stworzyl doktryne, ktora Zydom, po dzis dzien, kojarzy sie jak nam New Age

No i co z tego? Wiesz jak się - według ksiąg rabinicznych - kojarzy Jezus?
Poza tym - którym Żydom? Paweł, Piotr, Barnaba, Jan czy Józef to nie Żydzi?

jak?

Nie ma powodu powtarzać bluźnierstw zawartych w Talmudzie. Zwłaszcza obscenicznych. Przynajmniej bez potrzeby.
Zwłąszcza że część Żydów już ich nie poważa.

Rodzaje mi tu trzeszczą...

A jak do dziewczyny mówisz, że jest "twoim skarbem" to rodzaje Ci nie trzeszczą?

No ale rozumiem, że musiałeś się do tego przyczepić. Taka misja

Słuszna uwaga. Ale w życiu bym nie powiedział o dziewczynie, że jest moim ukochanym. Bo oblubieniec to ukochany właśnie. Jednak trzeszczy.

Rodzaje rodzajami, ale wypadałoby się na coś zdecydować. Albo Kościół jest dla Chrystusa Ciałem - czyli Jego częścią niejako - albo jest Jego Oblubienicą - a więc czymś od Niego odrębnym. Inaczej przyszłoby nam przyznać, że Chrystus jest - pardon my French - hermafrodytą szykującym się do samozapłodnienia.

Z tego co pamietam, to tylko Kosciol po polsku ma rodzaj meski. W wielu jezykach - zenski. (Tylko) Polak moze miec taki problem...

Cudownie. Chrystus była kobietą.

"Za moich czasow" bywaly w szkole i analizy poezji i glebsze rozumienie tekstu, czyli "czytanie miedzy wierszami", a nie tylko wprost tego co czarno na bialym jest na papierze. Stad rozne przenosnie i inne figury stylistyczne nie byly nam obce. Ale wiem, ze obecna matura nie moze sie rownac z ta sprzed 30 lat. To pewnie dlatego takie dziwne wnioski die pojawiaja.

Problem ze zrozumieniem natury porównania jest rzeczywisty czy wydumany?


Konst. dogmatyczna Lumen Gentium

"Jak w Starym Testamencie objawienie Królestwa jest często przedstawione typicznie, tak
też i teraz wewnętrzna natura Kościoła daje się nam poznać poprzez rozmaite obrazy, które
brane bądź z życia pasterskiego, bądź z uprawy roli, bądź z budownictwa, bądź wreszcie z
życia rodzinnego i narzeczeństwa, mają swe oparcie w księgach Proroków. I tak Kościół jest
owczarnią, której bramą jedyną i konieczną jest Chrystus (J 10, 1-10). Jest również trzodą,
której sam Bóg zapowiedział, że będzie jej pasterzem (por. Iz 40, 11; Ez 34, 11 nn.), i której
owce, choć kierują nimi pasterze - ludzie, nieustannie przecież prowadzi i żywi sam Chrystus,
dobry Pasterz i Książę pasterzy (por. J 10, 11; 1 P 5, 4), który życie swoje za owce oddał (por.
J 10, 11-15).
Jest Kościół rolą uprawną czyli rolą Bożą (1 Kor 3, 9). Na roli tej rośnie stare drzewo
oliwne, którego świętym korzeniem byli Patriarchowie i w którym dokonało się i dokona
jeszcze pojednanie żydów i pogan (Rz 11, 13-26). Rolnik niebieski zasadził Kościół jako
winnicę wybraną (Mt 21, 33-43 i paralele, por. Iz 5, 1 nn.). Winoroślą prawdziwą jest
Chrystus, życia i urodzajności użyczający pędom, to znaczy nam, którzy przez Kościół w
Nim samym trwamy, a bez Niego nic uczynić nie możemy (J 15, 1-5). Często również
nazywany jest Kościół budowlą Bożą (1 Kor 3, 9). Siebie samego porównał Pan do kamienia,
który odrzucili budujący, ale który stał się kamieniem węgielnym (Mt 21, 42 i paralele, por.
Dz 4, 11 ; 1 P 2, 7; 117, 22). Na tym fundamencie budują Apostołowie Kościół (por. 1 Kor 3,
11), od niego też bierze on swą moc i spoistość. Budowla ta otrzymuje różne nazwy: dom
Boga (1 Tm 3, 15), w którym mianowicie mieszka Jego rodzina, mieszkanie Boże w Duchu
(Ef 2, 19-22),
przybytek Boga z ludźmi (Ap 21,3), przede wszystkim zaś świątynia święta, którą
wyobrażoną przez kamienne sanktuaria sławią święci Ojcowie, a którą w liturgii przyrównuje
się nie bez racji do miasta świętego, do nowego Jeruzalem. W miasto to, niby kamienie żywe,
wbudowani jesteśmy tu na ziemi (1 P 2, 5). To święte miasto ogląda Jan jako zstępujące z
nieba od Boga, w czas odnowienia świata, „gotowe niby oblubienica strojna dla męża swego"
(Ap 21, ln.) Kościół, nazywany również „górnym Jeruzalem" i „matką naszą" (Gal 4,26, por.
Ap 12, 17), przedstawiany jest jako nieskalana Oblubienica niepokalanego Baranka (Ap 19,
17; 21, 2 i 22, 17), którą Chrystus „umiłował i wydał siebie samego za nią, aby ją uświęcić"
(Ef 5, 26), którą złączył ze sobą węzłem nierozerwalnym i nieustannie ją „żywi i pielęgnuje"
(Ef 5, 29) i którą oczyściwszy, zechciał mieć złączoną ze sobą oraz poddaną w miłości i
wierności (por. Ef 5, 24), którą wreszcie hojnie obdarzył na wieki dobrami niebiańskimi,
abyśmy mogli pojąć Bożą i Chrystusową miłość do nas, przewyższającą wszelką władzę (por.
Ef 3, 19). Póki zaś tu na ziemi Kościół przebywa na tułaczce daleko od Pana (por. 2 Kor 5, 6),
ma się za wygnańca, szukając tego i to miłując, co w górze jest, gdzie przebywa Chrystus
siedzący po prawicy Bożej, gdzie życie Kościoła ukryte zostało z Chrystusem w Bogu aż do
chwili, gdy z Oblubieńcem swoim ukaże się w chwale (por. Kol 3, 1-4)."

