Ponieważ Bóg mnie ukochał pierwszy i wybrał na syna w Chrystusie przed założeniem Nieba i ziemii .

Wy mi powiedzcie jak z tej religii wyjść ?. Byłem na forum apostazja ale okazuje się, że KrK nie chce mnie się pozbyć w prosty i łatwy sposób. Do tego zamiast usunąć moje dane osobowe, kościelny wywiad chce kolejnych informacji o mnie. A ja na wydłubanie kozy mogę poświęcić góra 1 minuta bo tyle jest to warte.

Jestem tylko teoretycznie chrześcijaninem bo tak mnie zaszufladkowano bez mojej wiedzy i zgody. Będę Wam tu tak długo mącił aż:

1. Mnie zbanują
2. Albo dostanę kwit, że nie jestem chrześcijaninem

Moje poglądy w sprawach wiary i religii są już ostateczne i niezmienne.

A.

Na początek chciałem wszystkich powitać, bo to mój pierwszy post

Mam 28 lat. Zostałęm wychowany w rodzinie katolickiej, w wieku "nastu" lat wiarę olałem bez głębszego zastanowienia, później trochę się poprawiło by jakieś 2 lata temu popaść w totalną tragedię katolicką, tzn. odrzucić w zasadzie wszystko co się da.

Szukałem we wszystkim dziury w całym. Na każdą kwestię, prawdę itp. związaną z katolicyzmem czy ogólnie chrześcijaństwem musiałem odpowiadać na nie. Zawsze byłem w opozycji. W pewnym momencie stwierdziłem, że po prostu tak muszę robić. Muszę podważać wiarę często od logicznej strony. Zajmowałem się jak wiele osób wyszukiwaniem wszelkiem możliwych punktów zaczepienia, ale gdzieś tam coś tkwiło we mnie na tak mimo wszystko.

Jakieś pół roku temu pod wpływem pewnego wydarzenia, o którym nie chcę mówić doznałem... no nie powiem olśnienia, bo mogę zostać wyśmiany ale czegoś w rodzaju uczucia pojęcia swoich błędów. W ciągu chwili musiałem uwierzyć, albo odrzucić. I doszedłem do wniosków, które pozbawiły mnie ciężaru tej religijnej agresji wobec wszystkiego i wszystkich z tej dziedziny. Zrozumiałem (pewnie na swój sposób) przynajmniej powierzchownie o co chodzi, dlaczego przez lata uczono mnie tak a nie inaczej a ja to chciałem podwżyć, dlaczego kierować się takimi a nie innymi wartościami.

Doszedłem mniej więcej do wniosku, że nie ma sensu wiecznie mówić "dobra dobra, ale oni mają źle i gdzie był Bóg?" a jedynie trzeba zacząć sie modlić, wierzyć w tego sens, wierzyć że Ja tu i teraz mogę coś zmienić dla siebie, dla innych, dla najbliższych a nie zastanawiać się tylko nad złym losem innych i obarczaniem winą za to Boga.

Przyznam szczerzę, że lżej mi bez tego balastu nienawiści a nigdy bym się o to nie podejrzewał. Od tego momentu, kiedy dałem sobie spokój z takim myśleniem po prostu lepiej mi się żyje, lepiej mi jest patrzeć na świat, mam wrażenie, że lepiej dogaduje się ludźmi i mam jeszcze większe poczucie, że modlitwa mi pomaga, że jest to dla mnie zawsze jakaś furtka ucieczki od rzeczywistości złej lub dobrej - bez znaczenia.... i co najważniejsze - że rozumiem większość z tych wszystkich prawd, do których próbowano mnie przekonać latami. Widzę w tym sens, prawdę szczerą...

To tyle na początek

Przekonała mnie wiedza na temat chrześcijaństwa, religii w ogóle, nauki oraz ateizmu.

A ja mam nadzieję że nim jestem.

Wiara stanowi sens mojego życia. Trzyma mnie przy zdrowych zmysłach. Dzięki niej znajduję siłę do pokonywania trudności.

jak byłem mały to wierzyłem bo bałem się piekła ale później zacząłem odmawiać Tajemnicę Szczęścia, poznałem Chrystusa, zobaczyłem ile dla mnie zrobił, że Mu na mnie zależy i nie zamierzam się z nim rozstawać

"Jeśli nie chciałeś żyć z Bogiem przez całe swoje życie, to nie zmusi cię On abyś żył z nim przez całą wieczność"

Bzdura bzdura bzdura dlatego ze juz od dziecinstwa ucza nas wiary. Jako dzieci przechodzimy proces socjalizaji uczymy sie wszysktiego,przyswajamy wzorce jestesmy jak plastelina ktora pozniej zakrzepnie. Jesli bedac dzieckiem ktos wpoi w ciebie pewne wartosci to zostana na stale dlaczego zabojcow szkoli sie od najmlodszych lat? Tak samo z religia. Mozna liczyc tylko na cud i szczescie ze rodzice sa w pelni liberalni a nie konserwatywnymi ultrakatolikami. Niestety rodzimy sie i jestesmy zaprogramowani na reszte zycia ktos kto temu przeczy tylko to potwierdza. Co jak co ale wiara powinna byc osobista sprawa kazdego z nas bo wiary nie da sie nauczyc zaprogramowac. Jeszcze jedno wiary sie nie wybiera, nie postawisz przed soba listy wyznan i ktores sobie dobierzesz. Moim zdaniem kazdy ma osobna wiare osobnego boga i niech zyje wedlug swoich wlasnych przykazan.
Niech kazdy bedzie nawet najgorszym odzwierciedleniem zla ale niech zyje wedlug wlasnych wartosci. Bo oszukiwanie samego siebie ciebie nie zmienia bycie chrzescijaniniem na sile nie zmieni faktu jakim jestes czlowiekiem. CHcesz szukac? Masz umysl rozum szukaj wewnatrz wlasnego umyslu tam sa wszystkie odpowiedzi.

Zwolennik bezstresowego wychowania??

dlaczego...? nie wiem, bez Boga nie jestem w stanie nic zrobić, bez Jego łaski nie umiem się modlić, bez Jego słowa nie umiem słowa usłyszeć. Bez Jego Woli i łaski jestem nikim. To On mnie wybrał, a ja dzięki Jego łasce usłyszałam moje imię, staram się tak trwać...blisko. Bez Jego łaski nie uda mi się. Dziękuję Boże za to, że codziennie mogę się modlić, dziękować i prosić.
Dziękuję i proszę nie odwracaj ode mnie Swego Świętego oblicza...jestem tylko człowiekiem.