Jezus Chrystus i Bóg Ojciec są równi w bóstwie, chwale i istocie boskości, natomiast Bóg Ojciec jest większy od Syna mocą, władzą i panowaniem.
Bóg Ojciec to pierwsza osoba Trójcy Świętej, Syn Boży to druga osoba Trójcy Świętej a Duch Święty to trzecia osoba Trójcy Świętej.

A ja Ci od kilku stron do głowy tłukę, że ten dylemat nie ma rozstrzygnięcia w świetle Ewangelii. Chrystus bowiem jest zarówno równy Bogu Ojcu, jako jedna z hipostaz Trójcy Świętej i jednocześnie „umniejszony” w akcie kenozy.

Ty jednak będziesz dalej przestawiał problem jako dylemat, ignorował boskość Chrystusa i twierdził, że te fragmenty, które mówią o Jego człowieczeństwie są na to dowodem. Ale ten dowód ma wartość tylko wtedy, gdy przyjmiemy z góry, że Chrystus nie może być zarazem Bogiem i człowiekiem.

"Ciekawe dwa fragmenty..."
Forma ciekawostki użyta w dyskusji. Nie chodzi o przekonanie, tylko sprecyzowanie tego, co mam na myśli.

Z opracowań. Zapytam też, skąd zwolennicy tłumaczenia na "piekło" wiedzą, że akurat takie skojarzenie to wywoływało?

Biblijne wypowiedzi na temat Gehenny na ogół pokrywają się z tradycyjnym poglądem (zawartym m.in. w źródłach rabinicznych), według którego Dolina Hinnoma służyła Jerozolimie za miejskie wysypisko śmieci (w Mt 5:30 przekład Phillipsa oddaje słowo géenna jako „sterta śmieci”). Komentator żydowski Dawid Kimchi (1160?-1235?), omawiając Psalm 27:13, podał następujące informacje historyczne dotyczące „Gehinnom”: „Jest to miejsce na terenie przyległym do Jerozolimy, miejsce doprawdy obrzydliwe; wrzucano tam nieczystości i trupy. Zawsze płonął tam ogień, w którym spalały się te śmieci oraz trupie kości. Dlatego wyrok czekający niegodziwców jest w przenośni nazywany Gehinnom”.

1)Nie napisałem, że ma to być dla kogoś "autorytet".
2)Regulamin nie daje Ci prawa decydować, co jest dla innych autorytetem a co nie. To raczej domena sekt.
3)Na zwroty typu "wasze sekciarskie opracowania" są w konkretne regulaminie paragrafy.
4)Żaden punkt regulaminu nie zabrania mi korzystania w duskusji z opracowań inne niż katolickie. Nie gwałć regulaminu, nie nadużywaj władzy, proszę.

Bycie na równi z Bogiem jest równoznaczne z byciem w pełni Bogiem. Czyli de facto katechizm "mija się z prawdą" kiedy twierdzi, że Jezus będąc na ziemi (ogałacając się) dalej pozostawał w pełni Bogiem.(brak możliwości bezpośredniej weryfikacji takiego stanowisko w świetle Pisma). Nie pozostaje tu kamień na kamieniu. Oczywiście nikt z was nie jest w stanie ogarnąć umysłem tych zawiłości, nikt z was nie jest w stanie przebrnąć przez wielopoziomowość tej "logiki". Katechizmowe formuły można jedynie czytać, kontemplować, cytować, uzasadniać (logiką egzotyczną), ale na pewno nie rozumieć (tradycyjna formuła, czyli "czytanie ze zrozumieniem" nie ma tutaj zastosowania). Zresztą, poniższy komentarz zefcia: jest tego klasyczną ilustracją. Grunt ewangelii to synteza prostoty i transparencji, grunt ewangelii to czystość monoteizmu, grunt ewangelii to matematyka klasyczna, w końcu grunt ewangelii to logika rozumu.Jezelli zefciu uważa, ze ten dylemat nie ma rozstrzygnięcia w świetle natchnionego Słowa, to siłą rzeczy musi sięgać po narzędzia wtórne, a zarazem determinujące samo Pismo. Rozstrzygasz coś, czego sam Bóg w ewangelii nie rozstrzygnął. Dlaczego? To taka sztuka dla sztuki?

