Quantcast
Wątki bez odpowiedzi | Aktywne wątki Teraz jest Pt mar 29, 2024 3:11



Odpowiedz w wątku  [ Posty: 10 ] 
 Po co ja istnieję? 
Autor Wiadomość

Dołączył(a): Cz wrz 25, 2014 18:59
Posty: 14
Post Po co ja istnieję?
Witam,
Jako że nie jestem pewny swojego powołania postanowiłem opisać Wam nieco moje życie:

Urodziłem się 1985 roku. Dzieciństwo miałem normalne, takie jak wszyscy. Dopiero po roku ~1995 wszystko zaczęło się powoli zmieniać. Sąsiad, który nienawidzi mojej rodziny przyjaźnił się z moim tatą. Buntował go przeciw mamie, czym doprowadził do rozwodu. Po tym zdarzeniu, zarówno sąsiad jak i tata zaczęli nas obgadywać, że to niby mama go wygoniła z domu itp. Ludzie się od nas odwrócili, moi koledzy z dzieciństwa stopniowo też. Od około 2000 roku nie mam żadnych przyjaciół ani znajomych w moim miejscu zamieszkania.

Szkołę podstawową skończyłem w 2000 roku, poszedłem do zawodówki, ale po 2 miesiącach się wypisałem. Nie mój poziom, że tak powiem.
3 lata przesiedziałem w domu, w latach 2003-2006 uczęszczałem do szkoły średniej. Po ukończeniu poszedłem na dwu-letnie studium. Naukę zakończyłem w 2008 roku o ile dobrze pamiętam.
Od tamtej pory siedzę w domu. Nie mam realnych znajomych, bo nie przeszkadzało mi to przez większość czasu - przyzwyczaiłem się.
Ostatnio jednak zaczynam odczuwać bezsens życia, taką pustkę, nie chce mi się już siedzieć w tych czterech ścianach, przy komputerze. Brakuje mi celu w życiu. Brakuje mi czasem kogoś do towarzystwa. Smutno jakoś tak samemu. Mówiąc krótko chciałbym mieć koleżankę :) Nie mówię, że od razu żonę - zależy jak by to wyglądało. Nigdy nie przeżywałem pierwszej miłości, nie wiem czy by mi się to podobało, ale mimo to chciałbym spróbować.

W sumie to ponoć normalne, że w pewnym wieku (25-30 lat) zaczyna się odczuwać chęć zmiany swojego życia. Niektórzy przez wiele lat zarzekali się, że im "bzdety" typu żona czy małżeństwo nie są do niczego potrzebne, nagle biorą ślub. Mój brat też tak mówił jeszcze niedawno, a od 3 miesięcy ma żonę ;)
Ja też tak się zarzekałem, a teraz zaczynam pragnąć życia z kobietą. Nie twierdzę, że chcę się żenić, ale kogoś do towarzystwa chciałbym mieć.

Dzieci. W zasadzie to nigdy za nimi nie przepadałem. Jak jest teraz? No, dla jednego dziecka mógłbym się poświęcić, ale czy by mi się to podobało? Trudno powiedzieć. Nie wiem co ludzie widzą fajnego w posiadaniu dzieci. Nie twierdzę, że byłbym złym rodzicem, może po narodzinach "włączył" by mi się instynkt macierzyński i zacząłbym je kochać. Chyba nie każdy kto ma dziś dziecko pragnął je mieć od zawsze?

Praca. Nie mam pracy jako takiej. Owszem zarabiam pieniądze, ale pracy nie posiadam ;)
Pracuję przez internet, w sumie to fajna jest; łatwa, lekka i dość dobrze płatna. Trochę nudna, ale lepsze to niż praca w fabryce za 1000zł miesięcznie.

