Jestem Unitarianinem (nieformalnym) czyli uznaje Jezusa jako boga, a nie Boga w sensie dogmatycznym.Swoje stanowisko w tej kwestii wyjasnilem w innym wątku :"O Bóstwie Jezusa"(parafraza)



Jezeli mam swadomość że jestem w niebie to i zapewne wiem kto mnie do niego zabral.
A jezeli to wiem to zaczynam go szukać aby mu podziekować ( z miłosci oczywiscie),Czy Bóg w takiej sytuacjii nie objawi się azebym mógl zrealizować w praktyce swoje uczucie (ono de facto juz tam jest do Niego i to od samego pocżatku)?Jakoklwiek na to nie spojrzeć bycie w niebie jest nierozerwalnie związane z Bogiem, co juz niejako na wstepie determinuje miłość relacyjną.

W biblii niema wzmianki o Trójcy jest to fałszywa nauka.
Dowody Biblijne:

Wiele wyznań chrześcijańskich naucza, że Bóg jest Trójcą. Jednak w dziele Encyclopædia Britannica przyznano: „W Nowym Testamencie nie spotykamy ani słowa Trójca, ani wyraźnego potwierdzenia tej doktryny. (...) Doktryna ta kształtowała się stopniowo przez kilka stuleci wśród licznych sporów”.

Fakty są takie, że nigdzie w Biblii Bóg nie jest przedstawiany jako część Trójcy. Zwróć uwagę na kilka fragmentów z tej Księgi:

„Jahwe, nasz Bóg, to jeden Jahwe” (Powtórzonego Prawa 6:4).
„Ty, który masz na imię Jahwe, ty sam jesteś Najwyższym nad całą ziemią” (Psalm 83:18).
„To znaczy życie wieczne: ich poznawanie ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz tego, któregoś posłał, Jezusa Chrystusa” (Jana 17:3).
„Bóg jest tylko jeden” (Galatów 3:20).

„Można odnieść wrażenie, że dogmat o Trójcy sformułowano pod koniec IV wieku. W pewnym sensie jest to prawda (...) Wyrażenie ‚jeden Bóg w trzech Osobach’ przyjęło się na stałe i zostało na dobre wcielone do chrześcijańskiego życia i wyznania wiary pod koniec IV stulecia” (New Catholic Encyclopedia, 1967, tom 14, strona 299).

„Na soborze nicejskim zwołanym 20 maja 325 roku w obradach przewodniczył sam Konstantyn. Nadawał ton dyskusjom i osobiście zaproponował (...) kluczową formułę wyrażającą relację między Chrystusem a Bogiem w ogłoszonym przez sobór wyznaniu wiary w ‛jedność substancji z Ojcem’. (...) Z obawy przed cesarzem biskupi, z wyjątkiem zaledwie dwóch, podpisali się pod tym wyznaniem wiary, przy czym wielu uczyniło to wbrew własnemu przekonaniu” (Encyclopædia Britannica, 1970, tom 6, strona 386).

Co mówi Biblia?
„[Szczepan] pełen Ducha Świętego patrzył w niebo i ujrzał chwałę Bożą i Jezusa, stojącego po prawicy Boga. I rzekł: ‚Widzę niebo otwarte i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Boga’” (Dzieje 7:55, 56, Biblia Tysiąclecia).

Czego dowiadujemy się z tej wizji? Szczepan, napełniony duchem świętym, to znaczy czynną siłą Bożą, zobaczył Jezusa „stojącego po prawicy Boga”. Nie ulega więc wątpliwości, że Jezus po zmartwychwstaniu do życia niebiańskiego nie stał się Bogiem, lecz był odrębnym bytem duchowym. I nie ma żadnej wzmianki o jakiejś trzeciej osobie obok Boga. Dominikanin Marie-Émile Boismard mimo prób wyszukania wersetów biblijnych potwierdzających istnienie Trójcy był zmuszony przyznać: „W Nowym Testamencie nie da się znaleźć wypowiedzi, że są trzy osoby w jednym Bogu” (À l’aube du christianisme—La naissance des dogmes, strona 123).

Mateusza 26:39
39 A odszedłszy nieco dalej, upadł na twarz, modląc się i mówiąc: „Ojcze mój, jeśli to możliwe, niech ten kielich oddali się ode mnie. Jednakże nie jak ja chcę, ale jak ty chcesz”.


Jana 14:28
28 Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i znowu przyjdę do was. Gdybyście mnie miłowali, radowalibyście się, że idę do Ojca, gdyż Ojciec jest większy niż ja.


