Z nikim nie polemizuję. Podaję pełen kontekst słów św. Augustyna, tak aby każdy mógł sobie zobaczyć, jaki był ich prawdziwy sens; to jest jedna z najczęściej przeinaczanych jego wypowiedzi.
Jest to oczywista oczywistość i nie taki był cel mojego wpisu, patrz wyżej.

Jak najbardziej tak.

@Idący
@mareta
Poniekąd macie rację, z szacunkiem odbosząc się do tajemnic Bożych. Bo nie mamy w temacie Trójcy pełnego wglądu w naturę tego związku Osób Bożych. Z drugiej strony takie podejście może prowokować błędne podejrzenia, że Trójca została "wymyślona" przez chrześcijan, aby zakamuflować ich ukryty politeizm (tak uważają np. żydzi, muzułmanie i ugrupowania antytrynitarne - np. Świadkowie Jehowy, Bracia Polscy czy arianie). Dlatego w tej sprawie należy zachować umiar i wystrzegać się skrajności: albo że o Trójcy wiemy wszystko, albo że koncepcja Trójcy jest całkowicie nieobecna w Biblii.

O każdej Osobie Tójcy z osobna, potrafimy jednak coś powiedzieć. Istotne jest podkreślenie, że Duch Świety jest Osobą, a nie np. bezosobową siłą. Jest Kimś, a nie czymś. W takim razie tytułowe pytanie powinno raczej brzmieć: Kim jest Trójca? (a nie czym).

O każdej z Osób wchodzących w skład Trójcy moglibyśmy na podstawie Pisma świętego wykazywać, że jest Bogiem. Bogiem jest więc Ojciec, Syn i Duch Święty. Każda z Bożych Osób jest odwieczna, nie miała początku i nie ma końca. To, że Syn Boży zaistniał w czasie jako człowiek nie oznacza, że w ogóle zaistniał dopiero wraz z Wcieleniem, bo mamy teksty NT wyraźnie mówiące o Jego preegzystencji przed Inkarnacją (np. J. 1,1.14; Flp.2,6-8).

Gdyby na naturę i wspólnotę Bożych Osób światła nie rzucały teksty NT, mielibyśmy kłopot z monoteistycznym rozumieniem Boga. Wszak mówimy wyraźnie o trzech odrębnych Osobach (np. sabelianizm kwestionujący odrębność Osób zdecydowanie został uznany za herezję).

Podstawowy tekst to Mt. 28,19:
...udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego... (Mt. 28,19)
Okazuje się, że Ojciec, Syn i Duch Święty mają jedno "Imię". W dawnych czasach (nie tylko wśród żydów) "imię" oznaczało nie tylko dźwięk, pod którym rozpoznawana była dana osoba, ale przede wszystkim była wyrażona natura tej osoby - określona po dłuższej jej obserwacji i był to przydomek; albo jako życzenie, by np. małe dziecko wyrosło na taką osobę; albo jako proroctwo, które ujawnia ukrytą naturę tej osoby. W języku polskim są imiona mające tę cechę, np. Bogumił = miły Bogu.

W tym ostatnim znaczeniu anioł nazwał mającego się dopiero narodzić Jezusa jako Emmanuel, to znaczy "Bóg z nami" (Mt. 1,23). Nie mamy informacji, by to imię Emmanuel wobec Jezusa, oprócz tego przypadku, było stosowane, ale przynajmniej dwa teksty tej ewangelii nawiązują do obecności Jezusa wśród uczniów, lub z uczniami (Mt. 18,20 oraz Mt. 28,20).

A więc Ojciec, Syn i Duch Święty mają jedno Imię, mają więc jedną naturę. Chrzest (zanurzenie) ma być dokonywany w to Imię, które obejmuje trzy Osoby (a nie w trzy Imiona, gdyby te Osoby nie były Jednością). O jedności z Ojcem Jezus mówił wprost, np. Ja i Ojciec Jedno jesteśmy (J. 10,30) albo: Kto mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca (J. 14,9). Z kolei o ścisłym związku Ducha Świętego z Bożym Synem i Ojcem świadczy np. nazywanie Ducha Świętego Duchem Chrystusa (Rz. 8,9; 1 P. 1,11) albo Duchem Ojca (Mt. 10,20). A więc te trzy Osoby, mimo swej odrębności są na tyle zjednoczone razem, że stanowią Jednego Boga. Mają wspólne Imię, które, gdy wierzący chcieli wypowiedzieć krótko, określili jako "Trójka", albo "Trójca" co oznaczało bardziej zwięzłe wyrażenie niż "Ojciec, Syn i Duch Święty".