Owego rabina cytuje angielska wikipedia pod hasłem "gehenna".
Podobny pogląd wyrażono w polskiej wersji:
Gehenna (hebr. גי(א)-הינום Gehinnôm, Dolina Hinnom) – dolina, która w czasach starożytnych wyznaczała granice miasta Jerozolimy. Znajdowała się za bramą miasta zwaną Hersit i była pierwotnie wysypiskiem śmieci[1], miejscem kremacji zwłok przestępców oraz tych, którym odmówiono z różnych względów normalnego pogrzebu.
Jako źródło przypis [1] podaje: Nowy komentarz biblijny - List świętego Jakuba, Edycja św.Pawła 2011, s. 184

A nie "sektę". Więc mimo, że może Kościół sądzi inaczej, to w obrębie państwa polskiego oficjalnie nie należę do sekty, więc i materiały ŚJ nie powinny być w przestrzeni publicznej nazywane "sekciarskimi". Jest to obraza, brak poszanowania dla współrozmówcy. Jak widać, działa to tylko w jedną stronę (posty zefcia).
To Cię Małgosiu zmartwię, bo znam sporo katolików i prawosławnych, dla których Strażnica jest autorytetem. Ty też decydujesz za wszystkich innych, co ma dla nich wartość?

Rozumiem, jeśli bym użył cytatu z niej jako argumentu w dyskusji. Natomiast tak nie było. W poprzednim poście to wyjaśniłem:

Nie wiem wprawdzie, jaki związek ma temat piekła z tematem Trójcy, ale skoro wątek zaistniał...

Gehenna
Gehenna; Hebr. "גי(א)-הינום" (Gehinnom) - Dolina Hinnom; znajduje się za Bramą Gnojną w Jerozolimie. Zasłynęła w Biblii z tego, że królowie judzcy Achaz i Manasses uprawiali tam kult bałwochwalczy, składając ofiary z ludzi (Jer 7:31). W czasach Jezusa służyła jako wysypisko śmieci; tu wyrzucano i palono też zwłoki niektórych, szczególnie „nieczystych” przestępców. Śmieci cały czas się paliły.
W Biblii jest synonimem piekła (w sensie miejsca wiecznego potępienia grzeszników), miejsca gdzie „gdzie robak ich nie ginie i ogień nie gaśnie” /Mk 9,48/
W Apokalipsie prawdopodobnie synonimem Gehenny jest „jezioro ognia” ( „A Śmierć i Otchłań [Hades] wrzucono do jeziora ognia. To jest śmierć druga - jezioro ognia." /Ap 20,14/).
Zwracam uwagę, że Hades jest wrzucany do Gehenny !

O znaczeniu Gehenny jako „piekła” (w sensie – tam gdzie są potępieńcy) swiadczą poniższe wersety, gdzie słowo to występuje:
"A Ja wam powiadam: Każdy, kto się gniewa na swego brata, podlega sądowi. A kto by rzekł swemu bratu: Raka, podlega Wysokiej Radzie. A kto by mu rzekł: Bezbożniku, podlega karze piekła ognistego." /Mt 5,22/
"Jeśli więc prawe twoje oko jest ci powodem do grzechu, wyłup je i odrzuć od siebie. Lepiej bowiem jest dla ciebie, gdy zginie jeden z twoich członków, niż żeby całe twoje ciało miało być wrzucone do piekła." /Mt 5,29/
"I jeśli prawa twoja ręka jest ci powodem do grzechu, odetnij ją i odrzuć od siebie. Lepiej bowiem jest dla ciebie, gdy zginie jeden z twoich członków, niż żeby całe twoje ciało miało iść do piekła." /Mt 5,30/
"I jeśli twoje oko jest dla ciebie powodem grzechu, wyłup je i odrzuć od siebie! Lepiej jest dla ciebie jednookim wejść do życia, niż z dwojgiem oczu być wrzuconym do piekła ognistego." /Mt 18,9/
"Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy, bo obchodzicie morze i ziemię, żeby pozyskać jednego współwyznawcę. A gdy się nim stanie, czynicie go dwakroć bardziej winnym piekła niż wy sami." /Mt 23,15/
"Jeśli twoja ręka jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie ułomnym wejść do życia wiecznego, niż z dwiema rękami pójść do piekła w ogień nieugaszony." /Mk 9,43/
"I jeśli twoja noga jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie, chromym wejść do życia, niż z dwiema nogami być wrzuconym do piekła." /Mk 9,45/
"Jeśli twoje oko jest dla ciebie powodem grzechu, wyłup je; lepiej jest dla ciebie jednookim wejść do królestwa Bożego, niż z dwojgiem oczu być wrzuconym do piekła," /Mk 9,47/
"Pokażę wam, kogo się macie obawiać: bójcie się Tego, który po zabiciu ma moc wtrącić do piekła. Tak, mówię wam: Tego się bójcie!" /Łk 12,5/
„po zabiciu” – a więc Gehenna nie może oznaczać śmierci.


