Rodzi się człowiek. Jest utrzymywany i wychowywany. Jest kształcony. Rozwija się. Zdobywa wiedzę. Malutkiemu człowieczkowi sprawia przyjemność dotyk, zapach, smak, dźwięk, światło. Mały człowiek zbiera informacje. Nie potrafi ich inaczej przyswajać niż tylko w taki sposób, na jaki pozwala jego mózg, tak różny od tylu milionów innych mózgów. Mały człowiek kocha. Wie że miłość jest dobra. Mały człowiek widzi zło. Nie rozumie go. Zadaje pytania. Powoli zdaje sobie sprawę że można kłamać. Język jest tylko kodem. Można go używać do woli.

Dorastający człowiek godzi się z życiem, ale przecież potrafi też zaznaczyć swoją "inność". Dorastający człowiek ma swoje zdanie. Serce jest to samo, bije nawet mocniej, ale już pod płaszczykiem pojęć i obyczajów. Czyż godzi się być nagim w usystematyzowanym społeczeństwie? Można, ale trzeba być przygotowanym na wzgardę. Wielkie hasła "odpowiedzialności' oraz "tradycji" i "obowiązku" tłumią wolność, czy tego człowiek chce czy nie. Człowiek coraz mocniej uprzytamnia sobie, że istotą całego życia jest rodzina i pieniądze.

Dojrzały człowiek wie już wszystko. Pracował, pił, bawił się, może jedynie nie spróbował jeszcze współżycia, ale przecież chyba wszyscy wiemy, że współżycie jest osobowe, a nie przedmiotowe. Człowiek dostrzega swojego DUCHA. Coś w nim jest... coś go pcha ku czemuś większemu. Wciąż używa języka ludzkiego, więc Objawienie kieruje go tak czy siak do szpitala psychiatrycznego, bo tam przyjmują takich co chcą więcej...

Człowiek już wie... teraz tylko Próba. PAN JEST, a zatem można stać się JEGO WŁASNOŚCIĄ. Człowiek wyrusza na pustynię. Tam milczy. Wokół nie ma nikogo. Tylko JA JESTEM. Człowiek cierpi głód, zimno i niebezpieczeństwo. Jest sam. JA JESTEM jest blisko.

Po około dziesięciu dniach nie ma głodu. Nie ma zimna. Ale jest straszliwy lęk przed JA JESTEM. Czyż człowiek może spotkać się oko w oko z Czarną Dziurą swojej tożsamości? Okropny lęk. Bo oto nie ma już człowieka, który miałby być wszczepiony w ziemski kontekst seksualno-ekonomiczno-polityczny, lecz jest coś wibrującego JA JESTEM. To już nie człowiek, lecz coś człekopodobnego. Nie zwierzę i nie anioł. Syn Człowieczy. Nie dziwmy się - w obecności Boga nie pili i nie jedli Mojżesz i Eliasz. Nie jadł i nie pił Chrystus.

Misja. Nie ma wątpliwości, gdyż PAN JEST BLISKO. "Mój Ojciec działa aż dotąd i Ja działam". Czyż ludzie jednak uwierzą, że Bóg nie jest Bogiem murów ceglanych, obrazów i posążków? Czyż ludzie uwierzą, że Bóg nie jest Bogiem słów, lecz Bogiem życia?

A już raz ludzie zrobili z zielonym drzewem co im się podobało...

Piękne. Dziękuję.