Trzy osoby Boże są kilkukrotnie wymieniane obok siebie w tekstach NT, w tym w drugim liście do Koryntian, gdzie są pomieszczone w jednym wersecie (co ciekawe, w nieco zmienionej kolejności):
Łaska Pana Jezusa Chrystusa, miłość Boga i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami wszystkimi! (2 Kor. 13,13)

Rabarbar, zgadzam się z treścią komentarza; dla poszerzenia tematu można polecić to III-częściowe opracowanie:
https://watchtower.org.pl/jz-trojca.php
-------
A jak jest okazja, to zapytam o to, jak Ty (a może się też inni wypowiedzą) pojmujesz termin: "Syn Boży" - no bo wiadomo: "syn" to zawsze ktoś młodszy od ojca... wobec tego jak to tutaj rozumieć, skoro, jak piszesz (i słusznie), że jest On bez początku i końca?
Są ogólnie II koncepcje co do Syna Bożego:
- został stworzony
- został zrodzony.
Co to znaczy: "zrodzony"?... (bo "stworzony" to rozumiem: aniołowie i ludzie są stworzeni).

Zacznę od , a to już daje odpowiedź, że nie został stworzony.
Podbnie można wnioskować z: J 1.1 Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. a także z J 17.5 A teraz Ty, Ojcze, otocz Mnie u siebie tą chwałą, którą miałem u Ciebie pierwej, zanim świat powstał.

A zrodzony został jako Człowiek. Nie jako Bóg, który JEST zanim zaczął płynąć czas.

@Jerzy_67

Jest jedna chrześcijańska koncepcja Syna Bożego, która mówi o Nim, że został zrodzony z Ojca przed powstaniem czasu, a zatem jest On "od zawsze".
Zresztą pytanie o to "kiedy" odwołuje się do analogii ludzkich, o których Ty też pisałeś: <"syn" to zawsze ktoś młodszy od ojca>.
W przypadku Boga Ojca i Jego relacji z Bogiem Synem, być może w ogóle powinniśmy zrezygnować z myślenia, że w jakiejś rzeczywistości jeszcze przed-czasowej miałby już być Ojciec, a Syna miałoby jeszcze nie być. To są być może nasze skojarzenia, wynikajace z antropomorficznych analogii...

W żydowskiej rodzinie ojciec był tym niejako "nieruchomym" członkiem, który w razie potrzeby wysyłał swoje dzieci do rozmaitych zadań i prac, a sam pozostawał "w miejscu". Oczywiście, są wyjątki, jak praojciec Abraham, który wyruszył z Haranu do ziemi obiecanej. Ale nawet wtedy, gdy pojawiła się potrzeba, by znaleźć żonę dla Izaaka, wysłał swego sługę Eliezera (który był trochę jak syn).

Bóg Ojciec posyła Boga Syna... a to do stworzenia świata (J. 1,3; Kol. 1,17; Hbr. 1,2), a to do zbawienia ludzi (np. J. 3,16). I być może układ Ojciec-Syn do tego się odnosi.

Może jako pierwszy pomysł systematyzacji nauczania o Synu Bożym, warto wymienić adopcjonizm, który w Jezusie Chrystusie widział zwykłego człowieka, "adoptowanego" przez Boga jako Syna (np. podczas chrztu w Jordanie).

Idea, że Syn może być pierwszym stworzeniem była kolejną, tym razem ariańską próbą pogodzenia chrześcijaństwa z monoteizmem. Kiedy okazało się, że to jest sprzeczne z tekstami Pisma, arianie uznali, że owszem, Syn jest bogiem, ale takim mniejszym, (dlatego tu pisanym małą literą) i mającym ograniczoną rolę, bogiem stworzonym. Taką semi-ariańską teologię reprezentował np. Euzebiusz z Cezarei, pierwszy historyk chrześcijaństwa. Ale oczywiście to było nie do pogodzenia z Pismem, w tym np. z Izajaszem:
Iz.43,10b BW "Przede mną Boga nie stworzono i po mnie się go nie stworzy." A więc Boży Syn nie mógł być bogiem/Bogiem stworzonym.