Hades – kraina umarłych – czyli ludzie którzy umarli.
Zanim Jezus „zwyciężył śmierć” umarli byli „w Hadesie” ( „W Nim poszedł ogłosić [zbawienie] nawet duchom zamkniętym w więzieniu, niegdyś nieposłusznym, gdy za dni Noego cierpliwość Boża oczekiwała, a budowana była arka, w której niewielu, to jest osiem dusz, zostało uratowanych przez wodę.” ). Oczywiście, poza naszą rzeczywistością nie ma czasu, więc Jezus wyprowadza ludzi z „Hadesu” w sensie przyczynowym, niekoniecznie czasowym – czego dowodzi choćby zdarzenie na Górze Tabor.
Znaczenie słowa Hades dobrze pokazują następujące wersety:
"(…) nie zostawisz duszy mojej w Otchłani ani nie dasz świętemu Twemu ulec skażeniu." /Dz 2,27/
"(..)widział przyszłość i przepowiedział zmartwychwstanie Mesjasza, że ani nie pozostanie w Otchłani, ani ciało Jego nie ulegnie rozkładowi." /Dz 2,31/
„Skażenie” oznacza rozkład ciała w grobie. Interpretacje Prawa Starego Testamentu określały, że po trzech dniach rozpoczynał się rozkład („skażenie”). Dlatego właśnie Jezus nie mógł przebywać dłużej w grobie niż 3 dni.
"(…)Byłem umarły, a oto jestem żyjący na wieki wieków i mam klucze śmierci i Otchłani." /Ap 1,18/
Jezus ma klucze śmierci i grobu – a nie piekła.
"I morze wydało zmarłych, co w nim byli, i śmierć, i Otchłań wydały zmarłych, co w nich byli, i każdy został osądzony według swoich czynów." /Ap 20,13/
Zmartwychwstanie umarłych – „wydają je” śmierć i Otchłań. Jeszcze jest przed osądzeniem, więc nie chodzi o piekło.
Słowo Hades występuje też w Ap 20,14;Ap 6,8 ; Mt 11,23;Łk 10,15 i Łk 16,23 .


Odpowiednikiem hebrajskim (używanym w ST) greckiego „Hadesu” jest „szeol”
Dosłowne znaczenie – „dół”, „grób” ewentualnie „cmentarz”.
Świadczą o tym takie wersety jak:
"Do Szeolu są gnani jak owce, pasie ich śmierć, zejdą prosto do grobu, serca prawych zapanują nad nimi, rano zniknie ich postać, Szeol ich mieszkaniem." /Ps 49,15/
"Podziemny Szeol poruszył się przez ciebie, na zapowiedź twego przybycia; dla ciebie obudził cienie zmarłych, wszystkich wielmożów ziemi; kazał powstać z tronów wszystkim królom narodów." /Iz 14:9/
"Zaiste, nie Szeol Cię sławi ani Śmierć wychwala Ciebie; nie ci oglądają się na Twoją wierność, którzy w dół zstępują." /Iz 38:18/
"(…) bo nie pozostawisz mojej duszy w Szeolu i nie dozwolisz, by wierny Tobie zaznał grobu." /Ps 16,10/
"Gdy zaś wszyscy jego synowie i córki usiłowali go pocieszać, nie słuchał pociech, mówiąc: Już w smutku zstąpię za synem moim do Szeolu. I ojciec jego [nadal] go opłakiwał." /Rdz 37:35/
"Mam ufać? Szeol mym domem, w ciemności rozścielę swe łoże." /Hi 17,13/


Co do „Tartaru” to jest to grecki odpowiednik „Gehenny”. Słowo pochodzi z mitologii greckiej.
Grecy, którzy nie znali radosnego Nieba (człowiek siedział w platońskiej jaskini tyłem do wyjścia, widząc na ścianie tylko cienie życia – w najlepszej wersji był na „Polach Elizejskich” gdzie wprawdzie miał spokój i nie było cierpień, ale też nie było pragnień – był o jakby cień życia na ziemi, znacznie od życia mniej atrakcyjny), uważali, że odległość pomiędzy Tartarem a Hadesem jest równa odległości pomiędzy piekłem a niebem – stanowczo więc nie były to synonimy.

