Od dłuższego już czasu myślę o semiarium duchownym.
Moim problem nie są typowe obawy o naukę, albo coś w tym stylu, ale o... śpiew. Wiem, że żaden ze mnie tenor i obawiam się jak wygląda ta kwestia w seminarium (nauka śpiewu i te sprawy).

Nie każdy ksiądz ma głos czy słuch.To żaden problem.Tym bym się w ogóle nie martwił.

Karol Wojtyła kiepsko śpiewał, więc się nie przejmuj .

Znam kapłana, co linijka to inna tonacja, organista jest bez szans
... ale świetny z niego ksiądz i nikt nie ma mu za złe, że śpiewać nie potrafi.
Można to ostatecznie traktować jako taki dopust, który nie pozwoli zanadto wbić się w pychę

czyli można iść do seminarium nie umiejąc w ogóle śpiewać?
wiem, że tam uczą śpiewu, ale słyszałem też (nie wiem jednak czy to prawda), że czasami klerycy śpiewają coś przed resztą, a ja nie mając w ogóle talentu miałbym z tym problem

Możesz spokojnie podejmować wyzwanie, kiepski słuch muzyczny nie dyskwalifikuje Cię jako kandydata do seminarium katolickiego.
A najlepiej zapytaj u źródła, możesz przecież zadzwonić do konkretnego seminarium, tam gdzie byś siebie widział i już będziesz miał stuprocentową pewność.

Pytajcy, wydaje mi się że Twoje pytanie zdarza szerszy problem - wstydzisz się, lub nie chcesz się wstydzić. To byłoby zrozumiałe. Ale to jest dobra nauka na całe życie, bo śpiew to występ również przed ludźmi i taki występ jako kapłan trzeba zaliczać często. Jeśli zdecydujesz się na tą drogę to będzie okazja i do nauczenia się śpiewania i do przełamania strachu. Idąc do seminarium nie jesteś "skazany" na zostanie księdzem. Tam dopiero rozeznajesz, oraz jesteś rozeznawany czy to jest ta droga. Co wyniesiesz stamtąd pozostanie Twoje i to co się nauczysz może Cię nieco odmienić. Jeśli nie jesteś idealny, to jesteś dobrym kandydatem aby być kapłanem.

Wydaje mi się, że twoje obawy o naukę śpiewu są kompletnie mało istotne. Zaryzykowałbym stwierdzenie, że twoje obawy przed wstąpieniem do seminarium tkwią gdzie indziej.

Po pierwsze. Ksiądz to nie tenor, ani zawodowy śpiewak ale sługa Jezusa Chrystusa, kapłan sprawujący Przenajświętszą Ofiarę. Osoba poświęcona na wyłączność Bogu Jedynemu.

Po drugie. Pamiętaj! Bóg lubi posługiwać się marnymi narzędziami, jednak bądź co bądź, to zawsze On wybiera nas, nie my jego. "Nie wyście mnie wybrali, ale ja was wybrałem" - mówi JEzus.

Po trzecie. Tak jak stwierdził to kolega WIST, seminarium to czas rozeznania, to takie narzeczeństwo z Panem Jezusem. Przede wszystkim jeśli nie będą Ciebie piekły kolana na codziennej modlitwie to nic Ciebie nie będzie zrażać. Nawet konieczność nauki śpiewu.

Tak się składa, że jestem w seminarium, na pierwszym roku. Nie będę pisał jakie to seminarium, bo to mało istotne.

Jeżeli chodzi o śpiew to nic się nie martw, bo jest tak, jak pisali wyżej, czyli uczą od podstaw (teorii, bo praktykę mamy wszyscy razem). Wygląda to tak, że raz w tygodniu się spotykamy na tzw. Śpiew Ogólny. Jest to jakby ćwiczenie polegające na rozspiewce i spiewaniu kilku pieśni. Trwa to 45 minut, czyli jak zwykły wykład, ale oceny z tego nie ma, chociaż obecność jest obowiązkowa. Zawsze po spiewie ogólnym jest Chór. To właśnie tam chodzą ci, którzy chcą się nauczyć śpiewać lub ci, którzy się doszkalają. Chór jest dla chętnych, a nawet jak się zobowiążesz to nie zawsze musisz być (przynajmniej w tym seminarium, w którym jestem). Jednakże bardzo polecalbym chodzenie na Chór osobie, która słabo śpiewa, sam słabo śpiewam

Druga kwestia to wspomniane śpiewanie przed wszystkimi. Tu jest dość ciekawie, bo nie wiem, czy w innych seminariach tak jest. Otóż jest coś takiego, ale nie taki diabeł straszny jak go malują U nas jest tak, że od okresu wielkiego postu psalmy w czasie mszy śpiewają klerycy z drugiego roku. Nie jest to straszne, bo jeżeli masz tremę, to nie musisz się śpieszyć, możesz zaśpiewać tylko raz i tyle, ale zaśpiewać trzeba. Powtarzam, że nie jest to straszne, bo seminarium to taka wspólnota, że po miesiącu wszystkich znasz tak dobrze, że nawet wiesz jak się ich psy zowią to oczywiście przenośnia, ale tak jest. Po roku zaśpiewać na mszy to czysta "formalność"

Jeszcze jest kwestia odwagi, wyrobi ci się ona z czasem. Ja na początku się wszystkiego bałem, miałem straszna tremę przed wszystkim. Po miesiącu się bardzo zmieniłem, bo nie miałem oporów żeby podejść do kogokolwiek i zagadac.

Jak chcesz wiedzieć więcej, to pisz PW.

Boisz się śpiewu... a co miał Mojżesz powiedzieć jak nie potrafił mówić? bardziej zapytaj się o to co w sercu Ci gra i śpiewa, a śpiew lepszy lub gorszy jakościowo przyjdzie - bo kto śpiewa dwa razy się modli. Jak będziesz miał przekonanie, że śpiewasz dla Pana to sam się zdziwisz jak dobrze Ci idzie wiem co mówię bo sam to przeżywałem i będę przeżywał.

Martwisz się, że nie potrafisz śpiewać? Spokojnie! W seminarium nauka śpiewu jest częścią formacji i obejmuje zarówno podstawy, jak i rozwijanie umiejętności wokalnych. Wielu dorosłych zaczyna naukę od zera, a śpiew w grupie pomaga oswoić się z występami. Regularne ćwiczenie pozwala poprawić emisję głosu, dykcję i pewność siebie. Jeśli chcesz się przygotować, warto skorzystać z lekcji śpiewu i emisji głosu dla dorosłych.

📌 Więcej informacji znajdziesz tutaj:
➡ https://spiew-emisja-glosu-dykcja.blogspot.com

Nie taniej i lepiej zagonić kilka głębszych? U mnie zawsze po takiej kuracji emisja mojego głosu przybiera na sile i jakości.

Jestem pewna, że po takiej kuracji, oraz emisji Twego "cudownego" głosu wszystkie myszy z okolicy pouciekają.