Witam,

Chciałbym opisać to co teraz przechodzę. Niedawno poznałem fajną dziewczynę, która mieszka w akademiku. Byliśmy razem z kolegami więc ciężko było porozmawiać sam na sam. I mam do siebie pretensję, że potem od razu nie odwiedziłem jej i nie poznałem się lepiej. Teraz akurat są świętą, więc wracamy na uczelnie za ponad dwa tygodnie. Czy to nie będzie głupie jeśli już po świętach, miesiąc po tym jak z nią się poznałem odwiedzę ją? Dodam, że nie mieszka sama, więc nie wiem jak zacząć rozmowę jeśli drzwi otworzy ktoś inny.

Przed świętami odbyłem szczerą spowiedź, ale obecnie mam jakiegoś doła. Święta te w ogóle mnie nie cieszą. Mam wyrzuty spowodowane sytuacją z pierwszego akapitu.

Do tego po spowiedzi zacząłem rozmyślać jaki jest sen mojego życia. Potrafię przespacerować 1-2h w samotności.

Co mi poradzicie ?

Poradzić może Ci przyjaciel który Cię zna. Poza kwestią spowiedzi i świąt, niejako przy okazji, nic nie wskazuje na to aby sytuacja miała jakiekolwiek podłoże duchowe. Czemu zatem akurat forum wiara, a nie np forum prawnicze?

Wybrałem akurat to forum bo myślałem, że może ktoś pomoże. Dodam, że poznaliśmy się na rekolekcjach.

Jest to oczywiście możliwe, że ktoś tutaj udzieli pomocy trafiając idealnie, podobnie jednak może być i na forum prawniczym i w sklepie warzywnym. Poznaliście się na rekolekcjach, to fajnie. Może oznaczać że oboje macie podobne poglądy na pewne sprawy - choć ja też bywałem na rekolekcjach, dlatego tylko mogę podejrzewać że w sprawie wiary macie coś wspólnego. Itak jest ze wszystkim - jeśli szukasz pomocy to nie łudź się że anonimowi ludzie, jeszcze z jakiegoś forum, nie znając Cię, ani Twojej sytuacji, coś pomogą. Co właściwie można Ci doradzić? Zapytam zupełnie poważnie - doradź mi, bo ostatnio jechałem rowerem i na ścieżce rowerowej szła jakaś osoba. Teraz domyśl się jak ta sytuacja wyglądała,jakim jestem człowiekiem, domyśl się też jaki mam z tym problem i doradź co powinienem zrobić. A teraz na koniec chcę zapewnić że nie robię Ci tu wyrzutów, czy nie wyśmiewam. Próbuję tylko uświadomić że właściwie pomimo opisu ja nie mam kompletnie pojęcia co napisać. To że jest tu forum dla wierzących, nie oznacza że każdy wchodzi oświecony przez Ducha Św. i ma jakieś super mocne myśli i porady dla każdego, domyśla się kim jest rozmówca i umie prawie że za rękę zaprowadzić do celu.

Czy to nie będzie głupie jak po tak długim czasie dopiero lepiej z nią się zapoznam ? Tylko nie wiem czy przełamię swój strach...

Osobiście nie mam pojęcia czy to będzie głupie. Wszystko zależy od Ciebie, co sam sobie wmówisz. T nie jest sprawa obiektywnego rozsądzenia przez kogoś. Nie pytaj więc o rzeczy których nie można poddać ocenie. Zapoznawanie można zacząć w każdym czasie, nie wiem skąd pomysł że jak nie w ciągu pierwszych 5 minut, to już będzie głupio i dziwnie. Natomiast widać na pewno że masz tu problem, jakiś strach, nieśmiałość itp. Na dziś jeszcze nie wiesz nic, bo może kogoś ma, albo nie ma woli być z kimś, nie wiesz nawet czy taka znajomość jest potrzebna. A boisz się o to jakbyście jutro mieli brać ślub.