Co więcej, Chrystus twierdził, że Synowi należy się taka sama cześć, jak Ojcu, i że kto nie czci Syna, nie czci też i Ojca (por. J. 5,23). To też stanowi wyzwanie do pogodzenia z Izajaszem:
Ja, któremu na imię jest Jahwe, chwały mojej nie odstąpię innemu ani czci mojej bożkom (Iz. 42,8)

Tyle że Chrystus w różnych sytuacjach (J. 8,24.28.58; 18,5-6) stosuje znaczenie imienia JHWH do siebie ("Ja jestem") i tak jest rozumiany. Sabelianizm (modalizm) łączący w jedną Osobę Ojca i Syna był kolejną próbą rozwiązania, ale chybioną, bo Jezus wypowiada słowa:
Podobnie jak Ojciec ma życie w sobie, tak również dał Synowi: mieć życie w sobie samym (J. 5,26).
Dalej, wg Izajasza do Boga należą takie czynności jak zapowiadanie, wyzwalanie i obwieszczanie, co w świetle NT uznalibyśmy za dzieło kolejnych trzech Osób Bożych:
To Ja zapowiedziałem, wyzwoliłem i obwieściłem, a nie ktoś obcy wśród was. Wy jesteście świadkami moimi - wyrocznia Pana - że Ja jestem Bogiem (Iz. 43,12).
A więc te końcowe "Ja jestem Bogiem" odnosilibyśmy jednocześnie do Ojca, Syna i Ducha Świętego.

Zgodna z Biblią doktryna o wspólnej naturze (współistotności) Ojca i Syna pojawia się po raz pierwszy w Credo soboru nicejskiego (325 r.) przez kolejne pół wieku na Wschodzie, czyli w Kościele Greckojęzycznym odradzają się rozmaite odmiany arianiazmu, które często osiągają dominację nad zwolennikami sformułowań ortodoksyjnych. Jak relacjonował jeden z ówczesnych historyków chrześcijańskich, dyskusje o naturze Boga rozpalały wyobraźnię nie tylko biskupów, ale nawet przekupek na targu rybnym... Trwało to do soboru konstantynopolitańskiego I (381 r.), który potwierdził wcześniejsze ustalenia i dodatkowo doprecyzował status Ducha Świętego i określił podwaliny doktryny Trójcy Świętej.

Gdzieś w początkach V w. Augustyn, biskup Hippony komentując słowa:
Bez ojca, bez matki, bez rodowodu, nie ma ani początku dni, ani też końca życia, upodobniony zaś do Syna Bożego, pozostaje kapłanem na zawsze. (Hbr. 7,3)
odnoszącymi się do Melchizedeka, tak je komentuje, pisząc o Chrystusie:
"Z Ojca bez matki, z matki bez ojca, bez matki Bóg, bez ojca człowiek, bez matki przed czasami, bez ojca przy końcu czasów."

Moim zdaniem równie mistrzowsko radzi sobie nasza polska kolęda, gdy głosi:
Witaj Jezu nam zjawiony;
witaj dwakroć narodzony,
raz z Ojca przed wieków wiekiem,
a teraz z Matki człowiekiem.

PS.
ŚJ w swoim umniejszaniu Syna Bożego uważają, że tytuł ten oznacza anioła (czasami w ST aniołowie byli nazywani synami Bożymi). Ponownie Izajasz okazuje się pomocny:
To nie jakiś wysłannik lub anioł, lecz Jego oblicze ich wybawiło. W miłości swej i łaskawości On sam ich wykupił. On wziął ich na siebie i nosił przez wszystkie dni przeszłości. (Iz. 63,9)
A więc rolę, jaką u Izajasza sprawuje wyłącznie Bóg (a na pewno nie anioł), wg NT przypisalibyśmy Bożemu Synowi.

Jak się nie mylę to u adwentystów też przypisuje się cechy archanioła Michała Jezusowi, ale nie tak jak u ŚJ, że umniejsza się Jego rolę do roli archanioła.
Dobrze mówię Jerzy, czy coś pokręciłam?

