Nie wahałam się, sam Jezus powiedział:"Jeśli nie staniecie się znów jako dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego" Mt 18,3
"Ludzie prostego serca", dzieci, przyjmują rzeczy takie jakimi są: cud jest cudem.
Uczeni, filozofowie, doktorzy - analizują, dociekają, weryfikują - nie znaczy to, że nie wierzą, ale ten proces trwa dłużej.
Wystarczy prześledzić historię objawień Matki Boskiej, Jezusa - latami wierni pielgrzymują w te miejsca, modlą się zalecanymi modlitwami:np. Koronka do Miłosierdzia Bożego.
Proces uznania za nadprzyrodzone trwa zwykle kilka lat.
Niemniej nie jest to podstawa do oceniania wiary - wątpliwości, sprzeczności, leżą w naszej naturze.

14-letnia dziewczyna to "dziecko" ? W tym wieku niektóre kobiety juz rodzą własne dzieci A w czasach srednich taki wiek był akuratny do zamążpójścia.
poza tym dzieci mają tendencję do wyolbrzymiania doznań i fantazjowania. Naturalnie to wszystko bez jakichś złych intencji i podtekstów, ale jednak.
Twój cytat naturalnie jest bardzo ładny, ale akurat w tym miejscu nie pasuje. Pasuje za to inny:

7. Zaiste, nie czyni Wszechmogący Pan nic, jeżeli nie objawił swojego planu swoim sługom, prorokom.
(Amos. 3:7 BW)

Pokaż mi w Biblii żeby Bóg powoerzał swoje tajemnice dzieciom ? To są zbyt poważne sprawy, by mieszać w to dzieci.

"Nie zważaj ani na jego wygląd, ani na wysoki wzrost, gdyż nie wybrałem go, nie tak bowiem człowiek widzi (jak widzi Bóg), bo człowiek patrzy na to co widoczne dla oczu. Pan natomiast patrzy na serce" (I Sam. 16,7).
Słowa skierowane do Samuela, który z polecenia Boga poszedł wybrać i namaścić na króla, jednego z 8 synów Jessego.
Bóg wskazał mu najmłodszego,który jeszcze pasał owce - Dawida.
Saul mówi do Dawida, przed walką z Goliatem:"Ty jesteś jeszcze chłopcem".
Samuela matka zaprowadziła do światyni, gdy był małym dzieckiem:"Samuel pełnił posługi wobec Pana jako chłopiec" (1 Sam 2,18).
Należy pamietać, że społeczność żydowska to społeczność ludzi dorosłych.
Dzieci nie uczestniczyły w życiu dorosłych - np.nie wolno im było przychodzić do stołu wtedy, gdy dorośli spożywali posiłki. Dzieci były odsuwane, żeby nie przeszkadzały, nie wtrącały się do rozmowy. To nie znaczy, że nie były kochane.
Słowa Jezusa "Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie i nie przeszkadzajcie im"... nie padają "ot tak" wywołane określoną sytuacją, są one jak na tamte czasy, tradycję, epokowe, rewolucyjne. Mają fundamentalne znaczenie.
Jezus naucza, wskazuje, że dziecku należy się, podobnie jak dorosłym, szacunek.
Dzieci to takie małe ludziki, które mają przewagę nad dorosłymi - są bardziej wrażliwe, czułe, nie pozbawione logiki i konsekwencji.
Z upływem lat "wyrasta się" - wrażliwość, logikę nader często zastępuje cwaniactowo, koniunkturalizm.

Zgadzam się z powyższym. Szkoda, że te słowa są nie w temacie, a w zasadzie obok tematu.
Dawid był młody, ale widać mógł zostać uznany za mężczyznę, skoro Goliat był gotów z nim walczyć.

A ten fragment o społeczności żydowskiej, ze należały do niej tylko osoby dorosłe, jest bardzoo dobrym argumentem na poparcie tezy, że niemowlęta nie były chrzczone (tam gdzie w Biblii mowa o "całym domu").

Nadal brakuje przykładu na dzieci-proroków w Biblii

A Samuel??
Samuel jako chłopiec trzykrotnie słyszy w nocy, wezwanie Boga. Chłopiec sądzi, że woła go kapłan Heli i dwukrotnie biegnie do niego. Heli poznaje, że to głos Boga i radzi chłopcu jak ma się zachować.
Po 3 wezwaniu Samuel odpowiada Bogu i wysłuchuje Jego słów.
Biblia podaje:"Samuel stał się rzeczywiście prorokiem Pańskim" (1 Sam.3,20); "Słowo Samuela docierało do wszystkich Izraelitów (jako słowo Pańskie)" (1Sam. 4,1).
Nie tak zupełnie obok tematu:"Ministrantka" dyskredytuje objawienia i słowa MB, określając wizjonerkę: prymitywem, analfabetą, ciemną nierozumną dziewczyną.
Więc wskazanie, że Bóg wybiera, wskazuje osoby, patrząc w ich serce.
Bo serce jest najważniejszym kryterium człowieczeństwa, nie stanowisko, wiedza, stan posiadania.

