No cóż ... primo- nie tylko psychologowie kończący studia w KUL-u badają kandydatów do seminariów , secundo- proszę nie powielać plotek o sposobach uzyskiwania ocen na tej uczelni. Tak się składa, że sama tam studiowałam i wiem z własnego doświadczenia, że to co piszesz, mija się z prawdą - wiem także, że kolejne posty nie na temat w cudowny sposób znikną

A ja przepraszam za off-top, już go nie ma - jo_tka

Ze względu na nie uwzględnienie mojej prośby , cały wątek dotyczący profesorów KUL został usunięty.

Ewentualne uwagi tutaj:
viewtopic.php?t=6825

Wracając do tematu..Badania powinny być-sam je przeszzedłem i uwazam ze wprowadzenie testów psychologicznych powinny być od zawsze, bo wierzcie mi-rózne typy przychodzą do seminarium..
Druga sprawa dotycząca "eunuchów".Takowi nie mogą być ksiezmi, gdyż tak jak nam tłumaczyli- jesli nie mógłbyś być dobrym ojcem rodziny(pod wzgledem zarówno fizycznym jak i psychicznym) to nie mozesz być dobrym ksiedzem!!

No dobra co sie stalo to sie wyjasni w innym topicu a tym czasem powracam do tematu.

Nieprzydatność do życia konsekrowanego


W rozpoznaniu braku przydatności funkcja objaśniająca psychologii jest rzeczywiście istotna, a jej zdolność przewidywania niepowodzenia na drodze powołaniowej okazuje się bardzo wysoka. Nie zawsze odpowiednia terminologia jest jasna, zwłaszcza z powodu braku jednolitych kryteriów w klasyfikacji odchyleń umysłowych. Można wyróżnić przede wszystkim przeciwwskazania absolutne oraz względne.


Przeciwwskazania absolutne

Dotyczą poważnych braków psychicznych, niemożliwych do pogodzenia z tą formą życia. Są to przypadki najłatwiejsze do rozpoznania, chociaż w młodym wieku niektóre z nich nie ujawniają się jeszcze w całym swym ciężarze. Na ogół jednak nieprzydatność jest bardzo wyraźna i tym samym osąd i decyzja pozostają absolutnie negatywne: tacy kandydaci nie są powołani do życia konsekrowanego. Można wymienić niektóre szerzej znane odmiany psychozy.

Psychoza jest terminem ogólnym, określającym zespół wyjątkowo poważnych zaburzeń umysłowych, do których należy niezdolność do obiektywnej percepcji rzeczywistości połączona ze zmianą postępowania, oraz dezintegracja osobowości. Psychozy dzielą się ogólnie na trzy różne grupy: schizofrenia, paranoia, psychoza maniakalno-depresyjna.

PSYCHOZA SCHIZOFRENICZNA. Schizofrenia jest możliwym do oceny zaburzeniem psychicznym, które charakteryzuje się rozszczepieniem myśli, uczuć i działania. Powoduje dezintegrację funkcji psychicznych i struktury organicznej. Może mieć różne stopnie natężenia, a także zahamowania, odwroty, nieprzewidziane stany nasilenia. Pacjent zachowuje się tak, jak gdyby był oderwany od rzeczywistości. Najczęstsze objawy tej psychozy to: autyzm albo ucieczka od zewnętrznego świata; wyobcowanie społeczne; napięcie i bezsenność; nienormalna zależność od ojca lub matki; przesadne dociekanie spraw abstrakcyjnych i banalnych.

PSYCHOZY PARANOICZNE. Obejmują zespół poważnych zaburzeń umysłowych, których charakterystyczne cechy to: uporczywe przywidzenia, majaczenie mistyczne, obsesyjne myśli o prześladowaniach lub o wielkości. Jako przejawy tych psychoz można wymienić skłonność do sofizmatu, ostentacyjne okazywanie wysokiego mniemania o sobie i związana z tym stała nieufność wobec bliźniego.

PSYCHOZA MANIAKALNO-DEPRESYJNA. Ta choroba umysłowa, nazywana także “okresowym szaleństwem”, polega na nagłych przejściach od stanu podniecenia maniakalnego (mania) do melancholijnej depresji (melancholia), które następują w mniej lub bardziej regularnych cyklach pomiędzy okresami normalności.

TYPY MELANCHOLICZNE, szeroko opisane w tradycji życia duchowego, przejawiają trwałą skłonność do smutku lub nierealnego idealizmu, który może prowadzić do absurdu. Towarzyszą jej często zaburzenia fizjologiczne, jak bezsenność, trudności w trawieniu lub brak apetytu.

Natomiast typy MANIAKALNE zdradzają objawy diametralnie odmienne: wysoki stopień optymizmu i emocji, idealizacji i aktywności. Ich skutki fizjologiczne to nieustanna pobudliwość w mówieniu i aktywności umysłowej.


