mam 25 lat i od dłuższego czasu niewiem co mam zrobić z własnym życiem. Nie mam żadnego celu, niewiem gdzie chce pracować, co robić, czym sie zajmować? Pomóżcie mi prosze! Jestem bezrobotna, bez kasy i perspektyw!

a co cie interesuje?
co lubisz?

czego nie lubisz?
co cie zupelnie nie interesuje?

moje zycie to pasmo porazek:
po 1 mam kochającego chłopaka ale nie ma dla nas zadnej przyszłości bo nie mamy kasy by byc ze soba, wczoraj mu o tym powiedziałam wiec kazał mi szukac sobie bogatrzego]
po 2 moi rodzice go nie trawia,nie przychodzi do mnie wiec nie mamy gdzie sie spotykac]
po 3 nie mam pracy]
po 4 nie mam juz przyjaciol znajomych, wszyscy zyja własnym zyciem]
po 5 jestem małomowna, zamknieta w sobie, nic mnie juz nie cieszy]
po 6 zawodowo nic nie umie robic, moze ttylko szyć

GDZIE TU ZNALESC SENS?

A czy przez przypadek nie masz depresji?

BO JA WIEM? skoro czasami sie smieje to chyba nie jest tak zle

To rzeczywiście trudne gdy młody człowiek pozostając długotrwale bez pracy nie ma perspektyw i czuje bezsens. Błędne koło zamyka się gdy pracodawcy chcą pracowników z wysokimi kwalifikacji a jednocześnie brak funduszy na zdobycie nowych umiejętności zawodowych.

Jak można zacząć wychodzić z tego stanu? Rozwijać i doskonalić swoje umiejętności przez samokształcenie, znaleźć lub pożyczyć książki przez które regularnie zdobywałoby się wiedzę i kształtowało różne umięjętności i rozwijało zainteresowania, które mogłyby się przydać przy szukaniu pracy, choćby można u kogoś ćwiczyć pisanie na komputerze. Dobrze zapytać w Urzędzie Pracy o bezpłatne kursy dokształcające i kursy aktywnego poszukiwania pracy obejmujące np zajęcia z autoprezentacji, poruszania się po rynku pracy , spytać o możliwość skierowania na staż albo zacząć uzupełniać wykształcenie w jakieś szkole policealnej jeśli znajdą się bezpłatne.
I korzystać z każdej napotkanej sytuacji podjęcia pracy nawet gdy jej warunki nie są najlepsze. Samemu wychodzić do pracodawcy, szukać, pytać.
I prosić Boga, Jemu to wszystko oddawać i zaufać, On jest obecny także wtedy gdy jest trudno, aż wreszcie kiedyś choć wydawało się bezsensowne w końcu to się uda i znajdzie się zatrudnienie.

anezob, a co ostatnio spotkało Cię w życiu dobrego?

Byłam juz u psychologa, długo rozmawiałałyśmy o tych wszystkich problemach, ale kobieta mnie jeszcze bardziej dobiła. Powiedziała skoro jestem małomówna wiec rzeczywiscie nie mam o czym. Nie mam pracy bo moje wykształcenie nic nie daje, kazała mi jechac za granice z tym że podkresliła o braku znajomosci jezyka z mojej strony a jeszcze ze nie jestem super ładna dziewczyna i nie moge wybrzydzac w facetach itd Ogólnie nic dobrego z tej rozmowy nie wynikło. Koszmar !

Dobre pytanie, otóż nic, ciągła próżnia jest w moim życiu

anezob25, proponuję pójść jednak do prawdziwego psychologa
Prawdziwego psychologa łatwo rozpoznać po tym, że dostrzega się efekty jego pomocy
Zaufaj własnemu zdaniu - zmieniaj lekarzy aż znajdziesz takiego, który Ci pomoże.

Takich psychologow powinno sie wieszac

Nie ma sytuacji beznadziejnych, są tylko takie, z których wyjście jest dobrze schowane.

Ale jeśli chcesz o tym pogadać, napisz coś wiecej...

Padło pytanie: co lubisz... Nie znalazłam odpowiedzi, wiem, że czasem trudno znaleźc odpowiedź. Więc może inaczej - co ci sprawiało kiedyś przyjemność? Zanim zaczęło być tak marnie?

Ja mam prawie 31 lat i bardzo silną nerwicę, która uniemożliwia mi podjęcie pracy. Po ludzku patrząc jestem zupełnie bezużyteczna, do niczego się nie nadaję i moje życie nie ma sensu... I tak też do niedawna myślałam. Jednak coraz częściej widzę, że tak całkiem bezużyteczna nie jestem. Bóg ma swoje plany wobec mnie...

No to nic, tylko je odczytać i zrealizować