No nie jest tak - jest grzesznikiem, jak każdy, ale jest w innym stanie, bo nie żyje w komunii z Bogiem i Kościołem.

Wielu katolików nie jest w pełnej komunii z Bogiem i z Kościołem na skutek grzechu i swoich szczególnych działań, jednak ani na chwilę przez to nie przestają oni być katolikami.

To zależy od "wielu katolików".

Jeżeli są na bakier z nauczaniem Kościoła, wypierają się Go i krytykują - to sami siebie stawiają jakby na zewnątrz. To jest jakaś forma autoekskomuniki. Jeżeli dążą do tego, by żyć w zgodzie z nauczaniem Kościoła - to wtedy można powiedzieć, że mamy do czynienia z "katolikiem pełną gębą" . W innych przypadkach, gdzie ludzi nie interesuje stanowisko KK, albo znają to stanowisko, i specjalnie robią po swojemu, to sami stawiają się poza Kościół - pozostają katolikami, ale tylko na papierze. Dzieli ich od Kościoła ich własne "widzi-mi-się", lub grzechy.

Bo jeżeli katolik, to ten, który uzyskał sakramenty w Kościele, to katolicyzm w takim razie nie może oznaczać pewnego zbioru nauczań, ponieważ może być katolikiem ktoś, kto nie wyznaje tych nauczań. Dla mnie osoba, która odwróciła się od Boga i Kościoła, i uparcie idzie w swoją stronę - nie jest katolikiem. Gdyby była katolikiem, to zachodziłaby sprzeczność opisana wyżej. Co innego osoba, która przyznaje, że nie rozumie pewnych stanowisk KK albo tego, co jest w PŚ, ale dąży do jedności. Tą drugą osobą możemy być my wszyscy .

Kościół uważa (o ile wiem, bo tu były jakieś zmiany), że wszyscy ochrzczeni przynależą do Kościoła, chyba, że po dojściu do świadomości, złożą dobrowolnie i świadomie akt apostazji - wystąpienia z Kościoła, a akt ten zostanie przez właściwą władzę duchowną - przyjęty.

Uważam bardzo podobnie. Wymyśliłem taki praktyczny sposób identyfikacji katolików.
W moim przekonaniu katolik to ten, kto deklaruje przynależność do Kościoła Katolickiego (publicznie, lub choćby tylko prywatnie, we własnym sumieniu), a zapytywana w tej sprawia odpowiednia władza duchowna (jego właściwi proboszcz, lub biskup) temu formalnie nie zaprzeczają.

Ktoś, kto twierdzi że jest katolikiem, a pluje na Kościół i znieważa jego hierarchię, osoby świętych i Boga samego, być może jest katolikiem - tego nie wiadomo, za to na pewno jest schizofrenikiem, rozdartym między Bogiem i Szatanem.

Kościół uważa, że każdy ochrzczony jest włączony do Kościoła, ale nigdzie nie uważa, że każdy ochrzczony jest katolikiem. Jak powiedziałem, jeżeli katolik oznacza osobę, która wyznaje katolicyzm, to nie może być katolikiem ktoś, kto nie wyznaje katolicyzmu

Przy okazji, nawet apostazja nie zmazuje chrztu. Więc i apostaci należą do Kościoła.

Możesz nieco więcej opowiedzieć o tym szczególnym statusie, nie bycia katolikiem, mimo przynależności do Kościoła? Bo tego w Twojej wypowiedzi nie rozumiem.
Uwzględnij aspekt religijny, społeczny, formalne stanowisko Kościoła i swobodny akt woli człowieka.

Na zasadzie kogoś ekskomunikowanego :

Mamy pana Kowalskiego, który przyjął wszystkie sakramenty w KK, ale nasłuchał się od sąsiada o Św. Inkwizycji, Krucjatach, i aferze pedofilskiej. Przez to mamy pierwsze zwątpienie. Następnie pan Kowalski zaczął wpuszczać trochę więcej "światła" przez tą wyrwę, i stwierdził, że nie musi wcale co tydzień chodzić do Kościoła - ponieważ w Biblii nie jest o tym nigdzie napisane. Dalej - pan Kowalski nie lubi księży, bo nie płacą podatków tak jak on, a dodatkowo nie muszą pracować (pracować w rozumieniu pana Kowalskiego). Przez to przestaje słuchać kazań. Dochodzi do tego, że otwarcie neguje jakąś prawdę wiary (np. bóstwo Jezusa Chrystusa), dodatkowo neguje przykazania kościelne (uznaje, że raz na 5 lat w kościele przystąpić do Eucharystii wystarczy) i proszę.

Pan Kowalski należy do Kościoła, ponieważ ma chrzest. Ale nie jest katolikiem, ponieważ nie wyznaje katolicyzmu, i dodatkowo nie praktykuje. Pan Kowalski może siebie uważać za katolika, ale nie zmienia to postaci rzeczy.

Drugi przykład to pani Kowalska, która robi wszystko to co mąż, ale jest co niedzielę w kościele. Ona, jeżeli nie wyznaje katolicyzmu, też może nie być katoliczką - bo chodzenie na mszę co niedziele robi z nas katolików tak samo, jak coniedzielne stanie w garażu robi z nas samochody.

Formalne stanowisko Kościoła już przytoczyłem, ale dodatkowo jeszcze to przytoczę :



Więc życie w grzechu niszczy komunię z Bogiem, ale także z Kościołem.

Jakoś nie przekonują mnie te przykłady. Nie da się być trochę w ciąży.
Albo katolikiem się jest - albo nie jest.

A według Twoich interpretacji katolik przestaje być katolikiem, gdy popada w grzech, czyli - jak w temacie - np. gdy popełnia zbrodnię. W Twojej interpretacji taką "zbrodnią" może być jazda bez biletu w tramwaju.
Tak to przynajmniej odbieram.

Jazda bez biletu nie jest grzechem śmiertelnym, i nie powoduje, że burzysz komunię z Bogiem i Kościołem.

Dokładnie, katolikiem się jest, albo nie jest. Więc albo żyję i próbuję żyć zgodnie z Dekalogiem i nauczaniem Kościoła, albo nie próbuję. Przecież już Jezus mówił, że nie każdy "który mówi Mi "Panie, Panie!" wejdzie do Królestwa Niebieskiego".

Główna teza jest taka - jeżeli jestem buddystą, to próbuję żyć jak buddysta. Jeżeli jestem muzułmanem, to próbuję żyć jak muzułmanin. Jeżeli jestem katolikiem, to próbuję żyć jak katolik. Jeżeli jestem nudystą, to biegam "na golasa" po plaży .
Jeżeli nie próbuję żyć jak katolik, jeżeli nie wyznaję zasad katolicyzmu - nie jestem katolikiem. Jednak należę do Kościoła przez chrzest. Więc Ktoś może się o mnie upomnieć.