Chodzi mi o to, że zdanie kierownika duchowego powinno być ważniejsze od wypowiedzi ludzi z forum, choćby mieli jak najlepsze intencje. Wynika to stąd, że kierownik duchowy zna dobrze swoją podopieczną, my natomiast możemy kierować się co najwyżej własnym doświadczeniem w podobnych wypadkach. Jednak doradzanie w ten sposób przypominałoby lekarza okulistę, który zamiast badać wzrok pacjenta, zdejmuje własne okulary i mówi, że skoro one mu długo służyły, z całą pewnością będą dobre i dla niego.

W życiu nie możemy posiłkować się w tym samym stopniu radą dowolnej, nawet przypadkowej osoby. Wymagana jest pewna hierarchia. O radę w sprawie swojego zdrowia pytamy lekarza, o radę w sprawie cisnącego obuwia, pytamy szewca, a nie odwrotnie.
Natomiast o radę w sprawie tak istotnej dla przyszłości, jak powołanie, należy pytać kierownika duchowego.

Przyjaciółka, rodzice, bliscy są, jak to się mówi, delegatami środowiska. Pytając się ich o radę w tej sprawie jednocześnie deklarujemy swój zamiar, który niewątpliwie wpłynie na nasze relacje do nich. Ich odpowiedź z konieczności będzie uwzględniać te właśnie relacje. Jednocześnie sama deklaracja wpłynie na nasze późniejsze decyzje, bo będzie nam trudno się wycofać (gdyby się okazało że to jednak przeszło) i zachować twarz. Dlatego należy pytać się osoby neutralnej, a jednocześnie dobrze nas znającej. W wypadku powołania, kierownik duchowy jest taką osobą, że tak powiem, z wyboru.

ja na jej miejscu po rozmowie z przewodnikiem poszłam bym gdzieś w odludne miejsce i zajrzała w głąb siebie, porozmawiała z Bogiem, pomodliła sie o podjęcie dobrej decyzji

Sugerowałbym jednak adorację przed Najświętszym Sakramentem.

jesli kto nie rozumie dlaczego poszlam do kierownika to wyjasnie. mij kierownik duchowy jest zarazem jaby to powiedziec ksiedzem z ktorym sie przyja nie a w tym wypadku wat rozmowa z kierownikem duchowych, taka rozmowa wiele wyjasnia i pomaga w watpliwosciach. czasami sie zdarza ze przyjaciele cie wysmieja a jesli ma sie kierownika duchowego do ktorego ma sie zaufanie to znajduje sie zrozumienie i pomoc. wiem, ze za miesiac a moze 2 nie bede miala juz kierownika bo przechodzi na inna parafie ale poki moge to korzystam.

To nie chodzi, że nie rozumiemy, dlaczego poszłaś. To akurat rozumiemy świetnie Nie rozumiemy natomiast, dlaczego poszłaś, ale go nie posłuchałaś. A raczej dlaczego od jego rady wolałaś rady przypadkowych, anonimowych i nieznanych sobie internautów.

Idąc na rozmowe do swojego spowiednika, ktory nie zawsze ma dla mnie czas bo jest też kierownikiwm duchowym mojej koleżanki bylam w takim stanie, że nie wiedziałam co robić. Przez 4 lata czułam powołanie do bycia dobrą żona i matką gromadki dzieci a tu nagle podczas świat wielkanocnych dostaje jakby nieoczekiwany ,,prezent". Przez jakiś czas rozmowa z przyjaciółmi nie wchodziła w grę bo przecież im mówiłam, że w życiu nie póde do zakonu, nawet mój kierownik to wiedział. A rozmowa z rodzicami i tak by nic nie dała bo oni nic nie rozumieją. Pisząc tutaj chciałam po prostu wiedziec co inni o tym myslą.

Zloz wszystko w rece Boga i...nie badz skora do szybkiego zwierzania sie.Wszystko bedzie dobrze i w swoim czasie twoja przyjaciolka i tak sie o tym dowie.Jezeli jest troche uduchowiona to bedzie cieszyla sie laska jaka Bog ciebie obdarowal.

Podziel sie tym powołaniem z nami ,powiedz mi jak ty to powołanie odczówasz ,na czym to polega ?

Zgadzam się! Jeżeli chcesz to proszę, podziel się tym z nami :)) Pozdrawiam serdecznie!

moje powołanie odczuwam tym, że gdy idę na Mszę Św przepełnia mnie jakaś wewnętrzna radość, gdy widze bbiednego, ubogiego na ulicy to w sercu czuję że powinnam mu pomóc, dostaje poprostu czasami jakby znaki od Pana że mam gdzieś nie iść miom iż bardzo bym tam chciała być np. Od 3 tygodni chce jechac na karaoke do katowic ale w każdy poniedziałek mam niedrożne gardło...

A do jakiego zakonu się wybierasz ? (pytam z czystej ciekawości :) )

Myśle o zgromadzeniu Słuzebniczek N.M.P albo Urszulankach, ale raczej służebniczki.

Gdziekolwiek wyladujesz neonka, bedzie dobrze.Zycze powodzenia i wytrwalosci w sluzbie bozej.

Ej myślę jednak ,że co innego cię popycha do zakonu .Wiele osób jest wrażliwych na ludzkie nieszczęście i wiele też osób cierpi na przewlekłe infekcje górnych dróg oddechowych.Wątpie w to twoje powołanie .

nikt cię nie zmusza do tego,żeby w to wiezyc. rozumiem to doskonale. Też kiedys taka byłam, nie wierzyłam że moja przyjaciółka znajdzie faceta - stało sie znalazła....