Pycha jest najgorszym grzechem, ponieważ bardzo trudno się jej pozbyć. Gdybym stwierdził że jestem pysznym bła by to fałszywa pokora czyli przejaw pychy.
Ale są różne rodzaje pychy. Najgorsza pychą jest pycha duchowa. Lepiej wywyższać się zwykłą pychą niż uniżać pychą duchową. Lepiej się pysznić że na przykład jestem dobrym piłkarzem, niż że dobrze rozumiem o co chodziło Jezusowi, jestem pokornym , świętym itd.

ja się pysznie znajomością z Chrystusem.
ale nie wiem czy mam się tego wstydzić i czy to jest dokładnie - pycha.

Może nie wszystko, ktoś jest zadowolony że Jezus go kocha i że jest dzieckiem Bożym to dobrze, możę pycha powstaje gdy siebie porównuje się z innymi.

..no może, ale tak totalnie bez porównywania to się chyba nie da.
wokół nas są różne postawy, wierzenia, ideologie...nie da się tego 'nie konfrontować" z tym w co sami wierzymy. Następnie, jeśli skonfrontujemy (porównamy) i w tym porównaniu przegramy, to znaczy, ze zwątpiliśmy w to, w co wcześniej wierzyliśmy.

W/g mnie pycha, jest tylko wtedy, gdy uważamy się za ludzi lepszych od innych...i to nie w czymś, ale w swojej istocie. To jest pycha. Ja mogę uważać, ze ktoś się totalnie myli w swoich poglądach i moje są lepsze, ale nigdy nie myślę, ze ktoś jest gorszym człowiekiem niż ja.

Nie można uważać że jedni ludzie są lepsi niż inni, Hitler i Lenin to przerabiali. Dlatego nie należy mieć kompleksów niższości wobec świętych.

a kto tak uważa?

natomiast przekonania mogą być lepsze i gorsze...to jak najbardziej.

Dużo osób, Hilter i Lenin mieli wielu zwolenników.
A co z próżnością - to pewna wada. Na przykład gdy piszę na forach, to może objawiać się próżność, prawdziwie święty człowiek tylko by czytał i się uczył a samemu nic nie pisał? Czy pisanie z dowcipem to próżność? Ale jaki byłby świat bez odrobiny dowcipu.

ależ masz definicje świętości..
Święty to w/g ciebie taki, co nic nie mówi, siedzi w koncie i czeka na śmierć,
każdemu się kłania w pas i wszystkim pokornie dziękuje, ze pozwalają mu żyć?

no to mamy inne ideały

Z tym świętym to był trochę taki dowcip właśnie
Ale faktem jest że chcemy za dużo mówić a za mało słuchać,

ja się już ludzi nasłuchałam, wierz mi.
wiara Katolicka jest bardzo prosta.
słucha się Mistrza, reszta rad i mądrości to rzecz dyskusyjna.
choć nie przeczę, ze czerpie, korzystam z tego, co niektórzy piszą lub z przykładu ich postawy.
niemniej jednak nie dzieje się to wprost, ale jakby w sposób, z którego oni sami nie zdają sobie sprawy.
osoba duchowna ostatnio powiedziała mi, ze jeżeli w ogóle można mówić, ze przyczyniamy się do czyjegoś nawrócenia, to dzieje się w sposób całkowicie nieświadomy dla nas samych.

Może to być najbłahszy szczegół, który zapomnimy na drugi dzień a co dopiero po latach.
Na przykład w pewną lutową sobotę 27 lutego 1999 roku (mam zapisane w pamiętniku) rozmyślałem nad tym że nie udawało mi się z żadną dziewczyną, wiele straconych szans nawet na zagadanie.
Byłem wtedy na dworcu Warszawa Zachodnia wracając do domu. W autobusie bilet przy mnie (ja miałem numer 10) miała dziewczyna, całkiem ładna i młoda, ja wyjąłem książkę od angielskiego a potem poszedłem spać, a w pamiętniku zanotowałem :"Powinienem, gdy powiedziała 'mam miejsce przy panu' odpowiedzieć 'bardzo mi przyjemnie', a potem powiedzieć aby sprawdziła mi angielski. Bo gdy wychodziłem w [..](mojej miejscowości) już nie była tak do mnie dobrze nastawiona jak na początku"

Od tego wzięła się cała frustracja, obsesyjne myśli o zmarnowaniu lat życia, rozmyślanie aby się zmienić a wreszcie nawrócenie. Zaczęła się cała historia.
A czy ona mogła wiedzieć jak na mnie wpłynęła?

jednak to zdarzenie miało na ciebie wpływ raczej negatywny, z tego co piszesz..
wygląda mi to na jakiś zal, ze nie zrobiłeś czegoś co w/g ciebie mogłoby odmienić twoje życie? czy tak?
no nie wiem..
z mojej perspektywy to raczej tak nie jest.
jeśli Bóg czegoś dla nas pragnie to o tym czy to sie stanie czy nie,
nie decyduje, nasze jedno zbędne słowo czy jakieś słowo, którego nie wypowiedzieliśmy.

Czasem najmniejsze słowo którego nie pamiętamy ma znaczenie. Bóg nie daje tylko zdarzeń mających pozytywny wpływ. Bóg może powiedzieć "jeszcze z tobą nie skończyłem". Chodzi o to, że czyjeś słowo może spowodować nawrócenie a on sam nie będzie pamiętał że wypowiedział to słowo.

wiesz co, jakoś mało mi ten zwrot pasuje do Niego.
w tym zwrocie jest coś sadystycznego (bez wzgledu na kontekst)
i mam nadzieje, ze nie jest to fragment twojej wizji Boga.

Wprost przeciwnie; nie chodzi o to by kogoś wykończyć. Bóg stawia na drodze pewne wydarzenia kształtujące człowieka. Niestety można zaobserwować że wydarzenia spowodowały że człowiek jest w stanie rozkładu. "Jeszcze z tobą nie skończyłem" właśnie daje nadzieję że jest to przejściowe.
"Bóg jeszcze ze mną nie skończył" brzmi lepiej?