Czyli normalnie:)

Niedawno siostra zakonna mi opowiadała jak to "czuć u nich kołoczem". I uwierzcie nigdy w życiu nie widziałem osoby, która by się tak cieszyła z kawałka suchego murzynka na niedziele..

kurczę poważnie

aż mi się głupio zrobiło- w Katowicach są siostry- zaniosę im jakieś ciasto kiedyś...

i jeszcze mam dwa pytanie:

jak w Karmelu jest spędzana rekreacja ?

jak mozna dać jakieś jedzenie? Po prostu zadzwonić na furtę i powiedzieć, ze mam ciasto czy jak

W tym momencie moja szczęka wylądowała na spacji...

Ale powaga z tym ciastem? Pytam bo ja miałem całkiem inną sytuację. Otóż pewnego razu po lekcjach pobiegłem mamie po ziemniaki na rynek maślany i spotkałem tam siostrę, która kupiła chyba z tonę cukierków. Nie wiem jednak, czy miała nimi zamiar utuczyć cały dom zgromadzenia czy może miała lekcję z dziećmi i to dla nich kupiła. Ale tych cukierków było na serio mnóstwo i aż się zdziwiłem, bo ta siostra była szczupła jak żyletka.

Co do rekreacji to zapytaj Siostry o to, każdy Karmel jest autonimiczny i zależy od ,,upodobań" wspólnoty jak ją spędzają, na pewno jest to czas przeznaczony na bycie razem jak rodzina.

Co do ciasta, to najczęściej jest w niedzielę i w uroczystości czy święta, czy imieniny, to samo tyczy sięsłodyczy, no chyba, zę ktoś przyniesie to żeby się nie zmarnowało to jest w tygodniu. To nic dziwnego ja u mnie w domu rodzinnym nie miałam ciasta co niedzielę, bo nikomu nie chciało się piec co tydzień, więc będąc w zakonie był to miły ,,szok".

No i to właśnie chyba o to chodzi.. W tygodniu normalnie zjeść, a w niedzielę jakieś bonusy. W końcu trzeba umieć świętować. Jeżeli np takie casto jest rzadko to wtedy lepiej smakuje:)

witam po powrocie z Mazur:)

Wypowiedź przytoczona na początku stała się tematem sporej dyskusji. Zapewne dobrze się stało, że w jakiś sposób zostało tutaj przytoczone - chociaż w dużym przybliżeniu - menu klasztorne.

Ale sam kontekst pierwszej wypowiedzi - rozpoczęty przez osobę, która coś tam się dowiedziała od kogoś, który z kolei dowiedział się tego od kogoś - czyli przysłowiowe "jedna pani drugiej powiedziała", budzi zdziwienie. Wychodzi na to, że w zakonach i zgromadzeniach życje się "pełną gębą" dosłownie.

Stwierdzę może tak, że z tego co wiem, wszystko zależy od ekonomicznej strony danego zakonu czy zgromadzenia. Są takie, które posiadają atrakcyjne nieruchomości, w których wynajmują lokale handlowe za duże pieniądze (vide księża misjonarze a'Paulo - m.in. kompleks nieruchomości na rogu ul. Stradom i Św. Gertrudy z bardzo atrakcyjnymi lokalami handlowymi, tuż pod Wawelem), a są i takie, które ledwo wiążą koniec z końcem.

W końcowej mojej wypowiedzi chciałbym dotknąć tematu klasztorów kontemplacyjnych. Mając taką możliwość, chciałbym zwrócić się do czytających te słowa z wielką prośbą. Otoczmy kontemplacyjne siostry zakonne naszą pomocą materialną. Siostry potrzebują szczególnie opału na zimę i pieniędzy na lekarstwa. Kto może, niech wesprze finansowo lub materialnie wybrany przez siebie klasztor. Kogo nie stać na wydatek pieniężny lub pomoc materialną, niech otoczy siostry klauzurowe modlitwą w ich drodze powołania. Nie zapominajmy także o modlitwie o nowe, święte powołania.

Po prostu siostry kontemplacyjne nie myślą, co zrobić ze słodyczami, ponieważ nie stać ich na nie. A te słodycze, które mają, mają od ofiarodawców, czyli od nas

Siostra w październiku poszła do zakonu. Przytyła 10 kilo w miesiąc. Coś w tym jest.

nikt Ci siłą jedzenia nie wpycha, ja też przytyłam w pierwszym miesiący, to wina przejścia na regularne jedzenie oraz stres związany z nowym miejscem, bo nawet jeśli znało się siostry to jest inaczej niż na rekolekcjach, praca nad sobą , rozeznanie czy to jest to itp. zobaczysz w nowicjacie jej nie poznasz taka będzie chuda.

Gdy byłam w różnych zakonach, tak żartobliwie mówiło się "że jeśli ktoś dużo je, to ma duże powołanie" więc coś w tym jest

A jedzenie w zakonach jest dobre, na ślubach zakonnach naprawdę pyszne specjały.
Ale gdy ostatnio byłam w zakonie, kandydatki na podwieczorek miały tylko chleb z marmoladą i miodem i naprawdę ucieszyły się, gdy dziewczęta z zewnątrz przyniosły jakieś ciastka.

Myślę, że warto zrobic wszystko, by życie konsekrowane było przezyte a nie przeżute

ja myślę,że wogóle życie każdego z nas nie powinno być tylko przeżute lub wręcz pomamlane ( mam nadzieję, że wiecie co to znaczy)

Nie róbmy afery bez powodu!
Jak już pisano różnie karmią w różnych zakonach i nie możemy generalizować.
Popatrzmy też na to, że zmienia się tryb życia.. na bardziej osiadły:) Na tej samej zasadzie można stwierdzić, że ludzie którzy pracują w biurze stają się tężsi.. Normalna kolej rzeczy:D

tu się nie zgadzam, że w zakonie panuje tryb osiadły:-) tyle co się nabiegałam w zakonie, to nigdzie, wszędzie pełno schodów, tu sprzątasz, tu biegniesz do sklepu:-) ale to pewnie zależy od zgromadzenia:-) ja na kondychę narzekać nie mogłam, wieczorami biegałam lub skakałam na skakance:-)

"do góry kiecę i lecę" Nie zmienia to jednak faktu, że wiele zakonów faktycznie prowadzi osiadło-oklęczały tryb życia.

W sumie to siostry w moje parafii to raczej szczupłe są a gotują świetnie (byłem u nich kilka razy na obiedzie z księdzem)... Czyli faktycznie co kraj to obyczaj

dokładnie, moje siostry choć kontemplacyjno-czynne też chudziny są, ale wiadomo modlitwa i kontemplacja też wyciska z człowieka dużo:-)