Owszem, jest taka nauka, ale ja się z nią słabo identyfikuję, bo chociaż, jak piszesz, określenie "archanioł Michał" nie ma w żaden sposób umniejszyć pozycji Chrystusa, to jest lepsze wyjście, aby uznać tę postać za kogoś stworzonego, a Jezusa z nią nie wiązać (Michał ma być jednym z imion Syna Bożego; coś na podobieństwa Emmanuela, ale odkreślenie "archanioł" jakoś osłabia takie podejście, wg mnie).
Praktyka moja jest taka, że nie używam tego określenia do Jezusa Chrystusa; jest wiele innych, lepszych określeń...
---
Rabarbar, dzięki za obszerny "wykład". Jestem oczywiście za tym, że Syn Boży to odwieczny Logos - bez żadnego początku i końca; Bóg tak samo godny czci, jak Ojciec i Duch.

A co myślisz o koncepcji, że to, iż tak nam się Bóg objawił, ma ścisły związek z planem zbawienia ludzi (plan ten był, zanim jeszcze Ziemia i ludzie zaistnieli) - zatem, podobnie, jak jest to między ludźmi, tak i tu jest: Ojciec, Syn i łączący Ich Duch...
Ojciec - zarządza; Syn - wykonuje; Duch - kontynuuje [dzieło Syna].
Ten podział ról w ramach planu zbawienia nie ma żadnego wpływu na naturę Trzech Osób, a jedynie określa ich zadania i wzajemne relacje (wszystko w ramach planu zbawienia - i po to, abyśmy lepiej Boga i Jego plan pojąć mogli...).

Nie, nie.
Syn został zrodzony także jako Bóg. Ta wiara jest od początku wprost wyrażana w Kościele i powtarzana przeciwko różnym herezjom.

[Fides damasi]
"Wierzymy w jednego Boga Ojca wszechmogącego i w jednego naszego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, i w [jednego] Boga Ducha świętego. Nie trzech bogów, lecz czcimy i wyznajemy jako jednego Boga Ojca i Syna i Ducha Świętego. Nie tak [wyznajemy] jednego Boga, jakby oddzielnego, nie tego samego, który sam dla siebie byłby Ojcem, sam także Synem, ale że Ojciec jest tym, który zrodził, a Syn jest tym, który został zrodzony, Duch Święty zaś ani nie jest zrodzony, ani nie zrodzony, ani stworzony, ani uczyniony [...]"

[Pseudo Atanazy] "Prawdziwą więc wiarą jest, że wierzymy i wyznajemy, iż nasz Pan Jezus Chrystus, Syn Boży, jest także Bogiem i człowiekiem: 31) jest Bogiem, z istoty Ojca zrodzonym przed wiekami, i jest człowiekiem zrodzonym w czasie z osoby Matki"

[Formuła zjednoczenia]
Wierzymy więc, że nasz Pan Jezus Chrystus, jedyny Syn Boga, prawdziwy Bóg i doskonały człowiek, złożony z rozumnej duszy i ciała, zrodzony z Ojca przed wiekami według Bóstwa, na końcu zaś dni narodzony według człowieczeństwa z Maryi Dziewicy, jest współistotny Ojcu co do Bóstwa i współistotny nam co do człowieczeństwa

[Sobór chalcedoński 451]
"Idąc więc za świętymi Ojcami, wszyscy jednomyślnie uczymy, żeby wyznawać naszego Pana Jezusa Chrystusa jako jednego i tego samego Syna: ten sam jest doskonały w Bóstwie i ten sam doskonały w człowieczeństwie; ten sam jest prawdziwie Bogiem i prawdziwie człowiekiem [złożonym] z rozsądnej duszy i ciała; ten sam według Bóstwa jest współistotny Ojcu i ten sam według człowieczeństwa, pod każdym względem podobny do nas, z wyjątkiem grzechu (por. Hbr 4, 15); ten sam z jednej strony według Bóstwa został zrodzony przed wiekami z Ojca, ten sam z drugiej strony według człowieczeństwa w ostatnich dniach ze względu na nas i dla naszego zbawienia narodził się z Maryi, Dziewicy (i) Bogarodzicy."

Itd.

Jednocześnie, choć zrodzony przed wiekami z Ojca, to jednak nie było czasu, kiedy by nie istniał.