Jeśli idzie o fragment Wyznania wiary: Zstąpił do piekieł, trzeciego dnia zmartwychwstał to oczywiście, Jezus nie zstąpił do piekła (Gehenny) tylko umarł (zstąpił do grobu, do krainy śmierci – Hadesu, zwanego po hebrajsku Szeolem).
„W Chrystusie sam Bóg wkroczył w przestrzeń śmierci i uczynił ją przestrzenią swej obecności. Bóg nawiedzając śmierć przez Chrystusa przezwyciężył ją właśnie” /J.Ratzinger „Śmierć i życie wieczne” /


Podsumowując:

• gehenna, tartar – piekło
• hades, szeol – grób, dół, cmentarz, kraina umarłych, w credo nazywana „piekłami” (ale nie „piekłem”!), przenośnie także stan śmierci

Jezus zstąpił do krainy umarłych (hadesu, szeolu) a nie do piekła (gehenny, tartaru)

(Błędne) utożsamianie piekła (gehenny, Tartaru) z piekłami (hadesem, szeolem) wykorzystują niektóre grupy wyznaniowe (np. Świadkowie Jehowy) do (błędnej) argumentacji, jakoby piekło nie istniało.

Jesli ktoś ma wątpliwości, to tu http://analizy.biz/marek1962/pieklo1.html wypisałem fragmenty o piekle w Ewangeliach - żaden nie referuje do piekła jako śmierci śmierci (za to np. Łukasza 12,4-5 wyraźnie temu zaprzecza) , niemal wszystkie do cierpienia, żadne nie pokazuje "czasowego" piekła, za to część (Mt 25,41-46; Marka 9,42-48.

Zwolennicy takiego tłumaczenia nie powołują się na cudze skojarzenia.
Proszę wskazać te wypowiedzi. Jakich i z jakiego okresu?A ja nie piszę, że nie wolno Ci korzystać z jakichś opracowań. Ale nie używaj ich jako autorytetu.
Następnym razem proszę pisać w wątku uwag do moderacji

Ciekawostka: "niebiblijny katolik" argumentuje Pismem Świętym, a Ty - podobno "biblijny" Świadek Jehowy, argumentujesz... Strażnicą

No, ale jeśli ktoś się formował na takich tekstach "Strażnicy", to nic dziwnego:
"(...) stwierdzamy, że ludzie nie tylko nie potrafią dostrzec boskiego planu studiując samą Biblię, lecz widzimy także, że jeżeli ktokolwiek odłoży 'Studia biblijne' nawet jeśli dotychczas używał ich i dobrze je poznał, nawet jeżeli czytał je przez dziesięć lat - jeżeli odłoży je na bok i zignoruje je i wróci do samej Biblii, to choćby rozumiał Biblię przez te dziesięć lat, nasze doświadczenie pokazuje, że w ciągu dwóch lat pogrąży się w ciemnościach . Z drugiej strony, gdyby tylko czytał 'Studia biblijne' z podanymi w nich tekstami Biblii i nie przeczytał ani jednej strony Biblii jako takiej, pod koniec dwóch lat będzie w światłości, ponieważ będzie miał światłość Pisma". ("Strażnica" 15 września 1910, s. 298 wyd. ang


Dziwię się jednak, że nie wierzysz, że Jahwe może zbawiać ludzi - bowiem Jeśli Jezus nie jest Jahwe to słowa o Jezusie „I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, przez które moglibyśmy być zbawieni (Dz 4,12) oznaczałyby ni mniej niż więcej, tylko to, że Jahwe nie zbawia ludzi.
Dziwię się, że wyznajesz podobny pogląd

Serio?
Zbadajmy zatem, co mówi o Jezusie - Jahwe Stary Testament. Miejsc jest sporo na ten temat, więc tylko sygnalizacyjnie:

Zapowiedzi starotestamentowe
Proroctwa starotestamentowe mówią o Jezusie jako o Bogu. Nie sposób wymienić tu wszystkich, stąd tylko kilka przykładów:

