Budda też o czymś takim mówił, co nie znaczy, że to istnieje w rzeczywistości i się o to można potknąć idąc po ulicy.
Jezus nauczał Żydów w ramach wierzeń żydowskich, musiał używać zrozumiałych porównań i odniesień, ale wszystko co mówił, mówił w nowym duchu. Duch się liczy a nie ludzkie wierzenia.

Dlatego też uważam, że wizja Boga skazującego na potępienie ludzi niewierzących w ludzkie opinie o tym jaki to niby jest Bóg, nie jest wizją Boga mądrego, sprawiedliwego i miłosiernego.


A ja zapewniam Cię, że nie odrzucają, a tylko ludzkie opinie o Nim i gdyby choć przez moment Go doświadczyli, to by było być może inaczej.
Z drugiej strony mogłoby być jeszcze ostrzej, bo mając jakiś punkt odniesienia, subiektywne doświadczenie Boga, pogląd na Boga, można zacząć aktywniej negować i odrzucać inne poglądy o tym jaki jest Bóg, co dokładnie robi i dlaczego. I tak się rodzi konflikt - wszyscy niby wierzą w Boga, ale wszyscy są skłóceni o poglądy. Poglądy to Zuo

"Wizja Boga skazującego ludzi niewierzących na potępienir"...błąd - to ludzie odrzucają Boga, sami dobrowolnie wybierają.
Jeśli nigdy Go niechcą, nawet w godzinie śmierci stając z Nim twarzą w twarz, to Bóg nie jest sadystą zmuszającym ludzi do przebywania z Nim. Wierzysz w Boga - a co sądzisz o śmierci i tym co będzie po...?

Z logicznego punktu widzenia i dzięki swojej obiektywnej sprawiedliwości reinkarnacja buddyjska wydaje mi się sensowniejszym poglądem niż wersja żydowskiego jednego życia. To czy ona rzeczywiście istnieje nie ma natomiast dla mnie znaczenia. To tylko pogląd, pogląd dający mi więcej dobra niż inne, dlatego przydatny.

To bardzo fajnie, że Bóg nikogo nie odrzuca sam z siebie, dlatego nie odrzuci też człowieka odrzucający coś, co chcą mu "sprzedać" wierzący, a co jest ludzko głupie i niedorobione. Nikt nie lubi czcić ludzkich niedorobionych głupot, prawda? A tym są właśnie niektóre opinie na temat wiary i Boga. Żadna ludzka opinia o Bogu nie jest prawdą, bo tylko i wyłącznie Bóg jest prawdą, a ludzkie opinie nie są przecież Bogiem.

Zapewne wynika to z braku podstaw wiedzy lub doświadczeń, czym Katolicyzm jest...
po kolei postaram się wytłumaczyć błędy, które zauważam:

odsyłałem do poprzednich postów, gdyż pisałem tam o różnicy w obiegowym znaczeniu słowa "wiara" którym posługują się niewierzący, a słowem "Wiara" używanym przez Chrześcijan (w Judaizmie i Islamie zdaje się jest podobnie).
Potocznie pod pojęciem "wiara" rozumie się rozumowe przekonanie, że dana idea istnieje, czyli jest rzeczywista... ale jest to tylko przekonanie, bez dowodu... w taki sposób pojmując Diabeł wierzy, bo ma przekonanie (on nawet ma dowód - widział Boga), lecz pomimo tego nie jest zbawiony... nie o takiej Wierze mówił Chrystus...
Pojęcie "Wiara" które istnieje w Kościele dotyczy rzeczywistości - stanu faktycznego, który jest niezależny od naszych "zdawań się", przywidzeń, czy zdolności rozumowania: dla przykładu słońce świeci niezależnie od tego czy to widzimy, czy go czujemy, czy w ogóle wiemy o jego istnieniu...
Taka Wiara "rodzi się za słuchania"(Pismo Św) czyli z doświadczeń, historii człowieka... nie jest ona wypracowanym dowodem umysłowym, jest Łaską, czyli darem... prezentem od Pana Boga...
Każdy taki prezent dostaje (choćby w czasie Sądu Ostatecznego, czy ostatniej chwili życia) - i może ten dar przyjąć bądź odrzucić...
Całkiem możliwie, a nawet dość prawdopodobne, że nie jest to jednorazowy akt...
I znowu: przyjęcie, bądź odrzucenie nie odbywa się na płaszczyźnie intelektu: to nie jest wybór na zasadzie kalkulacji - to wybór sumienia (tu zapewne też będzie sporo niezrozumienia)...
Może takie porównanie (niestety dość ułomne, ale nie jestem teologiem):
prosisz dwóch swoich synów o posprzątanie swoich pokojów:
- jeden mówi "dobrze", (mówi to z przekonaniem), lecz jest roztargniony i w drodze zajmuje się czymś innym, w końcu zapomina o sprzątaniu...
- drugi mówi "nie chce mi się" (tak samo mówi to z przekonaniem), lecz po chwili stwierdza, że leżeć też mu się nie chce i z nudów sprząta ten pokój...
który z tych dwóch synów wykonał Twoją wolę? ten który miał przekonanie, że to zrobi?
Podobną przypowieść odnajdziecie w Piśmie...
Uczynki o których mówi Chrystus Chrześcijanin nie wykonuje ze strachu: tak czyni niewolnik, a Chrześcijanin jest Synem - Syn "boi się" by nie sprawić przykrości Ojcu, czyni jego wolę bez wysiłku... automatycznie... takie zachowanie charakteryzuje świeżo zakochanych: tracą poczucie rzeczywistości (tak się o nich często mówi) ich świat skupia się na drugim i jego potrzebach (zapomina o swoich trudnościach z tym związanych)...

