Parę lat temu Bóg dawał mi "zaproszenia" do zakonu, sporo o tym myślałam... byłam wtedy bardzo blisko Eucharysti...

... niestety później miałam głęboki kryzys duchowy, który trwał 1,5 roku... już jest dużo lepiej, ale pragnienie pójścia do zakonu obumarło...

... zakochałam się 1 raz w życiu... duzo spędzam czasu z dziecmi i mam w sercu pragnienie małżeństwa, rodziny...

Nie wiem, czy to wynika z nieufności wobec Jezusa, ale sie boje,że bede musiala iść do zakonu. Obecnie jestem sama.
Nie wiem jak ma się odnieść do dawnych pragnien pójścia do klasztoru.

Nie wiem, czy dobrze to rozumiem, ale wierzę,że Bóg nas do niczego nie zmusza. I że mam prawo wyboru powolania. Jęsli wybiore rodzine, On mi poblogoslawi, jesli wybiore zaon takze tak bedzie.

Czy macię jakas mądra rade dla mnie? Bo nie wiem, czy moje myslenie jest w porządku wobec Boga.

Cześć

Twój post to forma rozeznania powołania. Pisałaś o zakonie. Wiedz jedno, że Bóg szanuje naszą wolę i napewno nie pójdziesz do zakanu jeśli Ty sama tego nie będziesz chciała. Dodatkowo chciałem Ci nadmienić, że wobec każdego ma dla nas plan zbawienia ale nie musi to oznaczać, że akurat Ciebie będzie potrzebował w zakonie.

Kasiula co Ci mogę zaproponować - pomódl się o rozeznanie swojego powołania i wybierz właściwie - nie pochopnie.

Boże natchnienia przynoszą pokój, nie lęk.
módl się i wsłuchuj w swoje serce. To ono Ci powie, jakie jest Twoje powołanie.

AMEN

Tzn "rob jak uwazasz i uwazaj jak robisz".

Mozna chyba jedno i drugie. Znalam matke w Sacre-Coeur ktora czasem odwiedzaly dorosle dzieci. Wstapila do zakonu na starosc, juz po ich odchowaniu i owdowieniu.
Uwazam to za bardzo rozsadne.

Ja tylko dopowiem...ze swojego doświadczenia...że jeśli chcesz być kimś tzn. realizować swoja właściwą drogę, tak jak podpowiada ci serce, to musisz przede wszystkim sama powiedzieć tak. A reszta tzn. lęki, obawy, czy to na pewno to, może się jednak mysle, czy podołam itd. jest sprawą zupełnie naturalną;)
Sam Chrystus nikogo nigdy do niczego nie zmuszał, wręcz przeciwnie zostawiał to wolnej decyzji człowieka: "Jeśli chcesz..." A jeśli człowiek mówi "tak" to Bóg zdaje sobie sprawę, że każdy z ludzi ma swoje lęki,braki i obawy, więc mówi: "...wystarczy Ci mojej łaski..."

Ty musisz wiedzieć, czego pragniesz.

Gdy Twoje pragnienie jest szczere, gdy kierujesz się sercem - Bóg Ci pobłogosławi w Twej drodze.

Dziekuję za posty... Jesteście kochani.

Kasiu. On zawsze, zawsze bedzie Cię kochal. Niezależnie od tego, która drogę wybierzesz. Czyz nie piekne jest mieć wolna wolę?
Pozdrawiam

Kasiu, znalazłem w Książeczce od Komunii jeszcze modlitwę o wybór stanu:

"O Boże mój, Boże mądrości i rady,
który widzisz, jak serdecznie i szczerze
pragnę przypodobać się Tobie i obrać
sobie stan zgodny z Twymi najświętszymi
zamiarami, błagam Cię przez
przyczynę N. P. Maryi, Matki mojej,
moich świętych Patronów i opiekunów,
w szczególności św. Józefa i św. Alojzego,
wskaż nam stan, który mam sobie obrać,
abym poznawszy go wstąpił do
niego i w ten sposób mógł w nim
Ciebie chwalić, pracować na swe
zbawienie i wysłużyc sobie oną niebieską
nagrodę, którą przyrzekłeś tym, co
pełnią Twoją świętą wolę. Amen."

życzę pomyślnego wyboru:))