@białogłowa

Z punktu widzenia protestanta, sytuacja ma się podobnie. Protestantyzm (w większości swych odłamów) akceptuje treść dokumentów czterech pierwszych soborów powszechnych (do chalcedońskiego 451 r. włącznie) dlatego, że uznaje ich dorobek w porządkowaniu i objaśnianiu treści zawartych w Objawieniu (czyli w Piśmie świętym). Nie oznacza to więc, że dokumenty czterech soborów są na równi z Biblią, ale że wynikają z Biblii i poprawnie wyrażają treść Biblii.

Słowo "zrodzenie" zastosowane w odniesieniu do Syna Bożego jest jakąś metaforą, wyrażającą w kategoriach zrozumiałych dla ludzi, wzajemną relację Ojca z Syna, lecz nie sądzę, by analogia ta gdzieś się nie załamywała.
Zresztą pojęcie to bywa odnoszone również do ludzi, którzy przez wiarę uzyskują status Bożych dzieci, rodząc się z Boga (por. J. 1,12-13).

To jest ta prawda wiary, która z konieczności wymyka się ludzkiemu definiowaniu i nie da się wykroczyć poza sformułowania z przyjętych wyznań wiary, nie popadając w antropomorfizacje. Najostrożniej można by powiedzieć, że zrodzenie Syna przez Ojca podkreśla jedną Ich naturę, "współistotność". Jak człowiek rodzi człowieka, tak Bóg rodzi Boga (jednak w przypadku Boga: bez poprzedzania, bez nierówności, bez rozdzielenia w Bóstwie!)

"Lecz konieczne jest dla wiecznego zbawienia, by także wierzyć należycie we wcielenie Pana naszego Jezusa Chrystusa. Wiara chrześcijańska polega na tym, aby wierzyć i wyznawać, że Pan nasz Jezus Chrystus, Syn Boży, jest Bogiem i człowiekiem. Jest Bogiem jako zrodzony z istoty Ojca przed wiekami i jest człowiekiem jako zrodzony z istoty matki w czasie."
Atanazjańskie wyznanie wiary

"Wyznajemy także, że Syn, zrodzony przed wiekami z substancji Ojca bez początku, nie został jednak uczyniony: bowiem ani Ojciec nie był nigdy bez Syna, ani też Syn bez Ojca. A mimo to nie jest tak, że skoro Syn z Ojca, to Ojciec z Syna, bowiem to nie Ojciec od Syna, lecz Syn od Ojca otrzymał zrodzenie. Syn jest więc Bogiem z Ojca, zaś Ojciec Bogiem, jednakże nie z Syna; [jest On] bowiem Ojcem Syna, nie Bogiem z Syna: Ten zaś jest Synem Ojca i Bogiem z Ojca. A mimo to Syn jest we wszystkim Bogiem, równym Ojcu; Jego bowiem narodziny ani nie miały początku, ani nie ustały"
Synod w Toledo 675 r.


edit:

Rabarbar,
jednak nasze zrodzenie z Boga a zrodzenie Syna Jednorodzonego dzieli przepaść, myślę zresztą że jest tu zgoda, my zawsze będziemy Jego stworzeniami, a On naszym Stworzycielem i Synem Bożym z natury.

@białogłowa
Zgoda. Ta przepaść dzieląca nasze narodzenie z Boga od Jego narodzenia z Boga wyraża się m.in. w nazwaniu Bożego Syna Jednorodzonym (J. 1,14.18). On jest Jedynym.

Mimo użycia tego samego pojęcia, nasze i Jego zrodzenia nie są ani tym samym, ani nawet czymś bliskim. Ale to też daje przestrzeń, by nie przywiązywać zbytniej wagi do naszych skojarzeń, związanych z rozumieniem zrodzenia Syna Bożego, jako czegoś "na osi czasu", chociaż "przed początkiem czasu".

A czy są w Starym Testamencie jakieś (ślady) nauki, że Bóg ma Syna?

@Jerzy_67
Zawsze tego typu określenie traktowane jest jako metafora.

