Tyle, że ten człowiek też musiał być Bogiem bo przecież Jezus nie opętał żadnego nieszczęśnika ani nie użył tego ciała jako swojego avatara natura ludzka była(stała się?) częścią jego istoty można więc chyba można powiedzieć, że Bóg jest człowiekiem w końcu po zmartwychwstaniu nie podzielił swojej natury można to odwrócić i stwierdzić, że każdy człowiek jest po części Bogiem...skomplikowane

Nie słuszniej, ponieważ wtedy wpadamy w herezję nestorianizmu, rozróżniając 2 podmioty w Jezusie Chrystusie - a przynajmniej jesteśmy niebezpiecznie o pół kroku od tej herezji
Trzeba by też wyjaśnić, co rozumiesz pod pojęciem "człowiek istotowo zjednoczony z Bogiem"?

Niemniej wyrażenie typu "Bóg umarł na Krzyżu" jest w pełni orotodoksyjne, jest to tzw. communicatio idiomatum, czyli współorzekanie cech, czyli odnoszenie cech właściwych dla jednej natury do drugiej natury - ale na bazie jedności ontologicznej, czyli jedyności podmiotu w Jezusie Chrystusie. Ortodoksyjność stwierdzeń typu communicatio idiomatum stwierdził Sobór w Efezie w 431 r. używając określenia "Boża rodzicielka"



Chyba jednak nie można powiedzieć, że każdy człowiek jest po części Bogiem

jako "istotowe zjednoczenie" (użyłem tych słów, bo nie bardzo wiedziałem, jak to poprawnie nazwać) miałem na myśli właśnie stwierdzenie, że dany człowiek i Bóg są jedną istotą, jednym podmiotem.

Mamy twierdzenie "Jezus jest Bogiem". Czy na tej podstawie można twierdzić, że jakiekolwiek zdanie prawdziwe, odnoszące się do Jezusa, jest też prawdziwe, jeśli odniesie się je do Boga?

Gdzieś słyszałem, że nie słuszne jest powiedzieć "Bóg jest Synem", ponieważ Bóg jest Ojcem, Synem i Duchem Świętym - i tego 'połączenia' nie można rozdzielić.

Z tego byłby wniosek, że stwierdzenia "Jezus jest Synem" nie można przenieś na Boga. I następne wobec tego pytanie - jakie stwierdzenia w takim razie można?

Dlaczego?
Jeśli Bóg jest jednocześnie po części człowiekiem to każdy człowiek może się czuć po części Bogiem nawet jeśli nie przekłada się to na żadne supermoce...Zawsze wydawało mi się, że natura ludzka nie była jakąś gorszą, upośledzoną częścią przecież to właśnie jest największą różnicą między Bogiem Ojcem a Jezusem który będąc jednocześnie w pełni człowiekiem jest bardziej ludzki.

Cóż, w pewnej bardzo ścisłej i ograniczonej interpretacji można próbować bronić twierdzenia, że jesteśmy po części bogami, nawet bardziej in via niż już. Podobne myślenie prezentował np. Ireneusz z Lyonu i bodajże Tertulian, ale to wymaga, jak napisałem, niezwykle jasnej interpretacji. Niemniej to już temat na osobny wątek



I dobrze słyszałeś, stwierdzenie że Bóg jest Synem jest niepoprawne, bo jest On Ojcem, Synem i Duchem Świętym
W communicatio idiomatum nie chodzi o przenoszenie określeń z Jezusa-człowieka na Boga. Chodzi o przenoszenie stwierdzeń odnoszących się do jednej natury na drugą naturę, ale na bazie i w ramach jednej osoby wcielonego Syna Bożego

Czyli można powiedzieć, że Syn Boży umarł, ale nie Bóg jako Trójca, czy tak?

Można powiedzieć, że Bóg umarł na Krzyżu. Ponieważ Syn Boży jest Bogiem
Można powiedzieć, że Bóg umarł na Krzyżu, jeśli przez pojęcie "Bóg" w tym zdaniu rozumiemy Syna Bożego
Jednak nie można powiedzieć, że Bóg umarł na Krzyżu, jeśli pod pojęciem Bóg rozumiemy np. właśnie Boga-Trójcę

Temat, który omawiacie bardzo mnie interesuje.Nie mogę pojąć 'bożego wcielenia' oraz tego , że Syn bozy ma obecnie 'dwie natury'.
Jeżeli ktoś wie , gdzie można poczytać więcej na ten temat , to bardzo proszę o podanie strony lub innych źródeł.

Pozdrawiam i przepraszam za offtop , ale nie wiedziałem gdzie zadać to pytanie.

Jeśli jesteś tym zainteresowany, to polecam kilka wywiadów ks. Grzegorza Strzelczyka dla Radia eM z cyklu "wiarochron", do pobrania z jego strony http://strzelczyk.edu.pl/download.php?list.6
Kilka pierwszych dotyczy właśnie bezpośrednio osoby Jezusa, jest tam sporo o Wcieleniu - wywiady są opisane tytułami, więc nie powinno być problemów ze znalezieniem tego, co trzeba

Bardzo dziękuję! Jak zapoznam się z materiałem , to coś na ten temat 'skrobnę'.

Pozdrawiam!

A czy teologowie dopuszczają możliwość, że to tylko przypowieść?
W końcu tego nie opowiada Jezus, ani nikt nie był tego świadkiem - możliwe, że dodano ten fragment dla podkreślenia pozytywnych cech Jezusa, choćby ofiarności i w celu podkreślenia jego człowieczeństwa..

Nie, nie jest możliwe, aby to była przypowieść. Nie jest również możliwe, żeby tekst ten miał za zadanie jedynie pokazać ofiarność czy człowieczeństwo Jezusa. Jest jednak niemalże pewne, że nie jest to faktograficzny opis. 40 to liczba w Piśmie symboliczna (vide 40 lat wędrówki Izraela przez pustynię, 40 dni ukazywania się Jezusa po Zmartwychwstaniu) i nie należy traktować tego opisu dosłownie. Wynikają z tego 2 przesłania - konieczność wierności Bogu oraz fakt, że Jezus odczuwał pokusy

Sorki, nie chodziło konkretnie o przypowieść, ale o to właśnie, że to niezupełnie tak było jak napisano i napisano to w jakimś celu
Dzięki.