Witam wsyztskich forumowiczów:) licze na to że troche ze mną popiszecie bo zetęskniłam za ludźmi którzy kochają Boga:) Moja historia jest długa ale postaram się wszystko streścic:) Ogólnie mam na imie Martyna mam 19 lat i jestem z małej wioski 60km od gdańska i bardzo się ciesze ze tu mieszkam:) 2 lata temu byłam na kursie Filipa:) pewnie wiecie co to takiego..wspaniałe spotkanie z Bogiem..po tym wszystkim życie było takie proste..założyłam z przyjaciółmi wspólnote młodziezy:) było cudownie:) a na dodatek chodziłam z chłopakiem którego kochałam od bardzo bardzo dawna:) on jest dla mnie osobą najważniejszą w zyciu zaraz po Bogu:) rozumiemy się bez słów:) a co ważne potrafi rozmawiać z Bogiem tak jak ja:) jak z przyjacielem:) wcześniej pewien chłopak bardzo mnie skrzywdził:( przez rok bałam się dotyku..ale mój ukochany pomógł mi się podnieść z podwujną siłą:) było cudownie..razem z ukochanym i przyajciółmi wielbilismi imię Boga:) Ale nagle coś się urwało..znajomi woleli jednak szaleć i pić..ale ja się nie poddawałam..miałam mojego kochanego i nadal mam:) w sierpniu okazało się że jestem w ciąży..było cięzko ale byliśy bardzo szczęśliwi..w Święta Bożego narodzenia wzieliśmy slób i spełniliśmy nasze mażenie czyli przed Bogiem w dniu jego narodzin przysięgalisy sobie miłosć..:) było cudownie..potem wesele..zabawa..i normalne życie:) ale nadal było cudnie:) ciężko bo misiek od rana do wieczora w pracy a ja do szkoły..najgorsze że mam jeszcze rok do matury bo to technikum ale damy rade..za 5 dni mam termin:) nasze maleństwo to chłopiec:) bedzie miał na imie Filip bo to na kursie Filipa nauczyłam się kochac innych i Boga:) tylko wczoraj coś mnie tkneło..zauważyłam że w ogóle się nie modle..zapomniałam o Bogu..dawno nie byłam w kosciele bo było ryzyko przedwczesnego porodu a w kosciele podczas ciąży 3 razy zemdlałam i lekarz zakazał mi chodzić dla dobra małego..zastanawiam się dlaczego zapomnieliśy o Bogu..chwyciłam wczoraj różaniec i zaczełam się modlić..ale czegoś mi brakuje..chciałabym pogadac z jakims ksiedzem fajnym albo siostrą zakonna ale niestety nie mam jak:( Smutno mi..nie wiem co się dzieje..pomózcie mi odnaleść Boga i szczescie bo się zagubiłam..

Bóg was KOCHA:*:*

Sorki że tak dużo..

http://pierzchalski.ecclesia.org.pl/ tutaj mozesz napisac list do ksiedza...

Teraz tak , mysle ze w natłoku spraw zapomniałas jakoś o Bogu ale to wszystko jest do odrobienia Rozmawiaj z nim , niech JEzus bedzie twoim przyjacielem. Nie oczekuj że po tak długiej przerwie bedziesz czuć pełnie miłosci i pełnie modlitwy. Ja wróciłem do Boga rok temu a i dzis czasem zdarza mi sie nic nie czuć w modlitwie. Ale nie mozna sie poddawać Polecam ci książke MAtka Teresa "Pójdz za mną" Ona przez prawie całe zycie odczuwała ciemność duszy ale kochała Boga i była jak to nazywała takim jego ołówkiem i narzędziem aby pomagać drugiemu człowiekowi Życze ci duzo zdrowia i naprawde jeśli bedziesz wytrwała Bóg udzeli ci swojego Ducha i nauczysz sie rozmawiać z Nim. No cóż wiecej moge napisac to tak od serca psize co mi sie nawinęło Widzisz Bóg wie czego nam trzeba zanim o to poprosimy i moze zacznic od tego że wstajesz rano i dziekuj Bogu za to ze wstałas , że nadal z dzieckiem jest wszystko siii. Jezus uzdrowił 10 a wrócił tylko jeden okazac wdzieczność. Może własnie ten mąż i dziecko to nagroda dla Ciebie od Boga czyli rodzina coś co jest piekne ( bo rozumiem że jestes szczęsliwa w swoim związku). Podziekuj mu za to. Nie mozesz do kościoła ? Heh trudno jak urodzisz idz do ksiedza, umów sie na prywatna spowiedz i porozmawiaj. To naprawde działa , w tym sakramencie naprawde działa Chrystus który okazuje nam miłość i miłosierdzie. On oczyszcza nasze dusze . Ksiadz jako jego narzedzie ma nam pomóc zrozumiec pewne sprawy. Zacznij jednak własnie od modlitwy i czytaniu Słowa Bożego. Rozkoszuj sie i karm dusze Słowem Bożym. Co moge wiecej napisac widze ze masz pozytywne nastawienie do Boga i ludzi. Napisałas ż Bóg nas kocha ! No pewnie ale Ciebie tez kocha i twoje dzieciątko tez Bóg jest miłoscią i odpowiada na naszą miłość Ciesz sie życiem i nie zapominaj o Nim bo on czuwa nad nami mimo ze tego czasem nie czujemy. pozdrawiam

