
Re: Gdzie jest Królestwo Boże?
Może więc najpierw przypomne wam jak powstało królestwo Boże, a pózniej gdzie jest
![Uśmiech krzywy ;]](./images/smilies/icon_krzywy.gif)
Część I
Jak to przebiegało w naszym kosmosie Jezus Chrystus opowiedział Judaszowi:
„I pojawił się tam świetlisty obłok. On powiedział: *Niech powstanie anioł, aby był mi pomocą*. Wielki anioł Samoistny wyłonił się z obłoku. Za jego przyczyną czterech innych aniołów powstało z innej chmury i stanęło przy anielskim Samoistnym. Samoistny powiedział: *Niech z woli wielkiego Ducha stanie się Królestwo Niebieskie* i powstał Kosmos (duchowy). I powstał pierwszy oświecony (Set – Bóg), aby nad nim sprawować władzę. Samoistny powiedział: *Niech powstaną anioły, aby mu służyć* i powstały niezliczone zastępy”. Ew. Judasza.
Samoistny powołał nie tylko niezniszczalne pokolenie Boga. Kosmos podzielił na dwanaście królestw, a przy Bogu ustanowił dwadzieścia cztery trony sprawiedliwych. Zaś każde królestwo otrzymało swojego króla. I podzielone zostało na sześć Niebios (księstw), które są jednocześnie Eonami światła tz. samodzielnymi rejonami produkcji światła (energii ożywionej), za które odpowiada inny anioł oświecony.
Tak w naszym kosmosie powstały siedemdziesiąt dwa Niebiosa i tyle samo Eonów światła. Niebiosa ustanowiono tak, aby w każdym znajdowało się pięć firmamentów, to oznacza pięć zamieszkałych przez ludzi planet. Ma to na celu równomierne pozyskiwanie światłości ludzkiej dla Nieba.
W sumie w naszym kosmosie aktualnie jest trzysta sześćdziesiąt planet zamieszkałych przez ludzi, ale są również takie, które w razie konieczności można zaludnić.
Tak to Chrystus przedstawił historię powstania Nieba Judaszowi.
Część II
Największym elementem składowym w budowie wszechświata są kosmosy. Kosmosy to zbiór galaktyk, zebranych w gigantycznym dysku i krążących wokół jego osi.
Pierwotnie, gdy kosmos był jeszcze w początkowej fazie budowy w jego środku była wielka czarna dziura. W miarę przybywania masy z dołączających się wciąż nowych galaktyk i rozrastania się kosmosu. Jego pierścień ciężkości systematycznie oddalał się od czarnej dziury, wzmagając w niej siłę grawitacji odśrodkowej.
Spowodowało to wyssanie całej materii czarnej dziury ku pierścieniowi ciężkości. Zaś w jej miejscu wytworzyła się super próżnia. Ponieważ nasz kosmos jeszcze wciąż się rozszerza, to super próżnia również się powiększa.
Super próżnia w środku kosmosu jest jego Niebem.
Swoistym miejscem gromadzenia się mikrocząsteczek materii. Zmieniających się tu pod wpływem super próżni w cząsteczki większe ale antymaterii. Mikrocząsteczki puchną i łączą się pomiędzy sobą tworząc atomy antymaterii, z których powstają rożne formy „wyposażenia” Nieba.
Podobnie jak mikrocząsteczki materii do wnętrza super próżni kosmosu, docierają również mikrocząsteczki energii ożywionej. Pochodzącej ze śmiertelnych i nieśmiertelnych dusz ludzkich oraz ciał astralnych ludzi. Przechodzą one tu podobny proces jak mikrocząsteczki materii zwykłej i rozbudowują się aż do atomów antymaterii ożywionej, z których z kolei powstają rożne formy życia w Niebie.
To z niej Wielki Duch (Bóg wszechświata), który mieszka w jeszcze większej super próżni, wytworzonej w środku wszechświata. Stworzył naszego Seta – Boga, czyli energię ożywiona myślącą, aby zarządzał kosmosem.
Kosmosów we wszechświecie jest bardzo dużo i wciąż powstają nowe.
I w każdym, w którym ilość antymaterii ożywionej jest już wystarczająca, zjawia się Wielki Duch; tworzy Boga i jego Niebo.
Każdy kosmos ma swojego Boga!
Jednak warunek jest jeden w danym kosmosie muszą już zaistnieć ludzie, aby w super próżni uzbierała się odpowiednia ilość antymaterii ożywionej.