Spotkałem wspaniałą kobietę. W sam raz do związku. Dobrze się z nią czuję. Miło nam się razem gawędzi. Jest czuła, empatyczna, inteligentna, wykształcona, uprawia sport, życzliwie nastawiona do świata i ludzi, wyznajemy podobny system wartości. Ostatnio zorganizowaliśmy razem Sylwestra.

Jednak nie zakochałem się w niej. Nie było fazy zauroczenia. Więcej nawet. Jej twarz nie szczególnie mi się podoba.

Co jakiś czas pojawiają się myśli o rozstaniu. Są jak wyrzut sumienia. Męczą. Nie dają spokoju. Wprowadzają w lekką depresję. Mimo to trwam w tym związku. Nie chce być z nikim innym. Modliłem się nawet aby Jezus rozpalił moje serce. Na próżno. W takich momentach uświadamiam sobie, że moja wolność to iluzja. Boję się, że moje pragnienie zauroczenia się kimś może zwyciężyć i że skrzywdzę kiedyś tą osobę. Dlaczego nie mogę sam zadecydować o wyborze partnera życiowego? Dlaczego moja wola nic nie znaczy? Przecież to ważne z kim będziemy dzielić życie. Dlaczego zmuszeni jesteśmy przyjąć rolę liścia, który miotany różnymi siłami musi czekać aż coś go przyciągnie. Kto i po co zaszczepił w tym liściu pragnienie bycia przyciągniętym? Nie potrafię się z tym pogodzić.

Rozumiem Bracie że jesteś chrześcijaninem! W naszym życiu najwazniejsza jest prawda. Skrzywdziłbys tak naprawde tą kobiete gdybys dalej ja okłamywał. Módl sie abyś spotkał osobę której nie będziesz musiał okłamywać. Druga sprawa jest jednak taka: nie możesz przecenić znaczenia tzw. zakochania bo mimo że zawiera ono miłość w nazwie nie jest nią! Powodzenia!

Adil;
sam właściwie już zansz odpowiedz.Sam ja sobie dałeś.
Bycie z kimś,niewymuszone bycie z kimś,ma byc powodowane miłością,a nie poczuciem obowiązku i litością.Związek bez miłości runie jak domek z kart.

Pewnie zrobię zamęt, ale nie widzę żadnej potrzeby rozstawania się. Nie jesteś zmuszony do przyjęcia roli liścia. Doskonale wiesz, że Twoja chęć " zauroczenia się " wynika po prostu z instynktu, a nie z woli. Nie musisz zatem się jej poddawać, ewentualnie możesz wykorzystać ją do czegoś innego. Zauroczenie drugim człowiekiem nie musi mieć koniecznie charakteru erotycznego - można się nauczyć sterować swoją skłonnością do zauroczenia. Bycie człowiekiem polega na panowaniu nad sobą. Pamiętaj, że jesteś czymś większym niż Twoje skłonności, a nawet czymś większym, niż Twój umysł - wynika to z samego tego faktu, że masz świadomość posiadania skłonności i umysłu. One są do Twojej dyspozycji - naucz się nimi dysponować tak, by służyły dobremu życiu. To nie jest łatwe, ale życie generalnie nie jest łatwe. Jednak warto być człowiekiem. Powodzenia.

No właśnie. Często sobie myślę, że nie ma sensu rezygnować ze zwiazku ze wspaniałą osobą w imię jednej wielkiej niewiadomej. Nie chcę zostać sam i nie chcę też zakochać się w kimś, z kim późniejsze życie będzie trudne. Zauroczenie jest może fajne, ale trwa krótko i zaślepia.
Nie jest mi do niczego potrzebne.

Adil, jeśli myślisz, że zakochanie jest niepotrzebne, to jesteś w błędzie. Kobieta, jeśli chcesz z nią się związać, MUSI Cię pociągać seksualnie. No po prostu musi ci się podobać. Nie rób jaj, nie wiąż się z nią na stałe, jeśli z wyglądu cię nie pociąga. Taki związek nie jest dobry. Radzę poszukać sobie kogoś innego.

Ludzie, co myślicie? Moim zdaniem nie da się inaczej.

Seksualnie jest ok.

Nie bardzo rozumiem w którym momencie ją okłamuję. Gdy mówię, że ją kocham? A czym jest miłość? Przecież nie zauroczeniem. Jak pisze ks. Dziewiecki kochać to tak być obecnym w życiu drugiej osoby, aby stawała się najpiekniejszą wersją samej siebie. Jeśli tym jest miłość to jak najbardziej ją kocham.

Nie chodzi o poczucie obowiązku czy litość a o intymność, o nadawanie na tych samych falach.