Jestem Katolikiem,ale jak czytam pismo święte, i czytam wypowiedzi pewnych księży to mam wrażenie ,że oni przeinaczają to co zostało napisane.Oczywiście wiem o tym ,że nie mam talentu do rozumienia pisma,ale tutaj aż trudno mi uwierzyć w ich nauki.Chodzi mi o grzechy nie wybaczalne
,bo w biblij odkryłem dwa sposoby mówienia o grzechach nie wybaczalnych

Pierwszy to ten grzech faryzeuszy
Zaprawdę powiadam wam: Wszystkie grzechy będą odpuszczone synom ludzkim, nawet bluźnierstwa, ilekroć by je wypowiedzieli, kto by jednak bluźnił przeciwko Duchowi Świętemu, nie dostąpi odpuszczenia na wieki, ale będzie winien grzechu wiekuistego” (Mar. 3,28.29).

inny sposób możemy znaleźć czytając listy apostolskie

nie podobna bowiem, aby ci, którzy raz zostali oświeceni, zakosztowali daru niebiańskiego i stali się uczestnikami Ducha Świętego, zakosztowawszy słodyczy słowa Bożego i mocy przyszłego wieku, kiedy odpadną, dali się odnowić znowu przez pokutę, oni, którzy po raz wtóry krzyżują w sobie Syna Bożego i wystawiają Go na urągowisko” (6,4—6).

Bo dla rozmyślnie grzeszących, kiedy mają znajomość prawdy, już nie ma ofiary za grzechy, ale straszne oczekiwanie sądu i potęga ognia, który pożre wrogów(10,26n)

Kto widzi, że jego brat dopuszcza się grzechu nie wiodącego do śmierci, niech prosi, a On da mu żywot — chodzi o tych, którzy nie grzeszą śmiertelnie. Istnieje grzech wiodący do śmierci i nie mówię, aby w takim wypadku się modlić” (5,16).

tymczasem o to czego naucza kościół katolicki

Zbawienie jest łaską więc decyzja o nim jest zależna wyłącznie od wolnej woli Boga. Nawrócenie, a zwłaszcza jego sakramentalna forma jest przywróceniem łączności (komunii) z Bogiem, dlatego grzech przeciwko Duchowi Świętemu, jak każdy inny grzech śmiertelny może zostać odpuszczony pod warunkiem nawrócenia.

Nie rozumiem tego, jak to jest ,że księża mówią jedno a biblia drugie, skoro jest wyraźnie napisane ,że taki grzech jest nie odpuszczalny,co jest ich podstawą do takiego twierdzenia ,że ten grzech jest odpuszczalny?

Czy kościół Katolicki odrzuca istnienia grzechu nie wybaczalnego?
ŚJ zarzuca się z tego co wiem to ,że za bardzo dosłownie rozumieją biblię, że ich prawdy wiary są wyrwane z kontekstu,ale czy taka nauka KK nie jest pewnym wypaczeniem? Jak to jest?

Są grzechy nie wybaczalne w nauce Kościoła Katolickiego. Ale już też o tych grzechach nie raz dyskutowano na tym forum, dlatego odsyłam do istniejących tematów nt grzechów przeciwko Duchowi Świętemu.

W KK wszystkie grzechy są do wybaczenia warunek jest aby w sakramencie pojednania wszystko było tak "jak w książkach pisze".
Zaś sytuacja kiedy ktoś znajduje się w stanie grzechu przeciwko Duchowi Świętego polega na tym że osoba taka zamyka się na działanie Boga i na Jego natchnienia i sprawia, że Łaska Boga w wyniku nienaruszalności naszych wyborów nie jest na siłę nam ofiarowywana.
Więc z samej mechaniki tej sytuacji wynika, że grzesznikowi ten grzech nie będzie odpuszczony bo on sam tego nie chce, a dodatkowo zamyka się na działanie Boga.
Co do kolejnych tekstów to jeśli ktoś spotkał w swym życiu Boga i zakosztował Jego łaski to trudno nie podejrzewać, że musiało się w życiu tej osoby coś takiego stać, że albo stał się sługą nieprzyjaciela Boga lub jest w stanie grzechu przeciwko Duchowi Świętemu.
I proszę tu nie mylić postaw zwykłych wiernych, którzy są wiernymi ale w większej przewadze jeszcze nie mieli tego szczęścia by w swym życiu spotkali Boga.
Może aby przybliżyć taką sytuację to mały przykład np jakby Papież Benedykt został świadkiem jehowym, trudno sobie to wyobrazić.
W historii Kościoła podobne sytuacje miały miejsce bo jak nazwać pasterzy, którzy doprowadzili rozłamów w nim.
Ostatnio jest znana sprawa pewnego afrobiskupa któremu odbiło.

Najpierw zrozum czy jest grzech przeciwko Duchowi Świętemu oraz poznaj prawdziwą naukę Kościoła na ten temat.

Jeśli chcesz zrozumieć, przeczytaj to:
http://mateusz.pl/pow/011206.htm
i to:
http://mateusz.pl/pow/011206.htm

"Jak precyzyjnie uczy Jan Paweł II, wspomniane bluźnierstwo nie polega na słownym znieważeniu Ducha Świętego, ale na odmowie przyjęcia zbawienia, jakie Bóg daje człowiekowi przez swojego Ducha."
http://adonai.pl/sakramenty/spowiedz/?id=28

Poszukaj też na forum, bo już o tym było.