Potrzebujesz Adamku żeby ktoś Ci przyznał koniecznie rację? No to jest oczywiste, że nie ma sens iść i próbować zagadywać do kogoś kogo nie znasz. Dokładnie tak, to czego się obawiasz jest w pełni zasadne. Pójdziesz, wejdziesz do pokoju i co? Akurat to, że otworzy inna osoba to najmniejszy problem. Ciekawsze będzie jak Twój obiekt westchnień wystąpi akurat bez makijażu i Ci szybko przejdzie. No zlej ten temat, jakbyście mieli ochotę pogadać miesiąc temu i się poznawać, to byście się poznali.

Proszę powiedz mi co w Twoim przekonaniu oznacza "poznać lepiej"?
A może zastanowisz się i napiszesz do niej list, taki tradycyjny list i wyślesz. Daj jej też możliwośc by i ona zapragnęła Ciebie bliżej poznać.

Pomyśl co chciałbyś jej w takim liście napisać...może dołączysz zaproszenie na spacer czy do teatru lub do kina?

Stary dziewczyny nie lubią takich za bardzo nieśmiałych. Facet musi byc facetem i to do niego należny inicjatywa.
Podoba Ci się laska, to idź do niej i powiedz, ze chcesz zamienić słowo na osobności (nawet korytarz) wspomin cos o poprzedniej wizycie (uwierz mi, ze dla laski nie ma znaczenia czy byliscie u niej miesiac temu czy rok temu) powiedz, ze zapraszasz gdzieś tam (kawa,ciastko, itp) tylko wybierz miejsce neutralne, nie swój pokój Zgodzi się na 99% o ile jest sama, po tym zaproszeniu wyjdź i tyle.
Dziewczyny dzisiaj tylko czekaja na zaproszenie na prawdziwa randke a nie na bajer(aleś ty ładna) na imprezie z kolegami po kieliszku.

Być może, ale tego typu rady ogólne, które działają na 10% populacji dziewczyn, dla osoby, która widocznie ma jednak problem z jakimś typem nieśmiałości, są wysoce teoretyczne. Dziwi mnie że nie masz żadnych oporów przed takimi poradami.

Zgadzam się, nie ma nic gorszego niż ciapowaty facet. Idź, przypomnij się i zaproś choćby na jakieś roraty czy inne gorzkie żale:-) Odwagi!

Ja tam lubię nieśmiałych facetów. Budzą we mnie opiekuńczość

Moja rada dla autora jest taka, aby cenił sobie najbardziej te opinie,które niosą najmniej konkretów. Bo takie często wynikają z dłuższego przemyślenia problemu, czyli są z natury bardziej wartościowe. Natomiast pinie w stylu "nie bądź ciapa", abo "natychmiast masz stać się mężczyzną (wedle definicją tego co doradza), bo inaczej zmarnujesz życie" traktowałbym z przymrożeniem oka. Przyjmijmy może rzecz oczywistą, że 3 miliardy osobników płci męskiej nie jest zdeterminowana do bycia jednakowymi, podobnie druga część populacji, czyli kobiety nie są zdeterminowane aby lubić jeden jedyny typ mężczyzn. Gdzie jest wasza odpowiedzialność za to co piszecie, skoro popełniacie tak urągające logice podstawowe błędy?

Zdobądz numer, zadzwoń umow się, bardziej bedziesz załowal niewykorzystanej szansy niz tego ze za długo od waszego spotkania. Brak ci pewności siebie wiec sie przłamuj i działaj;) powdzenia

Mam takie jedno ćwiczenie, które czasem mi pomaga w tego typu sytuacjach. Przy kolejnym spacerze możesz to przećwiczyć.

Najpierw co do stanu obecnego: znacie się przelotnie i tyle. Mniej niż koleżeństwo nawet.

Teraz wyobraź sobie, że jednak się przełamujesz, wynajdujesz jakiś błahy pretekst i smalisz cholewy.

Co jest najgorsze, co Ci się może przydarzyć?

Najgorsze jest to, że nic nie wyniknie, że nadal wasza znajomość to będzie mniej niż koleżeństwo.

I tyle.

Czyli: jeżeli nic nie zrobisz - nic się nie zmieni. Jeżeli coś zrobisz, to w najgorszym wypadku nic się nie zmieni. A w najlepszym... pomyśl sam.