopiero pobawić nadętymi terminami.

Bo moja indywidualna świadomość świadka jest ograniczona do doświadczania pojedynczego umysłu.
Dokładnie , zakładasz. Ja tak samo zakładam istnienie czegoś co doświadcza umysłu, choć oczywiście określenie że doświadczanie dzieje się samo też jest ok, po prostu często jak się to wstawi zamiast świadomość świadka brzmi to jeszcze dziwniej i niezrozumiale, bo większość zakłada że że gdy jest czasownik, coś się dzieje, coś się robi to jednak coś to robi, choćby jakaś siła fizyczna, gdy powiem że nie ma tego co doświadcza, jest tylko doświadczanie, które to nic robi, które dzieje się całkiem samo, bez podmiotu tak że jest sam przedmiot będzie lepiej?

Można, ale przez co jest doświadczane?

Tylko co jest świadome samoświadomości, tego że doświadczasz?

Mogę powiedzieć tao, ale to już zupełnie zaburzy komunikację

Cały proces poznawczy to dorzucanie terminów, które ktoś może nazywać nadętymi.

Dodaj do tego wpływ obserwatora na obiekty w skali kwantowej, wtedy można się dopiero pobawić nadętymi terminami.

Bo moja indywidualna świadomość świadka

Ja tak samo zakładam istnienie czegoś co doświadcza umysłu

Kurcze, czekaj... Jak definiujesz jaźń? Bo może mówimy o tym samym, ale używamy innej nazwy...