Jestem na etapie odkrywania powołania.. coraz bardziej uświadamiam sobie że wybór drogi życiowej jest strasznie trudny.. dwie drogi dwa światy.. ale czy to że myśle o tej drugiej drodze (zakon) i zastanawiam się czy Bóg tego chce bym poszła tą drogą to jest to powołanie?

Małżeństwo, rodzine nie trudno jest sobie wyobrazić..
Jednak często zastanawiam się jak to jest z tym zakonem.. jak to jest być zakonnicą.. mam dwa wyobrażenia na ten temat.. a mianowicie że pójście do zakonu wiąże się z pewnym poświęceniem, poświęceniem tego życia jakie spotkałoby dziewczyne gdyby tam nie poszła, na pewno musiałaby zostawić to co do tej pory miała. I drugie wyobrażenie: wybawienie od ciężkiego życia jakim jest wychowywanie dzieci, ciężka praca na utrzymanie czy kłopoty w rodzinie..

Chciałabym wiedzić czy to co myśle jest tylko moim problemem czy może jest ktoś kto podzieli się ze mną swoimi doświadczeniami na ten temat..

tez stalam przed takim rozstajem drog zakon czy rodzina. wiem tyle ze Bog powolujac obojetnie na jaka droge daje do tego sily ale trzeba tu Mu zawierzyc ta sprawe. ja cala pielgrzymke spedzilam na tym pytajac Go gdzie mnie chce.
dal rodzine co nie znaczy ze to nie laczy sie poniekad takze z byciem "zakonnica". bo jako zona i matka moge byc tez blisko Boga sluzyc Mu w rodzinie w srodowisku w jakim sie obracam jako taka "zakonnica" wlasnie. pokazal wlasnie ze czasami i takie zycie w swiecie jest bardzowymagajace jesli chodzi o wiare o swiadectwo. bylam Animatorka Grup Domowych przgotowywalam mlodych do Bierzmowania w tej kwestii mozna powiedziec bardziej duchowej (narazie jest przestuj wiec grup nie ma) wiec tu daje sie swiadectwo mowi sie o Bogu.


pewnie zaraz bedzie krytyka z czyjeje strony co ja pisze. ale ja to tak czuje ze mozna byc "zakonnica" takze majac rodzine bo tu jest kwestia tego ze sluzy sie tez Bogu na Jego Chwale prowadzac swoja rodzine do Zbawienia takze i tych z otoczenia pomaga sie im. i nikt nie broni zyc takze charyzmatem/duchowoscia jakiegos Zgromadzenia. jedna i druga droga laczy sie tak czy inaczej z byciem matka przede wszytkim matka duchowa co w jednym i drugim weypadku wymaga poswiecenia czasu checi bycia przy tej osobie wspierania jej. takze dla mnie jedna i droga sa ku sobie bardzo podobne i jedna jak i druga droga sa trudne ale gdy zaprasza sie Boga do tego zycia. powierza sie Jemu wtedy ta droga ma swoj sens i sie ten sens odkrywa po kawalku kroczac na przod. wkoncu sam Jezus powiedzial: "Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie" wiec z Nim kazda trudnosc jest do zwalczenia.
trzeba tylko jednego: JEZU UFAM TOBIE

Powolanie jest laska,jest glosem wojajacym w duszy do pojscia za Bogiem,do oddania Mu sie na wylacznosc przez sluby zakonne,jest jakby poswieceniem i zostawieniem zycia w swiecie,i poswieceniem sie calkowicie Jemu,napewno zas nie moze byc to ucieczka czy wybawieniem przed trudnosciami jakie niesie zycie w swiecie.Bo ucieczka przed swiatem,przed obowiazkami matki,zony,napewno spokoju duszy nie da , a jak powiedziala Ela i w swiecie mozna byc ,,zakonnica,,,ale to musisz sama rozeznac w sercu,pytac Boga i prosic Go o rozeznanie,zastanowic sie jakie zgromadzenie chcesz wybrac,pojechac tam na rekolekcie i poprzez rozmowy z siostrami ,modlitwe przemyslec czy to jest to.

Bardzo Dziękuję za cenne słowa.. wiem że przedemna dużo rozważań ale wierze że z Bogiem dam rade.. zastanawiałam się właśnie o tym czy te dwie drogi można połączyć i wiem teraz że one ze sobą nie kolidują tak jak uprzednio myślałam..

To jest trudny wybór.Ale jeśli jest pomoc Boga,to na pewno sie wybierze dobrze..To się czuje w sercu.Jest to bardzo silne uczucie..