Chciałbym Wam jeszcze opowiedzieć sen, który miałem jakiś czas temu:
Znalazłem się w domu, z którego nie było wyjścia. Były drzwi wewnątrz między pokojami, były okna, ale nie można było z niego wyjść na zewnątrz. Znajdowali się tam jacyś ludzie, głównie dzieci. Kiedy zapytałem napotkaną kobietę co to za miejsce, odpowiedziała, że: mieszkają tu dzieci, które w przyszłości mają pełnić ważne funkcje na świecie. Nie mogą opuszczać domu do ok. 30 roku życia, aby nie zepsuł ich zewnętrzny świat. Jakoś tak. Po obudzeniu się od razu pomyślałem że tak właśnie wygląda moje życie teraz. Czy to może oznaczać, że Bóg specjalnie mnie izoluje od ludzi, gdyż nie chce, aby oni mnie zepsuli?

Wiem, że snami nie należy się sugerować, ale wielokrotnie śniło mi się że byłem bardzo bogaty (akurat w moim przypadku jest to dość realne), wszyscy mi zazdrościli mojego super samochodu, ale jakoś nigdy nie widziałem w żadnym ze snów, abym miał żonę. Może tak być, że jest mi pisane życie w samotności? Nie bardzo się widzę w tej roli, nie chce mi się żyć sam dla siebie.

Czy w moim przypadku to możliwe, abym po tylu latach izolacji od świata "zewnętrznego" był w stanie "poradzić sobie" z dziewczyną? Nigdy nie byłem na dyskotece, parę razy tańczyłem na weselach, ale czułem się przy tym tragicznie. Co poza tym? Nie bardzo umiem rozmawiać z ludźmi, nie mam na kim "ćwiczyć". Staram się, ale nie zawsze daję radę. Czasem wychodzi, czasem nie.
Ogólnie to podobam się dziewczynom poznanym w sieci. Większość mówiła mi że jestem fajny, dopóki nie zobaczyły mojego zdjęcia :D Planuję w tym roku zainwestować w swój wygląd 8)

Czyli podsumowując, mam wrażenie, że Bóg pomaga mi stanąć na nogi po tylu latach siedzenia w "więzieniu". Jeszcze nie rozpoznałem do końca swojego powołania, dlatego piszę ten temat. Raczej nie chcę być samotny, chociaż patrząc na historię mojego życia, można by pomyśleć takie jest właśnie moje przeznaczenie :/

Na co Wam to wygląda?


Cz sty 15, 2015 19:53
Zobacz profil
Post Re: Po co ja istnieję?
A jakbys znalatl kierownika duchowego, z ktorym moglbys omowic swoje watpliwosci?

Wiesz, na anonimowym forum jest tyle pogladow ilu ludzi (a moze i wiecej) i chyba nie chcesz swojego zycia oddawac pod osad przypadkowych ludzi? Rownie dobrze moglbys pytac przechodniow badz ludzi wychodzacych po Msty sw z kosciola.

Polecam jednak rozmowe z kaplanem.


Cz sty 15, 2015 20:27
Moderator
Avatar użytkownika

Dołączył(a): So sty 03, 2015 12:30
Posty: 2000
Post Re: Po co ja istnieję?
Skag napisał(a):
Czy to może oznaczać, że Bóg specjalnie mnie izoluje od ludzi, gdyż nie chce, aby oni mnie zepsuli?

Gdyby Bóg chciał izolować Cię od ludzi, dopuściłby abyś urodził się głuchy/niemy/niewidomy czy też z inną chorobą, którą mimo Twoich chęci, znacząco utrudniałaby Ci normalny kontakt interpersonalny. Skoro jesteś zdrowy, nie masz wymówki, aby unikać kontaktu z ludźmi, zwłaszcza, że Bóg dał Ci możliwości. Ponieważ w każdym człowieku jest cząstka Boga, a przynajmniej tak uczy religia chrześcijańska. Jakie jest przykazanie miłości i jak ma się do Twojego snu?

Cytuj:
Od tamtej pory siedzę w domu. Nie mam realnych znajomych, bo nie przeszkadzało mi to przez większość czasu - przyzwyczaiłem się.

