Cześć! Jestem Marcin. Mam 13 lat. Słyszałem że jak się przyjmie sakrament kapłaństwa to już nie ma potem drogi odwrotu. Chciałem w przyszłości zostać księdzem. Ale jak nim zostanę to nie wiem czy tego będę żałował.

Masz 13 lat i całe życie przed sobą. Ja jak miałam 13 lat chciałam zostać archeologiem, lekarzem, policjantką, meteorologiem, nauczycielką, aktorką....
A plany się zmieniły.

witam, jakiś czas temu postanowiłem wstąpić do Seminarium. Jescze nie jestem w klasie maturalnej, lecz głos wołający mnie, przyzywający do posługi kapłańskiej jest bardzo silny i z kolejnym dniem sie nasila. Dałem odpowiedz "tak pójdę za tobą". Lecz nie wiem kiedy powiedzieć o mojej decyzji blizkim (rodzicom, przyjaciołą)

jak rozeznasz i utwierdzisz się w tym powołaniu, jak zdasz maturę i egzaminy do seminarium

Osobiście znam takich którzy decyzję podjęli w trakcie zdawania egzaminów na inny kierunek, ale są też tacy którzy byli w swoich decyzjach ugruntowani od początku szkoły średniej. I jedni i drudzy nie żałują swoich wyborów, to kwestia powołania, dojżałości wyboru...
Jeśli Pan Was chce jako swoje narzędzia to będzie Was prowadzić tą drogą.

życzę powodzenia

Nie ma odwrotu - w tym sensie, najprostszym, że jak przyjmiesz święcenia to nie możesz potem zawrzeć sakramentalnego związku małżeńskiego (sakrament prezbiteratu i małżeństwa sie wykluczają) - no chyba że jako kapłan uzyskasz laicyzację, czyli przeniesienie ze stanu duchownego do świeckiego.

Jesteś bardzo młody, do samej matury która dopiero będzie jakimś tam punktem zwrotnym w swoim życiu, podjęciem decyzji, masz 6 lat. Nie panikuj.

Myśl, módl się, wsłuchuj się w głos swojego serca i w to, co Bóg chce Ci powiedzieć, w którą stronę chce Cię poprowadzić

No tak po dostaniu się do seminarium.. I po maturze. Myślałem raczej o wcześniejszym terminie , a dokładnie jakieś 100dni przed maturą. Jak myślicie dobry pomysł..?

No dobra, chyba masz racje, im wcześniej tym lepiej. Trzymajcie za mnie kciuki, bo będę sie musiał wysilić, żeby zdobyć sie na taką odwagę by im to powiedzieć . I życzcie powodzenia w seminarium, bym dotrwał do święceń Jeszcze raz dzięki





---------------------------------------------------------------------------------------------

Nie bójcie się prowadzić ścieżką Pana, bo to on jest światłością świata.

Cóż - ja uważam, ze jesteś za młody, aby podejmować taką decyzje. Ale jeśli jesteś pewny swojego powołania - to je realizuj. obawiam się, ze rodzice na razie nie wezmą tego na poważnie.

Rozmawiać z rodzicami możesz, niekoniecznie w formie definitywnej "postanowiłem - wstąpie do seminarium" - tak łatwiej ich przygotujesz.

Pozostaje życzyć ci Powodzenia - a z modlitwami o wytrwanie poczekam jednak do twojej matury...

Witam

Temat trochę stary ale chciałbym przedstawić jeszcze jedną drogę, mój kolega poszedł w nią - czyli niższe seminarium.
W praktyce jest to normalne liceum, które do niczego nie zobowiązuje, tyle, że się tam mieszka ma się codziennie msze itp.
Jeśli jesteś pewny tej decyzji możesz wybrać się po gimnazjum do czegoś takeigo

Pozdrawiam

Nie chodzi o to, aby za wszelką cenę zdecydować się w życiu na coś i na upartego, wbrew wszystkim, iść tą drogą.

Poza serce Bóg dał nam też rozum. I mamy go używać. A plany nalezy weryfikować.

Przecież co innego odnajdywanie woli Bożej - a co innego na siłę chcieć realizować coś, co - jak widać z tego, co Bóg zsyła - nie jest człowiekowi pisane.

Nie każdy musi być księdzem. Jeśli chcesz iść do seminarium - idź, zobacz, zasmakuj tego życia. I podejmuj decyzję - nie bój się, jeśli stwierdzisz że to nie miejsce dla Ciebie. Seminarium właśnie po to jest, aby szukać swojej drogi.