A więc po pierwsze "synami Bożymi" nazywani są aniołowie, ci wierni Bogu, i ci zbuntowani (por. Rdz. 6,2; Hi 1,6; 2,1)

Po drugie synem Boga jest nazwany naród izraelski (Oz. 11,1; Mt. 2,15 odnosi te słowa do Jezusa). Wzruszające są słowa Boga, gdy mówi przez Izajasza:
(14) Mówił Syjon: Pan mnie opuścił, Pan o mnie zapomniał.
(15) Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet, gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie.
(16) Oto wyryłem cię na obu dłoniach, twe mury są ustawicznie przede Mną. (Iz. 49,14-16)

Po trzecie słowa ST kierowane do ludzi przybierają czasami formę serdecznego upomnienia. Wprawdzie można to interpretować jako emocjonalny stosunek ludzkiego autora do odbiorców, ale również - ponieważ są to słowa wypowiadane w imieniu Boga - wyrażają też ojcowski stosunek Stwórcy do ludzi (np. Prz. 1,8.15; 2,1; 3,1.11-12 itd).
Podobnie Jezus zwraca się do ludzi (np. Mk. 2,5; J. 21,5)

Po czwarte wszyscy, z racji ich stworzenia przez Boga, są niejako Jego synami. Tak Łukasz określa Adama, z racji pochodzenia od Boga (por. Łk. 3,38). W ST poganie są traktowani zdawkowo, bo Pismo koncentruje się na Izraelu. Ale już Abraham otrzymał obietnicę, że przez niego wszystkie ludy ziemi otrzymają błogosławieństwo (Rdz. 12,3; 18,18). W zamyśle Bożym każdy człowiek jest bliźnim innych, zatem "krewnym" w rodzinie Bożej.

Po piąte, szczególna więź łączy Boga z Jego pomazańcami: prorokami, kapłanami i królami. Widzimy to np. w psalmach intronizacyjnych, które nazywają każdorazowego króla synem Boga (np. Ps.2,7 który jest odnoszony do Chrystusa).

Ale ja myślałem o tym szczególnym Synu: odwieczny Logosie... Czy o nim jest coś w ST [tak, piszesz i podajesz przykłady metafor, ale to za mało]

Jesteś antytrynitarianinem?

Nic nie wskazuje na to, ze Duch Swiety jest osoba. Wrecz przeciwnie, wiele wskazuje na to, ze Duch jest natura Boga, np. wypowiedz Syna Bozego, ze "Bog jest duchem i ci ktorzy Go czcza, maja Go czcic w duchu i prawdzie".
Prawda i duch to natura Boga i Jego duchowych dzieci, a nie osoba.

Boga Ojca i Syna mozna jak najbardziej poznac wlasnie duchem i nie jest to zadna tajemnica lecz jest istota Objawienia




A kto o tym decyduje?...czlowiek taki jak ty?

Jak uczy Jezus Chrystus, poznanie w duchu Ojca i Syna jest warunkiem zycia wiecznego, a nie wiara w jakas wymyslona przez ludzi tajemnice na temat Boga, zwana Trojca.

Rabarbar, byloby dobrze zastanowic sie i zdecydowac, czy glosic swiatu tajemnice, czy Objawienie.


(...)



"Laska, milosc i jednosc" Ojca i Syna to cechy Ich natury duchowej, ktore moga stac sie udzialem rowniez ludzi nowonarodzonych w duchu.

Jak mozna dopatrywac sie w tym cytowanym tekscie 3. osoby boskiej...?
Jak mozna do tego stopnia manipulowac tekstem Biblii i sugerowac innym, ze jest to niepodwazalna prawda na temat Boga?...ktora w dodatku jest tajemnica...?

Ludzie...albo Bog sie nam objawil w Chrystusie....albo ukryl sie On przed nami w wymyslonej przez ludzi, enigmatycznej Trojcy...

Ja?! Nie absolutnie nie! Wyznaję wiarę w Trójcę [czy jak kto woli: Boga Trójjedynego; Bóstwo - takie określenie też się pojawia i choć może trochę dziwnie brzmi, to dotyczy tego, co Trójca].
Wierzę, że Bóg jest Jeden - w jedności Trzech Osób: Ojca, Syna i Ducha Świętego.