Człowiek potrzebuje towarzystwa, nie jest samotnikiem. Dlaczego się przyzwyczajasz do status quo? Twoje sny są dowodem na to, że ten braku kontaktu z innymi źle na Ciebie działa...

Cytuj:
Czy w moim przypadku to możliwe, abym po tylu latach izolacji od świata "zewnętrznego" był w stanie "poradzić sobie" z dziewczyną? Nigdy nie byłem na dyskotece, parę razy tańczyłem na weselach, ale czułem się przy tym tragicznie. Co poza tym? Nie bardzo umiem rozmawiać z ludźmi, nie mam na kim "ćwiczyć". Staram się, ale nie zawsze daję radę. Czasem wychodzi, czasem nie.

Może być trudno, co z Twoją kulturą towarzyską, obyciem, znajomością zasad współżycia społecznego?
Staranie się to jedno, ale co z zwykłą ciekawością, zainteresowaniem drugim człowiekiem? Co z otwartością na niego, chęcią dawania czegoś od siebie, ot tak bezinteresownie?
Wszystkiego można się nauczyć, jeśli się tego bardzo chce i warto to robić, chociażby dlatego, że nadaje to sens naszej egzystencji. Możesz zapisać się na jakiś kurs i tam ćwiczyć. Możesz zostać wolontariuszem i pomagając innym, pomożesz również sobie. Możliwości jest wiele :)


Ogółem rzecz biorąc, zauważyłam pewien schemat: widzisz w swoich zaniechaniach rękę Boga. Zamiast przyznać się przed sobą samym: "co do jasnej cholery zrobiłem ze swoim życiem", wolisz śnić, że to Bóg jest winny sytuacji, nie Ty, następnie budujesz teorię jaki w tym miał plan. Tymczasem jeżeli już, dopatrywać się ingerencji boskiej, to tam, gdzie nie masz wolnej woli (np.w chorobie, która Ci coś uniemożliwia), w sytuacjach, gdy włożyłeś wiele wysiłku, by coś osiągnąć, a mimo to coś potoczyło się w innym kierunku(dodatkowe czynniki) i na to już wpływu żadnego nie miałeś, a nie takie rzeczy, jak to, że coś możesz zrobić, ale tego nie robisz, bo nie masz chęci. .

Cytuj:
Na co Wam to wygląda?

Objawy samotności. Brak towarzystwa innych ludzi działa na Ciebie destrukcyjnie.

_________________
Otóż nic nie znaczy ten, który sieje, ani ten, który podlewa, tylko Ten, który daje wzrost - Bóg. 1 Kor 3, 7


Cz sty 15, 2015 22:15
Zobacz profil
Moderator
Avatar użytkownika

Dołączył(a): So paź 23, 2010 23:17
Posty: 8669
Post Re: Po co ja istnieję?
Przydałoby się mieć kontakt z kilkoma kolegami i koleżankami. A Ty piszesz znowu o jednej (tylko tym razem nieokreślonej). Kontakt tylko z partnerką może skończyć się tak, że będziesz dostawał ataku apopleksji, bo ona spóźni się z pracy 15 min.

W jak dużej miejscowości mieszkasz? Ewentualnie stać Cię, aby wyjechać do miasta i pójść na studia np. zaoczne? To dobry sposób na naturalny kontakt z ludźmi. Do tego jakiś kurs tańca oraz inne zajęcia dające okazję do kontaktu z ludźmi.

