Nie wiadomo czy autor biblijny miał na myśli właśnie to co masz ty na myśli. Notabene, człowiek który posiadł mądrość ma większy zakres zasobności wiedzy. Nie nazwałbym to wysoką sprawnością intelektualną, a mądrością. Aczkolwiek wysoka sprawności intelektualna nie jest wprost proporcjonalna do większej mądrości. Odpowiem na pierwsze pytanie, zależy jak definiujesz bogactwo. Mądrość dla mnie jest "bogactwem".
Autorowi biblijnemu pewnie chodziło, że mądry człowiek ma większy "dostęp do wiedzy i większy zakres tejże wiedzy", tu zarazem rodzi się większe oświecenie poznania dobra i zła". Mądry dostaje wiele i jest wymagane od niego wiele, iż musi się troszczyć o "słabszych". Ogólnie kto ma wiele talentów powinien się troszczyć o tych mniejszych. Głupiec ma mniejszy zakres. Ubodzy w duchu? To skromni czy głupi? Czyż to nie jest absurdem, że mądrzy, inteligentni uważają się za rasę panów czyt. bogów, a ich wysiłek - dokonania pod względem jednoosobowej jednostki jest nad wyraz skazany na utratę czyt. śmierć. Czyż oni nie są głupcami, bo uganiają się za sprawami doczesnego świata? Czyż ich pycha nie oślepiła? Uważają się za inteligentnych, a są głupcami. A ułomni są prawdziwymi "herosami", bo znoszą trudy życia doczesnego czyt. krzyż życia za dostąpienie Nieba i oni są nad wyraz bardziej mądrzy, iż muszą "nieść ten krzyż"? Dlaczego inteligentni dostają "lżejszy krzyż"? A Ci dla tego świata - słabi czyt. ułomni dostają taki ciężki krzyż? Czyż nie jest to ironia kreatora? Bo to są sprzeczne dysonanse i bieguny.
Tu rodzi się pytanie jeśli hierarchiach jest na tym świecie na lepszych i gorszych(inteligentniejszych i głupszych)? To czy Ci poniżeni nie zostaną wywyższeni jak to jest opisane w Biblii, a Ci co teraz są wywyższeni zostaną poniżeni? Daremny jest wasz wysiłek, bo Bóg "w nocy - błogosławi i odziewa swe owce"?

Jak wiadomo Jezus Chrystus lubuję się w ułomnościach tego świata. Tylko nie wiadomo dlaczego?
Na czym opiera się zbawienie? Z łaski?
Więc tutaj się rodzi kolejny sprzeczny argument, że zbawienie nie istnieje bez "grzechu pierworodnego", a zbawienie się nie opiera nad "mniejszą ilością grzechu", lecz z łaski. Czyli grzech ogólnie jest pretekstem do zbawienia świata z łaski stwórcy? Grzech jest metaforą do meteorytycznego zbawienia? Tylko dlaczego istnieje tyle cierpienia na świecie. O tym akurat biblijny autor nie wspomniał? Dziwne jakże istotny punkt i pełen cierpiętnictwa, niesprawiedliwości został pominięty? Coś tutaj chyba nie pasuje? Jest napisane w Biblii że zostanie to wynagrodzone "w niebie". Czyli dochodzimy do wniosku że w "niebie" również jest hierarchia, na lepszych i gorszych czyt. wywyższonych i poniżonych. Absurd. Przytaczam Biblie, bo Ci co są poniżeni zostaną wywyższeni. Dostąpią nagrody Ojca w Niebie. Czyli wszelki przebieg przeszłości, teraźniejszości i przyszłości jest stworzony, ale jeszcze nieodtworzony i jest pod stałą kontrolą absolutu. Tak jak grafik który obrabia - edytuje video ma kontrole nad całym przebiegiem filmu tak absolut ma kontrole nad tą cala iluzja zwaną rzeczywistością czyt. naszą ziemią, naszym światem.

Reasumując, mądrość nie jest "produktem - wyznacznikiem" bogactwa materialnego. Wszystko zależy od szczęścia czyt. błogosławieństwa.

Cóż bowiem za korzyść odniesie człowiek, choćby cały świat zyskał, a na swej duszy szkodę poniósł? Jak rozumujesz, rozumujecie ten fragment?

Poganie uganiają się za mamoną. A taki chrześcijanin postępujący wg. prawa bożego. Nie kiwnie paluszkiem, a wszystko otrzymuje.
Daremny jest wasz wysiłek, bo Bóg "w nocy - błogosławi i odziewa swe owce"?

Tak, jeśli nawiązujesz to dzisiejszej Ewangelii, to musisz sobie uzmysłowić jedną rzecz - bogatym przed Bogiem masz być w dobre uczynki, które dzięki Jego łasce możesz wykonać każdego dnia i tak sobie 'nazbierać' skarbów - dobrych uczynków, na życie wieczne.

