Efka !
Kapłan, w ramach swej posługi duszpasterskiej pełni również funkcję reprezentacyjną.
Przepis PK o którym wspominasz ma na celu również dbanie o właściwą kondycję fizyczną duchowieństwa a nie - jak to próbujesz sugerować - "był stworzony po to, by chronić osoby niepełnosprawne przed zamknięciem w klasztorach".
To, co próbujesz sugerować wygląda na absurd poparty pozorami prawdziwości - i nie jest rzetelnym oddaniem prawdy.
Próbujesz naciągać temat pod swoje wyobrażenia od samego początku.
Próbą takiego naciągania jest np. przyrównanie zawodu prawnika czy informatyka.
Zawody te - fakt - są zawodami intelektualnymi. Jednak są to zawody, które zasadniczo nie wymagają większej ilości ruchu do tego, by móc sprawnie wykonywać ten zawód.
Tymczasem "zawód" księdza jest połączeniem zawodu intelektualnego i "ruchowego" - co starałem się wykazać.
Zatem - zamiast przyrównywać "zawód" księdza do zawodu prawnika czy informatyka należałoby przyrównać do zawodu wymagającego zarówno sprawności intelektualnej - jak i ruchowej.
"Przykładem, najbardziej zbliżonym charakterystyką do zawodu księdza, który mi się nasuwa byłby np. zawód pilota wojskowego.
Widzę tu również wiele analogii do pracy księdza.
- praca typowo intelektualna, wymagająca ogromnej wiedzy i skupienia na tym, co się robi. Pilotując samolot nie trzeba mocno się ruszać. Jednak - ta praca wymaga poważnej kondycji fizycznej.
(przyklad ten ma oczywiście swoje minusy (- chodzi tu o różnice ciśnień i przeciążenia podczas lotu - jednak na etapie "szkolenia zawodowego" te obciążenia nie są na tyle duże - i stąd to przyrównanie).
Trzeba być bowiem w pełni sprawnym fizycznie by wykonywać pracę pilota.
Nie szkoli się niepełnosprawnych pilotów do pracy zawodowej.
Jednak - przykłady np. z okresu II wojny światowej mówią, że nawet nieełnosprawna osoba może być doslkonałym pilotem (np. Płk Bajan - latał mimo utraty dłoni) lub wręcz - niepełnosprawna osoba może zostać asem lotnictwa myśliwskiego - D. Bader został asem lotnictwa myśliwskiego pomimo tego, że latał po utracie obu nóg !
czy zatem - nie szkolenie niepełnosprawnych pilotów do pracy zawodowej jest wynikiem "hipokryzji" ze strony władz lotniczych - czy też są głębsze powody do tego, by stosować takie a nie inne prawo
Dodatkowo - doskonale chyba zdajesz sobie sprawę z tego, ze sprawność fizyczna wpływa na sprawność umysłową (chociaż - nie twierdzę, że osoby niepełnosprawne fizycznie nie są sprawne umysłowo ) - po prostu poprawia tą sprawność.
W swoich wywodach dotyczących szkolenia niepełnosprawnych Kapłanów opierasz się zatem na "półprawdach" i ewidentnie próbujesz grać na emocjach
Zaś co do wiedzy na temat niepełnosprawnych - cóż nie jest u ciebie chyba tak wysoka jeżeli nie zdajesz sobie sprawy z faktów, kóre ci podałem.

Ddv!
Próbując interpretować ten przepis doszukiwałam się zgodnie z sugestią Jotki wszędzie- także w KK dobrych intencji.Jest też oczywiście druga strona medalu-troska o to by klasztory nie stały się "śmietnikami" do których społeczeństwo odsyła niepotrzebnych członków. (poczytaj książki s Małgorzaty borkowskiej to zobaczysz co się kiedyś działo)Jeśli jednak jest tak jak ty piszesz to znaczy była to troska o kondycję fizyczną duchowieństwa i jego "funkcję reprezentacyjną" to jestem zmuszona podtrzymać tezy o dyskryminacji i hipokryzji Praca księdza- na ile mogę się zorientować obserwując księzy w moje j parafi- nie wymaga aż tak fenomenalnej kondycji jak sugerujesz. Porównanie z zawodem pilota jest nietrafione. Raczej z zawodem nauczyciela , który owszem wymaga pewnego minimum sprawności fzycznej. Jednak nie przyjęcie do tej pracy kogos kto utyka lub jest "zbyt brzydki" byłobyAKTEM DYSKRYMINACJI- a takie zsady są w KPK niestety

Niedopuszczanie ludzi z pewnymi defektami do święceń ze względów reprezentacyjnych przy jednoczesnym mówieniu o "wartości cierpienia" jest aktem hipokryzji



Widzę że napisałeś kolejną perełkę:

"Dodatkowo - doskonale chyba zdajesz sobie sprawę z tego, ze sprawność fizyczna wpływa na sprawność umysłową (chociaż - nie twierdzę, że osoby niepełnosprawne fizycznie nie są sprawne umysłowo ) - po prostu poprawia tą sprawność. "

Taaa oczywiście. Osobiście doradzam Ci jednak byś następnym razem spróbował poprawiać swoją sprawnośc umysłową w bibliotece, a nie- jak to chyba czynisz- na siłowni.
Dowidziałbyś się może wtedy czegoś o zjawisku nadkompensacji i o postaci Stephena Hawkinga

"Zaś co do wiedzy na temat niepełnosprawnych"- napisałam odpowiadając Agniulce "wiem z autopsji" jeśli nie wiesz co znaczy to słowo- skorzystaj ze swej sprawności fizycznej i sięgnij po słownik ( i sprawdż tam też co znaczy "hipokryzja" skoro mi ją zarzuciłeś")


[/b]

Sytuacja społeczna kobiet też w międzyczasie uległa zmianie
Nie mniej nieudzielanie święceń kobietom nie jest w żaden sposób krzywdzące

Agniulko....Jest jednak chyba istotna różnica między mężczyzną a kobietą a między mężczyzną zdrowym i niepełnosprawnym. No chyba że zamierzasz traktować niepełnosprawnych jako osobną kategorię (trzecią płeć ) No ale wtedy nie podejmuję się dyskusji z Tobą.