_________________
Don't tell me there's no hope at all
Together we stand, divided we fall

~ Pink Floyd, "Hey you"


Cz sty 15, 2015 22:34
Zobacz profil

Dołączył(a): Pt sie 08, 2014 18:06
Posty: 91
Post Re: Po co ja istnieję?
Skag napisał(a):
Ostatnio jednak zaczynam odczuwać bezsens życia, taką pustkę, nie chce mi się już siedzieć w tych czterech ścianach, przy komputerze. Brakuje mi celu w życiu. Brakuje mi czasem kogoś do towarzystwa. Smutno jakoś tak samemu.


to co światowe i cielesne jest kruche i przemija, więc to nie da ci trwałego fundamentu życiowego, nie da ci prawdziwego sensu życia. Bo sens jest tylko w tym co wieczne, nadzieja - prawdziwa nadzieja jest tylko w tym co wieczne. zona nie jest czymś złym wręcz przeciwnie, ale drugi człowiek nie może dać sensu życia, trwałej nadziei = bo dziś jest i dziś jeszcze może umrzeć. Tylko to co wieczne może dać to czego szukasz, a tym co wieczne jest żywy Zmartwychwstały Zbawiciel. Wierzysz, że Chrystus żyje i chce abyś został Jego uczniem ??

Wybranie góra 70-80 lat życia dla grzeszenia, fałszywego korzystania z życia i złudnego zbierania wspomnień, które przeminą, a odrzucanie wspaniałej wieczności to tak jakby bezcenny, nieskończony skarb (życie wiecznie - nie 1000 lat, nie miliard lat, ale życie bez końca w nowych, niezniszczalnych ciałach z kochającym Bogiem wśród niewysłowionych wspaniałości) sprzedać za 70-80 złotych (70-80 lat życia). Marna to transakcja, ale bunt i niewiara spowodowana umiłowaniem grzeszenia, pieniędzy i bezbożnego świata sprawia, że większość nienawidzi Jezusa Chrystusa lub gardzi Nim nie żyjąc z Nim w żywej, codziennej relacji, nie chcą być uczniami : "(świat) mnie nienawidzi, bo ja świadczę o nim, że jego uczynki są złe" - Ewangelia Jana 7:7 - Uwspółcześniona Biblia Gdańska ____ "...światłość[JEZUS] przyszła na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność, bo ich uczynki były złe. (20) Każdy bowiem, kto źle czyni, nienawidzi światłości i nie zbliża się do światłości..."- Ewangelia Jana 3:19-20 Biblia Warszawska

,
pisząc ogólnie a nie o tobie to panuje taki trend : epidemia depresji, lęków, poczucia bezsensu będzie się wzmagać. Tylko to co wieczne może dać trwałe szczęście, pokój w sercu, nadzieję nawet w najgorszych okolicznościach, kłopotach i w obliczu śmierci - więc tylko w Synu Bożym za wolą Boga Ojca jest nadzieja, prawdziwa radość, ukojenie, pokój ducha. Tylko Jezus może na trwałe uwolnić od depresji, lęków, grzechów a dać w zamian trwałą radość, która jest większa niż smutki przyziemne - 2 list do Koryntian 6:10. Światowe i cielesne rzeczy nie mogą dać trwałej radości, pokoju, bo same w sobie nie są trwałe - ziemskie dobra niszczeją, przepadają np przez krach, wojnę, kradzież. Również drugi człowiek nie może być fundamentem trwałego szczęścia-radości bo jest śmiertelny i często zawodny. Wmawia się ludziom, że są nieszczęśliwi, ponieważ nie są bogaci, nie mają większego domu, samochodu, nie są atrakcyjni cieleśnie, nie mają już 20 lat, ale prawdziwym powodem jest brak żywej wiary i nie narodzenie się na nowo - Ewangelia Jana 3:3. Nieszczęśliwi, bezbożni ludzie szukają ratunku i zmiany swoich emocji-swojego nieszczęścia w alkoholu, narkotykach w tym marihuanie, rozpuście seksualnej, światowych rozrywkach, wirtualnym czy telewizyjnym świecie, muzyce i wielu innych rzeczach. Ale one co najwyżej dają krótkotrwałe zapomnienie i złudną krótkotrwałą zmianę emocji. Nie dają trwałego ukojenia, bo pustkę jaką ma każdy człowiek w sercu zapełnić może tylko Bóg miłości objawiony w Jezusie. Gdy tym ludziom zaczyna brakować pieniędzy lub zdrowia aby dalej żyć pozornymi rozkoszami grzechu, pożądliwościami, marnościami- wtedy często załamują się, popełniają samobójstwa. Jak narkoman potrzebuje z czasem większej dawki aby coś poczuć, podobnie ludzie szukający radości, sensu życia w dewiacjach seksualnych, pieniądzach i innych grzesznych zachowaniach z czasem potrzebują mocniejszych doznań aby coś poczuć i tak pogrążają się w coraz większe zło, niewiarę.