1. W Ewangelii Jana znajdujemy odwołanie do proroctwa o Jezusie u Izajasza:
   Chociaż jednak uczynił On wobec nich tak wielkie znaki, nie uwierzyli w Niego, aby się spełniło słowo proroka Izajasza, który powiedział: Panie, któż uwierzył naszemu głosowi? A ramię Pańskie komu zostało objawione?
   Dlatego nie mogli uwierzyć, że znów powiedział Izajasz: Zaślepił ich oczy i twardymi uczynił ich serca, żeby nie widzieli oczami oraz nie poznali sercem i nie nawrócili się, ażebym ich uzdrowił. Tak powiedział Izajasz, ponieważ ujrzał chwałę Jego i o Nim mówił (J 12,37-41).
   Jaki fragment Izajasza ewangelista ma na myśli? Odpowiedź nie jest trudna – chodzi o wizję z 6 rozdziału Księgi Izajasza:
   W roku śmierci króla Ozjasza ujrzałem Pana zasiadającego na wysokim i wyniosłym tronie, a tren Jego szaty wypełniał świątynię. (...) I wołał jeden do drugiego: Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów. Cała ziemia pełna jest Jego chwały. (…) I powiedziałem: Biada mi! Jestem zgubiony! Wszak jestem mężem o nieczystych wargach i mieszkam pośród ludu o nieczystych wargach, a oczy moje oglądały Króla, Pana Zastępów! (Iz 6,1.3.5)
   
   Otóż w obu miejscach wyróżnionych przeze mnie w cytacie tłustą czcionką, w oryginale znajduje się Tetragram – Jahwe, wyłączne imię Boga!
   
2. Inny przykład: w Nowym Testamencie wielokrotnie pojawia się obraz Chrystusa – małżonka Kościoła. By nie być gołosłownym, dwa cytaty:
   Mężowie, miłujcie żony, bo i Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie, aby go uświęcić, oczyściwszy obmyciem wodą, któremu towarzyszy słowo, aby samemu sobie przedstawić Kościół jako chwalebny, nie mający skazy czy zmarszczki, czy czegoś podobnego, lecz aby był święty i nieskalany. Mężowie powinni miłować swoje żony, tak jak własne ciało. Kto miłuje swoją żonę, siebie samego miłuje. (…) Tajemnica to wielka, a ja mówię: w odniesieniu do Chrystusa i do Kościoła (Ef 5,25-28.32).
   
   I przyszedł jeden z siedmiu aniołów, co trzymają siedem czasz napełnionych siedmiu plagami ostatecznymi, i tak odezwał się do mnie: Chodź, ukażę ci Oblubienicę, Małżonkę Baranka. I uniósł mnie w zachwyceniu na górę wielką i wyniosłą, i ukazał mi Miasto Święte – Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga (…) (Ap 21,9-10).
   
   Tymczasem w Księdze Izajasza czytamy:
   Śpiewaj z radości, niepłodna, która nie rodziłaś, wybuchnij weselem i wykrzykuj, która nie doznałaś bólów porodu! Bo liczniejsi są synowie porzuconej niż synowie mającej męża, mówi Pan (…). Bo małżonkiem twoim jest twój Stworzyciel, któremu na imię – Pan Zastępów; Odkupicielem twoim – Święty Izraela, nazywają Go Bogiem całej ziemi. Zaiste, jak niewiastę porzuconą i zgnębioną na duchu, wezwał cię Pan (Iz 54,1.5-6a).
   Znów wyrazy wyróżnione oddane są w oryginale imieniem Boga Jahwe.
   Jest to o tyle ważne, że „Małżonkę Baranka” z Ap 21,9-10 i małżonkę Jahwe z Iz 54 łączy w swoim liście odwołujący się do tego fragmentu Księgi Izajasza Paweł:
   Natomiast górne Jeruzalem cieszy się wolnością i ono jest naszą matką. Wszak napisane jest: Wesel się, niepłodna, która nie rodziłaś, wykrzykuj z radości, która nie znałaś bólów rodzenia, bo więcej dzieci ma samotna niż ta, która żyje z mężem (Gal 4,26-27).

Pismo przypisuje Jezusowi czyny Boga
Dwa przykłady spośród wielu:

1. Stworzenie
   W Liście do Kolosan czytamy o Jezusie:
   (…) w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy to Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone (Kol 1,16).
   Myślę, że wszyscy pamiętają, jak brzmi pierwsze zdanie w Biblii:
   Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię (Rdz 1,1) .
   (W razie gdyby ktoś miał wątpliwości, czy Bóg zrobił to osobiście, warto zajrzeć do Księgi Jeremiasza: Ach, Panie Boże, oto stworzyłeś niebo i ziemię wielką swoją mocą i wyciągniętym ramieniem. Nie ma nic niemożliwego dla Ciebie (Jr 32,17).)
   