Zauważam, że najpiekniejsze i chyba najbardziej trwałe wzbogacanie się mojego umysłu przeżywam wtedy, gdy współpracuje on z moim sercem .. Bo sięga on wtedy jakby głębiej i odkrywa oraz przekazuje mi treści i zależności, które dodają światła mojemu życiu i czynią je lżejszym. Pobudzany miłością staje się dla mnie szczególnie cenny, bo w najmądrzejszy sposób służy mojemu życiu.

Z całą pewnością ten świat nie ma niczego cennego w przeciwnym razie Jezus by nie nauczał , że kto ceni ten świat nie nadaje się do Królestwa Niebieskiego. A skoro Bóg jest miłością to wydobywanie skarbów płynących z serca i poddawanie ich pod rozwagę umysłowi jest na tyle słuszne, że pomaga rozumieć co jest dobre i wprowadzać to nawet do tego świata, skoro jest się dzieckiem Boga.

Trudno mi się z tym bez uściślenia zgodzić, glejt, bo sam świat, w swojej perwotnej postaci, jest przecież dziełem Bożym, które zawiera Jego prawo (prawdę) i tym samym jest cenny, podobnie jak i nasze stworzone przez Niego ciało, w swojej naturalności nie jest niczym złym i grzesznym. Dlatego wydaje mi się że to, co Jezus i św. Paweł nam przekazują, dotyczy "cywilzowanego", bez respektu i miłości przemienionego czy wykreowanego przez człowieka świata i ciała, którym "posługujemy" się bez respektu i miłości, i które jest tylko tego widocznym wyrazem.

Ten fragment brzmi dla mnie nieco ironicznie, bo rozumiem go jako (ukryte) stwierdzenie, że wejście w posiadanie "dużej ilości świata" nie może się obyć bez szkody dla naszej duszy .., że nie jesteśmy do tego stworzeni, żeby posiadać świat, a on - żeby być przez nas posiadany.

Przez nadmierne "posiadanie" łamiemy więc jedno z praw naszego naturalnego istnienia i tylko przez "gwałt" na własnej (zbudowanej z prawdy) duszy, możemy w tym "bezprawiu" trwać.

Czy to czasem nie zamieni się w coś na zasadzie strzelania dobrych uczynków i potem zaznaczania ich jako kreski w zeszycie lub nad łóżkiem? Bogatym trzeba być w miłość. A reszta sama przyjdzie. Kochaj i rób co chcesz.

Dobre uczynki są w stanie robić także ateiści.

Tak, ale zauważ, że napisałem, dzięki łasce Pana Boga. Dusza, która pragnie robić coś dla Boga, robi to dla Boga (czyli z Miłości dla Boga i bliźniego, bo to jest wtórne jak wiadomo - Miłość Boga i bliźniego, jak mawiał Pan Jezus - dwa najważniejsze przykazania), a nie dla siebie, a jednocześnie robi to dla siebie, ponieważ zbiera oliwę do lamp, której może innym braknąć.
Trzeba łączyć wiele fragmentów Słowa Bożego, aby ogarnąć całość znaczeniową i wyciągnąć z tego odpowiednie wnioski, które prowadzą ku właściwemu rozumieniu tego, co Pan chce nam przekazać w Pismach natchnionych.

No. Na pewno ateiści robią również dobre uczynki. Ba . Nawet zakładają różne organizacje charytatywne. Tylko jest takie pytanie. Czy oni tych dobrych uczynków nie robią bardziej dla siebie niż dla tych rzeczywiście potrzebujących?

Szczęść Boże Michale. Chciałbym odpowiedzieć na twoje pytanie. Odpowiedź będzie krótka (być może kilka wątkó mi ucieknie), bo pora jest już późna. Otóż Pismo święte ( zarówno Stary i Nowy Testament) mówią o bogactwach materialnych i duchowych. Z tym, że zdecydowanie większy nacisk jest położony na bogactwa duchowe.
Najpierw jednak o bogactwach materialnych. Biblia traktuje je niejednoznacznie. Z jednej strony uważa, iż jest to dar Boga ( bo w istocie tak jest-por. Rdz 1,28; 2, 9). Z drugiej strony nie traktuje ich jako pierwszorzedne. Są nimi bogactwa duchowe takie jak wiara,mądrosc, miłosc. Trzeba tez przypomniec, ze Biblia piętnuje bogactwo nieuczciwie zdobyte, a zaznacza wartosc ubóstwa. Nie oznacza to,że Biblia przekreśla bogactwa materialne, ale uczy, aby służyły one nie tylko nam, ale i naszym bliznim. Dzisiaj jest olbrzymi problem nierównomiernego podziału dóbr. W bogatzch krajach jest ich nadmiar, a w biednych nie ma ich. Ludzie cierpią nawet klęskę głodu.