pozdrawiam i wszystkiego dobrego w perspektywie wieczności

_________________
mój wypadek : http://mieczducha888.blogspot.com/2016/11/pan-jezus-nadal-czyni-cuda-uratowany.html

uwolniony od pornografii : http://www.youtube.com/watch?v=VfB-tfFRqjU

, na depresję itp : https://www.youtube.com/watch?v=06E0068I5dI


So lut 07, 2015 19:26
Zobacz profil
Post Re: Po co ja istnieję?
"Po co istnieję?"

Zastanawiam się ogólnie nad tym pytaniem i stwierdzam, że nie ja, lecz ktoś inny, mój Stworzyciel, Bóg powołał mnie do istnienia, że z Jego, a nie mojej wlasnej woli zaczęłam żyć - w tej postaci, w tym czasie i w tym środowisku .. Lecz ja sama muszę się na to zgodzić i chcieć z jakiegoś rozpoznanego przeze mnie powodu dalej żyć. Chyba tylko człowiek musi to robić i chyba na tym polega jego wolna wola. Czasem wydaje mi się, że jest to rodzaj "zagadki", którą zadał nam Bóg, i że czeka, aż ją rozwiążemy - każdy na nieco innej drodze. Widocznie ufa/wie, że to potrafimy. :)


So wrz 19, 2015 9:42
Post Re: Po co ja istnieję?
Skag napisał(a):
Na co Wam to wygląda?
Na niedojrzałość psychiczną. Oraz niedorozwój umysłowy.


So wrz 19, 2015 12:15
Post Re: Po co ja istnieję?
Skag napisał(a):
Ostatnio jednak zaczynam odczuwać bezsens życia, taką pustkę, nie chce mi się już siedzieć w tych czterech ścianach, przy komputerze. Brakuje mi celu w życiu.


A może, gdy odczuwamy bezsens, brakuje nam bardziej DROGI życia, niż celu ..? Pragniemy znaleźć drogę, którą moglibyśmy przed siebie iść, przeżywać na niej nasz rozwój i z radością czuć, że zbliżamy sie przy tym do jakiegoś (przeznaczonego nam) celu?

Przypuszczam, że drogi, na które wejdziemy, i których końca jeszcze nie rozpoznajemy, wywieraja na nas "magiczne" działanie - wprawiaja nas w ruch, powodują, że chcemy iść po nich dalej, że chcemy żyć ..


Cz paź 01, 2015 17:50
Post Re: Po co ja istnieję?
CV Skaga
  • ur. 1985
  • w wieku 9 lat idzie do szkoły podstawowej
  • w wieku 15 lat kończy szkołę podstawową
  • od 15 do 18 roku życia nic nie robi
  • w wieku 18 lat idzie do szkoły średniej
  • w wieku 21 lat kończy szkołę średnią
      nic nie wiadomo o egzaminie dojrzałości
  • zaraz po szkole średniej idzie na studium,
  • które kończy w wieku 23 lat
  • koniec kariery naukowej
  • od zakończenia studium siedzi w domu i klika.

