Oczywiście. Dlatego obecnie pełno w nim herezji.

Widzę, że potrafisz rzucać ogólnikami, Konserwatysto - nie widzę natomiast zbyt wiele rzetelnej wiedzy ...

"lefebryzm" uznaję za dość niebezpieczną furtkę dla szerzenia "ateizacji".
Zatem - prośba ...
Nie daj mi powodu do tego, bym Cię zaczął besztać ....
Wybacz mi, ale czasami bywam nieprzyjemny ...

Może konkrety?

Zatem - powiedz, gdzie widzisz "herezję" we współczesnym Kosciele

Odpowiadam. Jak zauważył papież Pius X w encyklice Pascendi
http://www.nonpossumus.pl/encykliki/Piu ... /wstep.php , modernizm jest zbiorem wszelkich herezji. Ponadto abp. Wielgus również coś dostrzega.
http://www.naszdziennik.pl/dodatek/dodatek003/
Znany O. Hryniewicz z KULu również głosi herezje o apokastazji. To tylko niewielki fragment herezji w Kościele.

Zapomniałem o encyklice Piusa XI. Przepraszam Piusa XI.
http://www.nonpossumus.pl/encykliki/Piu ... I.php#p004

Wśród nauk Jana Pawła II znajdują się następujące herezje:
1. Wszyscy ludzie są zjednoczeni z Chrystusem na mocy Wcielenia (Redemptor Hominis 13.3)
2. Wszyscy ludzie są zbawieni (Osservatore Romano, 6 maja 1980)
3. Mistycznego Ciała Chrystusa nie można identyfikować wyłącznie z Kościołem Katolickim (Osservatore Romano, 8 lipca 1980)
4. Jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół jest obecny, wraz ze wszystkimi swoimi istotnymi elementami w niekatolickich sektach (List do biskupów o "Komunii" 1992)
5. Kościół Katolicki pozostaje w łączności (komunii) z niekatolickimi sektami (List do biskupów o "Komunii" 1992)
6. Kościół Katolicki nie może wiarygodnie głosić Ewangelii, dopóki nie nastąpi “powrót do jedności wśród chrześcijan” (Osservatore Romano, 20 maj 1980)
7. Kościół Katolicki podziela wspólną, apostolską wiarę z niekatolickimi sektami (Osservatore Romano, 20 maj 1980)
8. Niekatolickie sekty posiadają misję apostolską (Osservatore Romano, 10 czerwiec 1980)
9. Duch Święty posługuje się niekatolickimi sektami jako środkami wiodącymi do zbawienia (Catechesi Tradendae, 16 październik 1979)
10. Objawienie Boże mówi o prawie człowieka do wolności religijnej i wolności sumienia (Redemptor Hominis 12.2, Dives in Misericordia)
11. Cuda uczynione przez Chrystusa nie dowodzą jego mesjańskiej godności (Mowa do luteranów, 11 grudzień 1983)
12. Artykuł Wiary z Apostolskiego Credo “zstąpił do piekieł”, znaczy jedynie, że ciało Chrystusa przez trzy dni pozostawało w ziemi (Osservatore Romano, 16 styczeń 1989)

Bluźniercze spotkania Jana Pawła II potwierdzające jego herezje:
17 listopada 1980: Podczas wizyty w Niemczech, Jan Paweł II udał się do luterańskiego kościoła i oświadczył tam: "Przybywam do was jako do duchowych spadkobierców Marcina Lutra". Wyraził też podziw dla "głębokiego religijnego ducha" Lutra.

25 maja 1982: W Anglii, Jan Paweł II wziął udział w uroczystości religijnej w katedrze Canterbury, ramię w ramię z anglikańskim arcybiskupem.

25 stycznia 1983: Jan Paweł II ogłosił Nowy Kodeks Prawa Kanonicznego ostentacyjnie pomijający karę ekskomuniki dla masonów i zezwalający w pewnych przypadkach na udzielanie "Komunii Świętej" schizmatykom i heretykom bez wymagania od nich powrotu do Kościoła katolickiego.

11 grudnia 1983: Jan Paweł II, w towarzystwie kilku kardynałów, wygłosił kazanie z ambony luterańskiego kościoła w Rzymie, wziął udział w heretyckiej uroczystości i odmówił modlitwę ułożoną przez Lutra. Wcześniej wyraził swoją opinię na temat Lutra, że jego przypadek powinien być ponownie otwarty do dyskusji, aby można było "rozważyć go w bardziej obiektywnym świetle".

17 kwietnia 1984: Jan Paweł II przyjął delegację B’nai B’rith i nazwał tą audiencję "braterskim spotkaniem".

10 maja 1984: W Tajlandii, Jan Paweł II odwiedził najwyższego patriarchę buddystów Vasna Tarę, który przyjął go siedząc na swoim tronie a któremu Jan Paweł II złożył głęboki ukłon.

11 grudnia 1984: Jan Paweł II wysłał swojego przedstawiciela do położenia kamienia węgielnego pod budowę największego meczetu w Europie, w Rzymie.

8 sierpnia 1985: W Togo, w Afryce Jan Paweł II wstąpił do "świętego gaju" gdzie uczestniczyłw animistycznych obrzędach. Później wziął udział w pogańskich obrzędach w Kara i Togoville.