Wiem, że moje pytania mogły wzbudzić wątpliwości i dlatego pytasz; i dobrze - warto mieć jasność, z kim się pisze...
Po prostu dociekam sensu tego zwrotu "zrodzony". W NT po grecku jest: "monogenes". Słowo to posiada w kodzie Stronga numer: 3439 i występuje 9 razy:
https://biblia.oblubienica.eu/wystepowanie/strong/id/3439

Czyli tu [skopiowałem całą ww. stronę i wkleiłem do ChatGPT z poleceniem, aby wyodrębnił sigla biblijne oraz przekład oznaczony PD, czyli Przekład Dosłowny. Zrobił to po mistrzowsku - bo nawet zachował grecki zapis, o co nie prosiłem, ale lepiej, że to zachował]:

1. Łukasza 7:12
- μονογενης (monogenēs) - (Strong 3439) [a_ Nom Sg m] jednorodzony (jedynak)
- Przekład PD: Gdy się zbliżał do bramy miasta, właśnie wynoszono zmarłego, jedynego syna własnej matki, która była wdową, a był z nią znaczny tłum (ludzi) z miasta.

2. Łukasza 8:42
- μονογενης (monogenēs) - (Strong 3439) [a_ Nom Sg f] jednorodzona (jedynaczka)
- Przekład PD: Miał on bowiem córkę, jedynaczkę, w wieku około dwunastu lat, a ta umierała. A gdy On szedł, tłumy zewsząd Go ściskały.

3. Łukasza 9:38
- μονογενης (monogenēs) - (Strong 3439) [a_ Nom Sg m] jednorodzony (jedynak)
- Przekład PD: Wtedy jakiś człowiek z tłumu zawołał: Nauczycielu, błagam cię, spójrz na mojego syna, gdyż to mój jedynak.

4. Jana 1:14
- μονογενους (monogenous) - (Strong 3439) [a_ Gen Sg m] Jednorodzonego (Jedynaka)
- Przekład PD: A Słowo stało się ciałem; pełne łaski i prawdy zamieszkało wśród nas — i zobaczyliśmy Jego chwałę, chwałę jako Jednorodzonego (pochodzącego) od Ojca.

5. Jana 1:18
- μονογενης (monogenēs) - (Strong 3439) [a_ Nom Sg m] Jednorodzony (Jedynak)
- Przekład PD: Boga nikt nigdy nie widział; jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, On (Go) objawił.

6. Jana 3:16
- μονογενη (monogenē) - (Strong 3439) [a_ Acc Sg m] Jednorodzonego (Jedynaka)
- Przekład PD: Tak bowiem Bóg umiłował świat, że dał Jednorodzonego Syna, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne.

7. Jana 3:18
- μονογενους (monogenous) - (Strong 3439) [a_ Gen Sg m] Jednorodzonego (Jedynaka)
- Przekład PD: Kto wierzy w Niego, nie podlega osądowi; kto zaś nie wierzy, już został osądzony, gdyż nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego.

8. Do Hebrajczyków 11:17
- μονογενη (monogenē) - (Strong 3439) [a_ Acc Sg m] jednorodzonego (jedynaka)
- Przekład PD: Dzięki wierze Abraham, poddawany próbie, przyniósł na ofiarę Izaaka i ofiarował jednorodzonego — on, który otrzymał obietnicę.

9. Jana 4:9
- μονογενη (monogenē) - (Strong 3439) [a_ Acc Sg m] Jednorodzonego (Jedynaka)
- Przekład PD: W tym uwidoczniła się miłość Boga do nas, że Bóg posłał na świat swojego jedynego Syna, abyśmy przez Niego mogli zyskać życie.

W Septuagincie (przekład ST na grecki język) "monogenes" użyto 4 razy:
https://biblia.oblubienica.eu/wystepowanie/strong-sept/id/3439

Wracając do "monogenes" w NT.
Proszę mi jasno powiedzieć, czy wiara w to, że Jezus to jednorodzony [monogenes] Syn Boży, oznacza u katolików, protestantów, prawosławnych (kogokolwiek, kto się mieni chrześcijaninem) jakikolwiek (choćby naj... naj... najmniejszy) początek?!
Bo skojarzenie jest szybkie: skoro mowa o jednoRODZONYM, to znaczy, że jakiś początek był: zrodzenie z Ojca - choćby ono było tak bardzo w przeszłej wieczności, że nie sposób tego nawet odrobinę rozumem ludzkim ogarnąć... to jednak było tak, że istniał tylko Ojciec i On zrodził Syna, więc już nie był sam...