1 Koryntian 15:27, 28
27 Albowiem Bóg „podporządkował wszystko pod jego stopy”. Ale gdy mówi, iż ‛wszystko zostało podporządkowane’, jest oczywiste, że z wyjątkiem tego, który mu wszystko podporządkował. 28 A gdy już wszystko będzie mu podporządkowane, wtedy również sam Syn podporządkuje się temu, który mu wszystko podporządkował, tak by Bóg był wszystkim dla każdego.

Kolosan 1:15, 16
15 On jest obrazem niewidzialnego Boga, pierworodnym wszelkiego stworzenia; 16 bo za jego pośrednictwem zostało stworzone wszystko inne w niebiosach i na ziemi, co widzialne i co niewidzialne — czy to trony, czy zwierzchnictwa, czy rządy, czy władze. Wszystko inne zostało stworzone poprzez niego i dla niego.

Jana 17:3
3 To znaczy życie wieczne: ich poznawanie ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz tego, któregoś posłał, Jezusa Chrystusa.

Galatów 3:20
20 Otóż nie ma pośrednika, gdzie chodzi tylko o jedną osobę, a Bóg jest tylko jeden.
Szczery poszukiwacz prawdy o Bogu nie bedzie badać biblii po to,żeby znaleźć werset,którego znaczenie mógłby dopasować do swoich aktualnych przekonań.Będzie się raczej chciał dowiedzieć,co ma do powiedzenia samo słowo Boże.Może się natknąć na jakieś wersety,Których wykładnia nie jest jednoznaczna,ale gdy się je porówna z innymi wypowiedziami biblijnymi na ten sam temat ich znaczenie staje sie jasne.Przede wszystkim trzeba zwrócić uwagę na to ,że wiekszość wersetów uchodzacych za dowody istnienia Trójcy mówi tylko o dwóch ,a nie o trzech osobach.A zatem gdyby nawet wyjaśnienia wersetów podawanych przez rzeczników Trójcy były poprawne,to i tak nie dowodzą one,że Biblia naucza o Trójcy .Oto przykład.
Zbawca:
Pismo Swiete wielokrotnie nazywa Boga zbawcą.W izajasza 43:11 Bóg nawet mówi "Poza mną nie ma żadnego zbawcy.Skoro jednak również Jezusa nazywa sie zbawcą,czy to znaczy ,że Bóg i Jezus to jedno?Wcale nie .W Tytusa 1:3,4 jest mowa o Bogu zbawicielu naszym a nastepnie o obu:Bogu Ojcu I Chrystusie Jezusie,Zbawicielu naszym.W takim razie obaj sa zbawicielami .Werset 25 z listu Judy wskazuje na ich wzajemne powiązanie,mówiąc "Bogu Zbawicielowi naszemu przez Jezusa Chrystusa ,Pana naszego.(zobacz tez dzieje 13-23).W sędziów 3:9 to samo hebrajskie słowo (moh-szi'a,tłumaczone na zbawiciel lub wyzwoliciel)którego uzyto w Izajasza 43:11,dotyczy izraelskiego sędziego Otniela,a przecież w żadnym wypadu nie oznacza to ,że Otniel był Bogiem.Gdy sie czyta izajasza 43:1-12 w całości,znaczenie wersetu 11 staje ie jasne:Tylko Bóg zapewniał Izraelowi zbawienie,czyli wyzwolenie,a nie żaden bóg okolicznych narodów.
Bóg:
Oto wypowiedź Boga zanotowana w Izajasza 43:10 "Boga utworzonego przede Mną nie było ani po mnie nie bedzie"Czy wobec tego Jezus Chrystus musi być Bogiem skoro w izajasza 9:5nazwano go proroczoBogiem Mocnym?Także w tym wypadku z kontekstu wynika ,że nie.Zaden bałwochwalczy naród pogański nie utworzył boga przed samym Jahwe,ponieważ nikt nie istniał wcześniej.Nie znaczy to jednak ,że Jahwe nigdy nie powołał do istnienia kogoś,kto słusznie jest nazwany Bogiem.W Izajasza 10:21 nazwano Jahwe Bogiem Mocnym ,tak jak Jezusa w izajasza 9:5 ,niemniej tylko Jahwe został nazwany Bogiem wszechmocnym.
Jeśli jakis tytuł albo okreslenie wystepuje w Pismie Swietym wiecej niź jeden raz,nie nazleży pochopnie orzekać,że zawsze dotyczy tej samej osoby.Takie rozumawanie mogłoby doprowadzić do wniosku ,że Nabuchodonozor był Jezusem Chrystusem,ponieważ obaj są nazwani królami królów(Dan 2:37,Obj 17;14)i że uczniowie Jezusa chrystusa w gruncie żeczy są Jezusem Chrystusem ,ponieważ zarówno ich jak i Jezusa nazwano" Światłością świata"(Mat 5:14 ,Jana 8:12)Zawsze trzeba brać pod uwagę kontekst oraz inne miejsca w biblii gdzie wystepuje to samo okreslenie.

