Za krotki jestes by kogokolwiek prowokowac do pisania o tym czego nie chca.
Co najwyzej mozesz zarobic na osta lub bana swoimi domyslami i personalnymi epitetami.
Prawde od Boga sprawdza sie poprzez Kosciol, a nie na forum, a tym bardziej nie podaje sie jej do sprawdzania ateistom. Bylo by to "rzucanie perel przed wiepsze".

Dziwi mnie to, że chcesz odejść po ślubach wieczystych. Przecież idąc do zakonu nie składa się od razu ślubów wieczystych, jest kilka lat na zastanowienie się. Dlaczego akurat teraz chcesz odejść? Pewnie wiesz, że jeśli odejdziesz z zakonu po ślubach wieczystych nie będziesz mogła przystępować do sakramentów: spowiedzi i Komunii św. Czy będziesz szczęśliwa żyjąc bez Boga, bez sakramentów? Zastanów się dobrze, bo potem już nie będzie odwrotu.

Będzie mogła złożyć wniosek o dyspensę.
Nie strasz ludzi

A jeśli nie otrzyma dyspensy? Szkoda, że w związkach niesakramentalnych nie można złożyć takiego wniosku o dyspensę.

Jeśli będzie postępowała roztropnie to otrzyma.
Oczywiście, nie namawiam jej do odejścia zakonu. Być może to tylko "chwilowy" kryzys.
Jeśli jednak twardo postanowi/odczyta, że jej droga w wierze jest inna to kwestia tylko jej sumienia.
Nikt nie powinien jej dodatkowo dołować, a raczej pomagać.

Maddie oczywiście ze po odejsciu mogę przystępować do sakramentów świętych. Zarówno do pokuty jak i do komunii oraz będę mogła zawrzeć sakrament małżeństwa. Śluby zakonne nie są sakramentem tak jak np.kapłaństwo. ksiądz zawsze zostanie księdzem nawet jeśli uzyska zwolnienie z obowiązków kapłańskich. Zauważyłam również mieszanie pojęć....jeśli chodzi o osoby zakonne nie ma mowy o dyspensie...jest ZWOLNIENIE ze ślubów. Pisze się prośbę do stolicy apostolskiej i te zwolnienia są udzielane i to stosunkowo szybko. Kościół nie naraża odchodzących ze zgromadzen na zwolnieniavromadzenycie w grzechu i nie mam tutaj na myśli grzechów przeciwko ślubów czystości ale chociazby nawet nieposłuszeństwa czy ubóstwa. ..

a to przepraszam za pomieszanie pojęć... pisałem na podstawie doświadczeń kolegi, który jako kapłan-zakonnik odszedł z zakonu i faktycznie.... otrzymał zwolnienie ze ślubów, a potem także dyspensę od obowiązku celibatu.

Coś się stało,że odchodzisz? Nie jest to kryzys, który z pomocą Bożą minie ?
Musisz rozeznać czy to co robisz na pewno jest zgodne z wolą Bożą. Rozmawiałaś już o tym? Oczywiście nie musisz odpowiadać. Pomodlę się o światło Ducha św dla Ciebie. My, świeccy na pewno za mało modlimy się w intencji zakonników, a szczególnie sióstr, przyznaję to ze wstydem.

Witaj Siostro ja też jestem Siostrą. Co prawda nie po ślubach wieczystych lecz przed ,ale nie raz miałam kryzys i wiem co czujesz. Odpowiedz sobie na 3 pytania jeśli chce Siostra odejść: gdzie będę mieszkać, co będę robić ,gdzie będę pracować. O. Leon Knabit kiedyś tak mówił do osób konsekrowanych. Konkretne pytanie konkretna odpowiedź nie gdzieś ,coś ,jakoś to będzie. Jesli odpowiedzi pozostaną ciche najpewniej kusi siostre diabeł,bo Bóg ma dla Siostry wspaniały plan.Skoro Siostra szuka porady to znaczy że nie chce odejść. Ogarniam modlitwą.

Witam, widze, ze dawno tutaj nikt nie pisał. Czy są tutaj jakieś osoby, ktore wystapiły z klasztoru? Ja jestem taka osoba. Wlasnie jestem w trakcie czytania ksiazki M.Abramowicz "Zakonnice odchodza po cichu". Cialabym wymienic poglady, popisac z kims na takie tematy. Choc mija blisko 30 lat od wystapienia to wciaz takie tematy i klimaty sa mi bliskie. Nigdy nie przestane zyc nadzieją, ze spotkam GO naszego Pana tam...po śmierci...

Witaj Katarzyno.
Jestem😊 byłam, odeszlam i zyje😁😁😁. Dziękuję wszystkim którzy mnie tutaj wspierali w podejmowaniu decyzji☺

Ja byłam 9 lat. Wstąpiłam po 8 klasie (jeszcze wtedy były podstawówki do ośmiu klas, 82r.był) I odeszłam po 9ciu, rok przed wiecznymi. Odeszłam w 91r.

Niedoskonała, zycze Ci z całego serca zebys uprała sie z ta trauma jak najszybciej. Ja do dzis nie dałam rady. To wszystko ciągnie sie przez całe moje zycie. Za wiele sie wydarzyło spraw zeby tak po prostu zapomniec jak i to, ze 9 lat w pewnym sensie wyjetych zostało z mojego zycia...

Katarzyna67 Jak ułożyło się Twoje życie po odejściu z zakonu, jeżeli oczywiście można zapytać

Oczywiscie, ze można. Wyszlam za maz. Pocztki byly trudne, czlowiek po tylu latach w zamknieciu, izolacji jest najprosciej mowiac DZIKI. Ma sie wtedy inne podejscie do zycia. Wszystko widzisz oczami TAMTYMI czyli we wszystkim dostrzegasz nietakt, mozna powiedziec zło. Musialo minac sporo czasu, az zaczelam funkcjonowac w miare normalnie. Powiem na koniec tak: gdyby nie to co sie tam dzialo i jak traktowano nas mlode dziewczyny (ksiazka M. Abramowicz opowiada to najlepiej) to mysle, ze sluzylabym Bogu tam do dzis. Jednak kilka z nas trafilo do pychiatryka ilka odeszlo w sumie w ciagu kilku mcy 7 nas. Jednak zostajac skazalabym sie na potępienie. Wielu zostaje, zalujac ze nie dzwiga ciezaru, a trwa. Wole byc dobrym czlowiekiem niz skazac sie na zatracenie.