Jak to jest nauczane u katolików, protestantów, prawosławnych (kogokolwiek, kto się mieni chrześcijaninem)?
Napiszę, jak to jest u adwentystów, czyli tu, gdzie jestem denominacyjnie.
Otóż my absolutnie żadnego, ale to kompletnie żadnego początku Syna Bożego nie wyznajemy! Dla nas "monogenes" może znaczyć: "jednorodzony", albo: "jedyny w swoim rodzaju"; "unikalny" (bo i tak się to słowo przekłada), ale nie traktujemy tego jako jakiegokolwiek zapoczątkowania istnienia/bytu Syna Bożego (nie było Go, ale się pojawił, bo Go Ojciec zrodził) - lecz uznajemy ten termin jako sposób na opisanie wewnętrznej relacji Osób Bóstwa (Trójcy) w ramach planu zbawienia:
- Ojciec >> Zarządzający
- Syn >> Wykonujący
- Duch Święty >> Kontynuujący dzieło zbawienia ludzkości.
Każda z Osób Trójjedynego Boga pełni określoną rolę w tym planie.

Nie pisałem o Duchu Świętym - ale też oczywiście: żadnego początku być nie mogło.
Każda z Osób Trójcy jest tak samo bez początku i końca: dlatego jest to Bóg w całej pełni - Jeden, ale nie samotny wewnętrznie, lecz będący jednością Trzech Osób; dlatego ma sens prawda, że "Bóg jest miłością", bo mogła ona być spełniana nawet wtedy, gdy jeszcze niczego i nikogo poza Bogiem nie było: Trzy Osoby Boskie mogły tę miłość sobie okazywać...
A potem dopiero Boża miłość została przelana też na stworzenia, które z Jego woli zaistniały, w tym: ludzie...

Tak to widzę i będę wdzięczny, gdy zostanę upewniony co do tematu - jak to jest u Was?
----
Na pisanie viony nie odpowiadam - pisze do Rabarbara, więc może on to zrobi...

@viona

Nie twierdzisz, że Bóg Ojciec nie jest osobą, mimo że jest duchem. Dlaczego więc Duch Święty, będąc duchem, nie może (wg Ciebie) być osobą?

Przede wszystkim nie rozumiesz, co chrześcijaństwo ma na myśli, głosząc o kimś, że jest osobą. Wielu ludzi rozumie to tak, że osoba powinna mieć głowę, dwie ręce i dwie nogi - tak jak człowiek.
Chodzi jednak o kogoś, komu przypisujemy osobowe cechy:
a) intelekt - to że ten ktoś wie, zna, umie...
b) wolę - to że ten ktoś chce, woli coś, decyduje, dąży do ustalonego celu
c) uczucia - to że ktoś się cieszy albo smuci, odczuwa strach, albo odwagę, złość, rozpacz itp.

Zauważmy, że cechy te na pewno możemy przypisać Bogu Ojcu oraz Bogu Synowi. Czy Duch Święty też je przejawia? Wskażę przykładowo odpowiednie cytaty z NT, aby pokazać, że tak jest:
Ad a)
10) Nam zaś objawił to Bóg przez Ducha. Duch przenika wszystko, nawet głębokości Boga samego. (11) Kto zaś z ludzi zna to, co ludzkie, jeżeli nie duch, który jest w człowieku? Podobnie i tego, co Boskie, nie zna nikt, tylko Duch Boży (1 Kor. 2,10-11)
Ad b)
Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu tak, jak chce. (1 Kor. 12,11)
Ad c)
I nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym zostaliście opieczętowani na dzień odkupienia (Ef. 4,30)

Duch Święty jest Bogiem. Wiemy to, że ma naturę wspólną z Ojcem i Synem, skoro wspólnie razem mają jedno Imię. Poza tym Duch Święty wymiennie jest nazywany Bogiem:
(3) Ananiaszu - powiedział Piotr - dlaczego szatan zawładnął twym sercem, że skłamałeś Duchowi Świętemu i odłożyłeś sobie część zapłaty za ziemię? (4) Czy przed sprzedażą nie była twoją własnością, a po sprzedaniu czyż nie mogłeś rozporządzić tym, coś za nią otrzymał? Jakże mogłeś dopuścić myśl o takim uczynku? Nie ludziom skłamałeś, lecz Bogu. (Dz. 5,3-4)

U nas to jest cieplutko. A zaraz nadejdzie upał. Trzeba sę spied=szyć ze wszystkim, co wymaga przebywania poza domem, w którym ściany nieco chronią przed spiekotą i słońcem

Skoro drążysz temat, to znów napiszę to samo, ale innym słowy.

