obłuda? No wiesz ....jeśli ktoś sie orzenił i po 40 latach przestał kochać żone to nie znaczy że musi sie rozwieść ale żeby nie krzywdizć rodizny powinien dalej trwac i wtedy bedzie miał wiekszą zasługe . Jak to droga do Nieba któa jest usłana samymi różami. Nie macie czasem ochoty nie pomodlic sie? Bo ja czesto wrecz nie mam chęci ale przełamuje się i modle. Matka teresa wątpiła w Boga ale pozostała w stanie zakonnym i słuzyła drugiemu człowiekowi.

Oczywiście może zrezygnowac i mysle ze Bóg na nikogo kary piekieł nie zesle jesli pomylił sie i okazało sie że nie ma powołania ( o ile dobrze wypełnial swój urząd i nie sprzemierzył sie wartością które duchwonego obowiązuja.)

Powłanie TO ZAPROSZENIE, WEZWANIE. Bóg czeka w liności na twoją odpowidz. Nikogo do niczego nie zmusza, ale też wie, co by było dla każdego najlepsze, jak najpiękniej może przeżyc swoje człowieczeństwo.

POWOŁANIE może zniknąc...gdy ktoś na nie - na to pierwsze wezwanie - nie odpowiada, . Bóg jest prawdziwie wolny, ale liczy sie też z naszą wolnością...jeśli nie chcesz dną drogą powiłania, to może już ono nie zapukac do serca....ale również moze zapukać po jakimś czasie - nigdy nie wiadomo:)

PoWOŁANIE to nie jest jakaś magiczna moc, która pomoże zmierzyc sie z całym życiem. Jak mówiłam to wezwanie do życia w danym stanie, miejscu. Powołanie to Pytanie - czy chcesz iśc daną drogą. Ono jest na początku danej drogi...potem gdy na nią wchodzisz, ono pewno gdzieś tam dalej jest, ale w tym momencie WYBORU już WOLA odpowiada za życie według raz wybranego powołania...

Inną sprawą jest to czy jest PRAWDZIWE...rozeznawanie tego polecam(dot. drogi życia ogólnie, zkonnego, rodzinnego) z towarzyszeniem duchowym, bo sami często kierujemy sie emocjami.
Nawet jesli ktoś np. został księdzem kierując sie emocjami(co kolwiek to by miałao znaczyć) to jego święcenia przecież są WAŻNE. I to , że mu sie potem wydaje, że nie ma powołania, to otrzymując tę posługę od Kościoła, został przez niego wezwany do TRWANIA w tej drodze... w końcu jak zawsze - wolna wola

Bóg jest Bogiem miłości i nie moze potępić kogoś kto mimo głosu serca nie poszedł za powołaniem oraz zrezygnował z kapłanstwa . Ludzie mają prawo sie mylic ale w kazdym stanie mozna realizowac i biec do Boga. Samo zycie w zakonie nie oznacza ze jest sie swietym , jesli ktos chce zyc we wspolnocie niech sobie zyje , nie kazdy musi miec zone i dzieci.

thali fajnie napisałes , jesli ktos został przez pomyłke kapłanem czy zakonnikiem to jest wezwane aby trwac w tym stanie. Moze odejść bo ma do tego prawo i to nie znaczy ze zgrzeszył jak odejdzie ale mysle ze wieksza ma zasługe jak wytrwa do konca.

Pan Bóg nie zniechęca się i jeśli daje powołanie to nie przestaje wciąż wołać : "Słuchaj, oblubienico moja!Poślubiam Ciebie przez miłość i miłosierdzie!" (por.Oz 2,21-22),i potwierdza to znakami.To czy doświadczymy owoców Jego działania,zależy od naszej postawy.
Wiadomo,że w życiu jest różnie,każdy może się zniechęcić,kryzys wiary itd.ale Pan daje łaskę by wytrwać,potrzeba dużo modlitwy.Tak jak w małżeństwie,trzeba być blisko Boga,modlić się,żeby razem do końca wytrwać,tak tez z osobami duchowymi,trzeba się za nich modlić,by wytrwali w powołaniu do końca.Modlitwa ma silną moc .