Witam

No wiesz, ja też nie mam dostępu do wszelkich źródeł historycznych i książek z tym związanych. Jednak jak na razie opieram się na tych materiałach które mam. Może stopniowo dotrę do kolejnych.


W sumie można to tak ująć. Acz z tymi rozwiązaniami to było różnie. Wg. mnie daleko im do tych salomonowych.


Nie wiem czy mocno. Ze zwiedzeniem jest różnie. Albo przychodzi w postaci rewolucji albo ewolucji. Co do czyśćca to raczej ta druga możliwość pasuje; i myślę że jest to groźniejsza postać, bo przychodzi niezauważalnie.


Dokładnie.


Pozdrawiam

Ci "kaci" to nas na co dzień katują w jakiś sposób...
ci sami... lub im podobni...
z tym że zapewne w czyśccu dusze są świadome... za Kim tęsknią
to wpływa na to jak ich cierpienie wygląda...
Jak najbardziej zgadzam się z tymi ludźmi :

Prawdopodobnie większości czytelników nie przychodzą na myśl następujące fakty:dominikanin oo.Jacek Krzysztofonowicz precyzuje iż czyściec jest tzw.prawdą pozabiblijną,w Ewangelii brak wzmianki o czyśćcu,ewentualne przekonanie o jego istnieniu wynika z" intuicji sprawiedliwości"-tzn.ludzie"czuli",że niesprawiedliwe by było,gdyby człowiek,któłry żyje najlepiej,jak potrafi,na sądzie ostatecznym był sądzony jak ktoś,kto przez całe życie był łotrem i nawrócił się w ostatniej chwili przed śmiercią,zatem pewien rodzaj intuicji,wewnętrznego przekonania,podług którego życie nie powinno być oceniane w sposób czarno-biały,że muszą być jakieś oceny posrednie.Naturalnie oo.Krzysztofonowicz nie posunął się do określenia tego typu postrzegania mianem myslenia spekulatywnego,brakło też refleksji,w myśl której łotr na krzyżu miał znależć się w raju z Chrystusem niezaleznie od swego"nawróceniowego stażu".

Przykład łotra pokazuje jedynie, jak wielkie znaczenie ma całkowite zawierzenie Bogu.
Być może wiara tego człowieka była tak wielka, że w oczach Boga zrekompensowała
jego grzechy...

Bawi mnie myślenie w rodzaju "oko za oko ząb za ząb"
rekompensowanie, handel wymienny i te sprawy ;p
to obraz wiary człowieka starego testamentu lub materialisty...
albo kogoś jeszcze innego...
rzeczywistość duchowa bardzo się różni od rz. materialnej...

Najpewniej tego ostatniego

innych opcji jest mnóstwo ;p

Witam

Jasne, jak ktoś zniszczy Ci życie, nie fizycznie, nie materialnie, ale psychicznie będzie gnębił i doprowadzi Cię do stanu depresji i nerwicy, a potem się nawróci i powie 'PRZEPRASZAM' to wg. Ciebie już jest ok? Żadnej rekompensaty oczywiście nie będziesz chciała? Wycałujesz go i pogłaszczesz i nagle "w sercu maj"... nie, no bez żartów.

Wszelkie szkody - materialne lub nie - trzeba naprawić, lub inaczej, zrekompensować; w miarę możliwości doprowadzić do pierwotnej postaci.

Tak naprawdę to "oko za oko ząb za ząb" w NT też jest - właściwie to "śmierć za śmierć"; łatwo popaść w osąd Starego Testamentu gdy kto inny za ciebie zapłacił. Radzę nabierać mądrości i pokory czyli OCZYSZCZAĆ SIĘ --- nie bierz tego zbyt osobiście, TU chodzi o nas wszystkich.

McFT

Wierzę w czyściec. Na ziemi nie da się wszystkiego odpokutować.
Modle się o to abym przed śmiercią miała ta łaskę ''wyspowiadania się''.

Czym dla Ciebie jest odpokutowanie? Możesz to sprecyzować?

Jeśli to prawda to na szczęście są jeszcze inni bibliści. To że Ewangelia nie używa wprost słowa czyściec, nie znaczy że o nim nie mówi. O wielu rzeczach nie mówi wprost np o Trójcy Św.

To proces-uzdrawianie wzajemnych stosunków. Nie wystarczy powiedzieć przepraszam. Nie da się pewnie nigdy zapomnieć o bólu. Przebaczenie jest ostatnim etapem naprawiania zepsutych relacji. Leży ono jednak w Twoim interesie z prostego powodu. Nie wrócisz już do tego bólu. Będziesz mógł spojrzeć w przyszłość a nie kręcić się wokół przeszłości. Przeszłość pozostanie rozliczona. Bóg przebacza każdemu grzesznikowi, więc i my powinniśmy chcieć dobra innego człowieka.

Nie da się. Nigdy nie zapomnisz krzywd, ale pozostanie pamięć o nich bez bagażu emocjonalnego. Jesteście teraz innymi ludźmi: i Ty i osoba, która Cie skrzywdziła. Możecie układać relacje inaczej. Jeśli bardzo boli to nawet je ograniczyć.
Sądzę, że nie powinniśmy oczekiwać żadnych gratyfikacji materialnych za poniesione krzywdy moralne, to postawa roszczeniowa. Przebaczenie powinno być bezinteresowne.
Za te wszystkie krzywdy wyrządzone innym ludziom trzeba będzie odcierpieć w czyścu. Po śmierci człowiek staje w prawdzie o sobie i to wszystko zobaczy. Nie oszuka się samousprawiedliwieniem jak to było w życiu. Prawdopodobnie największym cierpieniem jest świadomość zmarłego, że ktoś mu nie wybaczył i jego grzech trwa w kolejnych osobach. Nie wejdzie on do nieba dopóki nie ustaną skutki jego grzechów. A grzech niektórych ludzi przenosi się z pokolenia na pokolenie.

Ja dziś swoją furmanką byłem w czyśćcu, i bardzo sobie chwalę.

Nie mam pewności czy istnieje czyściec,jednak istnienie jego jest o wiele bardziej sprawiedliwe i logiczne niz istnienie wiecznego piekła. Człowiek żyje przeciętnie 70 lat. Nawet gdyby całe życie czynił zło ,to powinien proporcjonalnie odpokutować swoje czyny (zależy ile żył lat,jak długo czynił zło i ile tego zła wyrzadził) w określonym czasie a nie w nieskończoność

A jeśli nie zmieni zdania i nie wybierze Boga? W wieczności, poza czasem, nasze wybory są ustalone i nie można ich zmienić. Przecieki stamtąd mówią, że to człowiek wybiera, potem dopiero masz uszczegółowienie.