Przeciwwskazania względne


Określenie to obejmuje różnego rodzaju anomalie charak terologiczne i mniej poważne zaburzenia psychiczne, które podmiot przyjmuje jako takie, a które nie zmieniają całkowi cie jego sposobu myślenia czy postępowania. Nazywa się je “względnymi”, ponieważ trzeba określić w poszczególnych przypadkach natężenie i wpływ tego zjawiska na formę życia, jaką zamierza się obrać.

Najczęściej występujące ich charakterystyczne cechy dotyczą braku kontroli nad własnym życiem lub jego nieprzystosowalności. Z. Freud stwierdzał: “Neurotyk jest jak kawalerzysta, który myśląc, że kieruje swoim koniem, podąża, dokąd go koń prowadzi”. Inna charakterystyczna cecha to zniewolenie przez konflikty wewnętrzne, jak np. konflikt między potrzebą uczucia a bezinteresownym oddaniem się. Neurotyk usiłuje rozwiązywać te konflikty za pomocą mechanizmów obronnych, a nie przez prawdziwą odpowiedź; łatwo staje się więc ofiarą nieustannego niepokoju. Najzwyklejsze formy neurozy sprowadzają się do trzech: neurastenia, psychastenia i histeria.

NEURASTENIA. ASTENIA, ogólnie, polega na braku energii, czemu towarzyszy wielkie zmęczenie i trudności z wykonywaniem obowiązków. Powoduje niezdolność do koncentracji uwagi, poczucie pustki w głowie, wyczerpanie i przygnębienie.

Gdy przeradza się w stan trwały, przyjmuje nazwę NEURASTENII. Polega ona na ogólnym wyczerpaniu systemu nerwowego, co powoduje osłabienie pracy mózgu i rozchwianie nerwowe. Dlatego reakcje neurastenika są niespodziewane, zmienne, paradoksalne, niepohamowane. Cierpi z powodu stanu osłabienia i drażliwości; ni stąd ni zowąd daje upust nerwom i bez wystarczających powodów przechodzi od hałaśliwego podniecenia do głębszego zniechęcenia, zwłaszcza po przebudzeniu się. Waha się, powątpiewa, doznaje udręki z powodu najdrobniejszego czynu lub decyzji. Może odczuwać objawy typu fizjologicznego, jak bóle kręgosłupa umiejscowione w karku bądź w kręgach lędźwiowych czy krzyżowych, zaburzenia żołądkowo=jelitowe, sercowe lub seksualne, bezsenność i gwałtowne reakcje na hałas.

Takie objawy, jeśli nie zdradzają przyczyny fizycznej, lecz raczej psychologiczną, są następstwem rozmaitych frustracji, nieustannego cierpienia, poczucia winy bądź niższości. Jeżeli są lżejsze, a znosi się je z akceptacją i w duchu religijnym, nie pozostają w niezgodności z wymaganiami szczególnej konsekracji.

PSYCHASTENIA. Polega na osłabieniu lub spadku napięcia psychicznego, a nie systemu neuro wegetatywnego jak w przypadku neurozy. Sprawia trudności w dokonywaniu syntezy umysłowej i w aktywności intelektualnej. Powtarzają się obsesje i uporczywe myśli, które popychają do działań sprzecznych ze świadomością, nawet gdy podmiot zachowuje zdolność przeciwstawienia się im, pomimo pewnego trudu i cierpienia.

Temu spadkowi napięcia towarzyszy wiele innych objawów, jak wątpliwości, wstyd z powodu samego siebie, stany pobudliwości, brak silnej woli, nieśmiałość, nieustanne zmienianie zdania i manie. Czasem wynikają one z przyczyn fizycznych, takich jak choroba, stany wyczerpania, infekcje; kiedy indziej z przyczyn psychicznych, takich jak nadmiar pracy, szok emocjonalny, zranione uczucia. Tego typu neuroza może też nagle zniknąć wraz z początkowym uniesieniem, wzmaga się jednak z biegiem lat. Dlatego w swych najbardziej wzmożonych okresach wskazuje na niezdatność danej osoby do życia konsekrowanego, przynajmniej jeśli chodzi o pewne jego formy.

REAKCJE HISTERYCZNE. Są to reakcje o charakterze psychicznym z różnego rodzaju objawami psychicznymi lub fizycznymi, spowodowane przez intensywne doświadczenia uczuciowe. Podmiot histeryczny stara się zwrócić na siebie uwagę innych, zwłaszcza jeżeli negatywne doświadczenia wiązały się z brakami uczuciowymi. Wobec sytuacji niepomyślnych reaguje emocjonalnie, usiłując za wszelką cenę zaspokoić swoje aspiracje.