Wracając do tematu:
Rita dała przykład 2 osób, które w założeniu postępują tak samo (różni ich tylko wiedza, bądź jej brak) - nie ma mowy o intencjach postępowania, nie ma mowy o Wierze (co zarzucasz jednak tylko mnie)... zatem obydwoje mają takie same szanse na zbawienie: bo zbawienie wcale nie wynika z tego co czynią: ono wynika z Łaski W momencie podejmowania decyzji każdy z nich będzie widział Boga, więc przekonanie o Jego istnieniu każdy będzie miał takie samo... Jeśli Katolik Wierzył prawdziwie, czyli m.in nie wykonywał dobrych czynów ze strachu, będzie zbawiony, jeśli ateista nie miał świadomości co jest dobre a co złe i postępował w zgodzie z własnym (niezagłuszonym) sumieniem, też będzie zbawiony... w każdym wypadku Bóg będzie ich bronił!!...nawet jak będą "źli do szpiku kości"...
Sytuacja w moim pytaniu jest identyczna: żaden z dwóch przedstawionych osób nie zasłużył na niebo (zbawienie), gdyż ono jest dawane za darmo więc nie można na niego zasłużyć: odpowiedź "nie wiem", czy wskazanie jakiejkolwiek odpowiedzi pokazuje tylko, brak znajomości podstaw wiary katolickiej...
W pytaniu Rity był popełniony błąd: Przedstawia się temat i odpowiedzi, które nie są na temat, ja powtórzyłem tylko ten schemat... (z premedytacją).
Odpowiedzi na Twoje pytanie zatem nie udzielę, po tylko powtarza błąd: nie możliwa jest sytuacja: "umierający nadal w przekonaniu, że Boga nie ma";
a z zasad implikacji jeśli teza jest kłamstwem wnioskować możesz co Ci się żywnie podoba... (podstawy logiki)

Tak, człowiek niewiele może powiedzieć o Bogu: tylko to co On sam mu o sobie powiedział...

Ok, więc wiara za życia nie ma żadnego sensu?

...tak jak i Twoje uczciwe postępowanie... (o którym piszesz często i w różnych miejscach forum)

Skoro twierdzisz, że w ogóle Boga nie ma - a przekonania katolików są utopią, Twoja obecność tutaj jest bezsensem do kwadratu...

To było tak czy nie? Bo nie mogę się doczytać pomiędzy (chyba) innymi złośliwościami...

Owszem i dlatego zbawieni będą także ci, którzy nie wierzą w intelektualnie stworzoną wizję chrześcijańskiego Boga, jeśli Wierzą w Dobro/Miłość, bo ich źródłem jest Bóg. Kościół naucza, że Bóg działa także poza widzialnymi granicami religii i opinii.


Znowu zgoda - można intelektualnie negować ideę Boga, ale sercem Go pragnąć. Osąd jest na podstawie serca, a nie intelektu.


Tu się nie zgodzę, bo obaj synowie wykazali się podobnym brakiem szacunku wobec rodzica, ale "czystsze" serce ma ten, który nie posprzątał, ten drugi jest gorszy - fałszywy i dwulicowy - spełnia uczynki a nie ma szacunku.


Owszem
Ale dlatego, że Bóg jest nie do objęcia przez ludzki rozum, każdemu mówi co innego - mówi to, co dana osoba jest w stanie zrozumieć.

Nie było to ani tak ani nie... wcześniejsza rozmowa dotyczyła zbawienia, teraz pytanie zmieniło wątek, który już i tak daleko odszedł od tematu...
Proponuję założyć nowy temat, być może się wypowiem...

Ponieważ i tak daleko odeszliśmy od wątku, to proponuję jednak odpowiedzieć tutaj. Naprawdę nie moja wina że prawie wszystkie moje tematy schodzą na boczne tory... Chyba nie ma sensu zakładać innego wątku, najwyżej zmieni się potem temat tego.

Adamek, przyznaj się po prostu, że nie potrafisz dać odpowiedzi na proste pytanie!

Na przykład:


Co to za pewność i skąd się bierze?


Lub:


Jak to zatem pogodzisz z "Nikt nie przychodzi do Ojca jak tylko przeze mnie" i wieloma innymi miejscami w NT? Kościół o ile wiem naucza, że jest niezbędny do zbawienia. I nie mówię tu o zbawieniu "nieświadomych", na przykład jakichś Indian z dżungli. Mówię o tych, którzy świadomie naukę Kościoła odrzucili, a jednak postępują dobrze i godnie.

Kościół naucza, że jeśli ktoś ma świadomość tego, jaką rolę odgrywa Kościół w procesie zbawienia, i świadomie i celowo jednak Go odrzuca, nie może być zbawiony
A dobre postępowanie nie jest żadną naszą zasługą za którą moglibyśmy być zbawieni

Kamyku! Nie odrzuca wiedząc jaką Kościół ma rolę w procesie zbawienia. Wtedy wierzyłby.
Odrzuca, bo nie wierzy Kościołowi.

Nikt nie wie jaką Kościół ma rolę w zbawieniu. Można tylko wierzyć, że jakąś ma.