Mam nadzieję, że to rozwieje Twoje wątpliwości i zobaczysz, że wszystko jest tak naprawdę ze sobą zgodne i spójne.

Zbawienie jest oferowane każdemu człowiekowi - bez żadnych wyjątków - a zależy ono wyłącznie od wolnej woli CZŁOWIEKA.

Zbawienie jest istotnie łaską daną darmo każdemu człowiekowi. Rzecz w tym, czy człowiek zechce skorzystać, czy raczej ową łaskę odrzucić.

Nie rozumiem wybitnie jednego punktu

Rozpaczać albo wątpić w miłosierdzie Boże

Nie rozumiem,jeżeli mam np podejrzenie ,że po pełniłem grzech przeciw Duchowi Św
i zaczynam wątpić w miłosierdzie Boże, to wtedy nawet gdyby moja wcześniejsza obawa okazała się Dzięki
Bogu nie słuszna,to i tak jestem stracony bo zwątpiłem w Boże miłosierdzie?Gdzie w Biblii jest coś takiego napisane,bo ja w biblii znalazłem tylko dwie kategorie grzechów nie wybaczalnych
Grzech faryzeuszy ,albo ludzi rozmyślnie grzeszących......
W którym miejscu w Biblii jest tak napisane?Po proszę o wskazanie takiego fragmentu.

Oczywiście nie potępiam takiego poglądu ale nie rozumiem do końca skąd się wywodzi.

A przeczytałeś te artykuły, które podlinkowałem w poprzednim poście?



Gdzie tu jest mowa o niewybaczalnym grzechu? Nie ma. Tu jest tylko wyrażone w bardzo mocny sposób zdanie o trudności powrócenia do wiary, gdy się ją świadomie porzuca.



Nie ma ofiary, bo rozmyślnie grzeszą, a nie dlatego, że już w ogóle to jest niemożliwe (i tak też naucza Kościół). Jeżeli by rozumieć to jako grzech niewybaczalny, to każdy grzech ciężki byłby niewybaczalny, bo pod to podpada.



Ponownie - tutaj nie mamy napisane, że taki ktoś już popełnił grzech niewybaczalny i na 100% pójdzie do piekła. Tu jest tylko bardzo dobitne i mocne wyrażenie tego, jak trudno takiemu się nawrócić, że aż graniczy to z cudem. Przeczytaj:
http://mateusz.pl/ksiazki/js-sd/js-sd_55.htm
Jest tam mowa chyba o większości tych cytatów.

Stosując Twoją technikę interpretacji można by dojść do tego, że bogactwo jest też grzechem niewybaczalnym, bo "Jeszcze raz wam powiadam: Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne niż bogatemu wejść do królestwa niebieskiego" (Mt 19,24) "Gdy uczniowie to usłyszeli, przerazili się bardzo i pytali: «Któż więc może się zbawić?»"(Mt 19,25) Widzisz... oni się przerazili, ale Jezus na szczęście to wyjaśnił: "Jezus spojrzał na nich i rzekł: «U ludzi to niemożliwe, lecz u Boga wszystko jest możliwe»."(Mt 19,26)



Przeczytaj te artykuły, które podałem, dowiedz się czym jest grzech niewybaczalny, grzech przeciwko Duchowi Świętemu w nauce Kościoła, poszukaj na forum (bo już o tym było).

Ostatecznym Sędzią wszystkich grzeszników jest Bóg. ‛Każdy z nas musi sam za siebie zdać sprawę Bogu’, a On zawsze czyni to, co słuszne (Rzymian 14:12; Rodzaju 18:25). Wyłącznie Bóg decyduje, czy dany grzech jest niewybaczalny, i to On może odebrać nam swego ducha (Psalm 51:11). Jeżeli jednak z powodu jakiegoś grzechu odczuwamy głęboki smutek, to przypuszczalnie jesteśmy przejęci prawdziwą skruchą.

Myślę, że sprawa grzechu przeciwko Duchowi Świętemu jest wyjaśniona w Mt 12


Czyli innymi słowy grzechem przeciwko Duchowi Świętemu jest przypisanie szatanowi tego co robi Duch Święty.

Hmm..

Jezus powiedział:
"umarli będą z grobów wstawać a ci i tak nie uwierzą" ...
Są tacy ludzie, którzy uparcie nie chcą ujrzeć działania Ducha Świętego ...

[quote="maly_kwiatek]
Są tacy ludzie, którzy uparcie nie chcą ujrzeć działania Ducha Świętego ...[/quote]
Którzy to?

Różni z różnych środowisk i miejsc.
Część z nich to tzw. realiści, nie widzący i nie wierzący.
Jednak nie brak grzeszących przeciw Duchowi Świętemu wśród tzw. wierzących.
Oni wierzą bardziej w to co sami uważają o Bogu, o Duchu Świętym, w swoje wyobrażenia, niż w Boga samego.

Myślę, ze to o nich Jezus się wypowiadał powyższymi słowami.