2. Wybawienie Żydów z Egiptu
   W Liście Judy czytamy, iż Jezus wyprowadził Żydów z Egiptu:
   ”zapierają się naszego jedynego Władcy i Pana, Jezusa Chrystusa. A chcę przypomnieć wam, którzy raz na zawsze wszystko wiecie, że Pan wybawił wprawdzie lud z ziemi egipskiej, ale następnie wytracił tych, którzy nie uwierzyli (Jud 1,4-5 ).
   A przecież wiemy, że uczynił to Bóg:
   „Ja jestem Pan, Bóg twój, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewoli (Wj 20,2).

Pismo nadaje Jezusowi tytuły Boga

1. Bóg Mocny, Odwieczny Ojciec
   Księga Izajasza bywa nazywana niekiedy „piątą Ewangelią” ze względu na liczbę proroctw traktujących o Jezusie. W jednym z nich czytamy:
   Albowiem Dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany, na Jego barkach spoczęła władza. Nazwano Go imieniem: Przedziwny Doradca, Bóg Mocny, Odwieczny Ojciec, Książę Pokoju (Iz 9,5).
2. Pierwszy i Ostatni
   O Jezusie:
   Kiedy Go ujrzałem, do stóp Jego padłem jak martwy, a On położył na mnie prawą rękę, mówiąc: Przestań się lękać! Ja jestem Pierwszy i Ostatni (…) (Ap 1,17).
   O Jahwe:
   Tak mówi Pan, Król Izraela, Odkupiciel jego, Pan Zastępów: Ja jestem pierwszy i Ja ostatni; i nie ma poza Mną boga (Iz 44,6).
3. Zbawca
   W Starym Testamencie czytamy:
   Jam to, Ja jestem Jahwe i poza mną nie ma wybawcy (Iz 43,11 bp).
   Właśnie o to trudzimy się i walczymy, ponieważ złożyliśmy nadzieję w Bogu żywym, który jest Zbawcą wszystkich ludzi, zwłaszcza wierzących[/color] (1 Tm 4,10).
   Proszę porównać z tekstami mówiącymi o Jezusie:
   (…) dziś bowiem w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan (Łk 2,11).
   Wiermy już nie dzięki twemu opowiadaniu, usłyszeliśmy bowiem na własne uszy i wiemy, że On prawdziwie jest Zbawicielem świata (J 4,42b).
   
4. Alfa i Omega
   „Alfa i Omega” to tytuł Boży:
   Ja jestem Alfa i Omega, mówi Pan Bóg, Który jest, Który był i Który przychodzi, Wszechmogący (Ap 1,8) .
   Ta sama księga odnosi go jednak także do Chrystusa:
   Ja jestem Alfa i Omega, Pierwszy i Ostatni, Początek i Koniec.
   Błogosławieni, którzy płuczą swe szaty, aby władza nad drzewem życia do nich należała i aby bramami wchodzili do Miasta. (…) Ja, Jezus, posłałem mojego anioła, by wam zaświadczyć o tym, co dotyczy Kościołów. Ja jestem Odrośl i Potomstwo Dawida, Gwiazda świecąca, poranna (Ap 22,13-16).
   
5. Pan
   Porównajmy wersety odnoszące się do Jahwe:
   Ja jestem Pan, i nie ma innego. Poza Mną nie ma boga. Przypaszę ci broń, chociaż Mnie nie znałeś, aby wiedziano od wschodu słońca aż do zachodu, że poza Mną nie ma nic. Ja jestem Pan i nikt poza Mną (Iz 45,5-6).
   Jezus odpowiedział: Pierwsze jest: Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz jest jedynym Panem (Mk 12,29)
   z wersetami odnoszącymi się do Chrystusa:
   Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych – osiągniesz zbawienie (Rz 10,9).
   Nikt też nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: Panem jest Jezus (Kor 12,3b).
   
