A ja nie mam takiego dylematu. To po prostu bzdura. I do tego podobna jak wieża Babel. Widzę to samo przesłanie. Zastanawia mnie przekleństwo Boga dotyczące kobiety. To nieprawda, że Bóg przeklął kobietę. Po prostu faceci nie mogli pojąć dlaczego kobieta cierpi przy porodzie i dlaczego ma okres. To wyjaśnili sobie gniewem Boga. A później wymyslili dlaczego Bóg miałby ukarać kobietę. A wymyślili tak, aby nikt nie buntował sie przeciwko kapłanom Jehowy. To oni skorzystali na posłuszeństwie ludzi, a nie Bóg i im zależało na tym, aby ludzie nie zaczynali sie buntować. Co do cierpienia kobiet. Jezus przyszedł na świat aby odrodzić ludzi i też cierpiał aby ich zrodzić do życia. Czyli Jezus był jak kobieta, bo ona cierpi, ale nie ma niczego piękniejszego niz miłosć macierzyńska i tej więzi pomiędzy matką i dzieckiem z niczym nie można porównac. A więc z bólu rodzi się coś pięknego i kobiety wcale nie są przeklęte, tylko wybrane jak Jezus...

Racja, może poza tym, że warto napisać ludzie, nie faceci, bo dylemat pewnie dosięgał także kobiety- dlaczego tak cierpimy...
Opowiadanie o grzechu i późniejsza mowa Boga do ludzi to etiologia.


To samo mogę powiedzieć o więzi jaką ma ojciec z dzieckiem... nie ma nic piękniejszego niż miłość ojcowska i tej więzi pomiędzy ojcem i dzieckiem z niczym nie można porównać.
Dlatego Jezus jest jak ojciec...

Czytam KKK odnośnie grzechu pierworodnego i nie rozumiem w jaki sposób jest on grzechem własnym każdego człowieka, a jednocześnie nie jest winą osobistą. Grzech to nieposłuszeństwo wobec Boga, grzech własny to nieposłuszeństwo własne (czyli podmiotem jestem "ja") wobec Boga , za co jestem odpowiedzialny i za co ponoszę winę osobistą. Ale KKK mówi, że ten grzech jest własny bez własnej (osobistej) winy.
.Jak rozwiązać ten paradoks?

Grzech pierworodny w ścisłym sensie jest konkretnym grzechem uczynkowym pierwszych rodziców. Każdy jednak człowiek do tego stopnia partycypuje w skutkach tego grzechu, że staje się on niejako jego własnym grzechem. Ja to tak rozumiem - bo trudno mówić o grzechu pierworodnym noworodka jako o jego złym uczynku

Może wtedy należałoby mówić nie o grzechu pierworodnym, ale np. o skazie pierworodnej, co nie sugerowałoby naszej osobistej winy. Oczywiście i w tym przypadku pozostaje problem, dlaczego wszyscy są dotknięci tą skazą bez ich winy?
Druga rzecz, to jak rozumieć opowieść o pierwszych rodzicach (i przede wszystkim "grzechu pierworodnym") przy założeniu (dziś dość naukowo uprawnionym), że teoria ewolucji biologicznej jest prawdziwa?
Kiedy (historia) i jak (biologia-teologia-ontologia) ludzie stali się ludźmi?
To pytanie ma właśnie sens, kiedy zastanawiamy się od problemem grzechu pierworodnego. Niektórzy tłumaczą tę opowieść metaforycznie (żeby nie mieli problemów z ewolucją biologiczną), ale popadają w sprzeczność z teologią, ponieważ jeśli nie ma winy ze strony człowieka, to i nie ma odkupienia dokonanego przez Chrystusa oraz wskazywałoby to na to, że Bóg jednak nie wszystko uczynił dobrym.

Udział w złych skutkach grzechu innych ludzi jest codziennym doświadczeniem człowieka, jedni cierpią za czyny innych, bez własnej winy. Tak samo, tylko niejako na większą skalę, jest ze skutkami grzechu pierworodnego, który dokonał zepsucia ludzkiej natury


Kościół zawiesza swój osąd w tej sprawie, zostawiając takie rozstrzygnięcia odpowiednim naukom. Pisał o tym już Pius XII w encyklice "Humani generis". Nauka o grzechu pierworodnym znajdzie swoje miejsce bez względu na to, jaka będzie odpowiedź na pytanie o pierwszych przedstawicieli stworzenia, których można by nazwać "człowiek"

Dzięki Kamyk za odpowiedź, ale spodziewałem się, że ktoś mi właśnie coś wyjaśni, jak i kiedy ludzie stali się ludźmi (w sensie ontologicznym, ze zwierzęcia do człowieka), jeśli przyjmiemy, ze ewolucja biologiczna jest prawdziwa. Może ktoś, coś wie...

Jedyna odpowiedź, jaką może udzielić Kościół, jest taka, że człowiek powstał w momencie, gdy konkretny osobnik stworzenia otrzymał ludzką duszę
(Tak, wiem, że człowiek nie "ma" duszy, ale "jest" duszą, ale uprościłem celowo na potrzeby rozmowy)

Kamyku całkowicie tego nie rozumiem...

mam grzech,ale tak naprawde to nie jest moj grzech bo wynika on z nieposłuszeństwa moich pra-rodziców?? więc za co ja zostałem ukarany??

Pewne małżeństwo popełniło przestępstwo, za które zostało wydalone z miasta, które zamieszkiwali, byli zmuszeni do zamieszkania w slamsach w podłych warunkach. Potem urodziło im się dziecko. Dziecko niewinne, ale też mieszka w slamsach. Dokładnie tak jest z grzechem pierworodnym.

uprościłeś to niemiłośiernie ale oki...


to gdzie tu miłosierny Bóg który pozwala niewinnemu "dziecku" cierpieć za grzechy rodziców??

Kto powiedział, że pozwala. Zaraz po grzechu pierwszych rodziców, jest zapowiedź zbawienia.

no tak ale dalej dzieci muszą pokutować za winy rodziców?? gdzie tu sprawiedliwość??

W tym właśnie sęk, że grzech w swojej naturze nie jest sprawiedliwy. Zło nie szuka sprawiedliwości. Konsekwencje naszych czynów często spadają na innych, a niejednokrotnie odbijają się czkawką przez pokolenia. Nieposłuszeństwo Ewy, natychmiast poskutkowało nieposłuszeństwem Adama i koniec końców doprowadziło do skażenia nas. Jako ich dzieci nosimy pewną skazę.
To tak jak rodząc się w polskiej rodzinie, wzrastając automatycznie myślisz po polsku, mówisz po polsku, działasz po polsku