Nieprawda. Jezus został zrodzony jako człowiek. Bóg został zrodzony jako człowiek.
Bóg istniejący przedwiecznie został zrodzony jako człowiek, który jest Bogiem.
Bóg JEST od zawsze, zatem jego byt nie może rozpocząć się od zrodzenia. Natomiast istniejący Bóg może przyjść do ludzi jak człowiek zrodzony z niewiasty. Jako człowiek, który były i jest Bogiem, zarówno przed poczęciem, jak i po porodzie.
Zastanów się, czy nie głosisz herezji.

Przeczytaj uważnie dokumenty Kościoła, które zacytowałam, oraz wpis Rabarbara.

I jeszcze o wzajemnej relacji Osób w Trójcy i o znaczeniu zrodzenia Syna przez Ojca, przed wiekami.

"Wyznajemy, że Ojciec nie został zrodzony czy stworzony, lecz [jest] niezrodzony. Nie wywodzi On bowiem swego początku od nikogo, On, z którego zarówno Syn otrzymał zrodzenie, jak i Duch Święty pochodzenie. On jest zatem źródłem i początkiem całego Bóstwa.
Wyznajemy także, że Syn, zrodzony przed wiekami z substancji Ojca bez początku, nie został jednak uczyniony: bowiem ani Ojciec nie był nigdy bez Syna, ani też Syn bez Ojca. A mimo to nie jest tak, że skoro Syn z Ojca, to Ojciec z Syna, bowiem to nie Ojciec od Syna, lecz Syn od Ojca otrzymał zrodzenie. Syn jest więc Bogiem z Ojca, zaś Ojciec Bogiem, jednakże nie z Syna; [jest On] bowiem Ojcem Syna, nie Bogiem z Syna: Ten zaś jest Synem Ojca i Bogiem z Ojca. A mimo to Syn jest we wszystkim Bogiem, równym Ojcu; Jego bowiem narodziny ani nie miały początku, ani nie ustały."

Wyznanie wiary, Synod w Toledo 675r.


[wyznanie wiary z Sirmium]
"Jeśli ktoś mówi, że Syn według uprzedniej wiedzy jest przed Maryją i nie mówi, że przed wiekami zrodzony z Ojca jest u Boga i wszystko przez Niego się stało, ten niech
będzie obłożony anatemą."


Objaśnienie współczesne ks. dr Tomasza Nawracały

"Pochodzenie Syna z Ojca zostaje w Credo wyrażone pojęciami gennao, zrodzenie oraz gennetheis, zrodzony (por. 1 J 5, 18). Formuła ta może nawiązywać do teksów biblijnych, szczególnie Ps 2, 7: "Ja Ciebie dziś zrodziłem". Słowa te cytowane są w Dz 13, 33 i odnoszą się do zmartwychwstania Chrystusa; dla ojców soborowych mają znaczenie wiecznego pochodzenia Syna. Należałoby je łączyć z wypowiedziami Jezusa z Ewangelii: "Ja bowiem od Boga wyszedłem i przychodzę. Nie wyszedłem od siebie, lecz On Mnie posłał" (18, 42) oraz "Wyszedłem od Ojca i przyszedłem na świat; znowu opuszczam świat i idę do Ojca" (16, 2). Zdania zapisane u św. Jana odnoszą się do posłania Syna na świat, a jednocześnie odsyłają do misterium samego Boga. Zanim bowiem Słowo zostało posłane na świat i stało się człowiekiem, było zrodzone przez Ojca. Tylko jako zrodzone przez Ojca może być następnie przez Niego posłane. I jeśli posłanie dokonuje się w czasie, to zrodzenie nie jest czasowe."

Czy ZRODZONY znaczy: mający początek?!
[może to ustalmy - obojętnie, jak by nie rozumieć tego "początku", to czy to fakt?]

Katolik nie ma co tu ustalać, zrodzenie Syna Bożego jest przedwieczne, ale termin ten odnosi się do wewnętrznej relacji Osób, nie zaś jakiegoś domniemanego czasu, w którym miałby Syn mieć swój początek. Wszystko wyraźnie stoi w wyznaniach wiary. Nic tylko czytać.

To co znaczy to ZRODZENIE?