6. Świadek wierny i prawdziwy
   W Apokalipsie czytamy:
   Aniołowi Kościoła w Laodycei napisz: To mówi Amen, Świadek wierny i prawdomówny, Początek stworzenia Bożego (Ap 3,14).
   Jest to odniesienie do Księgi Jeremiasza 42,5, gdzie jednak to Bóg Jahwe obdarzony jest tym tytułem:
   Oni zaś rzekli do Jeremiasza: Bóg nam świadkiem wiernym i prawdomównym, że postąpimy we wszystkim według tego, co Pan, twój Bóg, objawi dla nas.

Pismo przypisuje Jezusowi cechy Boga

1. Odwieczność
   Dwa przykłady:
   • W Ewangelii wg św. Mateusza 2,1-6 król Herod pyta arcykapłanów i uczonych w Piśmie, gdzie narodzić ma się Mesjasz. Zapytani odpowiadają, że w Betlejem, na potwierdzenie odwołując się do Księgi Micheasza 5,2. Zajrzyjmy więc do tego tekstu:
     A ty, Betlejem Efrata, najmniejsze jesteś wśród plemion judzkich! Z ciebie wyjdzie dla mnie Ten, który będzie władał w Izraelu, a pochodzenie Jego od początku, od dni wieczności. (…) Powstanie On i paść będzie mocą Pańską, w majestacie imienia Pana, Boga swego. Osiądą wtedy, bo odtąd rozciągnie swą potęgę aż po krańce ziemi (Mi 5,2.4).
   • W Drugim Liście do Tymoteusza św. Paweł przypisuje Jezusowu atrybut wieczności:
     On nas wybawił i wezwał świętym powołaniem nie na podstawie naszych czynów, lecz stosownie do własnego postanowienia i łaski, która nam dana została w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasami (2 Tm 1,9).
2. Wszechmoc
   
   • Wtedy Jezus podszedł do nich i przemówił tymi słowami: Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi (Mt 28,18).
   • Ja jestem Alfa i Omega, mówi Pan Bóg, Który jest, Który był i Który przychodzi, Wszechmogący (Ap 1,8) .
3. Wszechwiedza
   
   • Chcę bowiem, abyście wiedzieli, jak wielki bój toczę za was i za tych, którzy są w Laodycei, i za tych wszystkich, którzy osobiście mnie nie poznali, aby pocieszone były ich serca, a oni połączeni w miłości zdążali do wszelkiego bogactwa pełnego zrozumienia, do poznania tajemnicy Bożej, to jest Chrystusa, w którym są ukryte wszystkie skarby mądrości i poznania (Kol 2,1-3).
   • Powiedział mu po raz trzeci: Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie? Zasmucił się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: Czy kochasz Mnie? I rzekł do Niego: Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham. Rzekł do niego Jezus: Paś owce moje (J 21,17).

Wypowiedzi bezpośrednie
Na koniec - last but not least - wypowiedzi bezpośrednie (te, w których Jezus mówi o sobie omówiłem wcześniej tu viewtopic.php?p=1027179#p1027179 ). Tu omówię inne:
Biblia mówi o boskości Chrystusa wprost:
Wiemy także, iż Syn Boży przyszedł i obdarzył nas zdolnością umysłu, tak iż poznajemy Prawdziwego. Jesteśmy w prawdziwym Bogu, w Synu Jego, Jezusie Chrystusie. On zaś jest prawdziwym Bogiem i Życiem wiecznym (1 J 5,20).
Fragment ten bywa reinterpretowany przez antytrynitarystów sugerujących, iż zakończenie zdania nie odnosi się do Chrystusa – jednak takiemu poglądowi przeczą choćby wersety J 11,25 oraz J 14,6, w których Jezus sam siebie nazywa „życiem”.
Inne przykładowe fragmenty:
Chcę bowiem, abyście wiedzieli, jak wielką walkę toczę o was, o tych, którzy są w Laodycei, i o tych wszystkich, którzy nie widzieli mnie osobiście, aby ich serca doznały pokrzepienia, aby przez miłość wyuczeni, [osiągnęli] pełnię zrozumienia, w całym jego bogactwie, i głębsze poznanie tajemnicy Boga – Chrystusa. W Nim wszystkie skarby mądrości i wiedzy są ukryte (Kol 2,1-3).

Boga nikt nigdy nie widział, lecz jednorodzony Bóg, który jest na łonie Ojca, objawił go (J 1,18).

Na początku było Słowo,
a Słowo było u Boga,
i Bogiem było Słowo.
Ono było na początku u Boga.
Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, [z tego], co się stało. (…)
Na świecie było [Słowo], a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał.
Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. (…)
I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy (J 1,1-3.10-11.14).

