Mi się nasuwają pytania co to znaczy "poznać" i "odrzucić" Boga i czym jest dokładnie ten "poznawany" i "odrzucany" Bóg?

Jak czytając Biblię i słuchając radia M stworzy mi się wizja okrutnego "boga"-psychola, mającego syna, któremu nie wiadomo o co dokładnie chodzi, to czy odrzucając taką wizję Boga, odrzucam rzeczywistego Boga?

Czy to nie jest tak, że każdy ma w swoim umyśle jakąś swoją osobistą wizję Boga którą akceptuje lub odrzuca, a te wizje Boga są inne dla każdego człowieka?

No właśnie wydaje mi się, że na Ziemi człowiek nie jest w stanie uzyskać czystego obrazu dobra i zła, zawsze będzie on przez czynniki zewnętrzne czy wewnętrzne wypaczony, a także niespójny historycznie. Poza tym Bóg nie podaje nam swoich zasad bezpośrednio, tylko przez ludzkich pośredników, którzy są omylni i zmienni w swoich sądach, z czego w rezultacie wiemy mniej więcej jak powinniśmy się zachowywać, ale zawsze zostaje niepewność.
Wizja wiecznego_studenta brzmi ciekawie, ale wydaje mi się mało katolicka

Na pewno masz dużo racji filippiarz, każdy ma w swoim umyśle jakąś wizję Boga, i nie jest to do końca złe ponieważ do każdego przemawia bardziej jakiś inny aspekt Bożej wszechmocy . Dla jednego będzie to wizja władcy który zaprowadzi sprawiedliwość
dla drugiego czuły Ojciec , dla innego jeszcze najbardziej ujmuje za serce boże miłosierdzie
I wszystkie te wizje są prawdziwe ważne jest według mnie aby ten ulubiony przeze mnie aspekt nie przesłonił zupełnie innych aspektów. Na przykład ktoś rozmiłowany w męce Pańskiej nie powinien zapominać że Chrystus też zmartwychwstał i nie powinien o tym zapominać. Prawdziwym problemem są natomiast fałszywe obrazy Boga i każdy z nas ma z tym większy lub mniejszy problem, a wiele wskazuje na to że wielu z nas a może wszyscy będziemy mieli zadanie do końca życia prostować swój obraz Boga w zgodzie z Pismem świętymi nauką kościoła. A tak nawiasem mówiąc to też słucham radio Em i nie zauważyłem żeby ono kreowało fałszywy obraz Boga.

Tak sądzisz? A co w takim razie z dziesięcioma przykazaniami, z przykazaniem miłości, z błogosławieństwami i Kazaniem na Górze i całą Ewangelią? Nie jest to czasem niezmienne prawo Boże wg którego mamy żyć niezależnie od "pośredników ludzkich"? Dokładnie wiemy, jak należy żyć, tylko nie zawsze jest to dla nas wygodne

Tak sądzę.
Prawo jako takie może nie jest niezmienne, ale zmienia się jego wykładnia i to znacznie, a to głównie dlatego, że prawo zostało przekazane niejednoznacznie i pozostawia miejsce dla różnych interpretacji, a poza tym moralność ludzkości ewoluowała na przestrzeni czasów. Stąd powstawały i zanikały różne dogmaty, a chrześcijaństwo się dzieliło.

Być może katolik wie, ale nie wie tego od Boga, tylko do Kościoła - czynnik ludzki...
Zauważ, że kierując się tylko prawem Bożym, z tych źródeł, które wymieniłeś można wyciągnąć wiele różnych wniosków - stąd taka dywersyfikacja odmian chrześcijaństwa chociażby.

Zgadza się, moralność ewaluowała, bo już nie oko za oko, ząb za ząb, ale nadstaw drugi policzek, itd... No i żaden z dogmatów nie "zanikł" ani nie został odwołany, przynajmniej nic mi o tym nie wiadomo.
A jeśli chodzi o Kościół, to powszechnym błędem jest uważanie Kościoła za czynnik ludzki. Kościół łączy w sobie dwie rzeczywistości - boską i ludzką tak jak Chrystus zjednoczył w sobie dwie natury, boską i ludzką. Duch Swięty stale jest obecny w Kościele i to On poucza, co jest dobre.

Powszechnie wiadomo o wielu błędach Kościoła w historii, sam Kościół się do nich przyznał. Czy są one winą Ducha Świętego, czy czynnika ludzkiego?


A co na przykład z limbus peurorum?

Pierwsze słyszę aby kiedykolwiek był to dogmat czy choćby oficjalna doktryna nauczania.

Z Wikipedii:

Wikipedia nie jest wiarygodnym źródłem. Limbus puerorum nigdy nie było dogmatem

Tu jest błąd w Wiki. Sobór florencki nawet nie rozpatrywał sprawy limbus puerorum, to ex cathedra dotyczy konieczności chrztu do zbawienia a nie, że istnieje limbus puerorum. Zwolennicy limbusa "podłączyli" po prostu pod to nauczanie, próbując lobbować ten pomysł, ale z tego co wiem nigdy nawet nie podjęto oficjalnej próby rozpatrzenia jego "prawdziwości". Był po prostu jedną z opcji teologicznych niesprzeczną z nauczaniem dogmatycznym, ale nie mającym też żadnego potwierdzenia.

Swego czasu studiowałem to zagadnienie i o ile uważam naukę KK co do śmierci i losu nieochrzczonych dzieci za bełkotliwą i nie trzymającą się kupy, to o limbus puerorum wiem niemal wszystko co dało się wyczytać - planowałem tak nazwać kapelę grającą death metal albo chociaż jakiś utwór tak nazwać. Limbus puerorum nigdy nie był oficjalnie uznanym nauczaniem Kościoła.

Ok, poczytałem trochę bardziej wiarygodne źródła i rzeczywiście oficjalnym dogmatem to nie było, tylko nurtem teologicznym przez pewien czas.
Dogmaty więc nie giną w obrębie katolicyzmu, wróćmy może do sedna dyskusji

Co do wypowiedzi Twojej filippiarz, to myśle że nie chodzi o poznanie wszystkich aspektów i rzeczy z Bogiem związanych. Głosi się śmierć Jezusa, który przez to odkupił ludzkość. Głosi się jego naukę jak to co należy przyjać bez wyjątków. Jeśli zatem uwierze w moc tej męki i mądrośc nauki, to czyż nie przyjmuje Chrystusa?

Cały problem rozbija się o to, że po śmierci nie będzie już możliwości podjęcia i zmiany decyzji, nie będzie możliwości nawrócenia, tego by coś zmienić w swym życiu.
Czy rzeczywiście w czasie życia ziemskiego Bóg daje wystarczającą ilość łaski, by się nawrócić , czy daje wystarczającą łaskę, ktora pozwala na poznanie Boga i przyjęcie zbawienia?

o co chodzi z tą łaską ?