Pismo św jasno określa że Bóg jest tylko jeden . W NT tym jedynym Bogiem jest określany Bóg i Ojciec Pana Jezusa Chrystusa . Pytanie odnośnie tematu jakie należało by tutaj postawić to czy Pan Jezus jest tym samym Bogiem co Ojciec i czy rzeczownik Elohim jak i jego grecki odpowiednik Theos był zarezerwowany wyłącznie dla Boga JHWH ?

To fakt. W Biblii nie ma słowa "Trójca", co nie znaczy, że to fałszywa nauka.

Biblijne mogą być co najwyżej przesłanki....

@hriss viewtopic.php?f=48&t=10496

Jesli kogos uraziłem albo w jakis sposób komus zrobiło sie przykro bardzo przepraszam.

Mam pytanie do przeciwników wiary w Trójcę Św.: kim jest dla was Duch Święty?

http://www.jw.org/pl/nauki-biblijne/pyt ... jest-duch-święty/

Może to.

Proponuję się zapoznać z tymi argumentami: http://watchtower.org.pl/w_obronie_wiary-14.php:

7) Chrystus poleca chrzcić "W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego", a więc w imię trzech osób. W Biblii imię dot. osoby, a nie mocy. Jeśli chodzi o stwierdzenie ŚJ, że mówi się np. "w imieniu prawa" to wiemy, że takie stwierdzenie jest obce Biblii. Duch Św. nazwany jest też "Duchem Prawdy" i "Duchem Łaski" (J 14:7, 16:13, Hbr 10:29), co byłoby dziwne gdyby On był siłą, a nie osobą.

Duch Św. nazywany jest "Pocieszycielem" (gr. Parakletos) J 14:16, 26, 15:26, 16:7. Tak też określony jest Bóg Ojciec (2Kor 7:6, Iz 51:12) i Syn Boży (J 14:16 i 1J 2:1; w oryginale greckim Rzecznik = Parakletos). Pocieszycielami, pisarze natchnieni nazywają osoby (Job 16:2 NP, 33:23 NP, 2Sm 10:3, Koh 4:1).

9) J 15:26 Ducha Św. określa zaimkiem "On" (gr. ekeinos). Tego słowa używa Apostoł dla osób np. Boga Ojca (J 5:19, 6:29, 8:42), Syna Bożego (J 2:21, 3:30, 4:25) i innych (J 1:8, 9:11). Por. Łk 4:18 ("on") w "Chrześcijańskich Pismach Greckich...". Odnośnie Ducha Św. padają też słowa: "Ja ich posłałem" (Dz 10:20), "Wyznaczcie mi" (Dz 13:2; por. "Oddzielcie dla mnie" w "Chrześcijańskich Pismach Greckich..."), "poślę Go" (J 16:7), które wskazują na osobę (por. "Jego" Dz 1:8).
Ef 6:18 wg BP mówi o modlitwie do Ducha Św. "Przy wszelkiej sposobności, w każdej prośbie o pomoc módlcie się do Ducha [Świętego]" (inne przekłady mają "w Duchu" ale greckie en można przełożyć jako "w" lub "do"). Prócz tego Duch Św. jest Rzecznikiem, a to osoba do której można się zwracać
Podsumowując: N.T. dowodzi, że Duch Św. jest Osobą.

Biblijna odpowiedź
Duch święty to moc Boga w działaniu, Jego czynna siła (Micheasza 3:8; Łukasza 1:35). Gdy Bóg ‛posyła swego ducha’, oznacza to, że kieruje swoją energię w określone miejsce, by zrealizować jakieś zamierzenie (Psalm 104:30; 139:7).