Do Syna zaś: Tron Twój, Boże, na wieki wieków, berło sprawiedliwości berłem królestwa Twego (Hbr 1,8).

(…) poucza nas, abyśmy wyrzekłszy się bezbożności i żądz światowych, rozumnie i sprawiedliwie, i pobożnie żyli na tym świecie, oczekując błogosławionej nadziei i objawienia się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa (Tyt 2,12-13).

Szymon Piotr, sługa i apostoł Jezusa Chrystusa, do tych, którzy dzięki sprawiedliwości Boga naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, otrzymali wiarę równie godną czci jak i nasza (…) (1 P 1,1).

W nikim innym ( w żadnym innym imieniu prócz JEZUSA) nie ma zbawienia, ponieważ nikt inny prócz Niego, nie otrzymał od Boga roli pośrednika (odkupiciela) miedzy Bogiem, a ludźmi przez którego możemy być zbawieni (Mat 20:28, Fil 2:9, J 3:16, 1Tym 2:5). Dlatego Pismo poucza, że jest faktycznie dwóch zbawicieli (o dwóch różnych imionach): Syn Boży Jezusa Chrystus i Bóg Ojciec Jahwe (Iz 43:11, 63:16, Dz 4:12, Judy 25, 1Tym 1:1, 1J 4:14).Reasumujac: Jahwe zbawia i Jezus zbawia, a Jezus to nie Jahwe. Dziwię się, że tego nie wiedziałeś

Czyli Jahwe zbawia swoich, a Jezus swoich.

Nie wiedziałem, bo nie czytam "Strażnicy" tylko Pismo Święte, więc wg Strażnicy "ciągu dwóch lat pogrążę się w ciemnościach"

Więc twierdzisz, że jest dwu zbawicieli?
Szkoda, że ta Twoja (ba! żeby Twoja... strażnicowa) koncepcja kłóci się bezpośrednio zarówno z Starym, jak i Nowym Testamentem:

"Jam to, Ja jestem Jahwe i poza mną nie ma wybawcy" (Iz 43,11 bp).

„I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, przez które moglibyśmy być zbawieni" (Dz 4,12)

A co z argumentem że w Starym Testamencie wybawca miał wyzwolić Izrael a nie ludzkość(tak jak rozumie to chrześcijaństwo)?

Ojejku, przecież to nie jest trudne do zrozumienia . Pierwszy wers na który się powołałeś nie uwzględnia przyszłosci (czas teraźniejszy), a więc nie może byc argumentem przeciw drugiemu wybawcy/posrednikowi/odkupicielowi Jezusowi, ktory został objawiony dopiero w NT. To w sumie bardzo proste: Bog Ojciec Jahwe (zgodnie ze ST i NT) jest wybawcą i Syn Boży Jezus jest wybawcą (przeczytaj jeszcze raz wersy ktore podałem). Zwyczajnie i ze zrozumieniem, ustęp z Dz 4:12 należy odczytywać relatywnie, a nie absolutnie, czyli jako nie wykluczajcy Boga Ojca Jahwe z kategorii "zbawiciel". Dlatego "w nikim innym", to fraza wyłączająca, ale jedynie podmioty różne (np: innych ludzi, aniołów ) od dawcy (czyli Boga Jahwe), natomiast dotycząca tylko biorcy i realizatora zbawienia /odkupienia Chrystusa Jezusa. Reasumujac: dwa byty, dwa różne imiona, dwie rożne role, co de facto przekłada się na dwoch różnych zbawicieli. Jedno słowo, a powoduje takie duze zamieszanie.

@Paulito
Naciągane jak guma, ale spróbuję ogarnąć.
Bóg jest jeden, prawda? Twoim zdaniem i zdaniem ŚJ Jezus nie jest Bogiem.
1. Czy Bóg nie jest w stanie sam zbawiać i potrzebuje pomocnika? Za dużo ludzi do ogarnięcia Bożym umysłem?
2. A co będzie, jeśli Bóg uzna, że ktoś nie może być zbawiony, a Jezus zbawi?
To tyle moich pytań w dyskusji jako user.

Ponadto z ramienia moderacji:
Proszę nie kierować do Marka uwag typu "przeczytaj ze zrozumieniem", bo kto jak kto, Marek doskonale sobie z tym radzi. Kolejny raz taka uwaga będzie uznana za ad personam.