Ależ proszę... Sytuacja społeczna homoseksualistów czy np. kastratów również się zmieniła... Mimo to jedno i drugie nadal jest przeszkodą do święceń i co? dyskryminacja?

He he he Sytuacja społeczna kastratów zmieniła się aż tak bardzo że- od czasów farinellego...nie istnieją ( chyba że masz na myśli impotetentów których niedopuszczenie faktycznie uważam za dyskryminację również)
Co do homoseksualistów to cóż składa się na to stosumek KK do tej orientacji seksualnej No i- co istotniejsze wzgląd praktyczny : Homoseksualny kleryk w seminarium czułby się jak heteroseksualny kleryk w żeńskim nowicjacie

No więc sama sobie odpowiedziałaś

Gdzie niby sama sobie odpowiedziałam Czym chłopak z MPD o sprawności fizycznej którą opisałam różni sie od swojego pełnosprawnego kumpla? Czym np twoja kumpela której przykład podałas odnośnie zgromadzeń różni się od ciebie??? (sorry z at o drugie pytanie ale chciałam ci uświadomić co wypisujesz)

Kumpela o której pisałam zdecydowanie nie zniosłaby trudó życia w Karmelu

1. Co do impotentów poczytaj sobie Mt 19,12 (chyba)

2. Jak widziałaś sformułowanie w KPK jest ogólne, w konkretnym wypadku decyzja zależy od przełożonego seminarium / klasztoru

3. Czasami Bóg kieruje nas właśnie w ten sposób, że pewne furtki nam zamyka. Próbowałam nawet sugerować kumpeli, żeby spróbowała u klarysek, ale stwierdziła, że nie, więc nie wiem, jak by się to wówczas potoczyło...

4. Mam znajomą która odeszła z postulatu w zakonie klauzurowym po tym jak lekarka powiedziała jej że z "cięższych prac" to może w klasztorze ścierać kurze, a modlić się z rękami w górze też ma nawet nie próbować.

Mój przykład był natomiast hipotetyczny tzn znam chłopaka o opisanym stopniu niepełnosprawności , ale on się do seminarium zdecydowanie nie wybiera Chociaż trud posługi kapłańskiej zdecydowanie by zniósł (chyba że ddv nic a nic nie koloryzuje opisując mi te trudy- ale w to bardzo wątpie ). W zakonach klauzurowych faktycznie- jak już rozmawiałyśmy dominuje praca fizyczna. Ale w pracy księży czy zgromadzeń czynnych o charyzmacie wychowawczym - nie. Dlatego odrzucanie a priori czujących tam powołanie ludzi niepełnosprawnych (ale samodzielnych- podkreślam) uważam za dyskryminację. Przypadek dziewczyny nie przyjętej do zgromadzenia czynnego jest natomiast autentyczny

Dlaczedo ja nie mogę wstawiać pokawałkowanych cytatów??

Impotencja w prawie kanonicznym nadal jest zrywającą przeszkodą do zawarcia małzeństwa (nie mylić z bezpłodnością).
A służyć Królestwu mają wszyscy. Tylko nikt nie mówi, że wszyscy w stanie kapłańskim. Każdy wedle swoich możliwości

1. Nie mam porównania
2. Pisałam w kontekście tego, że w jednym klasztorze klarysek od WA była swego czasu dziewczyna mająca problem z poruszaniem się
3. W klasztorach klauzurowych czasem mają tu znaczenie nawet warunki lokalowe. Przyznam, że w znanym mi klasztorze klarysek niewyobrażalne byłoby dla mnie poruszanie się tej mojej kumpeli kilkanaście razy dziennie po wąskich stromych schodach między nowicjatem a chórem czy refektarzem. W innym układzie architektonicznym - czemu nie...

Jaka różnica? W KPK mowa jest o tym, że stan zdrowia musi umożliwiać podjęcie obowiązków. Nikt nie rozgranicza na niepełnosprawność a chroniczne schorzenie...

Dodatkowe wyjaśnienie do punktu 3:
- w klasztorach klauzurowych nie ma przenoszenia między domami
- w związku z tym przyjęcie do konkretnego domu jest jakoś zależne także od czynników w tym konkretnym domu przykładowo:
- jeżeli warunki architektoniczne nie niosą większych przeszkód, to można zdecyzodwać za przyjęciem
- jeżeli wspólnota jest młoda i można dzielić prace tak, żeby uniknąć jakiegoś rodzaju w przypadku tej nowej siostry... inaczej gdy wspólnota składa się głównie ze starszych sióstr i trudno jeszcze jedną młodą zwalniać z noszenia garów, kopania w ogrodzie itd
Natomiast nie zgodzę się ze stwierdzeniem, ze w zgromadzeniach czynnych jest lżej fizycznie. Prace w domu są takie same - trzeba obrobić ogródek, kuchnię, porządki itd. itd. a do tego praca z młodzieżą, nie wspominając o dzieciakach, z chorymi, a choćby i w zakrystii... to są zajęcia wymagające większej sprawności niż spędzanie wielu godzin w chórze choćby i na kolanach... Trudno założyć przy wstąpieniu, że będzie sie wykładowcą na teologii, organistką albo odpowiedzialną za rachunkowość