Mam problem, bo mam zadanie do zrobienia. Myślałam, dużo czytałam o tym, ale nic konkretnego nie napisałam..
Mam taki temat: JEZUS CHRYSTUS JAKO NOWA PASCHA !
i nie mam pojęcia co mam tam napisać.
w tym temacie także muszę napisać co to jest: PASCHA, STARA PASCHA i DLACZEGO JEZUS ZOSTAŁ NAZWANY NOWĄ PASCHĄ !
Bardzo proszę o szybko pomoc.
Dziękuję i pozdrawiam!

W tym miejscu należy sobie przypomnieć czym była Pascha dla Izraelitów i kiedy się zaczęła.Paschę ustanowiono dla upamietnienia wyjścia Izraelitów (bo nie byli to jeszcze żydzi) z Egiptu ,tego pamiętnego wieczoru Mojżesz nakazał zgromadzić wszystko co potrzebne będzie do podróży ,kazał sporządzić potrafy ,posiłek jak najszybciej ,w pośpiechu ,a więc były to zwykłe podpłomyki ,placki z mąki i wody piczone na ogniu ,były też w pośpiechu sporzywane zwykłe zioła ,które nie wymagają długiego przyżądzania .Od tamtego wspaniałego wieczoru sobotniego do dzisiaj wsród ludów Izraela wspomina się tę chwilę , wieczór, ten moment wyjścia ,lub przejścia z niewoli do wolności.Kazdy z nas do końca życia będzie wspominał moment wyjścia z niewoli ,która wydawała się nie mieć końca .Lecz Jezus zapoczątkował Nową Paschę na wzór tej starej zapoczatkował wyjscie z niewoli grzechu .

Pascha = przejście.

Po części chodzi też o analogię ofiary Jezusa do ofiary z baranka paschalnego.

http://www.luteranie.pl/ewangelik/2006/2006_1_58.html

Coś więcej niż analogię. Analogia to podobieństwo. Jezus nie jest podobny do baranka paschalnego. On jest barankiem paschalnym. Różnica jest tylko w tym, że Jego pascha jest skuteczniejsza niż tamta ze Starego Testamentu.

Jest subtelna różnica między FAKTEM wynikającym z religioznawczego porównania,a WIERZENIEM jakiejś religii.

Owszem, ale w tym dziale wierzenia Kościoła = fakty przypominam o tym

Możliwe, że te informacje, już są Ci zbędne , ale też możliwe, że jeszcze sie przydadzą
Pascha — święto wybawienia

Cofnijmy się myślą do czasów, gdy Izraelici byli w Egipcie niewolnikami ciemiężonymi przez faraona. W końcu Jehowa wzbudził Mojżesza, który miał wyprowadzić Jego lud na wolność. Bóg zesłał na Egipt dziewięć plag, po których Mojżesz zapowiedział dziesiątą. Jehowa miał wytracić pierworodnych we wszystkich domach egipskich (Wyjścia 11:1-10). Jednakże Izraelici mogli tego uniknąć. W jaki sposób? Musieli zabić baranka, pokropić jego krwią odrzwia i spożyć go w domu z przaśnym chlebem i gorzkimi ziołami. Podczas tego sederu Bóg miał ‛przejść’, pozostawiając przy życiu ich pierworodnych (Wyjścia 12:1-13).

Gdy spadła dziesiąta plaga, faraon rzekł do Mojżesza: „Wstańcie, wyjdźcie spośród mego ludu, wy i inni synowie Izraela, a idźcie, służcie Jehowie” (Wyjścia 12:29-32). Kiedy jednak Hebrajczycy, a wraz z nimi „wielkie mnóstwo” przychylnych im cudzoziemców, opuścili Egipt, zmienił zdanie i ruszył za nimi w pościg. Wtedy Bóg za pomocą cudu otworzył im drogę ucieczki przez Morze Czerwone, w którym ścigający ich faraon i jego wojsko ponieśli śmierć (Wyjścia 12:38, Biblia Tysiąclecia, wyd. II; 14:5-28; Psalm 78:51-53; 136:13-15).