Występujący w Biblii wyraz „duch” jest tłumaczeniem hebrajskiego rúach i greckiego pneúma. Najczęściej słowa te odnoszą się do czynnej siły Bożej, czyli ducha świętego (Rodzaju 1:2). Czasami jednak są używane również w innych znaczeniach, takich jak:

tchnienie, dech (Habakuka 2:19; Objawienie 13:15)
wiatr (Rodzaju 8:1; Jana 3:8)
siła ożywiająca ludzi i zwierzęta (Rodzaju 6:17)
skłonności lub nastawienie człowieka (Liczb 14:24)
istoty duchowe, w tym Bóg i aniołowie (1 Królów 22:21; Jana 4:24).
Wszystkie te znaczenia dotyczą czegoś, co jest dla ludzi niewidzialne, ale wywołuje widoczne skutki. Podobnie ma się rzecz z duchem Bożym, który jest „jak wiatr — jest niewidzialny, niematerialny i potężny” (W. E. Vine, An Expository Dictionary of New Testament Words).

W Biblii duch święty bywa nazywany „rękami” albo „palcami” Boga (Psalm 8:3; 19:1; Łukasza 11:20; porównaj Mateusza 12:28). Tak jak rzemieślnik używa rąk i palców do wykonania jakiejś pracy, tak Bóg posługuje się swoim duchem, by dokonywać różnych dzieł. Oto niektóre rezultaty działania tego ducha:

wszechświat (Psalm 33:6; Izajasza 66:1, 2)
Biblia (2 Piotra 1:20, 21)
cuda dokonywane przez starożytnych sług Bożych oraz ich gorliwa działalność kaznodziejska (Łukasza 4:18; Dzieje 1:8; 1 Koryntian 12:4-11)
piękne przymioty przejawiane przez ludzi posłusznych Bogu (Galatów 5:22, 23).
Duch święty nie jest osobą
Fakt, że w Biblii ducha Bożego nazwano „rękami”, „palcami” czy „tchnieniem”, wyraźnie świadczy, iż nie jest on osobą (Wyjścia 15:8, 10). Ręce rzemieślnika nie mogą pracować niezależnie od jego umysłu i ciała. Również święty duch Boga działa wyłącznie tak, jak On nim pokieruje (Łukasza 11:13). Co więcej, w Biblii przyrównano tego ducha do wody i powiązano na przykład z wiarą i poznaniem. Wszystkie te porównania wskazują na nieosobową naturę ducha świętego (Izajasza 44:3; Dzieje 6:5; 2 Koryntian 6:6).

Biblia wyjawia imię Jehowy Boga i Jego Syna, Jezusa Chrystusa, ale nigdzie w niej nie znajdziemy imienia ducha świętego (Izajasza 42:8; Łukasza 1:31). Poza tym gdy chrześcijański męczennik Szczepan otrzymał cudowną wizję nieba, zobaczył tylko dwie osoby, a nie trzy. Biblia tak to relacjonuje: „On zaś, będąc pełen ducha świętego, wpatrzył się w niebo i ujrzał chwałę Bożą oraz Jezusa stojącego po prawicy Boga” (Dzieje 7:55). A jaką rolę odegrał duch święty? Umożliwił Szczepanowi ujrzenie tej wizji. Była to moc Boża w działaniu.

Błędne poglądy na temat ducha świętego
Błędny pogląd: „Duch Święty” jest osobą i częścią Trójcy, co wynika z Listu 1 Jana 5:7, 8 według niektórych przekładów, takich jak Biblia gdańska.

Prawda: W przekładzie Biblii gdańskiej w 1 Jana 5:7, 8 czytamy: „Na niebie: Ojciec, Słowo, i Duch Święty, a ci trzej jedno są. A trzej są, którzy świadczą na ziemi”. Jednak uczeni doszli do wniosku, że fragment ten nie został napisany przez apostoła Jana i nie należy do tekstu Pisma Świętego. Biblista Bruce M. Metzger stwierdził: „Nie ulega wątpliwości, że słowa te są nieautentyczne i nie mają prawa znajdować się w Nowym Testamencie” (A Textual Commentary on the Greek New Testament).

Błędny pogląd: Biblia personifikuje ducha świętego, co dowodzi, że jest on osobą.

Prawda: Rzeczywiście Biblia czasami przypisuje duchowi świętemu cechy osobowe, ale to wcale nie znaczy, że jest on osobą. W Biblii spotykamy też personifikacje mądrości, śmierci czy grzechu (Przysłów 1:20; Rzymian 5:17, 21). Czytamy na przykład o „dziełach” i „dzieciach” mądrości albo o tym, że grzech bałamuci, zabija i wzbudza pożądanie (Mateusza 11:19; Łukasza 7:35; Rzymian 7:8, 11).