Po prostu zacznij się modlić regularnie.

Nie znam Ciebie, nie znam Twojej sytuacji i nie jestem w żaden sposób upoważniony do potępiania Cię... ale mam dziwne wrażenie, że "kocham Boga" i seks przedmałżeński nie idą w parze (albo ja coś źle przeczytałem za co przepraszam).

Pamiętaj, że Bóg to największy uparciuch jakiego można spotkać; będzie się chciało od Niego uciec albo przypadkowo gdzieś "zaginie w tłumie" ale On z uporem będzie czekał i kochał.

Osoba chora lub której stan nie pozwala na spełnianie obowiązku uczestnictwa we mszy niedzielnej nie może mieć z tego tytułu wyrzutów sumienia. Zawsze jednak jest taki wynalazek jak radio i telewizja, które przecież nadają transmisję mszy w każdą niedzielę (naturalnie nie wszystkie).

Jeśli możesz to zacznij chodzić do kościoła. Chcesz przywrócić łączność z Bogiem? To się Go nie bój i mijając jakikolwiek kościół wstąp choćby na chwilkę, żeby dosłownie się przeżegnać i wyjść. Zacznij się modlić ale nie bezwiednie odmawiając kolejne zdrowaśki - porozmawiaj z Bogiem na zasadzie modlitwy spontanicznej i powierz Mu co Cię gnębi.

Jezus to najlepszy psycholog jakiego znam

Pozdrawiam

Na oazach, kursach etc. fajnie jest! A potem zaczyna się szary dzień i już nie jest tak fajnie. A jak mniej fajnie to i modlić się nie chce, i Bóg jakoś znika...

A przecież On jest. Obojętne czy jest fajnie czy nie, czy dobrze się czujesz gdy się modlisz czy też nie. Bóg nie zależy od naszych emocji i troszkę vice versa - nasze samopoczucie nie musi zależeć od samego faktu modlitwy.

Chcesz wrócić do Niego?

Pogadaj z jakimś księdzem, wyspowiadaj się. Módl się regularnie (niekoniecznie spontanicznie). Przystępuj do Sakramentów, zwłaszcza do Komunii - tam jest Pan Jezus. On chce by go w ten sposób przyjmować.

najważnijesze to, ze czujesz ze cos sie posuło w waszych relacjahc- to wielke laska moc dostrzec swoje bledy i zaniedbania- teraz nic innego jak tylko przemienic pragnienie odnowienia więzi z Panem w czyn.. myslę,ze najwazniesze przypomniec sobie "jakiego" Chrytsusa pokochalas?? tzn kazdy widzi jakos Pana troche inczej przez pryzmat wlanego charatkeru, wlesnych dosiwdczen... co najbraedziej cię ujęlo w Nim... ja np zakochalm się w Nim dzieki Jeog wypowiadanym w sposob spokojny, lagodny ale bardzo pewny "nie lękaj się"... to byl pierwsze spojrzenie... co Cibie z Nim rozkochalo, jakprzebiegala ta miłość?? kiedy byly wzloty, co Cie uskrzydalo( musimy oamietac ze to z naszej strony sa upadki na drodze milośc- Pan ejst niezmienny... kocha stale... ) moze wrato przesledziec ten romans z Chyrtsuesm i znow Go zapragnąc...
będe pamietac w modliwie.
Śliwka