Mój chłopak, mój były chłopak chce wstąpić do zakonu, bardzo Go kocham….. co mam robić?

Jeżeli go kochasz - prawdziwie kochasz - to go nie skrzywdzisz. Zwyczajnie módl się za niego.
Daj mu wolność decyzji.

Nie będę wklejał ponownie - poczytaj viewtopic.php?p=536323#p536323

Wspólnota Sług Miłości Ukrzyżowanej Bł.Matki Teresy-powstająca wspólnota zakonna braci nie kapłanów.Wspólnota o charakterze kontemplacyjno-apostolskim-kontemplacyjni w świecie i sercu wypełniamy swój apostolat przez posługę wśród ludzi samotnych,starszych i cierpiących oraz pomoc duchowieństwu diecezjalnemu.Żyjemy pośród zwykłych prostych ludzi świadcząc swym życiem i postawą o wielkiej miłości Bożej płynącej z Krzyża .Bracia utrzymują się z pracy rąk własnych.Żyjemy regułą 3 Zakonu Regularnego Św.Franciszka z Asyżu i duchowością Bł.Matki Teresy.Jesteśmy otwarci na potrzeby Kościoła.Naszym hasłem przewodnim jest zawołanie Chrystusa umierającego na Krzyżu - PRAGNĘ.Jest to niewyczerpane pragnienie miłości dusz.Pragniemy żyć i głosić Ewangelię Miłości ,wprowadzać ją w czyn jak najwięcej dusz przyprowadzić do Miłosiernego Oblicza Boga.Żyjemy prosto i ubogo, nosimy tuniki kolorku ciemno szarego (grafitowy)z kapturem kapucyńskim przepasani czerwonym cingulum a na piersi od strony serca Krzyżyk na czerwonym tle.Składamy 3 śluby rad ewangelicznych-czystość,posłuszeństwo i ubóstwo oraz 4 ślub specyficzny Krzewienie Miłości Krzyża przez posługę potrzebującym.Jesteśmy na etapie powstawania i czekamy na błogosławieństwo Ks.Biskupa.Jest nas obecnie 3 braci i 2 kandydatów -szukamy chętnych pragnących budować nowo powstającą wspólnotę Sług Miłości Ukrzyżowanej oraz oddać swoje życie służbie Bogu i potrzebującym za wzorem Bł.Matki Teresy z Kalkuty. Nasza strona internetowa http://pragne.weebly.com/index.html

nie chcę iść do zakonu, potrafię wymienić wiele powodów dlaczego się do tego nie nadaje, a jednak ta myśl cały czas kręci się w mojej głowie. czuję, że Bóg mnie wzywa, i modlę się, aby to była nieprawda.
wiem, że w ostateczności decyzja należy do mnie, ale jeśli (JEŚLI) jestem powołana, a wybiorę inną drogę, kiedykolwiek będę szczęśliwa? czy te myśli kiedyś odejdą?

a w ogóle- czy można być powołanym, jednocześnie tego nie chcąc?

Moze Bog wzywa Cie niekoniecznie do zakonu ale do jakiejs innej sluzby w Kosciele?

Sa rozne stowarzyszenia, podobne troche do tradycyjnych zakonow, ktore spelniaja swoja misje udzielajac sie na roznych polach, czy to jako grupy modlitwne, charytatywne itp.

Jeden z mistrzow zycia wewnetrznego powiedzial kiedys, ze glos Boga nie jest ani za cichy ani za glosny tzn. kiedy Bog kogos powoluje, Jego glos nie jest za cichy, aby czlowiek mogl go uslyszec i nie jest tez za glosny aby nie zmuszac kogos do powolania wbrew jego woli.

Jesli nie chcesz isc do zakonu jest to znak , ze nie jest to Twoja droga.

Powolanie do sluzby w Kosciele mozna realizowac rowniez nie bedac w zakonie, byc moze Bog Cie wzywa do realizacji powolania w inny sposob?

No własnie, sa inne drogi i sposoby, mnie interesuje troche droga świeckich konsekrowanych

A wiecie ja was zaskoczę. Od dawna nie myślę o zakonie. Owszem chodzę do gimnazjum Sióstr Salezjanek,ale gdy chodziłam tam pierwszy rok wcale nie myślałam,że będę Siostrą zakonną. Ale to przychodzi samo. Naszym obowiązkiem jest przyjąć to co Bóg nam daje i wypełnić Jego wolę. Wszelkie komplikacje są dobre by pomóc nam zrozumieć,że nasze powołanie jest prawdziwe. Bóg zrobi wszystko byście byli razem z nim.
Jeszcze 4 lata Panie!
Pozdrawiam!
Wasza:
siostrzyczka-kandydatka do FMA-Córki Maryi Wspomożycielki

Ja do tej pory nie moge zrozumieć jak w wieku np 16 czy nawet 18 lat można wiedzieć czy chce się życie oddac Bogu. Co do małżenstwa mam ten sam pogląd

Witam wszystkich. Od pewnego czasu często myślę nad zakonem. W głębi serca czuję powołanie ale pragnę być matką i towarzyszą mi sprzeczne uczucia, z jednej strony pragnę całkowicie poświęcić swe życie Bogu a z drugiej zastanawiam się czy Pan tego właśnie chce dla mnie. Chodzi o to , że nie wiem czy się nadaje na zakonnice. Jednakże to nie Ja tu decyduje - ostateczną decyzję powierzyłam Bogu . Zgadzam się na wszystko co jest Jego wolą tak postanowiłam , jeżeli będzie chciał abym Mu służyła jako siostra zakonna będzie to dla mnie zaszczyt natomiast jeżeli będzie to inne powołanie np. do życia rodzinnego również będę szczęśliwa. Mam nadzieję i głęboko wierze w to,że Pan sam znajdzie rozwiązanie i pokaże mi drogę do szczęścia z Nim i dla Niego . Pozdrawiam:)

Mam pytanie. Jak na wasze myśli czy plany dotyczące życia zakonnego reagują wasi najbliżsi?

Mi każdy powtarza,że w ten sposób zmarnuje sobie życie , po co i na co? Każdy mi odradza ale nie słucham ich tylko robie co mi serce mówi

Bo ja mam taki problem z tym. Już gdzieś na tym forum pisałam o tym. Ale cóż poradzić na to?

Prawda jest banalna: można służyć Bogu na wiele, wiele sposobów i nie trzeba być zakonnica/zakonnikiem aby Bogu życie poświęcić. Być może to najbardziej widoczna forma ale przejawy zewnętrzne mogą być bardzo złudne. Jeżeli więc kierujecie się wiarą i pobożnością, to nie jest to argument, na pewno nie wystarczający argument aby spędzić resztę życia w zakonie.

Są osoby, które czują powołanie.