Jeśli chodzi o objawy histeryczne – zwykle są one nacechowane przesadną emocjonalnością – można wymienić następujące: napady płaczu, śmiechu, narzekania, a czasem wrzasku; porażenie jednej kończyny bądź kończyn dolnych lub górnych, albo połowy ciała; ślepota, głuchota bez uszkodzeń organicznych; wreszcie spazmy i skurcze.

W grę mogą wchodzić przejawy łagodne i przejściowe; można zatem odpowiednio je potraktować i nie rozstrzygają one o niedopuszczalności. Jeśli natomiast są wrodzone i przewlekłe, z predyspozycjami dziedzicznymi pod względem temperamentu lub struktury umysłowej, mogą wzmagać się z wiekiem, tak więc wskazują na nieprzydatność kandydata, szczególnie gdy chodzi o życie typu samotnego.

Wracając do głównego tematu uważam że badania oraz testy psychologiczne są jak najbardzie wskazane. W końcu człowiek jest tylko człowiekiem, a jak powszechnie wiadomo nie kazdy facet nadaje sie na księdza

Nie rozumiem jak ktoś nie ma reki czy nogi to znaczy ze nie moze być dobrym człowiekiem czy ksiedzem??? Prosze wytumaczcie mi to.

Jak słucham niektórych księzy odprawiających Mszę to sie zastanawiam, czy przy przyjmowaniu ich do seminarium bada się słuch, głos i poczucie rytmu

Wiesz, nie każdy musi umieć dobrze śpiewać, mieć wyczucie rytmu itp. Nie to decyduje, czy ktoś będzie dobrym kapłanem

Badania owszem, ale nie wykluczające z przyjecia do seminarium.
Ale warto takie przeprowadzać by zdiagnozowac potrzebę opieki psychologicznej i jakiejś pracy w tej dziedzinie u kleryków

By ustrzec przed księżami dewiantami:

skoro tak bardzo umiłowali celibat - powinni dobrowolnie poddawać się kastracji, czemu nie?


1 Tymoteusza 3:1 Nauka ta zasługuje na wiarę. Jeśli ktoś dąży do biskupstwa, pożąda dobrego zadania.
2 Biskup więc powinien być nienaganny, mąż jednej żony, trzeźwy, rozsądny, przyzwoity, gościnny, sposobny do nauczania,
3 nieprzebierający miary w piciu wina, nieskłonny do bicia, ale opanowany, niekłótliwy, niechciwy na grosz,
4 dobrze rządzący własnym domem, trzymający dzieci w uległości, z całą godnością.
5 Jeśli ktoś bowiem nie umie stanąć na czele własnego domu, jakżeż będzie się troszczył o Kościół Boży?
6 Nie może być świeżo ochrzczony, ażeby wbiwszy się w pychę nie wpadł w diabelskie potępienie.
7 Powinien też mieć dobre świadectwo ze strony tych, którzy są z zewnątrz, żeby się nie naraził na wzgardę i sidła diabelskie.
8 Diakonami tak samo winni być ludzie godni, w mowie nieobłudni, nienadużywający wina, niechciwi brudnego zysku,
9 lecz utrzymujący tajemnicę wiary w czystym sumieniu.
10 I oni niech będą najpierw poddawani próbie, i dopiero wtedy niech spełniają posługę, jeśli są bez zarzutu.

1 Tymoteusza 4:1 Duch zaś otwarcie mówi, że w czasach ostatnich niektórzy odpadną od wiary, skłaniając się ku duchom zwodniczym i ku naukom demonów.
2 Stanie się to przez takich, którzy obłudnie kłamią, mają własne sumienie napiętnowane.
3 Zabraniają oni wchodzić w związki małżeńskie, nakazują powstrzymywać się od pokarmów, które Bóg stworzył, aby je przyjmowali z dziękczynieniem wierzący i ci, którzy poznali prawdę. [/b]

Kastracja to może i dobry pomysł tylko że troche nie możliwy do zrealizowania. bo który kandydat do seminarium zgodził by sie na coś takiego?? Znacząco by spadła ilość chętnych o ile wogle by się takowi znalezli.

Kastracja Głupota. Przecież celibat ma być wyrzeczeniem.

Post przeniesiony

Tak
Nic dodać, nic ująć

Do tego co napisał k66, gejów powolanych przez boga do kapłaństwa, kościół katolicki pewnie też nie przyjmie.




pozdrawiam,
michał

nie ma o czym dyskutować -badania/testy są i będą
1. by wykluczyć dewiacje i skrajne przypadki braku predyspozycji
2. by pomóc w formacji

queer -luknij na stronkę www.pascha.pl zanim zaczniesz fetować w tej sprawie wyroki