Dzisiaj popadłem w rozpacz- uświadomiłem sobie, iż nie czyniłem po spowiedziach zadośćuczynienia.

Kiedyś, uważałem, że jest ono wypełnieniem pokuty nadaniej przez spowiednika i staranie się wypełnić mocnego postanowienia poprawy. Wychodziło mi to raz lepiej, raz gorzej, a niekiedy pogarszałem się. Po nawróceniu przed bierzmowaniem poprawiłem się i obecnie wystrzegam się grzechów ciężkich i od ostatniej spowiedzi odmawiam pacierz rano.

I oto pojawia się moje pytanie - czy wszystkie spowiedzi, które dotąd odbyłem były ważne i czy mogę zadośćuczynić Bogu i bliżniemu teraz?

Tak.
Zadośćuczynienie to warunek DOBREJ spowiedzi a nie WAŻNEJ.

Wydaje mi się, że czasem może być nieważna, ale to w naprawdę w ciężkich przypadkach (można w tym wypadku pytać o szczerość żalu).
Zobacz tutaj: http://zapytaj.wiara.pl/pytanie/pokaz/b1e7e
W skrócie:

Ja staram się zawsze - o ile to jest możliwe - wypełnić zadośćuczynienie: z kilku ważnych względów:
1) z miłości do Pana i chęci bycia jak najbliżej Niego
2) ze względu na to, że zadośćuczynienie to - jak ktoś wyżej zauważył - jeden z warunków dobrej spowiedzi
3) ja sama - po chwili wstydu związanego z np przyznaniem się do winy - czuję się naprawdę dużo lepiej po zadośćuczynieniu; mam wrażenie, że jestem oczyszczona i w silniejszej więzi z Panem

Co do samej istoty braku zadośćuczynienia: na pewno LEPIEJ jest je wypełnić, ale z tego, co kojarzę z katechez, to nie należy ono do "bezwzględnych warunków", bez których nie można mówić o ważnej spowiedzi.