1. Młody Samuel usługiwał Panu pod okiem Helego. W owym czasie rzadko odzywał się Pan, a widzenia nie były częste.
(1 Sm 3:1 BT)

Nie wiadomo ile miał lat, wiadomo tylko, że był "młody".

No nie wiadomo, Bibli to nie kronika.
Anna, matka jego oddała go do świątyni, jak podaje Pismo - po odstawieniu od piersi.. 2-3 letniego?

a wyjaśnił tak:


Podoba mi się stwierdzenie potrzeby łaski by urodzić [sic!] Boga [chodzi o Jezusa], bo o to właśnie Bogu-Ojcu chodziło, a nie jak to tłumaczą sobie komentatorzy katoliccy, że chodzi o łaskę zachowania przed grzechem pierworodnym. Zresztą sam Gabriel to wyjaśnił Marii, kiedy się zmieszała na jego słowa... popatrzmy:

Łk 1,26-33:
"26 W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret,
27 do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja.
28 Anioł wszedł do Niej i rzekł: Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, <błogosławiona jesteś między niewiastami>.

29 Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie.

30 Lecz anioł rzekł do Niej: Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga.
31 Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus.
32 Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida.
33 Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca."

Jasno wyjaśnione przez Anioła Pana. Łaska urodzenia Jezusa.

Moj wniosek: Bóg przez Anioła mówi: "pełna łaski/przepełniona łaską" dotyczy po prostu łaski urodzenia Jezusa. Bo kontekst tego frag. mówi za siebie.
Papiestwo głosi: "pełna łaski/przepełniona łaską" dotyczy łaski zachowania od zmazy grzechu pierworodnego. Bo kontekst przeszkadzał...

OCENĘ porównawczą: "KOMU WIERZYĆ" nt. obu wyjaśnień pozostawiam myślącemu czytelnikowi.

zgadzam się - Maria nie jest jedyną osobą wymienioną w Biblii, którą Bóg obdarza łaską ... czy wszyscy oni byli wolni od "grzechu pierworodnego" ?

Trafne spostrzeżenie. Wszystko co Bóg czyni[ł], objawia[ł] swoim sługom, prorokom.
1. Jesus-prorok pozwolił dzieciom przychodzić do Niego - kontekst tego wydarzenia nie ma wiele wspólnego z tematem proroków, acz....no ale to nie w tym wątku.
2. Bóg objawił się małemu Samuelowi - przyszłemu prorokowi, potem dopiero objawiał mu swoją wolę wobec Izraela.
3. W sprawie małego Dawida, to Bóg objawił swoją wolę dorosłemu prorokowi Samuelowi, a nie Dawidowi. Samuel go namaścił...i poszedł Dawid paść dalej owieczki.

Mam więc pytania:
1. Jakiemu prorokowi objawił Bóg swoją wolę [zdanie] na temat objawień "Maryjnych"?...
2. Albo na temat dogmatu o Wniebowstąpieniu...w sumie komu i po co ten niebiblijny dogmat jest potrzebny? Bo jedyne owoce ogłoszenia tego dogmatu jakie osobiście widzę to papieskie exkomuniki tych, którzy w niego nie wierzą...

Odp. na 1. pytanie znam: współcześni prorocy (o których słyszałem, i przynajmniej jednego znam), namaszczeni przez Boga nie wypowiadają się pozytywnie o "różańcowych" objawieniach "Maryjnych".
Odp. na 2. pyt. chyba też znam: przeciwnikom czystej biblijnej nauki.

OK, tyle na razie i czekam na odpowiedź (na powyższe pytania) zwolenników dogmatu i prawdziwości boskiego (a nie tylko ponadnaturalnego) pochodzenia objawień "Maryjnych".


PAXIOR

Kościół ustala dogmaty
(tak samo jak ustalił co składa sie na Biblię)
wystarczy wiara w nie
i to wszystko
dogmaty nie musza byc potwiedzone w zaden sposób przez Biblię
moga być sprzeczne z nią

Zgadzam się:
Dogmaty nie muszą być potwierdzone przez Biblię ale mogą .
Mogą być sprzeczne z nią ale nie muszą.

Dogmat jest oficjalnym i ostatecznym określeniem wybranego aspektu wiary chrześcijańskiej, i jako taki absolutnie nie może być sprzeczny z Bożym Objawieniem, a więc m. in. z Pismem Świętym

Nie będzie chyba tajemnicą, że ortodoksyjni chrześcijanie odrzucają pseudodogmaty o wniebowzięciu i niepokalanym poczęciu z racji ich niekatolickości (gr. katholon - według całości Kościoła).

Dla zainteresowanych artykuł ks. H. Paprockiego:
http://www.orthodox.pl/logos/dogmat%20niepokalanego.htm

pzdr