Luki? Oczywiście. W Polsce istnieje obowiązek nauki który trwa od 6 do 18 roku życia. Tymczasem Skag od 15 do 18 roku ma przerwę w życiorysie, w trakcie której nikt go nie nagabuje. Dziwne. Znam osobiście trzech ludzi, którzy mieli podobne przerwy w życiorysie:
  1. ADHD, astma i alergia + prześladowania w szkole = indywidualny tok nauczania, gimnazjum i liceum oraz matura zdawane zaocznie. Teraz studiuje filozofię.
  2. Konflikt z ojcem, wychowanie na podwórku, konflikt z prawem, poprawczak = opóźnione nauczanie = nauka rzemiosła. Teraz jest czeladnikiem w warsztacie samochodowym.
  3. Wrodzona choroba umysłowa, ostry epizod schizofreniczny, leczenie = niezdolność do nawiązania normalnych kontaktów międzyludzkich. Teraz funkcjonuje pod opieką kuratora, żyjąc renty przydzielonej mu przez państwo.

Zamiast opowiadać o swoich urojeniach wielkościowych i chwytać się zdawkowych komplementów rzucanych przez zdalnie poznawane kobiety, lepiej zastanów się nad swoim życiorysem, nad faktami, których unikasz i wolisz o nich zapomnieć.

Ci, którzy wypierają się swojej historii będą skazani na jej powtarzanie.


Cz paź 01, 2015 23:21
Avatar użytkownika

Dołączył(a): So gru 20, 2014 19:04
Posty: 6825
Post Re: Po co ja istnieję?
foster8 napisał(a):
Wybranie góra 70-80 lat życia dla grzeszenia, fałszywego korzystania z życia i złudnego zbierania wspomnień, które przeminą, a odrzucanie wspaniałej wieczności to tak jakby bezcenny, nieskończony skarb (życie wiecznie - nie 1000 lat, nie miliard lat, ale życie bez końca w nowych, niezniszczalnych ciałach z kochającym Bogiem wśród niewysłowionych wspaniałości) sprzedać za 70-80 złotych (70-80 lat życia).

Te 70-80 lat życia, to jest jedyna rzecz której można być pewnym na 100%, a ty byś chciał żeby z tego zrezygnować na rzecz życia wiecznego, które być może w ogóle nie istnieje.
foster8 napisał(a):
Nieszczęśliwi, bezbożni ludzie szukają ratunku i zmiany swoich emocji-swojego nieszczęścia w alkoholu, narkotykach w tym marihuanie, rozpuście seksualnej, światowych rozrywkach, wirtualnym czy telewizyjnym świecie, muzyce i wielu innych rzeczach. Ale one co najwyżej dają krótkotrwałe zapomnienie i złudną krótkotrwałą zmianę emocji. Nie dają trwałego ukojenia,

Takie krótkotrwałe zapomnienie powtarzane bez końca, daje trwałe ukojenie.
Cawilian napisał(a):

Luki? Oczywiście. W Polsce istnieje obowiązek nauki który trwa od 6 do 18 roku życia. Tymczasem Skag od 15 do 18 roku ma przerwę w życiorysie, w trakcie której nikt go nie nagabuje. Dziwne.

Nie wiem jak jest dzisiaj, nie wiem jak było 50 lat temu, ale kiedy w 1999 roku kończyłem podstawówke nikt mi nie mówi że dalej musze chodzić do szkoły, to była kwestia wyboru, kto chciał to sie kształcił dalej.

_________________
Wymyśliłem swoje życie od początku do końca bo to, które dostałem mi się nie podobało.


Pt paź 23, 2015 18:29
Zobacz profil
Wyświetl posty nie starsze niż:  Sortuj wg  
Odpowiedz w wątku   [ Posty: 10 ] 

Nie możesz rozpoczynać nowych wątków
Nie możesz odpowiadać w wątkach
Nie możesz edytować swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz dodawać załączników

Szukaj:
Skocz do:  
Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group.
Designed by Vjacheslav Trushkin for Free Forums/DivisionCore.
Przyjazne użytkownikom polskie wsparcie phpBB3 - phpBB3.PL