1. Jezus jako współistotny Ojcu w Trójcy świętej jest przedwieczny, czyli przedczasowy. Nie stworzony, nie zrodzony, ale Bóg. Mówimy też Bóg z Boga, ale nie rozumiemy tego. Nie oznacza to początku, ale raczej związek między Osobami Trójcy.

2. Początek życia biologicznego, wcielenie to Zwiastowanie. Cudowne zapłodnienie. To początek Jezusa-Boga, jako Jezusa-Człowieka. Jezusa w symbiozie z Matką.

3. Narodziny, to początek oddzielnego życia. Kolejny etap życia, a nie początek życia. Moment przełomowy. Ale ten etap w dalszym ciągu w symbiozie z Matką i Józefem.

4. Bar Micwa (wtedy nie było, ale był podobny zwyczaj). Początek życia Jezusa jako mężczyzny. Wprawdzie w dalszym ciągu poddanego rodzicom, ale już mającego prawo czytać Pismo, zabierać głos, dyskutować na tematy religijne. (Odnalezienie Jezusa w świątyni.)

5. Kolejny początek Jezusa - działalność publiczna, którą najlepiej znamy.

6. Początek biologicznego końca. Męka, śmierć.

7. Początek kolejny - Zmartwychwstanie. Nowe uwielbione Ciało. Na ile biologiczne? Nie wiem. Wiadomo jedynie, że mogło przybierać właściwości zwykłego ludzkiego ciała, ale nie musiało. Nie podlegało jego ograniczeniom.

@Idący

Mam wrażenie, że doszło do niezamierzonego przekłamania. W Credo nicejsko-konstantynopolitańskim, recytowanym w Kk w każdą niedzielę padają słowa:
I [wierzę] w jed[y]nego Pana Jezusa Chrystusa,
Syna Bożego Jednorodzonego,
który z Ojca jest zrodzony przed wszystkimi wiekami.

Rabarbar, skup sie raczej na tym,co ja twierdze, a nie na tym czego nie twierdze.

To, ze ja akurat "nie twierdze, ze Bog nie jest osoba" wcale nie znaczy, ze Bog ta osoba jest.
Moj tok myslenia wynika wlasnie z tego, ze Bog JEST duchem...a wiec wszystkim, co istnieje.
Dziecko Boga jest rowniez duchem, bo jest obrazem swojego Ojca.
Narodzeni na nowo w duchu ludzie przestaja istniec jako osoby.
Dzieki Objawieniu Chrystusa i poznaniu dobra i zla "czlowiek stal sie taki jak Bog"

Osoby nie sa dzielem Boga, lecz upadlego czlowieka.
Osoba to ograniczony ludzki twor, ktoremu nadano nazwe i przymioty ludzkie i objeto prawem, przez ktore osoby(ego) poznaly grzech.



A co niby innego ma chrzescijanstwo na mysli?
Chrzescijanski Bog posiada wszystkie cechy ludzkie ...jest podobny pod kazdym wzgledem do ludzi, ktorzy Go stworzyli...wlacznie ze skrajnym egoizmem, przejawiajacym sie w przyjmowaniu krwawych ofiar z ludzkiego zycia.



To, ze wy, zdeklarowani chrzescijanie, przypisujecie Bogu i Jego duchowi intelekt, wole i uczucia nie musi wcale oznaczac, ze Boga mozna zamknac i ograniczyc w formie osoby.

O ludzkim sercu tez mozna powiedziec, ze wie, ze chce, ze czuje, ze kocha...czy serce tez jest osoba?
Inteligencja Boga odzwierciedla sie w calym Jego Stworzeniu....w kazdej komorce ciala roslin i zwierzat...



Dobrze, ze chrzescijanstwo oparlo swoje doktryny na objawieniu Pawla, bo dzieki temu wielu ludzi ma mozliwosc dostrzec, jak bardzo to pawlowe objawienie rozni sie od Objawienia prawdziwego Boga w Chrystusie.




Rabarbar, Bog jest duchem, Syn jest cialem. Syn i Ojciec sa jednym i ta jednosc jest wszystkim, co istnieje.

Osoby istnieja tylko fikcyjnie i w oderwaniu od tej jednosci Ojca i Syna.
Tworczosc Pawla jest fikcja bladzacego czlowieka(osoba, ego)
Kazda budowla oparta na fikcji zawali sie.