Mojżesz powiedział Izraelitom nad Morzem Czerwonym: „Nie bójcie się. Stójcie mocno i oglądajcie wybawienie od Jehowy, którego dziś dla was dokona”. Śpiewali potem: „Siłą i mocą moją jest Jah, gdyż przyczynia się do mego wybawienia. To mój Bóg i będę Go opiewać” (Wyjścia 14:13; 15:2). Tak, ocalenie Izraela najpierw od dziesięciu plag, a potem nad Morzem Czerwonym było aktem zbawczym. Psalmista słusznie napisał, że Jehowa jest Bogiem, który ‛dokonuje dzieł zbawienia na ziemi’ (Psalm 68:6, 20 [68:7, 21, Bw]; 74:12-14, Bw; 78:12, 13, 22).

Aby upamiętnić owo zbawienie, Hebrajczycy mieli święcić Paschę. Bóg oznajmił: „Dzień ten będzie wam służyć za przypomnienie i będziecie go obchodzić jako święto dla Jehowy z pokolenia na pokolenie” (Wyjścia 12:14). Przy każdym posiłku paschalnym, czyli sederze, ojciec miał przypominać o tym zbawieniu swojej rodzinie. Jehowa nakazał: „Gdy wasi synowie powiedzą wam: ‛Czym jest dla was ta uroczystość?’, wtedy będziecie mówić: ‛Jest to ofiara przejścia dla Jehowy, który przechodząc ominął domy synów Izraela w Egipcie, gdy zadawał Egipcjanom klęskę, lecz nasze domy wyzwolił’” (Wyjścia 12:25-27).

Seder, po dziś dzień obchodzony przez Żydów podczas święta Paschy, świadczy o historyczności powyższego sprawozdania. Jednakże niektóre z obecnych praktyk różnią się od tego, co nakazał Bóg. W publikacji pt. The Origins of the Seder (Pochodzenie sederu) czytamy: „Paschę oraz Święto Przaśników obszernie omówiono w Biblii, ale opisy te nie pokrywają się ze sposobem obchodzenia jej później. Obrzędy biblijne skupiają się przede wszystkim na ofierze paschalnej, która w późniejszej literaturze schodzi na dalszy plan”. Stało się tak głównie dlatego, że Żydzi nie mieli już świątyni, w której można by składać ofiary ze zwierząt.

Biblia mówi również o zbawieniu do życia w niebie, dokąd po zmartwychwstaniu odszedł Jezus Chrystus. „Jest on po prawicy Bożej, gdyż odszedł do nieba, a podporządkowani mu zostali aniołowie oraz władze i moce” (1 Piotra 3:18, 22; Efezjan 1:20-22; Hebrajczyków 9:24). Jednakże spośród stworzeń ludzkich nie tylko Jezus miał być wzięty do nieba. Prócz niego Bóg postanowił zabrać z ziemi stosunkowo niewielkie grono innych osób. Jezus powiedział apostołom: ‛W domu mego Ojca wiele jest mieszkań (...) Idę przygotować wam miejsce. A jeśli pójdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę znowu i wezmę was do siebie, abyście, gdzie ja jestem, i wy byli’ (Jana 14:2, 3, Bw).

Nie ulega kwestii, że zbawienie do życia w niebie w jedności z Jezusem nieporównywalnie przewyższa swą wspaniałością wybawienie związane z pierwszą Paschą (2 Tymoteusza 2:10). Właśnie podczas ostatniego ważnego sederu, czyli wieczerzy paschalnej, Jezus ustanowił nową uroczystość, która kierowała uwagę jego naśladowców na zbawienie niebiańskie. Powiedział apostołom: „Czyńcie to stale na moją pamiątkę” (Łukasza 22:19).

To w wielkim skrócie tyle na temat Paschy i Jezusa jako nowej Paschy. Z Paschą miało się wiązać wybawienie