Z takim zdaniem spotkałem się kilkakrotnie. Na temat tego, co się dzieje w polskich seminariach duchownych krążą obrzydliwe plotki. To właśnie te plotki doprowadziły do tego, że moje powołanie jakby zamarło. Z podobnym problemem spotyka się wiele osób. Młodzi mężczyźni nie boją się trudów życia kapłana, lecz właśnie seminarium.
Jak to jest?

Plotka jest zazwyczaj kłamstwem. Jeżeli pod wpływem plotek ktoś chce decydować o swoim życiu to nie jest to zbyt dojrzałe.

Drogi Szymonie jesli Pan Bog Cie wola to chyba raczej na pewno juz wybral dla Ciebie seminarium i jak mowi sw Jakub, nigdy nie daje prob ponad nasze sily.
Nie wiem do konca o co Ci chodzi, ale z Twego postu mozna by zrozumiec ze tam istna Sodoma i Gomora. Albo zamordyzm absolutny. To pierwsze moze sam stwierdzisz ze to bzdura. Drugie spojrzenie moze wynikac z tego ze zyjesz wsrod rozpieszczonych bachorow, dla ktorych trche dyscypliny jest juz nie do zniesienia. Nie zrozum mnie zle prosze. Nie napadam na Ciebie, nie oceniam Cie, tylko probuje przerysowac przez Ciebie podana sytlacje, by pokazac ze moze masz nie do konca prawdziwy obraz seminarium. Mam wielu znajomych klerykow i jakos zaden z nich nie jest zbulwersowany czy przerazony seminarium, tylko raczej samym soba i swoimi slabosciami.

Ale jesli masz takie watpliwosci idz gdzies gdzie sie przygotowuje bardziej do wstapienia do seminarium, gdzie powolanie jest badane i wspierane. Np. idz do Neokatechumenatu, tam maja swietne przygotowanie preseminarijne. Tez Opus Dei bardzo dba o kandydata zanim wstapi do seminarium.