Objawienie Chrystusa dziala w duchu czlowieka i sprawia, ze wzrasta poznanie "zapieczetowanych Ksiag", w ktorych zawarta zostala prawda, ktora wyzwala.

Jesli narodzisz sie w duchu, zrozumiesz tresc Ksiegi, ktora "zapieczetowal" prorok Daniel i nie bedziesz wspieral tworczosci osob(ego) typu Pawel i spolka, ktorzy zdolali stworzyc Boga na swoj wlasny obraz...na obraz osoby.

Bog JEST duchem i dzieki tej naturze ducha przenika On i wypelnia wszystko, co istnieje w prawdzie.
Ojciec i Syn (duch i cialo) sa wszystkim, co istnieje. Czlowiek istnieje i w Ojcu(duchu) i w Synu(ciele) i dlatego jest on podobny do Ojca i Syna, stanowiac z Nimi nierozerwalna jednosc.

Grzech to bladzenie w klamstwie, ktore jest fikcja osob stworzonych przez ludzkie ego.

Osoba to cos, co ginie bezpowrotnie w chwili smierci ciala.
Osoba to tez nie cialo, bo cialo wraca do ziemi i nadal jest cialem.
Osoba nie posiada ducha, bo gdyby go posiadala, nie moglaby umrzec.

Byc moze wlasnie dlatego chrzescijanski Bog umarl dla was, chrzescijan, na krzyzu, ze byl osoba?
Byc moze tez dlatego znow zmartwychwstal dla was, chrzescijan, jako osoba?

Tak czy siak poznanie wzrasta i czlowiek zaczyna pojmowac jednosc Ojca i Syna w Ich prawdziwej naturze, "stajac sie taki jak Bog"...czyli rodzac sie na nowo w duchu do zycia wiecznego.

Ani padają, podaję pełny tekst formuły wyznania wiary:
ŚWIĘTA KONGREGACJA NAUKI WIARY

FORMUŁA WYZNANIA WIARY
OBOWIĄZUJĄCEGO NA PRZYSZŁOŚĆ
ZAMIAST DOTYCHCZASOWEJ FORMUŁY TRYDENCKIEJ
I PRZYSIĘGI ANTYMODERNISTYCZNEJ*

Ja, N., wierzę mocno i wyznaję wszystkie i poszczególne prawdy zawarte w symbolu wiary, a mianowicie:

Wierzę w jednego Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi, wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych. I w jednego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego jednorodzonego, który z Ojca jest zrodzony przed wszystkimi wiekami. Bóg z Boga, Światłość ze Światłości, Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego. Zrodzony a nie stworzony, współistotny Ojcu, a przez Niego wszystko się stało. On to dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba i za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem. Ukrzyżowany również za nas, pod Poncjuszem Piłatem został umęczony i pogrzebany. Zmartwychwstał trzeciego dnia jak oznajmia Pismo. Wstąpił do nieba; siedzi po prawicy Ojca. I powtórnie przyjdzie w chwale sądzić żywych i umarłych; a Królestwu Jego nie będzie końca. Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, który od Ojca i Syna pochodzi, który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę; który mówił przez proroków. Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół. Wyznaję jeden Chrzest na od­puszczenie grzechów. Oczekuję wskrzeszenia umarłych. I życia wiecznego w przyszłym świecie. Amen.

Przyjmuję również i z mocnym przekonaniem zachowuję wszystkie i poszcze­gólne prawdy dotyczące nauki wiary i obyczajów, a przez Kościół bądź uroczyście ogłoszone, bądź zwyczajnym nauczaniem stwierdzone i wyjaśnione - tak jak są przez Kościół przedstawiane - w szczególności zaś te, które dotyczą tajemnic świętego Kościoła Chrystusowego i jego sakramentów, Ofiary Mszy świętej oraz Prymatu Biskupa Rzymu.
https://www.vatican.va/roman_curia/congregations/cfaith/documents/rc_con_cfaith_doc_19670717_formula-professio-fidei_pl.html

@Idący
Moja uwaga dotyczyła Twojej informacji w pierwotnym wpisie, że Syn Boży był "nie zrodzony". Zarówno w tekście przywołanym przeze mnie, jak i w Twoim ostatnim wpisie stwierdzenie o "zrodzeniu' Bożego Syna pojawia się, w Twoim tekście nawet dwa razy. Wyboldowałeś natomiast ten fragment, który nie podlegał dyskusji. Sprawdź to jeszcze raz.