9 sierpnia 1985: W Casablance, w Maroko, w obecności króla Hassana II, "Przywódcy Wiernych" i wobec tłumu 80,000 młodych muzułmanów, Jan Paweł II głosił "dialog z Islamem" i stwierdził, że "wszyscy mamy tego samego Boga".

2 lutego 1986: Podczas wizyty w Indiach, co wielu mogło zobaczyć w telewizji, Jan Paweł II otrzymał z rąk hinduskiej kapłanki znak Tilak. Mniej nagłośnione było inne wydarzenie, o znacznie poważniejszym charakterze; 5 lutego w Madrasie, Jan Paweł II z rąk kobiety przyjął "święte popioły".

13 kwietnia 1986: Jan Paweł II udał się do żydowskiej synagogi w Rzymie gdzie został przyjęty przez Rabina Elio Toaffa przyłączając się do ekumenicznych uroczystości modlitewnych. Wtedy nazwał żydów "naszymi starszymi braćmi, naszymi najdroższymi braćmi".

27 października 1986: Jan Paweł II zwołał ekumeniczne "spotkanie modlitewne" w Asyżu, na które zostali zaproszeni przedstawiciele 150 religii światowych aby modlili się do swoich fałszywych bogów o światowy pokój.

Proszę o podanie cytatów, w których Jan Paweł II tak twierdzi - interesują mnie zwłaszcza te dotyczące sekt ( a szczególnie cytat odnośnie punktu 7 i 9)

I radzę się zapoznać z definicją sekty....

Nie wiesz co to jest sekta??

Dokładnie - ja również poproszę cytaty - i nie przyjmuję do wiadomości zmiany tematu. Zapewne nie sprawi Ci to kłopotu...

A ja bym chętnie zobaczyła ten punkt 4
Nie ma jak przed snem poczytać tendencyjne i zmanipulowane interpretacje... Pomysłowość ludzka nie zna granic

Ad pkt 4

http://www.opoka.org.pl/biblioteka/W/WR ... _2_29.html
Pogrubione - herezja nie mająca podstaw w Magisterium.

Punkt 4:


Wyjaśnienie - cytat:


To już nie jest manipulacja - to przekłamanie

A herezję zechciej udowodnić (innymi słowy - proszę o cytat z Magisterium który jasno twierdzi coś przeciwnego)

http://tradycja.koc.pl/UnamSanctam.htm
Wyżej cytowana Bulla nie jest jedynym dokumentem Magisteriumj w tej sprawie.

Jakie to ma znaczenie jeśli zamieszcze ten czy ów cytat? Nie wierzę abyście Wy sami nie podpisali się pod tymi wszystkimi tezami.
Najpierw będziecie starali się udowodnić, że Jan Paweł II wcale tak nie powiedział, potem, że słowa te nie są sprzeczne z dotychczasowym nauczaniem Kościoła, potem że rzeczywiście są one sprzeczne ale wynika to z rozwinięcia dotychczasowej nauki. Na końcu stwierdzicie, że i tak nikt nic nie dowódł - że nie spełnił wymogów uzasadnienia swoich zarzutów, następnie że nie da się z takimś kimś kulturalnie dyskutować, na końcu zaś stwierdzicie aby "nie dawać Wam powodu do tego, by taką osobę zacząć besztać". Zadziwiające jak ten scenariusz powtarza się we wszystkich wątkach w rozmowach z tzw. tradycjonalistami na tym forum.

Ad rem:
Ad 9. Duch Święty posługuje się niekatolickimi sektami jako środkami wiodącymi do zbawienia (Catechesi Tradendae, 16 październik 1979).

W tym kontekście jest rzeczą niezmiennie ważną, aby lojalnie i poprawnie zostały przestawione inne Kościoły i wspólnoty kościelne, za pomocą których Duch Chrystusa nie wzbrania się przynosić zbawienia. Ponadto wśród elementów czy dóbr, dzięki którym, razem wziętym, sam Kościół buduje się i ożywia, niektóre, i to liczne i znamienite, mogą istnieć poza widocznym obrębem Kościoła katolickiego.

Ad. 4. Jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół jest obecny, wraz ze wszystkimi swoimi istotnymi elementami w niekatolickich sektach (List do biskupów o "Komunii" 1992.

Kościół Chrystusa, który w Symbolu Apostolskim wyznajemy jako jeden, święty, katolicki i apostolski, to Kościół, który można nazwać powszechną wspólnotą uczniów Pana, uobecniającą się i działającą pośród różnych osób, grup, czasów i miejsc. Wśród tych wielu konkretnych form zbawczej obecności jedynego Kościoła Chrystusa, począwszy od czasów apostolskich istnieją rzeczywistości, które są same w sobie Kościołami, ponieważ mimo że są partykularne, uobecnia się w nich Kościół powszechny z wszystkimi swoimi istotnymi elementami.
(...)
Komunia taka zachodzi przede wszystkim z wschodnimi Kościołami prawosławnymi; chociaż są odłączone od Stolicy Piotrowej, (...) zasługują na miano Kościołów partykularnych.


Definicja sekty za Słownikiem Wyrazów Obcych i Zwrotów Obcojęzycznych. Warszawa 1975.
Sekta - grupa religijna, która odłączyła się od wyznania macierzystego.

Jeżeli sektą są lefebryści czy palmarianie - (obie grupy zachowują ważną Eucharystię i sukcesję apostolską) to dlaczego konsekwetnie nie nazywać sektą prawosławnych?