Taką właśnie personifikację zastosował Jezus, gdy nazwał ducha świętego „wspomożycielem”, który daje dowód, wprowadza, mówi, słyszy, oznajmia, otrzymuje i otacza chwałą. Utrwalając słowa Jezusa o tym „wspomożycielu”, apostoł Jan użył zaimków osobowych rodzaju męskiego (Jana 16:7-15). Ale zrobił tak ze względów czysto gramatycznych. Ponieważ greckie słowo tłumaczone na „wspomożyciel” (parákletos) jest rzeczownikiem rodzaju męskiego, Jan musiał dostosować do niego rodzaj zaimków. A kiedy pisał o duchu, posługując się rzeczownikiem pneúma, który ma rodzaj nijaki, używał zaimka rodzaju nijakiego (Jana 14:16, 17).

Błędny pogląd: Chrzest w imię ducha świętego potwierdza, że jest on osobą.

Prawda: W Biblii słowo „imię” nie zawsze oznacza imię własne jakiejś osoby — czasami odnosi się do czyjejś władzy, mocy lub czyjegoś autorytetu (Powtórzonego Prawa 18:5, 19-22; Estery 8:10). Podobne znaczenie ma w polskich wyrażeniach „w imię wolności” czy „w imieniu prawa”, które rzecz jasna nie sugerują, że wolność albo prawo to osoby noszące jakieś imię. Ktoś, kto zostaje ochrzczony „w imię” ducha świętego, poświadcza w ten sposób, że uznaje jego moc i rolę w urzeczywistnianiu woli Jehowy (Mateusza 28:19).

Błędny pogląd: Apostołowie i inni uczniowie Jezusa wierzyli, że duch święty jest osobą.

Prawda: Taki pogląd nie ma potwierdzenia w Biblii. Jak podaje Encyclopædia Britannica, „nauka o Duchu Świętym jako odrębnej Osobie boskiej (...) została sformułowana na Soborze Konstantynopolitańskim w roku 381 n.e.”. Było to przeszło 250 lat po śmierci ostatniego z apostołów.

Proszę, abyś odniósł się do moich argumentów, że Duch Św. jest Osobą. Jeśli uważasz, że są błędne, to napisz konkretnie w czym? Nie cytuj mi nauki Św. Jehowy. Dyskutuję z Tobą.

Weźmy chociarz widzenie szczepana w Dziejach 7:55,56(BT)Nic jednak nie powiedział ,że widzi Ducha Świetego.Objawienie 7:10 Też nie wspomina o Duchu jako osobie.Zobacz też list do Galatów 5:22,23 wymieniono tam owoce Ducha Bożego(Kto pragnie znaleść osobę,ludzi naprawdę majacych ducha Bożego,ten powinien zwracać uwagę na te owoce.

Z Biblii jasno wynika ,ze ludzie mogą być duchem napęłnieni,ochrzczeni,lub namaszczeni.Żadne z tych wyrażeń nie byłoby stosowne ,gdyby duch świety był osobą.W prawdzie z jednych wersetów wynika ,że Duch powiedział ,ale inne fragmenty wyjasniają ,że działo się to ustami aniołów lub ludzi.Jest to czynna potężna siła, moc Boża.

Te nauki są oparte na biblii powinieneś to zbadać bardziej wnikliwie.

Nie interesują mnie Twoje rady i pouczenia, tylko argumenty. Na razie w tej sprawie milczysz.
hriss


Nigdzie Duch ŚW. nie jest nazwany czynną siłą ani energią. Natomiast jest napisane, że posiada moc.
Biblia naucza, że przymiotem Ducha Św. jest moc. Nie jest więc On mocą, lecz dającym ją.

Rz 15:13 "abyście przez moc Ducha Świętego byli bogaci w nadzieję".

Rz 15:18n. "Nie odważę się jednak wspominać niczego poza tym, czego dokonał przeze mnie Chrystus w doprowadzeniu pogan do posłuszeństwa słowem, czynem, mocą znaków i cudów, mocą Ducha Świętego".
Duch Św. mówi o sobie: Mówi o sobie "JA":
Dz 10,20 "wstań przeto, zejdź i udaj się z nimi bez wahania, bo Ja ich posłałem." Czy jakakolwiek moc, energia może mówić?

Jeśli Duch Święty to ``czynna siła`` to Paweł pisząc,że jesteśmy ``Świątynią Ducha Świętego``, miał na myśli,że jesteśmy `świątynią czynnej siły bożej`?No,ciekawe!