Wybacz. Po prostu, kiedy spotykam się z takim terminem, jak "Mistyczne Ciało Chrystusa"... no, w dzieciństwie łykałem takie kawałki jak głodny pelikan. Teraz jestem już odrobinę starszy i zaczynam się zastanawiać: "ale co to właściwie znaczy?". Otóż książeczka do nabożeństwa tego nie tłumaczy. Katechizm również; autorzy katechizmu grzęzną w opisach dalekich od klarowności, tłumacząc metaforę metaforą, a niewyjaśnione niewytłumaczalnym, tak że tylko mózg od tego puchnie. Stąd moje wrażenie, że sformułowania typu MCCh są tylko wzniośle brzmiącymi formułkami wprawiającymi wiernego w odpowiednio uduchowiony nastrój, a tak naprawdę skrywają pojęciową pustkę: to nic nie znaczy, to jest bełkot. Takie koany zen nie prowadzące do żadnego oświecenia.

Proszę, wytłumacz mi, że jest inaczej.

Mistyczne Cialo Chrystusa opisuje sw Pawel w Liscie do Koryntian. Oczywiscie, ze jest to w pewnym stopniu metafora, ktora jednak oddaje sens tego, ze Jezus Chrystus zyje w swoim Kosciele duchowo. Jest Tym, ktory Kosciol ozywia, karmi samym soba i utozsamia sie z Kosciolem. Kiedy Szawel idzie do Damaszku, zeby przesladowac Kosciol (czyli wierzacych w Chrystusa) Jezus pyta go: "dlaczego MNIE przesladujesz?"

To tlumaczenie nie jest jasne dla ludzi, ktorzy nie wierza w rzeczywistosc duchowa. Choc np Polska dla wielu to nie tylko kraj od Odry do Bugu, ale takze idea, ktora laczy ludzi niezaleznie od istnienia kraju na mapie, czy tez nie. Bylaby to dosyc odlegla analogia do Kosciola jako Ciala Chrystusa

medieval_man
po dunsku tak sie mowi - "min skat". Tylko, ze ich urzad skarbowy tez sie nazywa Skat. Wiec mowisz do dziewczyny "moj urzedzie skarbowy".