Te pytania skierowane są do księzy, ojców i osób konsekrowanych.

Czy wy naparwde sercem wierzycie w to co głosice na ołtarzu?
W jaki sposób stracie sie to przekładać na codzienne życie?
Czy czujecie brzemię odpowiedzialności za słowa wypowiedziane na ołtarzu?
Kto dziś z żyjacych osób jest dla was autorytetem w kosciele (pomijam Jezusa chodzi o ludzi)
Pytam bo chciałamn sie dowiedziec czy są jescze duchowni którzy potrafią swiadczyć... czy tylko wszscy sie madrzą,
Sory za szczerość ale naprawde potrzebuję swiadectwa.
Pozdr smielinka

Muszę Cię rozczarowac - osoby duchowne raczej nie pisują na tym forum...

Najlepiej zadaj te pytania osobiscie albo mailem do jakiegoś księdza...
Albo wpisz w google pytania do księdza i pewnie wyświetli się stronka, gdzie na pytania odpowiada ksiądz...

i myślisz, że ktoś Ci odpisze, że nie "wierzy sercem w to co głosi"?

Pisują, chociażby celnik.

nie mogę odpowiadać za innych, ale za siebie i owszem
dla mnie Bóg i to wszystko co należy do Kręgu Jego Życia, Słowa i Działania to wciąż Żywa Rzeczywistość. a każde słowo wychodzące z moich ust, każda moja myśl (pragnienie, dążenie itp.), każdy mój czyn i postawa, to tak na prawdę moje odniesienie do Tej Żywej Obecności. tak(!!) na serio wierzę w to, co głoszę. zresztą staram się mówić w oparciu o to co jest przeze mnie samego przeżyte i wciąż przeżywane. treści wiary, modlitwy i sprawowanych przeze mnie sakramentów świętych, a zwłaszcza "Treść" Eucharystii, są moimi osobistymi treściami.
przekładanie tego na codzienne życie jest ciągłym zmaganiem się ze sobą, aby "On wzrastał, a ja żebym się umniejszał". konkretnie to czas wydzierany własnemu lenistwu na modlitwę, adorację Jezusa w Eucharystii, to czuwanie ale i codzienna konfrontacja mojej prawdy z Prawdą Boga.
brzemię odpowiedzialności... świadom jestem daru, ale i wynikającej stąd odpowiedzialności. i to bardzo konkretnie na co dzień, bo staram się widzieć jak tam, gdzie pozwalam Jemu działać wszystko jakoś idzie choć z pozoru wygląda beznadziejnie. zaś tam, gdzie za dużo pojawia się mnie samego, w najprostszych sprawach zdarzają się wpadki.
autorytet współczesny... chciałaś ludzi, a ja najpierw powtórzę (dla kogoś może truizm, a dla mnie Żywa Rzeczywistość), że po pierwsze i najważniejsze to Jezus Chrystus a wśród ludzi to Papież. nasz/mój Ojciec Święty Benedykt XVI. wiele jest jeszcze współczesnych postaci, które cenię i darzę estymą za ich otwartą bezkompromisowość.

i coś jeszcze dobrze, że żądacie/oczekujecie od kapłanów świadectwa. ale dobrze też, gdy kapłan może od Was oczekiwać wsparcia i dojrzałości postawy, która wierzy Bogu pomimo napotykanej wciąż słabości ludzi powołanych. fakt istnienia słabości/grzeszności osób konsekrowanych (kapłanów, zakonników i sióstr zakonnych), dla mnie jest dodatkowym, paradoksalnym wzmocnieniem wiary. no bo gdyby wiara była jedynie wymyślona i sterowana przez ludzi, już dawno powinna była zaniknąć

Dzięki za odpowiedz!!
Napisał ksiądz wiele ludzi a kto jeszcze oprócz B16?
A jeśli chodzi o praktykę to pytam o sztukę milosci bliźniego, szczególnie nieprzyjaciół, wychodzenie z konfliktów (oczywiscie bardzo deceniam walkę z lenistwem), ale chodzi mi o to co jest widocznym świadectwem i potwierdzeniem pełnego przeżywania życia chrzescijańskiego eucharysti modlitwy itp. a i jescze umiejętność ponoszenia konsekwencji błedów.
No i postaw wobec ludzi. Czy sa ludzie których sie ksiądz brzydzi albo odrzuca z jakiegos powodu, jak ksiadz pózniej to godzi każąc ludziom z ambony kochać każdego bliźniego??
Sory za tak osobiste pytania, ale ja potrzebuje swiadectwa żeby samemu wprowadzać to w czyn.
Wszystkie pytania nie są zobowiązujące.

PS ZACHĘCAM INNYCH DUCHOWNYCH DO DZIELENIA SIE WIARĄ W ŚWIADECTWIE ŻYCIA. CHCE ZOBACZYĆ W WAS CHRYSTUSA!!

Jeszcze tyko dodam oczywiście bez aluzji do ksiedza!! że nie chodzi mi o emocje towarzyszące przezyciom (choć to tez jest ważne), bo emocje opadają i co potem? No włąsnie chodzi mi o to "potem" o takie prawdziwe chrześcijąństwo gdzie rADość idzie w parze z krzyżem. Bo chyba przez krzyż do zbawienia? A łatwo jest być dobrym kiedy jest dobrze i jeszcze wymachiwać innym maja robić.

KIEDY NA JAKIMŚ FORUM KTOS POWIE ŻE KSIĘŻOM ZALEZY TYLKO NA KASIE I ŻE WSZYSCY SĄ TACY SAMI "MYSLĄ TYLKO O SWOIM BRZUCHU"
CZESTO PADA ODPOWIEDZ "NIEPRAWDA NIEWSZSCY".

WIEC SZUKAM TYCH "NIE WSZYSTKICH."..ŻEBY ZOBACZYĆ ZE NAPRAWDE SĄ I ZEBY RAZEM BUDOWAC COS DOBREGO
PROSZĘ O ŚWIADECTWA!!!

nie ma nigdzie przykazania by bliźnich lubić. kochać ich, to coś zasadniczo różnego i nie zawsze musi objawiać się tryskającą sympatią wobec każdego

a dwa przykazania miłosci?

jestem ciekawa ile naprawde w Polsce jest ksiezy którzy kapłanstwo traktuja serio?

dwa przykazania miłości to, jak sama nazwa wskazuje nakazy miłowania. nie ma tam mowy o lubieniu. vide: stosunek Jezusa do faryzeuszy np.
miłość zaś do stała postawa skłaniająca się ku nieustannemu dawaniu dobra, nawet wtedy, gdy spotyka się to z odrzuceniem. jeśli z takowym się spotyka, to nie ma obowiązku uśmiechania się do lekceważących ją. a wręcz nawet przeciwnie: "jeśli gdzie was nie przyjmą, wychodząc stamtąd strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich" (nie pamiętam gdzie to dokładnie, a nie bardzo mi się chce szukać. nie ma chyba jednak wątpliwości Czyje to słowa)

(Mk 6, 11) - zm