Necromancer, i tu właśnie dochodzimy do całej problematyka wcielenia. Bóg sam dobrowolnie stał się człowiekiem stając się podobnym do nas we wszystkim oprócz grzechu, po to by następnie wraz ze Zmartwychwstaniem swojego ciała wywyższyć je wraz z wywyższeniem godności wszystkich ludzi i daniem im szansy żeby oni również Zmartwychwstali. Cuda natomiast służyły jedynie temu by ukazać Jego Boską moc i to, że jest on prawdziwym Mesjaszem.

5 To dążenie [do troski o bliźnich - przyp.] niech was ożywia; ono też było w Chrystusie Jezusie.
6 On, istniejąc w postaci Bożej,
nie skorzystał ze sposobności,
aby na równi być z Bogiem,
7 lecz ogołocił samego siebie,
przyjąwszy postać sługi,
stawszy się podobnym do ludzi.
A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka,
8 uniżył samego siebie,
stawszy się posłusznym aż do śmierci -
i to śmierci krzyżowej. (Flp 2, 5-8)

No, odpowiedzią na twoje pytanie jest właśnie istnienie "ciała duchowego", które jest w pełni podporządkowane woli Zmartwychwstałego.

Całość zagadnienia w syntetycznej formie ujął św. Tomasz w dwóch swych utworach:
sekwencji Lauda Sion Salvatorem oraz w hymnie Pange lingua.

http://www.preces-latinae.org/thesaurus ... aSion.html

http://www.preces-latinae.org/thesaurus ... Pange.html

Co do Ciała : nie jest to ciało duchowe, w sensie pozbawione materii, lecz jest to to samo Ciało które umarło na krzyżu, lecz po Zmartwychwstaniu jest uwielbione i ma nowe właściwości, o czym dowiadujemy się z Ewangelii. Między innymi nie doznaje cierpienia i nie podlega prawom fizyki.

Strasznie dużo założeń trzeba przyjąć i karkołomego rozumowania trzeba dokonać, żeby uprawdopodobnić przeistoczenie. Ja tam preferują golibrodę Ockhama z jego brzytwą. Po co mnożyć byty ponad konieczność. Najleprościej i najbardziej prawdopodobne jest przyjąć, że nie ma żadnego przeistoczenia i teologowie wymyślili je sobie, by sprawować liturgię i skłaniać ludzi do uczestnictwa w życiu wspólnoty.

Objaśnienie Tomasza nie powstało samo z siebie w ramach uniwersyteckiej debaty, lecz jest objaśnieniem ( można rzecz glossą) słow samego Chrystusa:

Hoc est enim Corpus meum
Hic est enim Calix sanguinis mei

Mnie na sama mysl o czyms takim, zoladek podchodzi do gardla.

Substancji, czyli czego? Bo jeśli tłumaczy się przemianę komunikantu w ciało Chrystusa zmianą substancji to trzeba wyjaśnicz czym ta substancja jest i wykazać, że coś takiego istnieje.
Od razu uprzedzam, że nie znam łaciny

Tylko by to przyjąć, trzeba najpierw mieć wiarę w Jezusa jako Boga-człowieka, a to przestaje mieć związek z nauką, tylko, jak wspomniałem wcześniej, zamyka nasze rozważania wyłącznie w ramach wiary.

Podporządkowane czy nie skądś się jednak musi brać

O substancji radzę poczytać w dowolnej encyklopedii. Myślę że lepiej tam jest objaśnione niż ja to mogę zrobić.

Natomiast kwestia Jezusa Chrystusa, Jego czynów, słów itd. jak najbardziej nadaje się do omawiania naukowego. Podobnie cuda eucharystyczne. Chrystus bowiem rzeczywiście żył w Palestynie , działał itd.

Z całym szacunkiem, jest różnica między powiedzeniem "ktoś żył", a powiedzeniem "ktoś żył, był Bogiem, rozmnażał chleb, przemienił wodę w wino, był Zbawcę, ustanowił Nowe Przymierze, ustanowił zaczątek Królestwa Niebieskiego, przyjdzie w chwale sądzić żywych i umarłych".

O ile pierwsze jest niedyskutowalne raczej [choćby z tego względu, że imię Jeszua było dość popularne w starożytnym Izraelu], o tyle drugie już bardzi tak.

Oczywiście że jest róznica ale wszystko o czym mówisz miało miejsce. Można to udowodnić korzystając z wielu źrodeł i materiałów. Tyle że nie mieści się to w temacie dyskusji i jest przeprowadzane w wielu publikacjach oglnodostępnych. Zatem nie wiem czy jest sens je tu po raz kolejny streszczać.

Z powyższej definicji wynika, że substancja to takie niewiadomo co. Coś i wszystko zarazem, a więc zupełnie abstrakcyjne pojęcie - uważam że puste i nic nie znaczące, bo niech mi ktoś pokaże w rzeczywistości desygnat tego pojęcia.
Nie widzę sposobu w jaki słowo "substancja" w ujęciu filozoficznym znaczyłoby cokolwiek konkretnego, także nadal nie rozumiem waszego wyjaśnienia o przemianie substancji. W świetle definicji z wikipedii wasze tłumaczenie wygląda dla mnie następująco: "chlebowe niewiadomo co zamienia się w Chrystusowe niewiadomo co". Jeden abstrakt zmienia się w drugi abstrakt i żadnego związku z rzeczywistością tutaj nie widzę. Możecie to wyjaśnić?

Można na przykładach: np. człowiek - konkretne indywiduum ( np. Bolesław Chrobry) , przysługuje mu autonomiczne istnienie - nie jest częścią innego organizmu, nie jest np. elementem mechanizmu, jest całością zamkniętą, samodzielną w każdym względzie.
Jest wspólnym podłożem dla wielu przypadłości (akcydensów) - wzrostu, koloru włosów itp. one dotyczą tylko jego - tylko on ma np. swojego zepsutego zęba itp.

To tak łopatologicznie w stylu mojego wykładowcy postaram się
Jest pewna substancja chleba - i ta substancja sprawia, że dany byt jest właśnie chlebem, a nie np. naleśnikiem. Jest to zbiór tych wszystkich cech, które są konstytutywne dla bycia chlebem. Nazwijmy to chlebowatością Mamy więc chlebowatość która sprawia, że dany byt jest chlebem Podobnie sprawa ma się sprawa z Ciałem Jezusa

Z ontologii wiemy, że substancja posiada pewne przypadłości, jak np. kształt, kolor, zapach, smak, masę itp. Przy czym przypadłości nie sprawiają że dany byt jest tym, czym jest. Przypadłości danego bytu mogą się zmieniać, a mimo to byt dalej pozostaje tym, czym jest. Chleb można pokroić, może zwietrzeć, może spleśnieć etc. - ale mimo zmiany przypadłości to wciąż jest ta sama substancja chleba, tak więc wciąż mamy do czynienia z tym samym chlebem

Meritum, czy transsubstancjacja Jest to zjawisko przeciwne do opisanego powyżej. Przypadłości chleba pozostają - a więc biały kolor, okrągły kształt, smak opłatka etc. Zmienia się natomiast substancja. Substancja chleba przestaje istnieć i zostaje zastąpiona substancją Ciała Jezusa. Po konsekracji mamy już do czynienia z substancją Ciała Jezusa, chociaż widoczne przypadłości pozostały z chleba

Może ktoś to zrozumie